Stamtąd pojechaliśmy do Pilicy odwiedzając Sanktuarium Matki Boskiej Śnieżnej - Opiekunki Rodziny, a że czas na pedałowaniu i zwiedzaniu szybko mijał nadeszła pora na kawę. Ku zadowoleniu wszystkich trafiliśmy w "objęcia" pana Rysia. Zaserwował nam naprawdę dobry poczęstunek. Następnie przejechaliśmy obok zabytkowego Kościoła św. Jerzego, którego nie udało nam się zwiedzić. W Pilicy czekał na nas jeszcze Pałac Padniewskich. Czas nas trochę poganiał i w chwili gdy znaleźliśmy na ścianach kawałek historii, już musieliśmy odjeżdżać. Jadąc dalej dotarliśmy do Zamku Smoleń, gdzie prognoza meteorologów zaczęła się sprawdzać i uczestnicy wycieczki zaczynali się pozbywać nadmiaru odzienia. Wdrapując się na mury można było podziwiać piękne widoki. Z fortyfikacji w Bydlinie też już niewiele zostało. W planach naszej eskapady znajdował się jeszcze zamek w Rabsztynie, który ku naszemu miłemu zaskoczeniu jest odnawiany. Jednak by go zobaczyć z bliska trzeba się było wdrapać na górkę a później jeszcze przekroczyć fosę po drewnianym moście, by wreszcie stanąć u wrót zamku.
I tak w promieniach jesiennego słońca nasza eskapada dobiegała końca. Niestety choć jeszcze zostało trochę dnia do jazdy na rowerze to konieczność zdążenia na pociąg wzięła górę.

Trasę kolarska prowadzącą z Gliwic przez Łabędy, Dzierżno, Bycinę, Słupsko do Toszka i trasę powrotną z Toszka przez Słupsko, Taciszów, Kleszczów, Brzezinkę do Gliwic przygotował i po niej poprowadził rowerzystów uczestniczących w Zlocie kol. Jarosław Szerszeń. Przygotowaniem rowerowego toru przeszkód i przeprowadzeniem konkursu zajął się kol. Krzysztof Bobis. Kol Krzysztof oznaczył również flagą i banerami klubowymi miejsce w którym zbierali się na mecie zlotu rowerzyści. Wszystkie grupy uczestników i turystów indywidualnych na mecie przyjmowała kol. Małgorzata Radomska z pomocą kol. Stanisław Radomskiego, pobierając wpisowe i wydając świadczenia.
O godz. 8:30 z Gliwickiego Rynku wyruszyła 10 osobowa rowerowa grupa uczestników Zlotu, poprowadzona przez kol. Jarosława Szerszenia. W grupie tej jechali kol. Stanisław Banach, Adam Czerniawski, Ewa Kurdek, Elżbieta Marcinkowska, Paweł Pyrka, Sebastian Pyrka, Witold Romanowski, Mirosław Wilczek (Zabrze) i Joachim Zuber. Bez przeszkód grupa dotarła do Toszka wyznaczoną trasą. Na zamkowym dziedzińcu trwały już zmagania sportowe młodzieży z gliwickich szkół podstawowych i gimnazjów. Ogólną liczbę uczestników ocenia się na kilkaset osób. Niestety rowerzyści byli reprezentowani bardzo skromnie. Oprócz naszej 10-osobowej grupy, uczestnikami części kolarskiej zlotu była 10-osobowa grupa młodzieży z Sekcji Turystyki Kolarskiej przy Gimnazjum nr 6 w Gliwicach, prowadzona przez kol. Piotra Kalinowskiego. Indywidualnie na metę dojechali kol. Jerzy Falski z małżonką i kol. Jerzy Zają . Z Rudy Śl. dojechali na rowerach Bogumiła Marzec i Tadeusz Marzec.

W rozegranym konkursie rowerowego toru przeszkód najlepszymi dziewczętami były:

1. Agnieszka Wójcik - Gimnazjum nr 6 w Gliwicach

2. Nicola Witek - Gimnazjum nr 6 w Gliwicach

3. Weronika Poczmańska - Gimnazjum nr 6 w Gliwicach

W kategorii chłopców najlepszymi okazali się:

1. Kamil Smaga - Gimnazjum nr 6 w Gliwicach

2. Sebastian Pyrka - SP 5 w Gliwicach – członek TKK PTTK im Wł. Huzy

3. Mateusz Zaruński - Gimnazjum nr 6 w Gliwicach

Po ogłoszeniu wyników konkursów i wręczeniu nagród zwycięzcom, uczestnicy rowerowej części zlotu udali się w drogę powrotna trasą wyznaczoną, lub trasami indywidualnymi. Jedna z grup wykorzystując już przejechaną drogę, postanowiła pojechać dalej do Dąbrówki. Pretekstem do wydłużenia trasy była chęć zdobycia punktów do Odznaki Turystycznej Ziemi Gliwickiej. Grupę poprowadził kol. Adam Czerniawski, a jej uczestnikami byli: Elżbieta Marcinkowska, Paweł i Sebastian Pyrka. Z Toszka, przez Sarnów dojechali do Dąbrówki i Rezerwatu Hubert. Dalsza trasa prowadziła przez Dąbrówkę, Świbie, Wiśnicze, Toszek, Pyskowice, Łabędy do Gliwic.

