Privacy rechten in de Verenigde Staten

Abstract: dit is een verhandeling over privacy op bestuursniveau waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen de twee overheden welke niets met privacy van het individu van doen behoren te hebben op basis van de garanties die de grondwet te bieden heeft en op nationaal niveau welke de plicht heeft wetten te maken voor de privacy van het individu. De twee overheden zijn naar Nederlandse context de Eerste en Tweede Kamer en op nationaal niveau de gemeente, zoals de gemeente Rotterdam bijvoorbeeld!

Introductie

Voor eeuwen is het beleid van de Verenigde Staten van Amerika verdeeld in twee overheidssystemen. Deze zijn de Politieke Overheid (hierna: federale overheid) of de Nationale Overheid en de Staatsoverheden. In dit systeem van bestuur wordt de machtswerking toegepast vanuit de Centrale Overheid richting de Gedelegeerde oftewel de Staatsoverheden. Ondanks dat dit systeem nu al vele jaren bestaat, doen er zich problemen voor die te maken hebben met het verdelen van macht tussen deze twee vormen van overheden. Hier is sprake van sinds de beginperiode van toen de Oprichtende Vaders de noodzaak in konden zien van het hebben van twee overheden. Het idee van federalisme (politiek, wat geen siyasa is: geldverdeling versus participatieverdeling) ontstond als gevolg van de oprichtingen van nieuwe onafhankelijke staten in Noord Amerika, welke in elkaar opgingen met als doel om enige sociale, politieke en economische doelstellingen te bereiken, welke niet voor mogelijk geacht werden behalve door het besluit voor onafhankelijke staten met hun eigen machinaties. (Hail, M., & Lange, S., (2010).

Deze Staten hadden zich toen recent afgescheiden van de Britse kolonisators en daarom moesten zij een manier vinden om te vergaderen als onafhankelijke staten om zodoende hun eigen zaken te regelen. Zij zagen het als een noodzaak om een platform te hebben dat al de nieuwe staten representeert. Dit is hoe het idee van een federale overheid ontstaan is. Het was belangrijk om gecentraliseerd te worden ten goede van de diverse noden van het Amerikaanse volk (United States Department of State).

Als gevolg hiervan is federalisme bezien als de enige manier om een sterk en verenigd systeem te vormen, welke op een gebalanceerde wijze de rechten van de vele Staten verschaft en tegelijkertijd voldoet aan de noden op nationaal niveau. Dit was de belangrijkste reden waarom de staten samen kwamen. Zij waren niet in staat om alle activiteiten van de Britten uit te voeren. De Staten waren incapabel hierin en daarom was een federaal overheid nodig.

Federalisme werd bereikt en ingevoerd in de United States Constitution na overleg en goedbevinden van de leiders uit de verschillende staten. De functies van de federale overheid werden uitgedeeld en die van de Staatsoverheden werden ook voorzien. Sindsdien bestaan er wetten die alleen doorgevoerd worden door de staten en deze wetten kunnen alleen afgedwongen (geratificeerd) worden door de federale overheid. Daarom beperkt de United States Supreme Law de jurisdictie (beveiliging) van de federale overheid tot machtsbewind die het krijgt door de grondwet (Artikel 1, Sectie 9). Iedere andere handeling dat verricht wordt door de federale overheid, waar de grondwet niet in kan voorzien, is bij deze een schending van dezelfde grondwet. Andere machten die niet uitzonderlijk worden toegekent aan de federale overheid, worden overgeheveld aan de Staatsoverheden om af te dwingen. Wat er echter het meest toe doet hierin, is het recht op privacy. Dit is een zwaar beladen onderwerp zoals velen weten en toch geloofd men dat de privacy van een individu gerespecteerd dient te worden op zowel federaal (gecentraliseerd) als op nationaal niveau. Ondanks het feit dat eenieder aanspraak maakt op zijn eigen privacy, zijn er tekortkomingen op dit essentiele recht, wat vraagt naar meer aandacht voor deze cruciale recht, dat geschonden wordt door verschillende entiteiten in de economie. (Murphy, E., 2013)

