Ομιλητές

Συγκούνας Κωνσταντίνος, Υπ. Διδάκτορας του ΔΕΤ

Θέμα: Ξεκλειδώνοντας το Δυναμικό Καινοτομίας: Μια Προοπτική Οικονομικής Πολυπλοκότητας για τη Διοίκηση και την Επιχειρηματικότητα

Περίληψη 

Η Οικονομική Πολυπλοκότητα (ΟΠ) παρέχει έναν ισχυρό φακό για την ανάλυση της παραγωγικής γνώσης και των ικανοτήτων που είναι ενσωματωμένες στις εθνικές και περιφερειακές οικονομίες. Η παρούσα εισήγηση υπερβαίνει την ανάλυση μακρο-επιπέδου για να διερευνήσει την άμεση συνάφεια της ΟΠ με τη στρατηγική καινοτομίας σε επίπεδο επιχείρησης και την επιχειρηματική ανακάλυψη, προσαρμοσμένη για ένα ακροατήριο Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας. Υποστηρίζουμε ότι η δομή της πολυπλοκότητας μιας οικονομίας διαμορφώνει σημαντικά τις διαδρομές καινοτομίας της, δημιουργώντας ένα τοπίο ευκαιριών και περιορισμών. Κατανοώντας έννοιες όπως ο «Χώρος Προϊόντων» (Product Space) και η τεχνολογική «συνάφεια», οι managers μπορούν να αναγνωρίσουν το «Παρακείμενο Δυνατό» (Adjacent Possible) – ρεαλιστικές λεωφόρους για την ανάπτυξη καινοτόμων, πιο εξελιγμένων προϊόντων και υπηρεσιών που βασίζονται σε υπάρχουσες ικανότητες. Αυτό το πλαίσιο προσφέρει πρακτικά εργαλεία για τη λήψη στρατηγικών αποφάσεων, ενημερώνοντας τις προτεραιότητες επενδύσεων σε Έρευνα & Ανάπτυξη (Ε&Α), τις στρατηγικές συνεργασίες και τον εντοπισμό νέων επιχειρηματικών εγχειρημάτων. Χρησιμοποιώντας πιθανά παραδείγματα από το ελληνικό πλαίσιο, καταδεικνύουμε πώς οι γνώσεις από την ΟΠ μπορούν να βοηθήσουν τις επιχειρήσεις να πλοηγηθούν στις τεχνολογικές ανατροπές και να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητά τους. Τελικά, αυτή η παρουσίαση συνδέει τη μακροοικονομική δομή με εφαρμόσιμες διοικητικές και επιχειρηματικές πρακτικές, τονίζοντας πώς η αξιοποίηση της κατανόησης της ΟΠ είναι ζωτικής σημασίας για την προώθηση της βιώσιμης καινοτομίας στο σημερινό δυναμικό περιβάλλον.

Λέξεις κλειδιά: Οικονομική Πολυπλοκότητα (Economic Complexity), Διοίκηση Καινοτομίας (Innovation Management), Επιχειρηματικότητα (Entrepreneurship), Στρατηγική Διοίκηση (Strategic Management), Χώρος Προϊόντων (Product Space), Παρακείμενο Δυνατό (Adjacent Possible), Νέες Τεχνολογίες (New Technologies), Ανταγωνιστικότητα

