Dzięki uprzejmości prezesa TKKol. Ondraszek przekazałem wszystkim uczestnikom smutną wiadomość o śmierci naszej koleżanki Krystyny Foryś. Po czym chwilą ciszy uczciliśmy jej pamięć. Jeszcze pamiątkowe zdjęcie do lokalnej gazety, chwila dla wszystkich amatorów fotografii i ruszamy na trasę XIV Cieszyńskiego Rodzinnego Rajdu Rowerowego.
W asyście policji, służb medycznych i serwisowych ruszyła grupa ponad 240 rowerzystów. Miłym zaskoczeniem dla mnie było, iż jechali z nami głuchoniemi i to całkiem spora grupa, nader zdyscyplinowana, z której warto by inni brali przykład. Robiąc zdjęcia miałem wrażenie iż peleton nie ma końca i współczuję tym kierowcom, którzy cierpliwie jechali za nami w ogonku. W końcu dotarliśmy na Metę w Zamarskach przy Karczmie regionalnej "U Źródełka", gdzie organizatorzy zapewnili polową garkuchnię z prawdziwą grochówą z wkładką. Możliwe było też zwiedzenie drewnianego kościoła pw. św. Rocha będącego jednocześnie najstarszym tego typu obiektem na Ziemi Cieszyńskiej. Gdy wszyscy zaspokoili swój głód i pragnienie rozpoczęły się konkursy. I tak dzieci ścigały się w workach i malowały dzisiejszą wycieczkę, a dla nieco starszych, spragnionych współzawodnictwa, udostępniony został tor do żółwiej jazdy i punkt zwijania sznurka. Nasza kol. Ela Marcinkowska w żółwiej jeździe zajęła II-miejsce. Po sąsiedzku, za płotem też były atrakcje dla dzieci. Mianowicie batuta i suchy basen. O dorosłych też pomyślano, lecz już całkiem komercyjnie z wizytą przy kasie. Po uiszczeniu stosownej opłaty, do dyspozycji był łuk, wiatrówka, dmuchawka i szlojder (po naszymu). Pogoda dopisywała wszyscy świetnie się bawili i powolutku impreza zaczęła dobiegać końca. W międzyczasie zostaliśmy upolowani przez obiektyw kol. z Cieszyńskiego Klubu Ondraszek.
Ela i Julek jeszcze zostali a my z Mareczkiem pożegnawszy się z gospodarzami ruszyliśmy na Cesky Tesin. Po drodze odwiedziliśmy Wzgórze Zamkowe. U naszych przyjaciół postanowiliśmy chwilę odpocząć i ugasić pragnienie, po czym ruszyliśmy w stronę domu. Obraliśmy kierunek na Żory i już bez przeszkód, w końcu trafiliśmy do domów.

