Mijn naam is Anouk Hofman. Al als klein meisje heb ik interesse in het functioneren van de mens. Dit begon eerst met het inkleuren van anatomieplaten die ik van mijn vader kreeg en het op hoog niveau aan judo doen waarbij ik de fysieke uitdaging ben aangaan. Na het atheneum koos ik niet voor de studie geneeskunde maar voor fysiotherapie. Iedereen verklaarde mij voor gek. Toch heb ik, en dat ben ik steeds blijven doen, mijn gevoel gevolgd. Ik vond alles wat mij aangereikt werd ongelofelijk interessant. Echter in het tweede jaar leerden we meer over neurologie en het brein van de mens. Daar ontstond al het idee, 'ik ga na mijn studie of bewegingswetenschappen of psychologie studeren'. Aangezien het eerste een groot verlengstuk is van de opleiding fysiotherapie heb ik ervoor gekozen om eerst een paar jaar in een ziekenhuis te werken om vervolgens psychologie in deeltijd aan de universiteit van Leiden te studeren. Deze keuze heeft heel mooi aangesloten bij de kennis die ik al had. Uiteindelijk heeft dit ertoe geleid dat ik nog bij een pijnpoli heb mogen werken, in een ziekenhuis en daarna op de afdeling reumatologie van de Maartenskliniek Woerden. Daar werkten we met een zeer gedreven team multidisciplinair met het doel om patiënten weer meer in balans te krijgen zodat de kwaliteit van leven voor hen vergroot kon worden en ze een grotere participatie in de maatschappij kregen. Ik heb daar met ontzettend veel plezier gewerkt en ook altijd tegen mijn patiënten gezegd dat ze hun gevoel moesten volgen in hetgeen ze aan het ondernemen zijn. Dat die keuze niet altijd makkelijk is te maken onderschrijf ik zeer, maar hoe moeilijk het ook kan zijn, er is als je goed open blijft staan voor mogelijkheden altijd, hoe klein ook, een keuze te maken die dichtbij staat van wat je hart je ingeeft. Door bezuinigen is het hele team genoodzaakt geweest om verspreid elders te gaan werken. Voor mij hield dit in dat ik mijn werk elders in de revalidatie heb voortgezet. Toen ook daar bleek dat geld belangrijker werd bevonden door de top van de organisatie dan het belang van de patiënten en de zorgverleners zat ik zelf niet meer op de juiste plek, ik kreeg er geen energie meer van. Ik heb veel gedacht aan wat ik mijn patiënten altijd heb geadviseerd 'volg je gevoel'. Practice what you preach, dat betekende dat ik zelf ook na moest gaan denken over wat nu..... Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en mijn baan opgezegd zonder te weten wat ik daarvoor in de plaats zou gaan doen. In eerste instantie is er enigszins onrust omdat je denkt 'oh help, nu heb ik geen inkomen, hoe ga ik nu rondkomen'. Al gauw ben ik gaan omdenken en bedacht dat als ik weer mijn passie terug kon krijgen ik vanzelf wel weer iets zou kunnen gaan verdienen zodat ik ook weer rond zou kunnen komen. Ik kwam er al snel achter dat een hele dag achter een bureau zitten achter mijn laptop mij geen energie gaf. Waar ik wel blij van word is om een ander te kunnen helpen vooruitgang te boeken op zowel mentaal, emotioneel en fysiek gebied. Daarbij vind ik het mooi om alle kennis van de afgelopen jaren van de verschillende vakgebieden te combineren, want het lichaam is niet alleen maar een fysiek functioneren, of de geest staat niet op zichzelf, laat staan de vele emoties die er zijn of juist misschien wel worden weggestopt. Als aanvulling op al mijn interesses ben ik de opleiding tot shiatsu therapeut gaan volgen bij Yu Sen in Diest (België). Dit vanwege het degelijke onderwijs bij onze zuider buren. Hierin vond ik echt IKIKAI, vrij vertaald, Japans voor passie. Alle interesse gebieden kwamen voor mij bij elkaar met de meerwaarde dat er ook op fysiek gebied héél erg naar de oorzaak van het ontstaan van de klachten wordt gekeken. Met voor mij het voordeel dat ik eindelijk weer eens zelf fysiek aan de slag kan gaan en daarmee de ander mag helpen evenwicht te vinden in zijn of haar functioneren. Daarbij vind ik het belangrijk dat ik de ander goed versta, open kan blijven luisteren, aandachtig te werk ga, grondig een analyse kan maken van waar er dingen wringen en daar op een betrokken manier een passende oplossing voor kan bieden. Daarbij steeds kijkend en voelend wat er in elke (nieuwe) fase nodig is. En mocht de oorzaak van de klachten op een ander terrein liggen dat ik dan op een juiste wijze kan doorverwijzen.