Λιακάκος Ευάγγελος, Μεταπτυχιακός Φοιτητής του ΔΕΤ

Θέμα: Ανακύκλωση μια πράξη Περιβαλλοντικής Εντιμότητας και Βιωσιμότητας 

Περίληψη

Η σπουδαιότητα της ανακύκλωσης οικιακών απορριμμάτων κρίνεται εξαιρετικά επιτακτική για την διασφάλιση ενός βιώσιμου και ανθεκτικού περιβάλλοντος. (Sampriti Roy, 2023) Στις μέρες μας, η τεράστια παραγωγή και διαθεσιμότητα απορριμμάτων έχει προξενήσει μεγάλα περιβαλλοντικά θέματα, παραδείγματος χάρη η ρύπανση των υδάτων και της ατμόσφαιρας, η πληρότητα των περιοχών υγειονομικής ταφής και η εξάντληση φυσικών αποθεμάτων. (Ayesha Siddiqua, 2022) Η ανακύκλωση είναι μια τακτική από τις αποτελεσματικότερες για την ‘οικονομία’ πρώτων υλών, την ελάττωση της ενεργειακής κατανάλωσης και την μετρίαση της παραγωγής θερμοκηπιακών αερίων, συνεισφέροντας με αυτό τον τρόπο στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. (Amjad Almusaed, 2024).Επιπρόσθετα, η ανακύκλωση θεωρείται ως θεμελιώδης μέσο για την προχώρηση σε μια κυκλική οικονομία, στην οποία τα υλικά και οι πόροι ανακυκλώνονται και επαναχρησιμοποιούνται, μειώνοντας την παραγωγή απορριμμάτων και ελαχιστοποιώντας την αναγκαιότητα για εκ νέου πρώτων υλών. (Francesco Di Maio, 2015) Η υλοποίηση της ανακύκλωσης οικιακών απορριμμάτων αποφέρει ακόμα κοινωνικά και οικονομικά οφέλη, καθώς γεννιούνται νέες θέσεις εργασίας και ενισχύεται η περιβαλλοντικής κουλτούρα των ανθρώπων. (Hong Yuan, 2024) Η κοινωνική έκταση του θέματος είναι ανάλογα άξια αναφοράς. Η συμμετοχή των πολιτών σε δράσεις ανακύκλωσης προϋποθέτει ενημέρωση και εκπαίδευση, ώστε να γίνει πράξη ο ορθολογικός χειρισμός των απορριμμάτων τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. (Fan Yang, 2023) Η αποτελεσματικότητα των στρατηγικών ανακύκλωσης στηρίζεται κατά μεγάλο ποσοστό στην ενεργώς συμμετοχή της κοινωνίας και την καλλιέργεια συνείδησης περιβαλλοντικής εντιμότητας. (Altassan, 2023) 

Επομένως, η ανακύκλωση οικιακών απορριμμάτων δεν αποτελεί μόνο μια απαραίτητη τεχνική πράξη, αλλά ένα σπουδαίο μέσο για το αειφόρο μέλλον του κόσμου και την ευημερία των μετέπειτα από εμάς. Ο προγραμματισμός και η υλοποίηση ολοκληρωμένων τακτικών ανακύκλωσης είναι ουσιαστικό πάτημα προς την διασφάλιση ενός υπευθυνότερου και πιο βιώσιμου τρόπου ζωής για την κοινωνία μας. (G.A.I.M BANDARA, 2023) 

Λέξεις κλειδιά: Μείωση – Επαναχρησιμοποίηση – Ανακύκλωση, Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, Ορθολογική Διαχείριση, Βιωσιμότητα

Παππάς Μιχαήλ, Προπτυχιακός Φοιτητής του ΔΕΤ

Θέμα: Θεσμικές Μεταβολές στα Οικονομικά της Άμυνας και Ασφάλειας. 

Περίληψη

Τα Οικονομικά της Άμυνας είναι ο κλάδος της οικονομικής επιστήμης που μελετά τη χρήση, την κατανομή και τη διαχείριση των δημόσιων πόρων στον τομέα της άμυνας. Εξετάζει ζητήματα όπως οι αμυντικές δαπάνες, η αποδοτικότητα των στρατιωτικών επενδύσεων, η οικονομική αξιολόγηση των εξοπλιστικών προγραμμάτων και ο ρόλος των θεσμών στη διαμόρφωση της αμυντικής πολιτικής. Η παρουσίαση επικεντρώνεται στις θεσμικές μεταβολές που επηρεάζουν τα οικονομικά της Άμυνας και της Ασφάλειας, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Η θεσμική προσέγγιση στα οικονομικά της άμυνας αποσκοπεί στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι θεσμοί (κρατικοί και υπερεθνικοί) διαμορφώνουν τις δημόσιες πολιτικές και επηρεάζουν τη στρατηγική κατανομή των πόρων. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στον ρόλο της διακυβέρνησης, της διαφάνειας, της λογοδοσίας και της ικανότητας καινοτομίας, σε ένα πλαίσιο όπου το υψηλό κόστος εξοπλισμών και οι τεχνολογικές εξελίξεις καθιστούν αναγκαία τη θεσμική προσαρμογή. Εξετάζεται η συμβολή διεθνών θεσμών όπως το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. στην προώθηση κοινών πρωτοβουλιών (όπως το European Defence Fund) και ο αντίκτυπός τους στη χρηματοδότηση της άμυνας και την πολιτικοοικονομική ευστάθεια. Η ελληνική περίπτωση παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς συνδυάζει υψηλές αμυντικές δαπάνες με ανάγκες δημοσιονομικής πειθαρχίας και αυξημένη γεωπολιτική ένταση. Αναλύεται το πώς οι θεσμικές αλλαγές – όπως η βελτίωση στη διαδικασία προμηθειών, η ενίσχυση της διαφάνειας και η συμμετοχή σε ευρωπαϊκά αμυντικά σχήματα – επηρεάζουν την αποτελεσματικότητα της άμυνας και τη βιωσιμότητα του σχετικού κόστους. Η εργασία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η θεσμική ποιότητα είναι καθοριστική για την ισορροπία μεταξύ ασφάλειας και οικονομικής σταθερότητας. Ο στρατηγικός σχεδιασμός και η προώθηση της καινοτομίας αποτελούν βασικούς άξονες για την οικοδόμηση ενός σύγχρονου και λειτουργικού πλαισίου άμυνας, το οποίο θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες του 21ου αιώνα.