Ondanks het feit dat de Privacy Act de federale overheid beschermt en reguleert wat het aan persoonlijke informatie zou moeten herbergen, is er eerder sprake van het tegendeel. Daarom is het niet verwonderlijk erachter te komen wat in een grote mate de nationale overheid bezit aangaande informatie over de burgers. Telkens wanneer iemand transacties verricht middels uitkeringspasjes en dergelijke, dan is de federale overheid hiervan op de hoogte. Wanneer men transacties doet via het bankwezen, overheidsorganisaties en welkander bedrijf, dan moet men niet verbaasd zijn wanneer alles over deze persoon aan informatie opgeslagen is in databases van de overheid. Dus uit de voorgaande zinnen is het duidelijk dat de federale overheid te ver gaat en de individuele rechten van de mensen schend, terwijl zij deze in vrijheid horen te krijgen als een fundamentele recht, waar de grondwet dat gegarandeerd heeft. Dit onderzoek bespreekt daarom de betrokkenheid van de federale overheid in privacy zaken, dat dwingender is dan unanimiteit en bezit van de constitutie, wat de wetgevende macht is van het land. Het is daarom essentieel dit te bespreken voordat de federale overheid meer macht naar zich toetrekt, welke de oprichtende vaders en de muiters nooit voor hebben geageert, dat de centrale overheid dit zou krijgen, omdat volgens hen de centrale overheid dan meer macht krijgt dan noodzakelijk is.

Aanduidingen voor federalisme over privacy rechten

Er zijn rechten en plichten voor ieder en elk individu in de Verenigde Staten. Dit geldt voor rechtspersonen zoals vennootschappen en natuurlijke personen. Wat betreft bedrijven die aan beveiligingspatrouilles doen, zij dienen hun rechten te ontlenen aan samenwerkingsverbanden alsook aan de rechten van hun klanten, welke de burgers zijn met rechten op privacy en andere beschermde vrijheden. Echter, de uitdaging doemt op wanneer de betrokkene veranderd richting degene die het recht heeft om veiligheidszaken te overzien op staatsniveau. De meeste staten die de Verenigde Staten van Amerika vormen hebben hun eigen wetten ten aanzien van privacy en de bescherming van burgerlijke vrijheden. De privacy wetten die de staten hebben ontwikkelt zijn superieur aan die van de federale overheid. Daarom dient 't het belang te weten waarop de federale overheid zich mengt in zaken van privacy aangaande individuen in desbetreffende staat wanneer deze staten daar wetten voor hebben.

De oplegging van federale wetgeving door ambtenaren werd genoeg voorbereid bevonden om alles in het werk te stellen hun activiteiten uit te bouwen. Echter, justitie van de staten zijn er om de rechten van de mensen op privacy te beschermen. In bijvoorbeeld de case van Olmstead versus Verenigde Staten (1928), gebruikte de uitvoerende macht sinistere middelen om bewijslast te verzamelen om iemand schuldig te bevinden voor een gesprek binnen zijn privé-vertrek. De politie had opename-appartuur geplaatst op zijn étage en aldus werd hij afgeluisterd in het ten uitvoer brengen van een misdaad. De beschuldigde werd schuldig bevonden doordat de Federale Rechtszaal zijn rechten onder het vierde amendement niet geschonden waren. Uit Olmstead's zaak kan er waargenomen worden hoe ver de ambtenarij wil gaan over de ruggen van individuen door ze te bespioneren om hun eigen belangen te dienen, zelfs wanneer dit een directe schending is van de privacy van de mensen.

Hieruit volgt dat federalisme niet goed bevonden is wanneer het privacy rechten betreft. Dit is het geval omdat het illegale middelen gebruikt om informatie te verkrijgen welke anderszins als privé beschouwd worden in de meeste gevallen. Geen wonder dat de mogelijke overtreding van de privacy van de mensen vermeden werd in de Katz versus United States (1967) zaak door het hoger gerechtshof, toen het een aannemelijke redevoering bereid had voor het starten van de opsporing. Justitie in Katz zaak besefte dat het Vierde Amendement geen plaatsen beschermt, maar individuen, en stelde dat een opsporing zich zal voordoen wanneer de staat een bemoeienis aangaat in een ruimte van de persoon in kwestie, terwijl de persoon uit gaat van dat zijn privacy rechten genoten worden. Het moet niet de zonderlijke rol zijn van staatsoverheden om wetten te ontwikkelen over en het opleggen van privacy beschermingswetten. Dit is vanwege dat de overheden op lokaal of staatsniveau inbreuk kunnen doen op hun burgers ten aanzien van hun rechten op privacy. Dit is een onderwerp van discussie dat aandacht verdiend tussen de twee overheden onderling. Federalisme is een goed idee wanneer het neer komt op het geven van macht aan lokale overheden. Het maakt het gemakkelijk voor grote landen zoals de Verenigde Staten om orde op zaken te stellen door het verdelen van de macht aan de staatsoverheden die hun eigen kleine staten beheren. Dit is met name zo omdat zulke staten dichter bij de mensen staan dan in vergelijking met federale of centrale overheden. Om de bedoelingen te benadrukken dat federalisme moet hebben met betrekking tot privacy rechten, gebied het mij te zeggen wat de cruciale voordelen zijn die te maken hebben federalisme. De volgende zijn die van federalisme:

⦁ Het zorgt voor nabijheid tussen het volk en de leiders, wat bondgenootschap teweeg brengt en verbondenheid tussen de mensen en de overheid.

