Традыцыйны побыт сялян

У гэтым раздзеле прадстаўлены прылады працы паўсядзённага ўжытку і прадметы аздоблення жылля. Многія з гэтых рэчаў страцілі сваю актуальнасць з прыходам масавай фабрычна-завадской вытворчасці і тэхнічнага прагрэсу.

Сялянскае жыццё было складаным і цяжкім.Большасць работ выконвалася ўручную. Гэта апрацоўка зямлі,сяўба, сенажаць,збор і пераапрацоўка ўраджаю, догляд за жывёлай.У дадзеным раздзеле прадстаўлены прыстасаванні для апрацоўкі збожжа і льну, для хатніх спраў. Гэта часала, грэбень для кудзелі, трапачы, цэп для абмалоту, сярпы, сіта, маслабойка, плецены посуд, прадметы для занятку хатнімі рамёсламі. Ёсць прадметы хатняга посуду, вырабленыя з гліны і дрэва.

У раздзеле “Інтэ’ер хаты” прадстаўлены прадметы мэблі і аздаблення.

Жыла калісьці бабка-папрадуха.

Была бабка – маладухай:

Дзень і ночку працавала,

Нітак тоненькіх напрала.

Самапрадка ў куточку

Не адну стагнала ночку.

І весела круціўся калаўрот,

І нітачка даўгая да варот

Вілася, казку доўгую віла,

А ў печы шапацела чапяла.

І снавала, і круціла,

Аж кудзела матавіла.

А ў куточку хаты прасніца стаяла.

Хутка бегаў чаўнок, рабіў тоненькі радок.

Берда ей дапамагалі –

Той радочак прыціскалі.

Ручнічкі ткала, на раку насіла,

У вадзе мачыла, пранікам адкалачвала.

Нясла на сонцы паляжаць,

Каб пабялелі ручнікі.

Ручнічкі-веселічкі

Пра жыцце людзей раскажуць,

На малюнку ўсе пакажуць:

Стужачка чырвоная ўсім сонейка жадала,

Ад людзей цяпла, пяшчоты госцю абяцала.

І зяленая таксама усміхалася ласкава,

Быццам бы ўслых казала:

— Ведаеце, у гэтай хаце

Добрых вы людзей пабачыце.

А карычневая стужка ў падарожжа запрашала,

Неба чыстае і сонца добрым людзям абяцала.

Таму заўседы побач з ею жоўтую, як сонейка,

І блакітную, як неба, вышывалі роўненька.

І вось ручнік дарагі – вышываны берагі.

Кожны свой малюнак мае.

Хто ўмее, той чытае.

А на покуці ў хаце

Што часцей за ўсе пабачыце?

— Бажніцу!

Ручнік на бажніцы набожнікам звалі

І покуць у хаце ім аздаблялі.

Гэты – просты “ўцірач”,

А вось гэты – “трапкач”.

Многа людзі працавалі:

Сеялі, палолі, рвалі,

Пралі пражу, кросны ткалі.

Выйшлі просцілкі на славу –

Хоць на ложак, хоць на лаву.

А вось гэты дыванок усіх здзіўляе незнарок.

Яркі, рознакаляровы,

Ен і праз сто год, як новы.

А вось і ходнік паласаты, каляровы,

Чароўны і пяшчотна-адмысловы.

На ходнічак аж боязна ступіць:

Вяселкаю нябеснай зіхаціць.

У гэтых ночвах бабка зерне падкідала,

Зерне падкідала, пыл вытрасала.

У гэтым сіце муку прасявала,

А ў маслабойцы масла ўзбівала.

Масла, смятану ў муку дабаўляла,

Каравай у печ садзіла, гасцей частавала.

А побач вілы. Яны, быццам конь,

Носяць гаршкі, чыгункі ў агонь.

А тут качарга – крывая нага,

Золата ў скрыню грабе, як мага.

Стаіць на лаве жоўты гляк,

Не надзівіцца на яго ніяк.

У печы шапацела чапяла.

Блінок вымала а саджала новы

У сонечнай патэльні адмысловай.

Не мінайце нашай хаты,

Прыязджайце вы да нас!

Пірагамі і блінамі

Пачастуем, госці, вас.