“จาด” ทำด้วยวัสดุที่หาได้ในท้องถิ่นประกอบเป็นโครง อดีตชาวบ้านใช้ไม้ระกำ นำไปตากแดดให้แห้งเตรียมไว้ก่อนถึงวันแรม 1 ค่ำ เดือน 10 ประมาณ ๓ เดือน แต่ปัจจุบันทำโครงด้วยไม้เนื้ออ่อนน้ำหนักเบาแทน โดยทำโครงสร้างที่มีลักษณะคล้าย “บ้าน” ประดับประดาด้วยกระดาษสีที่แกะเป็นลวดลายต่างๆ สลับกัน มีดอกไม้ประดิษฐ์อย่างประณีต โดยมีความเชื่อว่าจาดนั้นเป็นพาหนะชนิดหนึ่งที่ใช้ส่งบรรพบุรุษกลับไปภูมินรกที่ดีในวันส่งตายาย ลูกหลานจึงร่วมกันสร้างจาดให้สวยมีสีสันสดใส
ภายในกระจาด ลูกหลานยังตระเตรียมข้าวปลาอาหารแห้ง ผักผลไม้ เครื่องใช้ต่างๆ ในชีวิตประจำวันรวมไปถึงยารักษาโรค และที่ขาดไม่ได้ก็คือ ขนมเดือนสิบ ประกอบด้วย
ขนมพอง เป็นสัญลักษณ์แทน เรือหรือแพ
ขนมลา เป็นสัญลักษณ์แทน แพรพรรณ เครื่องนุ่งห่ม
ขนมบ้า เป็นสัญลักษณ์แทน ลูกสะบ้า
ขนมดีซำ เป็นสัญลักษณ์แทน เงิน เบี้ย สำหรับใช้สอย
ขนมกง(ไข่ปลา) เป็นสัญลักษณ์แทน เครื่องประดับ
ลาลอยมัน เป็นสัญลักษณ์แทน ฟูกและหมอน
ทุกสิ่งทุกอย่างที่ประกอบและจัดใส่จาดจึงถือเป็นสื่อสัญลักษณ์ที่ลูกหลานส่งมอบให้แด่บรรพบุรุษ