⦁ Zoals eerder vermeld maakt federalisme het makkelijker voor de hoogwaardigheidsbekleders om problemen te benadrukken en te corrigeren. Dit is zo omdat lokale leiders in staat worden gesteld om gedegen regelgeving in te voeren, die omvattend zijn in het oplossen van lokale problemen.

⦁ Federalisme propageert politieke stabiliteit, doordat het iedere staat de mogelijkheid geeft om zijn eigen mensen sturing te bieden met eigen wetgeving, een aspect dat moeilijk is voor een groot land met een verscheidenheid aan personen.

⦁ Ten slotte, federalisme promoot scheiding der macht en het voorkomen van incidenten met tiranie. Dit is van belang om de vrijheid van de mensen te garanderen en er niet mee in botsing komt.

Vanuit dit oogpunt is de gevolgtrekking dat federalisme, los van het bereiken van andere en betere doelstellingen in het belang van de lokale mensen, het ook een betere rol speelt in het garanderen dat mensen zelf kunnen beslissen wat voor wetten zij wensen aangaande hun privacy. Federalisme met betrekking tot privacy is daarom een beter idee, omdat het de mens betrekt in het beslissen van wat zij willen. Het is zelfs beter wanneer dit mogelijk wordt gemaakt voor met name de mensen die gemonitord worden. Mensen zouden kunnen kiezen tot in hoeverre hun privé leven beschikbaar gesteld wordt voor veiligheidsdoeleinden of politieke doeleind. Dit zou echter niet gedaan moeten worden ten koste  van de privacy rechten van de mensen, die beschermt worden door de alomvattende grondwet, alleen maar omdat de federale overheid niet wordt toegestaan zich te bemoeien met de uitvoer van de staten.

Echter, veel problemen doemen op wanneer privé informatie dat toegestaan wordt te verzamelen, wordt overschreden, tot in zo'n mate dat er gegraven wordt in de privacy van de mensen. In de uitdaging om geschikte wetten en regels te verzilveren, kunnen staten mijlpalen afleggen om privé informatie over individuen te verzamelen. Federalisme kan met extreme monitoring komen van de ingezetenen, wat ertoe leidt dat mensenrechten met betrekking tot privacy in het geding zijn, een factor dat benadrukt wordt door het Vierde Amendement. Soms is het probleem niet om dergelijke informatie te verkrijgen, maar het delen van deze informatie met vele andere bestuursvormen, die op hun beurt hierdoor meer te weten komen dan dat de wet toegestaan heeft. Aldus betekent dit dat eenieders informatie beschikbaar zou zijn aan iedereen, tenzij vooruitgang in technologie ontworpen is om de privacy rechten van de mensen te beschermen.

Discussie over de federale implicaties voor mensenrechten in relatie tot privacy rechten

Er is een redelijke hoeveelheid aan mensenrechten dat inexistentie is onder verschillende wetten. Deze variëren van het recht op vrijheid, bezit, en privacy waaronder ook wetmatige beschermde rechten en vrijheden. Ieder land moet zich zeker stellen dat deze rechten goed beschermd zijn omdat zij cruciaal zijn voor de vrije genieting van de waarde van een menselijk wezen. De federale overheid heeft het recht om welke vorm van informatie dan ook te zoeken voor de zaak van het beschermen van het land. Zij moeten wetten doorvoeren dat hen zou helpen in het verzamelen van elke informatie dat zij nodig hebben om hun doel te bereiken in het verzekering van de veiligheid van het land (Hail, M., & Lange, S., (2010). Echter, dit proces van het vinden van informatie dat kan leiden tot het versterken van het veiligheidssysteem van een land moet niet ten koste zijn van de rechten en vrijheden van de mensen die niet beschermt behoren te worden. Met dreigingen van terrorisme dat alomtegenwoordig is, is het tewerk stellen van technologie om te helpen bij het identificeren van terroristische elementen een noodzakelijkheid zijn.