Najwyższe uznanie należy się 11-letniemu Sebastianowi Pyrce, który tą 90 km trasę pokonał niezwykle dzielnie, dotrzymując kroku dorosłym uczestnikom wycieczki.

Do celu również dotarli koledzy: Lucjan Wiślak i Tadeusz Pizar. Jak łatwo policzyć, było nas 16 osób co i tak nie zapewniło nam pierwszego miejsca w konkursie na najliczniejszą drużynę. Znaczną przewagą wygrał Sokół Radlin. Kolega Jarek Szerszeń zajął I Miejsce w kręglach, dzięki czemu zyskał przywilej uścisku dłoni prezesa Tadeusza Margicioka, wręczającego mu nagrodę. Powrót odbywał się na własną rękę w mniejszych lub większych grupach. Ja z Pyrkami obrałem odmienny kierunek. Ruszyliśmy przez Radlin do Wodzisławia by nieco go pozwiedzać i chwilę odpocząć na uroczym rynku. Dalszym celem były Jankowice, gdzie znajduje się Drewniany kościół parafialny p.w. Bożego Ciała z około 1675 r. Ze względu na trwającą mszę św. nie mogliśmy zwiedzić kościoła. Stąd w miarę krótką trasą lecz jednak opłotkami, w szarówce wróciliśmy do Gliwic.

Po zwiedzeniu muzeum udano się w dalszą drogę kierując się na północ do wsi Zielonki, by droga wojewódzką nr 794 i drogami lokalnymi dotrzeć do miejscowości Korzkiew i ciekawego obiektu zamku Korzkiew. Średniowieczny zamek, dzięki staraniom obecnego właściciela został starannie odbudowany i przystosowany do pełnienia nowych funkcji turystycznych i edukacyjnych: historycznego hotelu, edukacyjnych ścieżek historycznych i przyrodniczych. Miłośnikom przyrody uczestniczącym w wycieczce podobał się kolejny najważniejszy jej etap: przejazd Doliną Prądnika. W trakcie pokonywania tego odcinka odwiedzono - Muzeum OPN im. prof. Wł. Szafera. Zatrzymano się na dłuższą chwilę w pobliskiej letniej kawiarence by odpocząć i podzielić się wrażeniami z przebytej trasy oraz zapoznać z przebiegiem dalszej trasy wycieczki. Kolejną atrakcją turystyczną na terenie Ojcowa były ruiny Zamku Ojców . Z Ojcowa udano się w kierunku Pieskowej Skały, by zwiedzić tamtejszy zamek. Był to najdalszy punkt naszej wycieczki. Po odpoczynku i posiłku w Zajeździe Wernyhora udano się w drogę powrotną. Wąwozem Sokolec dojechano do Sąspowa i dalej do DK 94, tam w kierunku Jerzmanowic, aż dojechano do Jaskini Nietoperzowej. Uzupełniono napoje i wyruszono w dalszą drogę. Dalszą cześć trasy pokonano przejeżdżając Dolinę Będkowską na terenie Parku Krajobrazowego Dolinki Podkrakowskie. Końcowy odcinek wycieczki: Łączki Kobylańskie – Brzezinka – Rudawa, pokonano drogami lokalnymi. Do Krzeszowic, gdzie na dworcu kolejowym zakończono wycieczkę dotarliśmy DK 79.
W wycieczce udział wzięli: kol. A. Czerniawski, Bożena i Krzysztof Bobisowie, Marek Bryndza, Witold Czempiel, Jarosław Ćwik, Mirosław Gaponik, Wiesława i Zbigniew Kaszuba, Stanisław Krukiewicz, Janusz Kuciński, Jolanta Maćkowska, Elżbieta Marcinkowska, Monika Mazur, Tadeusz Pasierb, Małgorzata Radomska, Anna Stadnicka, Władysław Stawiarczyk, Mariusz Szczurowski, Jarosław Szerszeń, Andrzej Śmigielski, Tomasz Wojdyła i Magdalena Wysocka.
Wycieczka dostarczyła uczestnikom wielu wrażeń. W czasie jej trwania panowała miła atmosfera. Uczestniczący w wycieczce wykazali wysoki stopień odpowiedzialności za bezpieczeństwo swoje i innych (duża ilość osób w kaskach, zdyscyplinowanie na trasie, stosowanie się do poleceń prowadzącego, dobre przygotowanie sprzętu). Za to wszystkim należą się słowa najwyższego uznania i podziękowania. Osobne podziękowania prowadzący wycieczkę kieruje do członków Klubu, którzy pomogli mu w jej sprawnym przeprowadzeniu.