Λέξεις κλειδιά: Άμυνα, Ασφάλεια, Οικονομικά, Θεσμοί, Δημόσιες Δαπάνες, ΝΑΤΟ, Ελλάδα, Καινοτομία, R&D, Πολιτική Άμυνας 

Μεταξάς Σωκράτης, Μεταπτυχιακός Φοιτητής του ΔΕΤ

Θέμα: Η αλλαγή υποδείγματος οικονομικής ανάλυσης από τον Παλαιό στον Νέο Φιλελευθερισμό και οι επιδράσεις της αλλαγής αυτής στις διοικητικές θεωρίες.

Περίληψη

Ο πολιτικός και οικονομικός Φιλελευθερισμός προέκυψε ως μία κοινωνική διεργασία που εναντιωνόταν στην κοινωνική θέσμιση και την οικονομική πολιτική των νεοσύστατων ευρωπαϊκών εθνικών βασιλείων και πολυεθνικών αυτοκρατοριών του 16ου και 17ου αιώνα που ως κέντρο τους περιελάμβαναν τον ηγεμόνα και την κρατική εξουσία. Οι αρχές που προέβαλε ο John Locke στο έργο του «Δεύτερη πραγματεία περί κυβερνήσεως. Δοκίμιο με θέμα την αληθινή αρχή, έκταση και σκοπό της πολιτικής εξουσίας» ήταν: το δικαίωμα της ζωής, της περιουσίας και της ελευθερίας. Το τρίπτυχο αυτών των δικαιωμάτων αποτέλεσαν μία πρόκληση στο παλαιό πνεύμα της αυθεντίας που ενσαρκωνόταν στους παλαιούς θεσμούς της μοναρχίας, της εκκλησίας και της αριστοκρατικής κατοχής ιδιοκτησίας και των εκμεταλλευτικών σχέσεων που προέκυπταν.

Ο παλαιός φιλελευθερισμός, γνωστός σε μας ως laissez faire et laissez passer ευνόησε το ελεύθερο εμπόριο και ώθησε κυρίως τη Βρετανία στην πρώτη βιομηχανική επανάσταση του 18ου και 19ου αιώνα. Η εμπειρία του τέλους του 19ου αιώνα έδειξε στους οικονομολόγους και νομικούς της σχολής του Φράιμπουργκ, πως η ίδια η αρχή της ελευθερίας και της φυσικής τάξης, της επιδίωξης της ατομικής ευημερίας και της ελευθερίας των συμβάσεων, δεν επιβεβαιώνεται ως αύξηση του ανταγωνισμού μεταξύ των παραγωγών αλλά οδηγεί συχνά σε καρτέλ ή μονοπώλια, άρα σε μείωση της ελευθερίας. Αυτό είναι ένα παράδοξο που λύνει η σχολή του Φράιμπουργκ προτείνοντας την έννοια της τάξης, Ordo, δηλαδή της κρατικής παρέμβασης σε επίπεδο κανόνων και βασικών και επιμέρους που θα διασφαλίζουν μία κατάσταση πλήρους ανταγωνισμού που θα προσανατολίζεται στην ικανοποίηση των αναγκών του καταναλωτή και δεν θα στηρίζεται στη δύναμη του παραγωγού. Το ρεύμα αυτό αποκλήθηκε από τον Walter Eucken Νέος Φιλελευθερισμός ή Ordoliberalismus και επέτρεψε αλλαγή διοικητικού υποδείγματος τόσο σε επίπεδο κράτους όσο και επιχείρησης, όπου το κέντρο διοικητικής σύλληψης και οργάνωσης καθίσταται ο άνθρωπος και ο μεθοδολογικός ατομικισμός παίρνει μια νέα έννοια.

Λέξεις κλειδιά: Παλαιός και Νέος Φιλελευθερισμός, πλήρης ανταγωνισμός, μεθοδολογικός ατομικισμός, κυριαρχία καταναλωτή.