Ιστορικοί άνθρωποι του Δήμου Θερμαϊκού

Ο Δήμος Θερμαϊκού είναι μια περιοχή που ξεχειλίζει από ιστορικά γεγονότα. Από τα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έως τις μαζικές μετακινήσεις και εγκαταστάσεις προσφύγων από τα παράλια της Μικράς Ασίας, περιοχές όπως η Μηχανιώνα και η Περαία κρατούν ακόμη ζωντανές τις αναμνήσεις, που παραμένουν ευλαβικά φυλαγμένες στις ψυχές των μεγαλύτερων.

Σκοπός αυτού του έργου είναι, μέσα από τον φακό μου, να αποτυπώσω αυτές τις ιστορικές μορφές και να κρατήσω τη μνήμη τους ζωντανή. Κάθε πορτρέτο θα συνοδεύεται από ένα βίντεο, στο οποίο η κάθε φιγούρα θα αφηγείται την προσωπική της ιστορία και τις πράξεις της που συνέβαλαν στη διαμόρφωση αυτού του τόπου. Το έργο αυτό είναι μεγάλο και δεν θα ολοκληρωθεί εύκολα· το προσεγγίζω με σεβασμό στην Ιστορία και πίστη στον καλλιτεχνικό μου προσανατολισμό.

Η έμπνευση και η βάση του project στηρίζεται σε ιστορικά δεδομένα που αποτελούν πολύτιμο υλικό για τη δημιουργία ενός οπτικοακουστικού κειμηλίου αφιερωμένου στις περιοχές του Θερμαϊκού. Η «παλιά» Μηχανιώνα της Μικράς Ασίας, που βρισκόταν στη χερσόνησο της Κυζίκου, φιλοξενούσε περίπου 2.500 Έλληνες στις αρχές του 20ού αιώνα, μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή. Μετά το 1922, οι Μηχανιώτες πρόσφυγες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και, ύστερα από πολλές περιπλανήσεις, εγκαταστάθηκαν στην περιοχή που σήμερα γνωρίζουμε ως Νέα Μηχανιώνα, στον Δήμο Θερμαϊκού.

Η Νέα Μηχανιώνα ιδρύθηκε γύρω στο 1923, όταν οι πρόσφυγες έφεραν μαζί τους όχι μόνο την παράδοσή τους και το ψαράδικο επάγγελμα, αλλά και μια βαθιά συναισθηματική σύνδεση με την παλιά τους γη. Στην περιοχή έχουν εντοπιστεί και σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα, όπως νεκροταφεία ρωμαϊκών χρόνων, τάφοι της ύστερης αρχαιότητας και οχυρωματικά έργα της Τουρκοκρατίας. Εμβληματικό σύμβολο της προσφυγικής μνήμης αποτελεί η εικόνα της Παναγίας της Φανερωμένης, την οποία οι Μηχανιώτες μετέφεραν από την παλιά τους πατρίδα και τιμούν έως σήμερα ως «Μηχανιώτισσα», σύμβολο πίστης, ελπίδας και συνέχειας.

Αντίστοιχα, η Περαία άρχισε να αναπτύσσεται μετά το 1923, με την εγκατάσταση προσφύγων από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη. Περίπου 204 οικογένειες βρήκαν εκεί νέο ξεκίνημα – 132 από τη Δυτική Μικρά Ασία και 72 από την Ανατολική Θράκη. Η ιστορία της, ωστόσο, έχει πολύ βαθύτερες ρίζες, καθώς αρχαιολογικά ευρήματα μαρτυρούν την ύπαρξη οικισμού ήδη από τον 6ο αιώνα π.Χ.

Με τα χρόνια, η Περαία εξελίχθηκε σε μια από τις πιο ζωντανές περιοχές του Θερμαϊκού, με έντονο παραλιακό χαρακτήρα και στενούς δεσμούς με τη θάλασσα. Η γειτνίασή της με τη Θεσσαλονίκη και το αεροδρόμιο «Μακεδονία» συνέβαλε στην ανάπτυξή της, ενώ η παραλία της, βραβευμένη με «Γαλάζιες Σημαίες», αποτελεί πλέον σύμβολο της σύγχρονης ταυτότητας της περιοχής.

Μέσα από αυτό το έργο θέλω να ενώσω την παλιά και τη νέα εποχή — να φωτίσω τα πρόσωπα εκείνα που κράτησαν ζωντανές τις ρίζες, να αναδείξω τις ιστορίες που κινδυνεύουν να σβήσουν και να αφήσω ένα καλλιτεχνικό αποτύπωμα που θα λειτουργεί ως μνήμη, συγκίνηση και τιμή για αυτό τον τόπο.