ประวัติความเป็นมา

ตำบลสะแกซำแยกออกจากตำบลเสม็ดในปี พ.ศ. 2532 ในขณะนั้นมีทั้งหมด 13 หมู่บ้าน ปัจจุบันมี 19 หมู่บ้าน ตั้งอยู่ในพื้นที่อุดมสมบูรณ์ มีการตั้งรกรากมานาน ชุมชนในท้องถิ่นมีการประกอบอาชีพหลักและอาชีพรอง หลังจากว่างเว้นจากอาชีพหลักชาวบ้านก็จะประกอบอาชีพเสริมในเวลาว่างเพื่อเป็นอาชีพเสริม และใช้ในชีวิตประจำวัน เช่นเครื่องจักสาน เครื่องมือจับปลา กุ้ง ทอเสื่อกก ทอผ้าผ้าไหม เป็นต้น

พื้นที่

สภาพทั่วไปมีลักษณะพื้นที่เป็นที่ราบสูง มีความสูงประมาณ 150-200 เมตร จากระดับน้ำทะเล สภาพพื้นที่ส่วนใหญ่ใช้ประโยชน์ทางการเกษตรกรรม

กลุ่มอาชีพต่างๆ

-กลุ่มปลูกผัก

เกษตรกรได้มีการปลูกผักเพื่อบริโภค ต่อมามีแนวคิดที่รวมกันซื้อปัจจัยการผลิตร่วมกัน ซึ่งเป็นการต่อรองราคาในแง่การตลาด จึงทำให้เกิดการรวมกลุ่มเกษตรกรปลูกผักบ้านโคกสะอาดและบ้านสง่างามขึ้น

- กลุ่มสินค้า OTOP

กลุ่มสินค้าโอท็อป ซึ่งจัดตั้งกลุ่มอยู่ที่บ้านสะแกซำ หมู่ที่ 8 โดยมีประธานกลุ่มคือ นางรัชดาภรณ์ เรืองรัมย์ ซึ่งเป็นกลุ่มที่ผลิตพรมเช็ดเท้า ส่งไปจำหน่ายที่ตลาดเซราะกราวจังหวัดบุรีรัมย์ และตามท้องตลาด เพื่อดป็นการกระจายไปสู่ชุมชนอีกทางหนึ่ง

- กลุ่มทอเสื่อกก

กลุ่มนี้จัดตั้งอยู่ที่บ้านโคกสะอาด หมู่ที่ 11 บ้านสง่างามหมู่ที่ 15 โดยมีนางเชย เกื้อรัมย์ เป็นประธานกลุ่ม โดยทำการทอเสื่อกก เพื่อส่งจำหน่ายตามท้องตลาด

- กลุ่มทอผ้าไหม

อาชีพเกษตรกรรมเป็นอาชีพหลักของชาวตำบลสะแกซำ พอหลังจากฤดูเก็บเกี่ยวก็จะว่างงาน จึงมีการรวมกลุ่มกันเลี้ยงไหม สาวไหม รวมกันทอผ้าไหม ซึ่งกลุ่มทอผ้านี้อยู่หมู่ที่ 2 หมู่ที่ 8 และ หมู่ที่ 17 เพื่อจำหน่ายให้ท้องตลาด ซึ่งเป็นผ้าที่มีเอกลักษณ์ของชาวตำบลสะแกซำ

- กลุ่มจักสาน

กลุ่มจักสานเป็นกลุ่มที่จัดตั้งขึ้น โดยการรวมกลุ่มของชาวตำบลสะแกซำ รวมกลุ่มกันหลังจากฤดูเก็บเกี่ยว มารวมกลุ่มกันจักสาน เช่นสานสุ่มไก่ สานข้องใส่ปลา ไซดักปลา ฯลฯ