familiedag
Op zondag 17 maart zetten we fier de deuren van het Manchestergebouw in de Kolveniersgang open voor onze ouders, grootouders, kinderen en andere familieleden.
De cafetaria vulde zich al gauw met gezelligheid, geroezemoes en de geur van percolatorkoffie. 'Hmm, krijgen jullie hier altijd zulke lekkere koekjes?', vraagt mijn schoonmoeder. 'Helaas niet', antwoord ik, 'maar gelukkig staat de tafel in de personeelskeuken wel vaak vol met ander lekkers.'
Yes, de koekjes zijn alvast goedgekeurd!
Dankzij de heldere uitleg van collega Kaat zullen familiefeestjes nooit meer hetzelfde zijn. Die ingewikkelde vragen over onze job hoeven we voortaan niet meer te beantwoorden. En iedereen kon nu met eigen ogen zien dat ons gestoef over het uitzicht op de vierde verdieping echt niet overdreven is.
Het duurde niet lang voor er ook tijgers, prinsessen en spidermans rondliepen in het gebouw.
De schoolborden dienden eventjes als blanco canvas en de bureaustoelen waren nog nooit zo populair geweest. Ja hoor, ook de jongste bezoekers wisten zich te amuseren. Of er opvolgertjes tussen zaten om al die vacatures van de toekomst in te vullen? Ik denk het wel!
Collega Ivan nam ons mee de geschiedenis in. Hij wist iedereen te boeien met een historische rondleiding in en rond ons unieke gebouw. Niet alleen de bezoekers, maar ook wijzelf leerden een heleboel bij. Nu weten we eindelijk dat die vervelende palen in de klaslokalen daar niet gezet zijn om ons te pesten en dat er één steen in de buitenmuren een bijzonder geheim bezit.
Zullen we ooit de waarheid achterhalen?
'Ik vind het fijn dat ik nu een beeld heb bij alle verhalen die ik over Ligo hoor', zegt bezoeker Manu. 'Ik had al de indruk dat het een fijne werkplek is en het bezoekje heeft dat alleen maar bevestigd. Het was ook heel leuk om te zien dat Ligo meer doet dan enkel lessen organiseren. Het lijkt me echt een plek waar mensen verbinding vinden.'
Of het een succesvolle eerste editie was? Zeer zeker!
Amina