Po krótkiej chwili ruszyłem dalej w stronę Tarnowskich Gór. To był moment kiedy podświadomość usilnie podpowiadała, w którą stronę mam się udać. Niestety w tym wypadku posiadana przeze mnie mapa powiatu gliwickiego, nie obejmowała terenów, które chciałem odwiedzić. Tym samym niezbędnym stał się przystanek na stacji benzynowej. Tam dozbroiłem się w mapę woj. śląskiego, zjadłem batonika, popiłem wodą i ruszyłem w dalszą drogę. Za Strzybnicą, czekała mnie kolejna wizyta przy tablicy nadleśnictwa. Tym razem, tablica opatrzona numerem 17, informowała o charakterystyce przyrodniczej okolicznego drzewostanu. Możemy przeczytać tutaj, że lasy nadleśnictwa Brynek mają charakter nizinny, są częścią dawnej Puszczy Śląskiej i zajmują imponującą powierzchnię ponad 16 tys. hektarów.
Po kolejnej dawce informacji na temat tutejszych lasów, pojechałem dalej, w stronę Boruszowic. Po drodze mijałem wieś Hanusek, z którą wiążą się moje miłe wspomnienia, dotyczące udanego grzybobrania z przed kilku lat. Dalej, przez Brynek, dotarłem do Tworogu. Tutaj, ku mojej wielkiej radości, napotkałem na rozstaju dróg, po czym sfotografowałem się z figurą Św. Jana Nepomucena. Od jakiegoś czasu, darzę wielką sympatią poszukiwanie miejsc, gdzie można spotkać patrona dróg i mostów. Czyżbym zapadł na gorączkę Nepomuceńską? Mijając po drodze Koty i Potępę oraz dwie kolejne tablice nr 12 i 11, zbliżałem się do celu mojej podróży. Wcześniej muszę jednak wspomnieć o moim smutku i oburzeniu, po tym co zobaczyłem przy tablicy nr 12. Jakiś dureń, bądź ich większa liczba, nie potrafiąc docenić walorów edukacyjnych i urokliwości miejsca, obrało sobie za cel zniszczenie tablicy. Co z tego wynikło, można zobaczyć na zdjęciu. Nigdy nie rozumiałem i nie zrozumiem takiego zachowania. Nie zmienia to jednak faktu, że miejsce jest niezwykle urokliwe i warto się tam zatrzymać na chwilę. Dopełnieniem w tym momencie były promienie słońca przeciskające się przez gałęzie drzew, co napawało pomimo wszystko optymizmem. Wreszcie dotarłem na miejsce. Krupski Młyn jest pięknie położoną wsią w samym sercu lasu. Jego historia, jak odnotowują kroniki, sięga roku 1687, kiedy pojawia się pierwsza wzmianka o istniejącej w Potępie kuźnicy żelaza. W 1874r., na miejscu starego młyna powstała fabryka produkująca materiały wybuchowe. W latach 50-tych XX w., Krupski Młyn miał status osiedla, dopiero w 1972 na mocy ustawy z 29 listopada, utworzono gminę. Początkowo było to osiedle dla pracowników wspomnianych zakładów zbrojeniowych, z czasem zaczęło się rozrastać, by osiągnąć dzisiejsze rozmiary. Dziś można wyróżnić dwa osiedla: Białą i Zieloną Kolonię, które swą nazwę biorą od kolorystyki domów.
Czas naglił, więc ruszyłem w drogę powrotną. Cofnąłem się do Tworogu, gdzie następnie skręciłem w stronę Wielowsi. Myślałem, że nic mnie bardziej nie zdenerwuje, niż widok zniszczonej tablicy ... a jednak. Przy kolejnym przystanku edukacyjnym (tablica nr 15), jedyną lekcją była ludzka głupota i bezmyślność. Parking leśny stanowił bowiem jeden wielki śmietnik! Jedyne czego chciałem, to jak najszybciej stamtąd odjechać. Paradoksem było również to, że tablica dotyczyła gatunków roślin rzadkich i chronionych. Niestety dalsza droga nie była lepsza. Przez kolejne 4 kilometry towarzyszyły mi plastikowe worki pełne śmieci, chamsko wyrzucone zaraz przy drodze! Naprawdę nie rozumiem takich ludzi. Na szczęście chwilę później, skręciłem w stronę Wielowsi. Jazda wśród pól ogarniętych mozaiką barw nieba stanowiącego tło zachodzącego słońca, od razu poprawiła mi humor. Ku mojej wielkiej uciesze w Wielowsi napotkałem kolejną figurę Św. Jana Nepomucena. Odrobiwszy niezbędne czynności fotograficzno-kronikarskie, udałem się przez Sieroty, Zacharzowice i Pniów, w stronę Pyskowic. Powoli zaczął zapadać zmierzch, więc założyłem niezbędne wyposażenie w postaci lampek, żeby bezpiecznie dotrzeć do domu. Tak przez Czechowice i Łabędy, dotarłem do Gliwic, gdzie ku mojemu zaskoczeni i wielkiej radości, mijałem rzesze uśmiechniętych rowerzystek i rowerzystów, odbywających wieczorne przejażdżki. Tym optymistycznym akcentem, zakończyła się moja udana wycieczka, która dała mi wielki pokłady motywacji na kolejne udane wypady.

Trasa wycieczki: Gliwice-Szałsza-Czekanów-Wieszowa-Górniki-Repty Śląskie-Tarnowskie Góry-Strzybnica-Boruszowice-Hanusek-Brynek-Tworóg-Koty-Potępa-Krupski Młyn-Potępa-Koty-Tworóg-Wielowieś-Błażejowice-Sieroty-Zacharzowice-Pniów-Pyskowice-Czechowice-Łabędy-Gliwice

Arboretum Bramy Morawskiej usytuowane jest we wschodniej części Raciborza, po prawej stronie rzeki Odry. Ponadto kompleks leśny położony jest w południowo-zachodniej części Parku Krajobrazowego "Cysterskie Kompozycje Krajobrazowe Rud Wielkich". Arboretum znajduje się w korytarzu ekologicznym, tzw. Pradolinie Górnej Odry o znaczeniu międzynarodowym. Ogród botaniczny zajmuje powierzchnię 164 ha, którą można podzielić na dwa zasadnicze obszary. Pierwszy o powierzchni około 35 ha, na którym znajduje się zagospodarowany i ogrodzony ogród właściwy, gdzie umieszczono kolekcje roślin i ośrodki dydaktyczne. Drugi obszar to część przyrodniczo-krajobrazowa z fragmentami naturalnej przyrody, która zajmuje pozostałą część powierzchni. Sieć hydrograficzna arboretum to lewobrzeżne dopływy potoku Łęgoń, którego wody łączą się z Odrą w północno-zachodniej części gminy Nędza.

