Κριτική του Φώτη Δούσου για το «Μην μιλάς, δεν είναι απαρέμφατο», στη στήλη «Ένα βιβλίο για το καλοκαίρι» της Λίνας Ρόκου. Στο olafaq.gr
Embedded Files
Κριτικές της συλλογής διηγημάτων Βατσ’νιές : πυκνές* καρτ-ποστάλ από τα Βαλκάνια (*και ενίοτε εμπαθείς)" και του μυθιστορήματος Μην Μιλάς, δεν είναι Απαρέμφατο, από τη Μαρία Θεοχάρη στο Διάστιχο και από τον Βασίλη Τσιγαρίδα στο zougla.gr
«Όποιος ενδιαφέρεται να αναστοχαστεί πάνω στη βαλκανική του ταυτότητα (με απολύτως σύγχρονους όρους) ας διαβάσει αυτό το βιβλίο. Όποιος, δε, έχει διαβάσει το ομολογουμένως αριστουργηματικό "Γκιακ", σίγουρα θα εντοπίσει τις ομοιότητες: Αν το "Γκιακ" μας ταξιδεύει στη συλλογική μας μνήμη και το παρελθόν, το "Βατσ'νιές" μας καλεί -με χιούμορ και χαμηλόφωνα, -όσο χαμηλόφωνα χρειάζεται- να αποδεχτούμε με αγάπη όλα εκείνα τα ταυτοτικά βαλκανικά μας στοιχεία που επιβιώνουν στο σήμερα, αποκαθαίροντάς τα από τα θλιβερά τους κατάλοιπα της μισαλλοδοξίας.»
Συνέντευξη στις Ελεονώρα Ορφανίδου και Ελευθερία Κουμάντου, στην εκπομπή Ντάμες Σπαθί, για τη συλλογή διηγημάτων Βατσ’νιές : πυκνές* καρτ-ποστάλ από τα Βαλκάνια (*και ενίοτε εμπαθείς)"
Κριτικές της συλλογής διηγημάτων Βατσ’νιές : πυκνές* καρτ-ποστάλ από τα Βαλκάνια (*και ενίοτε εμπαθείς)" από τον Φώτη Δούσο στο Νέο Πλανόδιον και από τη Μαρία Βρέντζου στο Fractal
«Τα κείμενα αυτά δεν χαρακτηρίζονται από συναισθηματισμό. Η ειρωνεία άλλωστε που, όπως είπαμε, κατά κόρον χρησιμοποιείται ακυρώνει κάθε τέτοια παράμετρο. Αλλά αυτό μπορεί εν τέλει και να μην ισχύει. Ειδικά σε αναγνώστες που αναγνωρίζουν το μοτίβο των περιγραφόμενων καταστάσεων, που έχουν συγχρωτισθεί στο παρελθόν με τις κατηγορίες ανθρώπων που αναφέρονται, που έχουν πιει μαζί τους, έχουν μεθύσει, έχουν ακούσει τις ιστορίες τους, οι Βατσ’νιές ανοίγουν μια εσωτερική πόρτα. Και φωτίζουν έναν χώρο σκεπασμένο από τις ομίχλες της μνήμης και ίσως, μέχρι ένα σημείο, και της νοσταλγίας.»
Κριτική του «Σκαλωμένοι σε ένα μπαρ» στην Καθημερινή από τον Νικόλα Ζώη
«Για τις αντιφάσεις της ελληνικής επαρχίας, για το αν υπάρχουν όντως αντιφάσεις ή αν προκύπτουν λόγω εξωτιστικών, αντιφατικών αναγνώσεων, τα έχουν πει μερικοί συγγραφείς ή σκηνοθέτες παλιότερα. Αυτό που κάνει ο Χατζηκυριακίδης με τη δική του πόλη (η οποία, βάσει του βιογραφικού του, είναι τα Γρεβενά, που τα άφησε για να σπουδάσει υπολογιστική γλωσσολογία και για να εργαστεί στο Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ), είναι ότι την επιστρατεύει ως έναν ακόμα χαρακτήρα της ιστορίας, χωρίς να την εξιδανικεύει, ούτε να την κακολογεί.»
Κριτική του «Γκρόβερ» στο Διάστιχο από τον Νότη Κατσέλη
«Είχα διαβάσει το Γκρόβερ, όταν έτυχε να παρακολουθήσω μια προβολή σλάιντ του Γιώργου Νικολαΐδη με θέμα την πρώτη κατάληψη του Χημείου, αλλά και συνολικά ό,τι ονομάζουμε αντικουλτούρα εκείνης της εποχής – τον Άσιμο, τον Σιδηρόπουλο, τη Γενιά του Χάους και τόσους άλλους. Και στο μυαλό μου ήρθε το σύνθημα που φώναζαν κατά την έξοδό τους οι έγκλειστοι του Χημείου: «Είμαστε τρελοί κι ευτυχισμένοι». Νομίζω πως, παρά τα χρόνια που έχουν περάσει, αυτό θα ήταν το σύνθημα που θα χαρακτήριζε τους ήρωες του Γκρόβερ»
Συνέντευξη στη Ρούλα Μαντή, LiveSport
- Δώσε µας µια ιδέα παραπάνω για το «Γκρόβερ»...
«Σώθηκες, αλλά θα προσπαθήσω. Είναι ένα τάχα µυθιστόρηµα που ξεκινάει τον Δεκέµβρη του '08, µε κάτι µαντράχαλους και µαντράχαλες που κάνουν ό,τι να 'ναι στο Λονδίνο, ενώ (και επειδή) στην Ελλάδα γίνεται της τρελής. Τελειώνει ο Δεκέµβρης, οι µαντράχαλοι και µαντράχαλες συνεχίζουν τις χαζαµάρες. Παράλληλα, στην Ελλάδα γίνεται ακόµα της τρελής. Περνάνε τα χρόνια και οι µαντράχαλοι και οι µαντράχαλες είναι πάλι οι ίδιοι µαλάκες, απλά πιο µεγάλοι και πιο µικροαστοί.
- Με το πρωτάθληµα και τον ΠΑΟΚ τι θα γίνει;
Κοίτα, πριν από µερικά χρόνια, όταν µε ρώτησαν αν σκοπεύω να εκδώσω το ''Γκρόβερ'', είπα ότι θα εκδοθεί αν πάρει πρωτάθληµα ο ΠΑΟΚ. Τελικά, εκδοθήκαµε. Δεν ξέρω. Έτσι λέω».
Συνέντευξη στην Ελεονώρα Ορφανίδου, στην εκπομπή Ντάμες Σπαθί
Page updated
Google Sites
Report abuse