เนื่องมาจาก "ตำบลไผ่ขวาง" ในสมัยก่อนตลอดริมฝั่งแม่น้ำน่านมีกอไผ่ขึ้นเป็นจำนวนมากเป็นแนวยาวตลอดริมฝั่ง ตั้งแต่วัดหาดมูลกระบือ ไปจนถึงวัดท่าฬ่อ เมื่อถึงฤดูน้ำหลาก กอไผ่ที่อยู่ที่ริมฝั่งแม่น้ำน่าน หักโค่นลงมาขวางลำน้ำจำนวนมาก ทำให้ชาวบ้านที่สัญจรไปมาทางน้ำได้รับความลำบาก จะต้องระมัดระวังต้นไผ่ที่ขวางลำน้ำ ชาวบ้านจึงเรียกตำบลนี้ว่า "ตำบลไผ่ขวาง"