ชาวสะกอมใช้คำบางคำที่ได้ฟังแล้วต้องอมยิ้มราวกับว่า หลุดมาจากวรรณคดีที่เราได้ยินกันน้อยมากๆ จึงกลับเป็นคำธรรมดาของที่นี่
แถลง แปลว่า พูด
ตัวอย่างประโยค : แมะหวานแถลงมาก
แน้บเพลา กร่อนเสียงมาจาก สนับเพลา แปลว่า กางเกง
ตัวอย่างประโยค : วันนี้จะไปหาดใหญ่ บังหมาน(ลุงหมาน) เปลี่ยนจากนุ่งโสร่งไปใส่แน้บเพลา(กางเกง)
แม้คนที่นี่ไม่พูดภาษามลายู แต่กลับใช้คำมลายูเป็นโดยการทับศัพท์หลากหลายคำ เช่น
ฆาราหมัน แปลว่า คือนำปลามาเจาะหลัง ทาเกลือนิดหน่อย ความสดความมันของปลา ไปกระทบกับเกลือ อันน้อยนิดทำให้เนื้อปลาหวาน ขึ้นมาทันที
ตัวอย่างประโยค : วันนี้ซื้อปลาสองซี่ (ปลาจวด) มาฆาราหมัน (ผ่าหลัง ทาเกลือ ย่างไฟ) กินอะหรอยนิ
ยาเญาะ แปลว่า หลงลืม
ตัวอย่างประโยค : เมาะหวา(ยายหวา) ยาเญาะ แกหลงๆลืมๆ กินข้าวแล้ว บอกว่ายังไม่กิน
คนที่นี่มักเสริมสร้อยคำที่ทำให้คำทั่วไปที่ใช้กันสั้นๆในภาคใต้ ถูกเพิ่มคำให้ยาวขึ้นกว่า คำที่คนใต้ทั่วไปพูดกัน
กะเชาะ แปลว่า มัด, ผูก ภาษาใต้โดยทั่วไปมักใช้คำว่า "เชาะ"
ตัวอย่างประโยค : บังหมัด เอาเชือกมากะเชาะ(ผูก)เปลให้หลานๆ นอนเล่น
ชะรุน แปลว่า ดัน ภาษาใต้โดยทั่วไปมักใช้ว่า "รุน"
ตัวอย่างประโยค : เวาะเย๊าะช่วยชะรุน(ดัน) โต๊ะให้ชิดฝาผนังหน่อยค่ะ
ชุดศัพท์ในสถานการณ์ต่างๆ