~ VegetarianStijn since 8-8-2008 / Also see: vgtrn/vegetarian
Embedded Files
SHARE THIS SITE
In August 2025, after seven conscious years as a vegan, I decided it was time to be honest with myself. I chose to no longer call myself vegan, but to go back to being vegetarian. I made that decision with mixed feelings. On the one hand, it felt liberating—like I was giving myself some space again. On the other, it felt like a loss, like I had to give up something I was proud of.
I still find it difficult to say that I'm no longer vegan. I have deep respect for people who continue on that path—who persevere, persevere, and stay true to their beliefs, even when it's not easy. That truly deserves admiration.
Sometimes I long to meet more people who make the same conscious choices, or who are also searching for a balance between ideals and daily life. In my current environment, with friends and family who are all neither vegetarian nor vegan, that's still quite a challenge. Yet, I continue to hope for more connection, understanding, and open conversations about this topic. What I truly desire, for myself and for everyone, is a loving life—with respect for each other, for animals, and for the earth. Not perfect, but sincere. With small choices that contribute to something bigger, and with space to grow, feel, and change.
On August 8, 2008, I decided to become a vegetarian. It felt like a new beginning—a choice born of respect for animals, for nature, and for my own health. Ten years later, precisely on August 8, 2018, I took the step to become fully vegan. I still remember that moment well: it felt pure, consistent, and sincere. As if everything aligned with my ideals and values.
For seven years, I followed that lifestyle with conviction. Yet, I noticed that it wasn't always easy. I missed certain things—the taste of cheese and eggs, but also the small traditions of the past, like a slice of fresh apple pie, a bowl of custard, or pudding. It wasn't just about food, but also about the memories and the warmth associated with it. In Alkmaar, the Cheese City where I was born and still live, I don't know many vegans. That made it quite lonely at times. In groups, I was often the only vegan, and that sometimes felt awkward or tiring. I constantly had to explain, choose, decline—while deep down I just wanted to join in, enjoy together. At home, where I usually eat alone, I managed to stay vegan. But outside the home, it became more difficult. The selection of truly good vegan dishes is still limited, and the spontaneity of dining out slowly disappeared.
#GODOGOOD
- #Stijn #StijnOnline #StijnGabeler
https://sites.google.com/view/stijn-online
In augustus 2025, na zeven bewuste jaren als veganist, besloot ik dat het tijd was om eerlijk naar mezelf te zijn. Ik koos ervoor om mezelf niet langer veganist te noemen, maar weer vegetariër. Die beslissing nam ik met gemengde gevoelens. Aan de ene kant voelde het bevrijdend — alsof ik mezelf weer wat ruimte gaf. Aan de andere kant voelde het als een verlies, alsof ik iets moest opgeven waar ik trots op was.
Ik vind het nog steeds moeilijk om te zeggen dat ik geen veganist meer ben. Ik heb diep respect voor mensen die dat pad blijven volgen — die volhouden, doorzetten en trouw blijven aan hun overtuiging, ook als het niet makkelijk is. Dat verdient echt bewondering.
Soms verlang ik ernaar om meer mensen te ontmoeten die dezelfde bewuste keuzes maken, of die ook zoeken naar balans tussen idealen en dagelijks leven. In mijn huidige omgeving, met vrienden en familie die allemaal geen vegetariër of veganist zijn, is dat nog best een uitdaging. Toch blijf ik hopen op meer verbinding, begrip en open gesprekken over dit onderwerp.
Wat ik vooral wens, voor mezelf en voor iedereen, is een liefdevol leven — met respect voor elkaar, voor dieren en voor de aarde. Niet perfect, maar oprecht. Met kleine keuzes die bijdragen aan iets groters, en met ruimte om te groeien, te voelen en te veranderen.
Op 8 augustus 2008 besloot ik vegetariër te worden. Het voelde als een nieuw begin — een keuze die voortkwam uit respect voor dieren, voor de natuur en voor mijn eigen gezondheid. Tien jaar later, precies op 8 augustus 2018, maakte ik de stap om volledig veganist te worden. Dat moment herinner ik me nog goed: het voelde zuiver, consequent en oprecht. Alsof alles in lijn kwam met mijn idealen en waarden.
Zeven jaar lang heb ik die levensstijl met overtuiging gevolgd. Toch merkte ik dat het niet altijd gemakkelijk was. Ik miste bepaalde dingen — de smaak van kaas en eieren, maar ook de kleine tradities van vroeger, zoals een stuk verse appeltaart, een schaaltje vla of pudding. Het ging niet alleen om eten, maar ook om de herinneringen en de warmte die ermee verbonden waren.
In Alkmaar, de Kaasstad waar ik ben geboren en nog steeds woon, ken ik niet veel veganisten. Dat maakte het soms best eenzaam. In gezelschappen was ik vaak de enige veganist, en dat voelde soms ongemakkelijk of vermoeiend. Ik moest telkens uitleggen, kiezen, afwijzen — terwijl ik diep vanbinnen gewoon wilde meedoen, samen genieten. Thuis, waar ik meestal alleen eet, lukte het me wel om veganistisch te blijven. Maar buitenshuis werd het moeilijker. Het aanbod van écht goede veganistische gerechten is nog steeds beperkt, en de spontaniteit van uit eten gaan verdween langzaam.
