ประเด็นที่ท้าทายในการพัฒนาผลลัพธ์การเรียนรู้ของผู้เรียน ของผู้จัดทำข้อตกลง ซึ่งปัจจุบันดำรงตำแหน่งครู วิทยฐานะ - ต้องแสดงให้เห็นถึงระดับการปฏิบัติที่คาดหวังของวิทยฐานะ -  คือ การปรับ ประยุกต์ การจัดการเรียนรู้และพัฒนาคุณภาพการเรียนรู้ของผู้เรียน ให้เกิดการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นหรือมีการพัฒนามากขึ้น (ทั้งนี้ ประเด็นท้าทายอาจจะแสดงให้เห็นถึงระดับการปฏิบัติที่คาดหวังในวิทยฐานะที่สูงกว่าได้) 

สภาพปัญหาการจัดการเรียนรู้และคุณภาพการเรียนรู้ของผู้เรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่มีปัญหาทักษะการพูดภาษาอังกฤษ แบ่งออกเป็นหลายด้าน ดังนี้:

ปัญหาทักษะพื้นฐานด้านภาษา:
ผู้เรียนในชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่มีปัญหาด้านการพูดภาษาอังกฤษ มักมีทักษะพื้นฐานด้านภาษาที่ไม่แข็งแรง เช่น ความเข้าใจในคำศัพท์ การสร้างประโยค และการออกเสียง ทำให้เกิดความไม่มั่นใจในการใช้ภาษาในการสื่อสาร โดยเฉพาะในการพูด การขาดพื้นฐานที่ดีทำให้ผู้เรียนไม่สามารถพัฒนาทักษะการพูดได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ความกังวลและความกลัวในการสื่อสาร:
นักเรียนหลายคนรู้สึกกังวลและกลัวการพูดภาษาอังกฤษเนื่องจากกลัวการทำผิดพลาด กลัวการถูกตำหนิหรือเยาะเย้ยจากเพื่อน ซึ่งส่งผลให้ผู้เรียนเลือกที่จะไม่พูดหรือไม่กล้าพูด ส่งผลให้ทักษะการพูดภาษาอังกฤษไม่พัฒนา

ขาดสื่อและวิธีการสอนที่เหมาะสม:
การจัดการเรียนรู้ในบางโรงเรียนอาจยังขาดสื่อการสอนที่หลากหลายและวิธีการสอนที่สนับสนุนการพัฒนาทักษะการพูด เช่น การใช้บทสนทนาที่ใกล้เคียงกับสถานการณ์จริง การฝึกการออกเสียงผ่านการฟังและพูด หรือการใช้กิจกรรมที่เน้นการพูดคุยแลกเปลี่ยน ทำให้ผู้เรียนขาดโอกาสในการฝึกฝนอย่างเพียงพอ

สภาพแวดล้อมที่ไม่ส่งเสริมการใช้ภาษา:
นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ส่วนใหญ่อาศัยในสภาพแวดล้อมที่ไม่เอื้อต่อการฝึกฝนภาษาอังกฤษ เนื่องจากการใช้ภาษาหลักในชีวิตประจำวันเป็นภาษาไทย ไม่มีโอกาสในการใช้ภาษาอังกฤษนอกห้องเรียน ส่งผลให้ทักษะการพูดไม่ได้รับการพัฒนาเท่าที่ควร

การประเมินผลที่ไม่สอดคล้องกับทักษะการพูด:
ในบางครั้ง การประเมินผลการเรียนรู้ภาษาอังกฤษอาจเน้นไปที่ทักษะการเขียนหรือการทำข้อสอบ มากกว่าการวัดทักษะการพูด ทำให้ผู้เรียนไม่เห็นความสำคัญของการฝึกทักษะการพูดและขาดแรงจูงใจในการพัฒนาทักษะดังกล่าว

การสอนภาษาอังกฤษในประเทศไทยถือเป็นสิ่งสำคัญต่อการศึกษาของไทยดังที่เห็นได้จากหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พ.ศ. 2551 (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560) ที่ระบุว่าว่านักเรียนในทุกระดับและทุกช่วงชั้นต้องเรียนรายวิชาภาษาอังกฤษการจัดการเรียนการสอนในรายวิชาภาษาอังกฤษต้องพิจารณาปัจจัยต่างๆ เช่น การเลือกทักษะภาษาสำหรับการสอน โดยทักษะทางภาษามี 4 ทักษะ คือ การฟัง การพูด การอ่าน และการเขียน โดยการพูดเป็นหนึ่งในทักษะ 4 ทักษะที่สำคัญต่อการพัฒนาอาชีพในอนาคต (Wang & Rajprasit, 2015) ระบุว่าทุกคนสามารถพูดภาษาอังกฤษได้เมื่อได้รับการฝึกฝนที่เหมาะสมและต่อเนื่อง นอกจากนี้ ยังมีปัจจัยต่างๆ ที่ส่งผลต่อการเรียนรู้และพัฒนาภาษา เช่น ครู นักเรียน วิธีการสอน ระยะเวลา ความถี่ในการสอน และอุปกรณ์ที่อำนวยความสะดวกอย่างไรก็ตาม การจัดการเรียนการสอนในรายวิชาภาษาอังกฤษในประเทศไทยยังคงเผชิญกับความท้าทายมากมาย ครูหลายคนยังคงใช้วิธีการสอนแบบดั้งเดิม โดยไม่ได้เน้นที่การฝึกกระบวนการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วม การจัดกิจกรรมที่ฝึกทักษะพูดเฉพาะสำหรับผู้เรียน และการวิเคราะห์ผลลัพธ์การเรียนรู้ ซึ่งอาจเป็นปัญหาที่ครูมักพบเมื่อสอนภาษาอังกฤษ(กระทรวงศึกษาธิการ,2008)เนื่องจากปัญหาเหล่านี้ครูผู้สอนจึงศึกษาวิธีการสอนที่เหมาะสมเพื่อพัฒนาทักษะการพูดคือกระบวนการเรียนรู้แบบทีมเป็นฐาน (TBL) ซึ่งจัดเป็นการเรียนรู้แบบ Active Learning ถูกนำมาใช้อย่างมีจุดประสงค์ในการศึกษาครั้งนี้ เพื่อดึงดูดให้นักเรียนมีส่วนร่วมในขั้นตอนการเรียนรู้ได้อย่างมีประสิทธิภาพรวมถึงการส่งเสริมทักษะการพูดภาษาอังกฤษและทักษะการทำงานเป็นทีมเในการเรียนรู้ (Somchit et al., 2020) (Michaelsen, Sweet 2008) โดยจัดการเรียนรู้ที่มุ่งเน้น Active Learning และการประเมินผลที่หลากหลายเพื่อสอดคล้องกับนโยบาย จุดเน้น และนโยบายเร่งด่วนของสํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานอีกทั้งกระบวนการเรียนรู้แบบทีมเป็นฐานเป็นการเรียนรู้ที่มุ่งเน้นการจัดการเรียนรู้ได้เป็นอย่างดี