Czas ruszać. Jeszcze tylko oficjalne powitanie przez komandora, parę słów na drogę i wio prosto pod kantor bo nie wszyscy jeszcze byli w posiadaniu koron. Jedzie nas całkiem spora grupa. Wjechaliśmy w piękny bukowy las którym znajduje się granica państw. Dzięki strefie Schengen przekraczamy ją bez problemu. Znajdujemy się na zielonym szlaku Żwirki i Wigury. Dotarliśmy do Karwiny - stare miasto i tu pierwszy problem, dziura w dętce. Jedna z uczestniczek ma chwilowy kłopot. Jak się później okazało kłopot mały ale zajął ponad godzinę. Na szczęście w końcu się udało. Dalej jechaliśmy przez Stonawę, Albrechcice. Jeszcze parę "zmarszczek" do pokonania i trafiamy do ośrodka wypoczynkowego w Terlicku gdzie jest nasz nocleg. Organizatorzy zapewnili nam sporo wolnego czasu na ulokowanie się w kempingach. Czekając na przydział mogliśmy obserwować wyczyny amatorów jazdy narciarskiej i snowboardowej po wodzie. W końcu się ulokowaliśmy i można było się rozpakować, a co poniektórzy nawet sprawdzali stopień zawilgocenia wody. Jak już ochłonęliśmy to rozpoczął się konkurs strzelecki. Pod wieczór zostało przygotowane ognisko, przy którym wszyscy mogli sobie upiec kiełbaski. Gdy trzymaliśmy nasze patyki nad ogniem został przeprowadzony konkurs krajoznawczy. Jak wiadomo noce sierpniowe są zawsze zimne a o dziwo nasza wrześniowa noc była bardzo ciepła. Czas miło upłynął i powoli każdy udał się na spoczynek.
Nastał nowy dzień, który przywitał nas bezchmurnym niebem i promieniami porannego słońca. Wszyscy powoli się pakują i przygotowują do trasy. Ale przed wyjazdem jeszcze ogłoszenie wyników konkursów, niestety nie załapaliśmy się na puchar ani na czołowe miejsca w konkursach. Jedynie nasz białogłowa - Bożenka została uhonorowana medalem wraz z dwiema innymi paniami. Jeszcze wspólne zdjęcie no i na trasę. Czeka nas mały pagórek, troszkę większy niż te "zmarszczki" które pokonywaliśmy wczoraj. Udało się, wszyscy się wdrapali. Przed nami Dom Polski Żwirki i Wigury. Spotkaliśmy kombatantów lotnictwa, którzy również przyjechali odwiedzić Dom Polaka. Po zwiedzeniu wystawy i wpisaniu się do Księgi Pamiątkowej ruszyliśmy pod pomnik pionierów lotnictwa, by tam złożyć wieniec i uczcić ich pamięć minutą ciszy. Tuż przy pomniku znajdują się symboliczne groby w miejscu gdzie znaleziono ciała tragicznie zmarłych lotników. Właściwie Rajd dobiegł końca, teraz tylko trzeba wrócić do domu.
Dzięki uprzejmości gospodarzy nie zgubiliśmy się, bo konia z rzędem temu kto będąc pierwszy raz w nieznanym terenie wróciłby sam bez przeszkód. W drodze powrotnej odwiedziliśmy jeszcze kilka ciekawych miejsc. W końcu dotarliśmy do Karwiny, jadąc przez park zamkowy, by trafić na malowniczy rynek. Zajrzeliśmy również do pałacu. Jeszcze kawałek po czeskiej stronie i trafił się również Czeski pomnik przyrody - Dąb szypułkowy z nader okazałą koroną. Opłotkami dotarliśmy do centrum Jastrzębia, gdzie pożegnaliśmy się z gospodarzami.
Obraliśmy kierunek na Żory. Tu na rynku krótki postój i odpoczynek od skwaru, mała kawka i dalej w drogę. Przed nami znajome widoki. Jeszcze tylko rzut beretem i upragniony prysznic.