การฉลองศาลครั้งแรกได้ยายนกเอี้ยงเป็นเจ้าภาพ หาละครมาเล่น โดยยายนกเอี้ยงให้เล่นเรื่องชาละวัน ครั้งนั้น ป้ากี เมืองเจริญ บ้านอยู่หลังศาล สมัยนั้นตัวแกยังเด็กได้มานั่งดูละครด้วย พอเล่นถึงตอนชาละวัน เกิดมีจระเข้ลอยขึ้นมาทำให้พวกเล่นละครและคนดูตกใจวิ่งกันวุ่นวาย พวกละครต้องหาธูปเทียนมาจุดบอกกล่าวขอขมาลาโทษ สักพักจระเข้จึงดำน้ำลงไป ในปี พ.ศ. 2466 เป็นการสร้างศาลครั้งที่สอง ยายสิงโต เล่าให้ฟังว่า บริเวณข้างบ้านนายเจริญศักดิ์ พฤกศิริไพบูลย์ เมื่อก่อนเป็นโรงเลื่อย ในบรรดาลูกน้องของโรงเลื่อยมีชาวจีนชื่อว่า หย่ง อยู่สองคน หย่งมีเมียคนแรกชื่อนางทอง เป็นช่างไม้ กับหย่งสูง ทั้งสองท่านได้ช่วยกันก่อสร้างศาล ในยุคต่อมา สิ้นค่าก่อสร้างประมาณ 450 บาท เป็นศูนย์รวมแห่งศรัทธาและความเชื่อมั่นของประชาชนชาวทับกฤช

ทั้งนี้เริ่มจากในงานวันเกิด เจ้าพ่อ-เจ้าแม่ทับกฤช วันที่ 20 กุมภาพันธ์ 2533 นายบำรุง กฤชภากรณ์ ได้เริ่มตั้งคณะกรรมการก่อสร้างศาลขึ้น กระทั่งใน วันที่ 11 มีนาคม 2533 นายบำรุง ได้ทำพิธีรื้อศาลไม้หลังเดิม ชาวบ้านทราบข่าวได้พากันมากราบไหว้ เจ้าพ่อ-เจ้าแม่ทับกฤช ตั้งแต่เวลา 04.00 น. ตามฤกษ์ ที่หมอดูชื่อ ซุง แซ่ลื้ม ได้กำหนดไว้ เวลา 06.00 น.- 10.00 น. ชาวบ้านได้ให้ความช่วยเหลือเป็นอย่างดี รวมทั้งได้รับความอนุเคราะห์รถตักดินจากโรงสีไฟไทยอุปถัมภ์ มาทำการรื้อถอนเสาและทำการก่อสร้างตลอดมา จนกระทั่งแล้วเสร็จในวันที่ วันที่ 20 กันยายน 2533 จากนั้นจึงได้จัดให้มีการฉลอง โดยมีพิธีเปิดศาล ในวันที่ 25 กันยายน 2533 ใช้งบประมาณในการก่อสร้าง 720,000 บาท ผู้รับเหมาชื่อนายจุ้ย แซ่อึ้ง งานประจำปีครั้งแรกจัดขึ้นบริเวณริมตลิ่ง หน้าศาลก่อน แล้วจึงย้ายมาจัดบริเวณตลาดสด และหน้าบ้านหมอประสิทธิ์ เกตุเดชา

ยายคิ้ม แซ่เซี้ย เล่าให้ฟังว่า มีการจัดงานประจำปีบริเวณหน้าร้านค้าไม้อื้อเซ็งกี่ หรือหน้าโรงเรียนจีนเดิม ประมาณปี พ.ศ. 2513 จนถึงปัจจุบัน ผู้ริเริ่มจัดงานคือ นายกิมจั้ว แซ่อื้อ นายกิมเหลียง แซ่ตั้ง ขบวนแห่เจ้าพ่อ – เจ้าแม่แต่เดิมจะมีแต่กระถางธูป 2 กระถาง ถือว่าเป็นตัวแทนเจ้าพ่อ – เจ้าแม่ เมื่อมีการก่อสร้างสลักไม้รูปจำลองขึ้นแล้ว ในปีพ.ศ. 2513 ได้อัญเชิญรูปจำลองร่วมขบวนแห่ด้วย แต่เดิมยังนำหน้าด้วยคนตีผ่าง2 คน ตามด้วยป้ายชื่อ เจ้าพ่อ – เจ้าแม่ ถังน้ำมนต์ และกระถางรูป ต่อมาพัฒนามีการแสดงของคณะต่างๆ ร่วมขบวนแห่มากขึ้น โดยเฉพาะนักเรียน ทั้งอนุบาล ประถม และมัธยม แต่ละโรงเรียน ยังมีขบวนของล่อโก๊ว แต่เดิมจ้างมาจากหนองบัวบ้าง คณะงิ้วมาร่วมขบวนบ้าง ต่อมาโรงเรียนทับกฤชพัฒนาได้ฝึกนักเรียนในท้องถิ่นมาร่วมขบวนแทน คณะสิงโต แต่เดิมนั้นจะจ้างจากปากน้ำโพมาร่วมขบวน ต่อมาเด็กๆ ในทับกฤชก็พยายามฝึกฝนจนสามารถแสดงเองได้ โดยได้รับการสนับสนุนจาก เถ่านั้งปี 2533 ริเริ่มซื้อหัวสิงโตพร้อมชุดการแสดงให้ (เมธี มีมุข.25 กันยายน 2533)