Maar tot op welke hoogte zouden overheden en organisaties gaan om dit te vatten? Moeten overheidsinstanties grondwetten schenden en wetmatige methoden die voorhanden zijn uit naam van het beschermen van individuen? Jazeker, is hier sowieso niet het antwoord. Er kunnen andere methoden gebruikt worden en geschikt zijn. Hier zijn bij inbegrepen: de methoden die het de mensen niet ongemakkelijk maken middels het afdwingbare rechtssysteem. Zoals voorgenoemd, de rechten op privacy vanonder de andere rechten worden vertrapt in de Grondwet en in andere stukjes aan wetgevingen. Deze bestemmingen welke de grondwet weet te verschaffen, worden altijd gezien als integer indien het op een rechtmatige manier uitgevoerd wordt.

Echter, met de huidige doelen waarmee staten en bedrijven persoonlijke informatie verzamelen over mensen zonder hun goedkeuring mist integriteit. Een gepast publieke plan is wanneer het een sterke privacy beleid voert. (Department of Justice, 2008) Dit zou gedaan moeten worden door wetten te maken om de privacy rechten van individuen te beschermen, burgerrechten te beschermen, burgerlijke vrijheden te beschermen en het verzekeren van een gedegen informatie systeem om zodoende de bescherming van deze rechten te verbeteren. Het is de taak van de staat om het voorgaande ten uitvoer te doen komen. Het is de taak van de staat om openbaarheid te geven aan informatie, om zo de veiligheid te overzien en het behouden van registraties alsook het aansturen op management van welk data dan ook dat het publiek heeft en andere organisaties. Dit zou noodzakelijk zijn omdat sommige bedrijven informatie kunnen delen dat privé is, met personen die een gevaar kunnen vormen voor hun levens of voor die van hun families.

Vanwege het vele en breed in gebruik zijnde Internet, kan er veel meer persoonlijke informatie online beschikbaar zijn (Jones & Virginia, A., 2014). De burgerrechten en vrijheden van het individu is een open deur wanneer de staat niets doet om financiële informatie van mensen te beschermen, alsook bezit en andere informatie dat individuen bloot kan stellen aan onveiligheid en andere bedreigingen voor de individuele vrijheden en vrede (Ailen, A. L., 2008). Er zijn ethische bezwaren tegen bespioneren, welke in een kleine mate toegestaan kan zijn en dit is ook afhangende van of de intenties om te bespieden juist zijn. Ondanks het feit dat er verscheidene wetten zijn die het vrijgeven van publieke informatie beschermen, kan de federale overheid niet voorkomen dat de vele staten dezelfde wetten voor privacy hanteren. Dit is een uitdaging en wordt misbruikt door staten om zo het recht van de mensen op privacy te schenden.

Iedere staat dient zijn eigen privacy beschermingswetten te produceren dat bij de mensen past en bij hun behoeften. Dit bemoeilijkt om bepaalde privacy wetten op te leggen, vooral wanneer het voor de federale overheid niet toegestaan is om wetten te maken in zaken die niet expliciet vermeld worden in de grondwet (Murphy, E., 2013). Zo'n geval maakt het moeilijk voor de federale wetshandhaving ambtenarij om overschrijdingen te begaan op het geheel van de grondwet. Ook al was het idee van de Oprichtende Vaders om de federale overheid beperkte macht te geven (Hail, M. & Lange, S. 2010) zou het beter kunnen zijn als er uitzonderingen zouden zijn voor dit voorrecht, vooral wanneer staten machtsmisbruik toepassen op basis van de grondwet. Hun gedachtewisselingen in de macht was noodzakelijk om volledige onafhankelijkheid te bewerkstelligen van de staten en rechtvaardigheid te verspreiden. Maar tot op zekere hoogte, vooral met de huidige stand van zaken in de technologie, vraagt dit om revisie (hernieuwing). Dit functioneert in het voordeel van de relaties tussen verschillende staten, maar het functioneert ook als een barrière voor geslaagd bestuur en het afdwingen van sommige specifieke wetten die anderszins zouden gebruikt worden ten voordele van het voltallige volk van het land dat de Verenigde Staten behelst.