Dalej pojechaliśmy żółtym szlakiem rowerowym na Ochojec i dalej "prosto" do Stodół na Metę Rajdu. Powitali nas organizatorzy oraz tłum uczestników. Nasze grono poszerzyli kol. Jarosław Szerszeń oraz kol. Tadeusz Pizar, którzy wcześniej dotarli na miejsce. Czas nam miło upływał na zabawie w gronie przyjaciół. Była otwarta kapliczka, którą chętni mogli odwiedzić. Na koniec rajdu zostały ogłoszone wyniki konkursów i tak puchar za najliczniejszą drużynę przypadł sąsiadom zza miedzy czyli Sokołowi Radlin. Dalej ogłaszano wyniki konkursów i wręczano nagrody. Jakimś przypadkiem załapałem się na III-miejsce w konkursie wiedzy dotyczącej Jana Pawła II. Przy okazji przyznano mi Odznakę "Turysta Ziemi Rybnickiej" w stopniu Małym, więc nic mi innego nie pozostało jak zdobyć stopień Duży.
Część naszej grupy wcześniej pojechała do domu. Wiadomo każdy dysponuje różną ilością czasu i niema się co temu dziwić. Ale było parę takich osób co chciało się poszwendać tu i ówdzie. Tak więc ruszyliśmy do Rud, sprawdzić czy tory są na miejscu, a przy okazji rozwiać wątpliwości co do Dębów Papieskich które w mojej głowie zasiał pan leśniczy w szkółce leśnej na Rajdzie "O zielony Liść Kasztanowca". Teraz już spokojnie z czystym sumieniem i pełną stanowczością mogę stwierdzić że w Rudach przy kompleksie Klasztorno-Pałacowym zasadzone są dwa dęby Papieskie i kropka. Korzystając z uroków dnia ruszyliśmy lasem w kierunku na Orły. Nie trudno było zauważyć wszechobecnych rowerzystów. Przecięliśmy drogę Trachy - Bargłówka i dalej lasem dojechaliśmy do Leboszowic. Krótki odpoczynek na ławeczkach i dalej do domów. Tym razem udało nam się. Powrót był na sucho, czego nie można powiedzieć o dniu wczorajszym.

Krótki przystanek przy drewnianym kościele św. Trójcy a następnie już tylko kilka obrotów korbą i wjechaliśmy do lasu. Udało nam się dotrzeć cało i zdrowo do szkółki leśnej w Rachowicach gdzie czekali na nas przyjaciele z Klubu Ekologicznego i pan leśniczy dzięki któremu płonęło w środku lasu bezpiecznie ognisko. Na mecie Rajdu pierwsi byli koledzy z Watry Pyskowice. Wszyscy uczestnicy rajdu otrzymali poczęstunek który można było upiec na ognisku. A jak to zwykle na rajdach bywa odbyły się konkursy w rzucie lotkami do celu oraz "żółwia jazda". Zwycięscy otrzymali pamiątkowe dyplomy a młodzież upominki. W miłej atmosferze dobiegła końca nasza wspólna impreza przygotowana wraz z Polskim Klubem Ekologicznym Koło w Gliwicach. Powoli wszyscy zaczęli udawać się do domów. Nasza grupa wraz z przyjaciółmi z Wagabundy udała się jeszcze do groty Matki Boskiej. Po wyjechaniu na drogę asfaltową zaczęliśmy się stopniowo rozdzielać, udając się każdy w swoim kierunku.

Ruiny XIV – wiecznego zamku zrobiły duże wrażenie. W XVI i XVII w. zamek był własnością rodziny Tęczyńskich, ówcześnie jednego z najwybitniejszych rodów w Polsce. Ostatnim odcinkiem trasy był zjazd do stacji PKP w Krzeszowicach. Stąd pociągiem rozjechaliśmy się do miejsc zamieszkania. Wszyscy uczestnicy wycieczki otrzymali pamiątkowe medale, proporczyki i naklejki do książeczek wycieczek rowerowych. Na wycieczce panowała bardzo dobra atmosfera, uczestnicy wspierali się w trudnych momentach oraz pomagali sobie wzajemnie.

Wycieczkę przygotował, zorganizował i prowadził Tadeusz Pasierb.

