หลวงปู่หลักคำ

หลวงปู่หลักคำ (พระครูปรีชาชินวงศาจารย์) มีนามเดิมว่า พระอาจารย์สิงห์ หรือเจ้าหัวครูสิงห์ ตามคำบอกเล่าว่าท่านเดินทางมาจากบ้านตาลเดี่ยว อำเภอโคกสำโรง จังหวัดลพบุรี ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็นพระครูปรีชาชินวงศาจารย์ และเป็นเจ้าคณะแขวงเมืองชัยภูมิ รูปแรกในสมัยพระยาภักดีชุมพล (เกตุ) เป็นเจ้าเมืองชัยภูมิ คนที่ ๒ (พ.ศ. ๒๓๗๐ – ๒๓๘๔) ท่านเป็นพระธุดงค์ที่เคร่งครัดในธุดงค์วัตร เมื่อได้ท่านธุดงค์เรื่อยมาจากแผ่นดินบ้านเกิดท่านจนถึงเมืองชัยภูมิ ญาติโยมบ้านโนนปอบิด เห็นจริยาวัตรที่งดงามจึงได้นิมนต์ให้จำพรรษาที่วัดกลางเมืองเก่า  ต่อจากเจ้าหัวครูวั่มที่เป็นอดีตเจ้าอาวาสซึ่งได้มรณภาพลง หลวงปู่หลักคำเป็นพระสุปฏิปันโน มีคุณวิเศษโดย เฉพาะเรื่องความอยู่ยงคงกระพันและทางเมตตานิยม จนปรากฏเป็นเลื่องลือมากในสมัยนั้น เช่น      มีเหตุการณ์หลายครั้งที่มีโจรมาขโมยทรัพย์สินหรือของมีค่าของชาวบ้าน ชาวบ้านได้มาขอพึ่งบารมีของหลวงปู่ให้ช่วยติดตาม กลุ่มโจรก็ยิงหลวงปู่จนกระสุนปืนหมด แต่ก็ไม่สามารถทำอันตรายได้ มีเพียงแต่ทำให้สบงและจีวรชำรุดไปบ้างเท่านั้น ในที่สุดกลุ่มโจรก็ยอมจำนนและคืนทรัพย์สินให้ ทราบถึงทางมณฑลนครราชสีมาจึงได้รับแต่งตั้งให้เป็นเจ้าคณะแขวงเมืองชัยภูมิ นอกจากนั้น ก็ยังมีปฏิปทาอื่นๆ อีกที่หลวงปู่ได้นำความเลื่อมใสและสร้างคุณงามความดีให้ปรากฏทั้งแก่ส่วนรวมและพระพุทธศาสนา แม้ในปัจจุบันบุญญาภินิหารของหลวงปู่หลักคำก็ยังคุ้มครองรักษาให้ผู้ที่ไปขอพรได้สำเร็จดังปรารถนาจนเกิดมีงานบุญประจำปีถวายหลวงปู่ตลอดมา