- #Stijn #StijnOnline #StijnGabeler
https://sites.google.com/view/stijn-online
More about Stijn Gabeler : Loves to cycle. Plays padel and likes to make podcasts. Searches for friends who want to cook vegan together. Loves to ski. Wishes to travel the world and make great online content to share with the world. Handle: #GODOGOOD
also visit : /veganbreakfast ~ /veganlunch ~ /vegandinners
Ik ben online journalist sinds 1999 en in 2007 stopte ik met roken, op 7 Juli 2007.
1 jaar laten 1 maand en 1 dag op 8 Augustus 2008 werd ik vegetarier
en op 9 September 2009 stopte ik met het drinken van alcohol.
en sindsdien ben ik online actief als StijnOnline, VeganStijn.
Vanaf 2023 ben ik online meer bezig met lifestylecoaching
en nu zoek ik mensen die behoefte hebben aan hulp
As an online journalist i provide online content about VEGANISM on VHJ ONLINE / VeganHumanJournalist Online
Hallo, ik ben VeganStijn, Sinds 8-8-2018 werd ik veganist na 10 jaar vegetariër te zijn geweest.
Ik vind het erg leuk om met mensen samen te koken en te eten, maar natuurlijk eet ik zelf alleen altijd veganistisch.
Als ik bij mensen ben op bezoek ben ik blij als mensen echt veganistisch voor mij koken, want ik ben 100% veganist,
In 2015 op 5 September starte ik de groep VeganYogaPeople, omdat ik graag in contact wilde komen met informatie over veganisme en het dagelijks doen van yoga.
Ik was nieuwsgierig, wilde weten en leren wat een veganistisch levenstijl was en hoe mensen die al veganist waren dit deden.
Door deze groep te starten kreeg ik veel foto's en teksten met motivaties die mij de juiste richting hebben gestuurd.
In 2018 nam ik officiëel de stap om volledig veganistisch te gaan leven, maar de periode tussen 2015 maakte ik kleine stapjes.
Het volledig veganistisch leven kost je tijd,energie en stapje voor stapje word je bekender met de producten en welke maaltijden jijzelf het beste wilt en kan maken.
Besef heel goed dat je in het begin nog best een foutje kan maken omdat niet altijd alles duidelijk aangegeven staat in de supermarkten. Maar met de hulp van andere veganisten kan je eigenlijk vrij snel een grote stap zetten.
In 2008 werd ik vegetariër en besefte ik dat ik wel nog meer wilde los laten, maar dat ik toen eerst deze stap moest zetten om nog verder te kunnen gaan in het veranderen van mijn eet en leef patronen.
Toch eet ik wel patat, piza, pasta en pannenkoeken, maar dit zijn plantbased - plantaardige versies, dus zonder melk, geen eieren en natuurlijk geen kaas of boter, want veganisten eten geen dierlijke producten.
Het is mogelijk om een plantaardige boter te gebruiken, maar vaak is olie ook mogelijk.
Water verdunt dingen natuurlijk ook, maar een goede vervanger voor melkproducten is natuurlijk de plantaardige soorten die je gewoon in de supermarkt kan kopen.
Ook is het duidelijk dat we anno 2020 meer en meer bewust worden van de absurditeit dat de vlees-slacht-industrie gesubsideerd werd en dat dit niet zo handig is, want daardoor worden de prijzen te laag en worden producten die plantaardig zijn in verhouding natuurlijk duurder en voor veel mensen met een minima te duur.
Subsidies op plantaardige producten zou de toekomst zijn, dit betekent dat mensen de veganistische frikandel voor bijvoorbeeld 50 cent kunnen kopen en die waar dieren voor geslacht zijn minstens voor 3 of 4 euro kunnen kopen,maar dat dit steeds duurder gaat worden en helpt te ontmoedigen voor zowel de consument als de producent.
Want waarom zou je immers nog dierlijke producten willen consumeren? Het is toch prachtig dat er nu al zo veel producten zijn ontwikkeld die de zelfde smaak-sensatie kunnen bereiken maar het schuld-gevoel weg kunnen halen omdat er geen dieren voor hebben moeten sterfen of pijn lijden.
Hoe we ook nadenken over de rechten van de dieren en kijken naar een nabije toekomst waarin alle mensen bewust en empatisch omgaan met hun consumptie gedrag, het zal stapje voor stapje gaan. Dit zien we door de huidige verschuivingen. Wat zijn de werkelijke cijfers achter dit consumptie gedrag?
Hoeveel en Hoevaak ... dit soort vragen dienen gesteld te worden en beantwoord. Want transparantie is het recht van de consument.
CV Stijn C.R.E.C Gabeler 2020 Oprichter i1i Stichting GODOGOOD.docxStijn-Gabeler (1).pdfPage updated
Google Sites
Report abuse