Uczestnikami wycieczki byli Klubowicze: Tadeusz Pasierb – kierownik wycieczki, Witold Romanowski, Marek Dras, Adam Czerniawski, Andrzej Śmigielski, Janusz Weres, Krzysztof Bobis, Marek Bryndza, Alfred i Grzegorz Sołtys, Elżbieta Mażewska, Janusz Kuciński oraz sympatycy: Elżbieta, Magdalena i Dariusz Maj, Philip Skuczeń, Barbara Więckowska – Gawron, Tomasz Gębura, Mirosław Raczyński, Jacek Sowiński .

Z Elą Marcinkowską zdecydowaliśmy się pojechać do Gliwic rowerkami. Z Rudna przez Grojec, Kwaczałę do Babic. Z Babic już niestety szosą o dość intensywnym ruchu (nr 780) przez Żarki, Libiąż, Bieruń Nowy i Stary, nieopodal fabryki Fiata w Tychach, dojechaliśmy do Mikołowa. Z Mikołowa już prościutko do Gliwic. W Gliwicach byliśmy przed 19.00. Należy pogratulować Eli, że mimo bolącego kolana zdecydowała się na taki dystans i przejechała go bez problemów w niezłym tempie. W domu byłem o 19.20, na liczniku stuknęło 128 km.

Ponadto Panie z koła gospodyń wiejskich w Czechówce wystawiły bezpłatny bufet i gorąco zachęcały do korzystania z małopolskich smakołyków przez nie przygotowanych jak: żurek, paszteciki, chleb ze smalcem oraz wiele gatunków ciast. W ramach zlotu zostaliśmy ugoszczeni pysznym bigosem z herbatą. Organizatorzy zorganizowali konkursy takie jak: strzelanie z wiatrówki, rzut lotkami, tor przeszkód, jazdę żółwią, jazdę indywidualną pod górę. W konkursach 2-miejsce w jeździe pod górę zajął Władysław Stawiarczyk, w swojej kategorii wiekowej, 5-miejsce w swojej kategorii wiekowej w jeździe pod górę oraz 3-miejsce w rzucie lotkami zajął Jarosław Szerszeń. Z naszego klubu w zlocie brały udział następujące osoby: Małgorzata i Stanisław Radomscy, Janusz Kuciński, Władysław Stawiarczyk, Jarosław Szerszeń.
Zlot odbywał się w fantastycznej atmosferze i przy pięknej pogodzie nieco wietrznej i około godz 16:00 nastapiło zakończenie zlotu i udaliśmy się trudnym górskim terenem (jaki jest w Małopolsce) w drogę powrotną z zamierzeniem wzięcia udziału w zamknięciu sezonu turystyki rowerowej 2 października do czego nas zapraszali bardzo przyjacielscy i gościnni organizatorzy z PTTK Kraków.

Nasi przyjaciele ze sklepu Bike Atelier będący jednocześnie naszym sponsorem byli już na miejscu. Również drugi nasz sponsor firma Annswear rozstawiła swój kramik na pikniku. Po przywitaniu się z przyjaciółmi opadliśmy na pobliskie ławeczki. Wkrótce dotarły do nas koleżanki z Knurowa oraz kolejni członkowie Klubu a byli to:

• Karol Kasprowiak z rodziną

• Ela Marcinkowska

• Jola Maćkowska

• Maciek Maćkowski

• Henryk Szcześniak

Kolejne składanie życzeń oraz mała niespodzianka przesunięta w czasie w końcu dotarła do rąk adresata.
Piknik rozpoczął się punktualnie rowerzystów i nie tylko było multum. Było nawet takich dwóch co koniecznie chcieli pokazać chirurgowi że się z nim nie umówią. Atrakcji było mnóstwo każdy mógł coś dla siebie znaleźć. Po krótkiej sesji zdjęciowej pożegnaliśmy się i pojechali dalej. Rozpoczął się drugi etap wycieczki. Adaś, Krzysiu, Marek i ja ruszyliśmy w kierunku Bargłówki, a cała reszta ze względu na dość późną porę obiadową ( było już dobrze po 15:30 ) pognała na roladkę.
Miła atmosfera trwała nadal i tak koło za kołem dotarliśmy do Stanicy. Tu miła niespodzianka. Duch wielkiego Manitu poprowadził nas do wioski indiańskiej. Na szczęście nasze skalpy pozostały na miejscu. Stąd już tylko parę kroków i Ranczo u Marka czyli cel naszej wyprawy. Potwierdziła się stara maksyma iż świat jest bardzo mały. Okazało się że jeden z panów który nas ugościł Zbigniew Sadowski zna naszego kol. Władysława Stawiarczyka i śle mu pozdrowienia. Wszystko co miłe szybko się kończy i czas było wracać do domu. I tak się skończyła niedzielna wycieczka.