Boomgaard+ en houtindustrie

Sleidinge kende vroeger een bloeiende fruitteelt. Vooral gekend zijn de “keizerinnen”, een perensoort, mooi gewelfd, grasgroen, zoetsappig en onweerstaanbaar vanaf half juni tot half augustus. Vroeger uitsluitend gekweekt in uitgestrekte hoogstammige boomgaarden. Vanaf 1900 ook op beter bereikbare “laagstam” : samen met de bruine kriekperen zijn de keizerinnen het exportproduct van Sleidinge. In 1864 wordt er 600.000 kg fruit verzonden via het station, in 1924 stijgt dit tot 844.000 kg. Voor het transport werd alles eerst gesorteerd, in diverse herbergen (“De Boeren van Transvaal”, “Het Spiegelhof”, bij Lehoucq, “In de Kroon”). Na het sorteren op een houten zeef (vooral een vrouwenwerk) werd het fruit in houten vaatjes (‘bilots’) verpakt, vooral om richting Engeland verscheept te worden. Via het station ging het naar de Gentse haven. Deze houten vaatjes en kistjes werden meestal in de Sleinse zagerijen vervaardigd (Verhelst en De Weert in de Weststraat, Ghysbrechts in de Polenstraat – vandaar : “d’ednen”). Ze garandeerden een lange bewaring tijdens het transport. In 1934 werd achteraan “Het Huis van Oostenrijk” (familie Lehoucq) en grenzend aan de Schoolstraat een overdekte hangar opgetrokken. Hierdoor kon August Lehoucq in betere omstandigheden het fruit sorteren en verpakken voor verder transport. Deze hangar zou vanaf 1950 tot een feestzaaltje omgedoopt worden (tot in 1965 werden er talloze bals en feestelijkheden gehouden). Later was het postkantoor er gevestigd. Na de oorlog kent de fruitkweek en – transport een zware terugval. Op de hoek van de Weststraat en de Keizersdreef werd rond 1990 de laatste grote boomgaard, ruim 350 meter lang met bijna 200 hoogstammige perelaars, verkaveld.