Discussie over de diepgaande federale implicaties voor mensenrechten in relatie tot privacy rechten

Burgerlijke vrijheden zijn alleen maar vrijheden en garantiestellingen die een overheid kan weggrissen, het zij door eigenbelang of door het toepassen van jurisprudentie. Deze omvatten, het recht op leven, privacy en ook mobiliteit. Zonder gedegen privacy beschermingswetten en reguleringen, zullen mensen onveilig zijn doordat al hun informatie beschikbaar kan zijn aan iedereen die het wenst om enige persoonlijke informatie te krijgen over wie dan ook of over wat dan ook. Privacy rechten zijn sleutel-ingrediënten voor de bescherming van individuen en hun rechten en vrijheden (Ailen, A.L., 2008). Het komt door magere afhandeling van persoonlijke privé informatie, dat zelfs van korpschefs hun adressen kwijt gespeeld worden aan terroristen en criminelen, welke op hun beurt zijn familie kunnen schaden. Dit is één van de redenen waarom we er zeker van moeten zijn dat individuele privacy rechten beschermt zijn door gelijke inspanningen van zowel de centrale alsook de staatsoverheden.

De federale en ook de staatsoverheden moeten veel doen aan het verwezenlijken van de veiligheid van de publieke orde alszijnde nationale veiligheid (Jones & Virginia, A., 2013). De autoriteiten aan de andere kant, behoren iets te doen om de mensen te beschermen tegen dagelijkse dreigingen als gevolg van vrijgave van persoonlijke data online via Internet Service Providers en telecommunicatie bedrijven. Door de mazen te dichten in het veiligheidsorgaan, zou het verleden tijd moeten zijn om beangstigend te zijn over iemands veiligheid. Zowel de algemene agenten alsook de politiechefs zijn menselijke wezens die het verdienen om volledig beschermt te zijn, het zij in zaken met betrekking tot gezondheid alsook de veiligheid van de openbare orde. Gevoelige gezondheidsinformatie van een persoon moet ook ten hoogste van belang zijn, alszijnde niet alleen beschermt door de federale overheid, maar ook door de staatsoverheden (US Department of Justice, 2008).

Het strafrecht systeem is een ander vakgebied waarnaar gekeken moet worden. Omdat het gepaard gaat met getuigenissen en de verzameling van bewijslasten ten voordele van het publiek, waarbij de identiteiten en verblijfsplaatsen beschermt dienen te worden van degenen die zodanig betrokken zijn. Het is van levensbelang om er zeker van te zijn dat niemand letsel wordt aangedaan vanwege aangifte te doen van criminaliteit of het zijn van een getuige tegen personen die afbreuk willen doen op de vrijheden en burgerrechten van andere mensen. Dit betekent dat het belang van het afhandelen van dergelijke informatie door veiligheidsorganen met uiterste discretie dient te gebeuren. Scherpe beveiliging behoort een randvoorwaarde te zijn, dag in dag uit, zonder dat mensen onderworpen worden aan een plichtsgevoel tot het doen van illegale zoekpraktijken en het bemoeizuchten met iemands privé sfeer. Veiligheidsmaatregelen die redelijk zijn, zullen weinig opstandigheid veroorzaken bij de mensen. Dit komt doordat mensen zich dan verplicht voelen te voldoen aan de redelijkheid van wat geëist is, ten gunste van hun bescherming. Echter, klopjachten en fouilleren dat de maat vol maakt, kan op verzet stuiten, omdat iedereen weet wat zijn rechten zijn en het belang van dat deze rechten beschermt worden.

Het heeft zich niet slechts één keer voorgedaan, maar vele malen, dat volksleden van Arabische origine verdacht worden van het zijn van een te grote risico op onveiligheid. Dit is vanwege dat de overheid en wetshandhaving ambten gegevens hebben verzamelt door het zij overzeese persoonlijke informatie over hen alsook het concluderen van onaannemelijke verdachtmakingen. Dit soort informatie over hen, kan soms misleidend zijn, doordat niemand echt weet in welke mate privé informatie aanwezig is bij de staat (Jones & Virginia, A., 2014).

Misleidende informatie ten aanzien van bepaalde menstypen in de multiculturele samenlevingen van de Verenigde Staten dienen gecorrigeerd te worden, opdat onderwerping van een zekere groep mensen vermeden wordt in het overdadig pietluttig zijn, wat in de meeste gevallen onrechtmatig is. Niet elke situatie mag een kans zijn voor justitie om inbreuk te doen op iemands privacy uit naam van het verschaffen van veiligheid. Om het even of men in staat van oorlog of in staat van vrede verkeerd, zijn de burgerlijke vrijheden van de mensen altijd onderhevig aan beschermingsplicht. Er hoort geen gedoogbeleid te zijn in de rechten die mensen hebben, wanneer het aankomt op noodgevallen (Murphy, E., 2013). Iedereen hoort het te baten van zijn vrijheid te genieten en van mensenrechten, ongeacht of er sprake is van veiligheidsmaatregelen of dat er echt sprake is van een totale veiligheid.

