فیلم سینمایی پیر پسر با روایت داستانی سرراست اما چندلایه، تصویری تند و بی‌پرده از بحران‌های خانوادگی و فشارهای اقتصادی در جامعه امروز ایران ترسیم می‌کند. فیلمنامه با نگاهی عمیق به مسئله وابستگی مردان به ساختار پدرسالارانه، ما را وارد جهان دو برادری می‌کند که در میانسالی همچنان از سایه سنگین پدرشان نمی‌توانند عبور کنند. این روایت نه‌تنها جنبه‌ای درونی از شخصیت‌ها را به نمایش می‌گذارد، بلکه بحران هویت و استقلال فردی در بستر خانواده ایرانی را نیز زیر سوال می‌برد. کارگردان به‌خوبی توانسته با حفظ توازن میان روایت درونی شخصیت‌ها و روایت اجتماعی، مخاطب را با خود همراه کند. تمرکز بر موقعیت‌های روزمره و گفتگوهای ساده اما پرتنش، فضای فیلم را به‌شدت باورپذیر کرده است. مضمون فیلم چیزی فراتر از یک داستان خانوادگی است؛ نوعی استعاره از جامعه‌ای است که در تلاش برای رهایی از گذشته، هنوز اسیر گذشته است.
یکی از نقاط قوت برجسته «پیر پسر»، بازی‌های فوق‌العاده تأثیرگذار بازیگران اصلی است. حامد بهداد در نقش برادری عصبی و شکست‌خورده، بار عاطفی بسیاری از سکانس‌ها را بر دوش می‌کشد و با نوسانات احساسی عمیق، شخصیتش را زنده می‌کند. لیلا حاتمی در نقش زنی در حاشیه این نزاع خانوادگی، با بازی مینیمالیستی و کنترل‌شده‌اش، بُعدی انسانی و واقع‌گرایانه به روایت می‌بخشد. شخصیت پدر با بازی حسن پورشیرازی نیز به شکلی طراحی شده که هم نماد فروپاشی اخلاقی است و هم بازتابی از یک نسل بی‌تفاوت. در کنار بازی‌ها، شخصیت‌پردازی دقیق و جزئی‌نگرانه باعث شده که تماشاگر نه‌تنها با کاراکترها همذات‌پنداری کند، بلکه دچار قضاوت‌های اخلاقی پیچیده‌ای نیز شود. فیلم موفق می‌شود در دل یک داستان خانوادگی، مخاطب را به تحلیل لایه‌های پنهان شخصیت‌ها و مناسبات‌شان وادارد.
از لحاظ فرمی، «پیر پسر» یک اثر بصری برجسته است که تصویربرداری آن با ترکیب قاب‌بندی‌های دقیق و نورپردازی ملایم، حس سردرگمی و خفگی شخصیت‌ها را به‌خوبی به تصویر می‌کشد. تدوین نرم و هوشمندانه فیلم نیز به انتقال احساسات و تنش‌ها کمک کرده و ریتمی مناسب با فضای روایت شکل داده است. موسیقی متن محدود و حساب‌شده استفاده شده تا فضای رئالیستی حفظ شود و بار احساسی بیش از حد بر دوش تماشاگر نیفتد. این اثر نه‌تنها در ایران، بلکه در جشنواره‌های بین‌المللی نیز با استقبال قابل‌توجهی مواجه شد و موفق به کسب جوایز متعددی شد. از جمله برنده شدن جایزه بهترین فیلم از جشنواره فیلم روتردام که اعتبار جهانی به آن بخشید. فیلم پیر پسر، از آن دسته آثاری است که با ترکیبی از روایت واقع‌گرایانه، شخصیت‌پردازی عمیق و فرم بصری حرفه‌ای، جایگاهی ویژه در سینمای معاصر ایران پیدا کرده است.