ข้าวพื้นเมืองบ้านดอนทอง

การทำนาแต่ก่อนในพื้นที่อำเภอราชสาส์นทำโดยธรรมชาติใช้ควายไถนา ไม่ใส่ปุ๋ย สารเคมีใดๆ ทั้งสิ้น สภาพดินเหมาะแก่การปลูกข้าวหอมมะลิเป็นอย่างดี การเก็บเกี่ยวก็ใช้แรงงานคนทั้งสิ้นทุกกระบวนการผลิต โดยการถือเอาแรงกัน อุปกรณ์การทำนามีการใช้เลื่อน เกวียน รถอีแตก รถอีแต๋น คลาดไม้ สีฝัด และเคียว เป็นต้น การนวดข้าวใช้ควาย วัว นวดโดยใช้น้ำหนักของควาย วัว เหยียบ แล้วนำสาดขึ้นฟ้าเพื่อแรงลมเป่าฝุ่นฟางข้าวออกส่วนข้าวเปลือกก็จะตกลงพื้นที่ที่รองไว้ จากนั้นจึงนำข้าวเปลือกมาสีฟัดเอาแกลบออก จะได้เนื้อข้าวมาตำ จนได้ข้าวกล้อง หรือสีจนได้ข้าวขาว

ปัจจุบันการทำนาในพื้นที่อำเภอราชสาส์นต้องใช้เครื่องทุ่นแรง ใช้เครื่องจักรในการไถ เก็บเกี่ยว และจำเป็นต้องใช้ปุ๋ยเพื่อเพิ่มผลผลิตเนื่องจากสภาพดินเสื่อม ใส่ปุ๋ย สารเคมี และมีแมลงรบกวน คุณภาพข้าวที่ผลิตออกมาไม่เหมือนเดิม คือ สมัยก่อนพอข้าวเป็นต้นเขียวก็หอมแล้ว แต่ปัจจุบันไม่ค่อยได้กลิ่น แต่ข้าวที่เกี่ยวยังคงมีกลิ่นหอม เมื่อนำมาหุงข้าวขึ้นหม้อ นิ่ม ขาว เมล็ดใส ยาว ข้าวหอมมะลิที่ปลูกอยู่ปัจจุบัน เป็นชื่อข้าวมะลิพันธ์ 105 ตามที่ทางกรมวิชาการเกษตรตั้งชื่อ ส่วนความหอมไม่เหมือนสมัยโบราณเพราะการใช้สารเคมีเพิ่มขึ้น
ชาวนาในอดีตมีวิถีชีวิตอยู่กับอาชีพทำนามาแต่สมัยโบราณ มีความรัก เคารพสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ดินฟ้า อากาศ เป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจในการดำรงชีวิต มีพิธีต่าง ๆ เลือกวันหว่านข้าวตามความเชื่อหาฤกษ์ยามโดยดูจากวันธงชัย วันอธิบดี ตามปฏิทิน นิยมวันศุกร์ กำข้าวเปลือกมาหว่านประมาณ 2 - 3 กำมือเอกฤกษ์ และนิยมเก็บเกี่ยวในวันศุกร์เพื่ออยู่เย็นเป็นสุข