Rechten zijn rechten en daarom is er geen behoefte om deze rechten in bescherming te nemen, niet op overheidsniveau en ook niet op individuele niveau. Zowel de staat alsook opsporingsbedrijven behoren welkander informatie dan ook in te voorzien, waarbij er erkenning voor de rechten van de mensen op privacy vanuit wordt gegaan. Hoe deze opsporingsbedrijven en staten privé informatie delen, behoort gereguleerd te worden. Slechts summier persoonlijke informatie dat toegestaan is voor noodzakelijk onderzoek zou gedeeld moeten worden tussen private beveiligingsbedrijven en andere organisaties en de staatsoverheden en de nationale overheid.

Onder geen beding mag er een tegemoetkoming zijn in de geaccepteerde principes van natuurlijk rechtsspraak uit naam van het beschermen van de natie. Indien iemand verdacht wordt van het begaan van een misdaad, dan wordt deze persoon verzocht gezegd te zijn om te vragen naar wat de staat aan bewijs heeft in zijn zaak. De uitvoerende macht dient ook informatie te verschaffen over hoe zij dit bewijsmateriaal verzamelt heeft, omdat dit soms gedaan wordt door middel van schendingen van de burgerrechten en vrijheden van de beschuldigde persoon, zoals het geval in de zaak van de Olmstead case. Het ertoe aanzetten van Internet Service Providers en andere sociale diensten aanbieders om privé informatie over hun cliënten te lekken, zou iets van het verleden moeten zijn, omdat bedrijven hun rechten hebben, met name in hoeveel persoonlijke informatie gedeeld dient te worden tussen verschillende private en publieke organen (Janczewski et al 2000).

Van groot wezenlijk belang is ook de communicatie die mensen hebben gehad in hun privé sferen. Voorstellen waarbij de overheid het nodig acht om toegang tot de e-mails van de mensen te krijgen is overdreven. Behoren de mensen zich over te geven in hun privacy rechten en vrijheden aan de staat uit naam van het willen vatten van onveiligheid? Dit zou één van de verschrikkelijke overschrijdingen van de privacy van de mensen kunnen zijn, indien het de staat toegestaan wordt geacht om de mensen te dwingen om hun e-mail verkeer beschikbaar te stellen voor dagelijkse filtering door de staat (Lacayo et al, 2001). Wanneer zulke kwesties toegestaan worden door de mensen, dan is het onvermijdbaar dat er gevallen zijn waarbij verdachten beproeft worden zonder dat de geldende processen van wetgeving gevolgd worden. Alle voorgenoemde kwesties zijn meer dan een substantieel gevaar ten overstaan van burgerlijke vrijheden, tenzij er iets gedaan wordt om privacy rechten veilig te stellen en ook de vrijheden die mensen willen genieten.

Conclusie: samenvatting van de belangrijkste resultaten en een herhaling van de onderzoeksvraag

Als conclusie; hebben de mensen en moeten de mensen zonder limieten hun rechten ervaren op de fundamentele rechten en vrijheden, zonder bemoeienis. Het zou niet eens in het onderbewuste op moeten komen bij de overheden, het zij nationaal of staat, dat zij het recht kunnen hebben om de communicatie van mensen te filteren, of door het privé domein binnen te vallen en elke andere recht dat beschermt is door de grondwet, op een maniertje die hen goed dunkt. Belangrijke privé behoeften moeten privé blijven en dat moet het hoofdkapitaal zijn, ongeacht of men in een noodsituatie verkeerd of normale situaties. De rol dat de staat moet spelen is dat van voogdij over de rechten en vrijheden van de mensen en om hun rechten niet te decimeren. De kwestie van staats- en nationale overheden welke nodig achten toegang te krijgen tot de privé ruimtes van zijn burgers, zou niet eens mogen opdoemen, omdat - privacy is privacy - en dat moet beschermt worden wat er ook gebeurd. Ten slotte, er moeten amendementen komen om de federale overheid toe te staan betrokken te zijn in het aanleveren van privacy wetgeving en burgerlijke vrijheid, veiligheid, wetten, welke in lijn moeten zijn met het moraal van de grondwet, the Supreme Law of the Land.

List of references