Mijn visie op politiek

(leestijd : 40 minuten. Alternatief : titels en vetgedrukt en conclusies lezen)

Hoe is politiek ontstaan.

Na de klassieke oudheid, de feodale machthebbers, de koningen en keizers werd democratie rond 1800 in vele landen opnieuw naar boven gehaald als doekje voor het bloeden, om de bevolking op zijn minst de indruk te geven dat ze niet onderdrukt wordt en ook iets mag zeggen. "Iets", en vooral "bij afvaardiging", zodat enkelen alsnog de volledige macht naar zich toe kunnen trekken en houden zoals de koningen en keizers daarvóór. Het was een doekje voor het bloeden en vooral niet democratisch, want in België was er vanaf 1830 het cijns kiesstelsel. Dus je moest betalen om te kunnen stemmen. Dat kun je moeilijk democratisch noemen. Bovendien is het stemrecht voor vrouwen in België pas ingevoerd in 1948. Alles vóór 1948 kan daarom bezwaarlijk democratisch genoemd worden want de helft van de bevolking was uitgesloten.

Ik ken geen enkele politicus die op alle vlakken hetzelfde zou stemmen als ik, maar ik ben wel verplicht om hem in mijn plaats te laten stemmen. Ik heb in het stemhokje de (verplichte) keuze tussen de pest en de cholera, laat staan dat ik over wetten mag stemmen. Onze democratie bestaat eruit dat ik om de 4 jaar één enkel vakje mag zwart kleuren. Schande ! Ik word behandeld als een domme slaaf van het systeem en zo voelt het ook. En dat ene bolletje is volgens die politici dan de vrijgeleide om met mij te doen wat zij willen, om mij te behandelen zoals een slaaf. Die democratie bij afvaardiging was destijds gerechtvaardigd en een mooi excuus omdat het toen, wegens gebrekkige transport- en communicatiemiddelen, inderdaad onmogelijk was voor iemand uit pakweg Oostende om telkens in Brussel te gaan stemmen. Vandaag de dag is een directe democratie echter perfect mogelijk : je e-id volstaat wel om je belastingen in te vullen, maar blijkbaar niet om over wetsvoorstellen te stemmen.

En voor degenen die denken over onvoldoende kennis ter zake te beschikken, zou het stemrecht bij afvaardiging nog steeds mogelijk kunnen blijven. Ik zou mijn stem standaard aan om het even wie kunnen geven : aan een vriend die zich sterk voor politiek interesseert of aan een firma/entiteit/groepering die haar politieke standpunten kenbaar maakt en die de politiek dagdagelijks opvolgt en die uiteraard kiezers ronselt zoals de huidige politieke partijen. Nu heb ik de keuze tussen pakweg 10 politieke partijen die mij altijd, voor ieder wetsvoorstel, vertegenwoordigen. Met mijn voorstel zouden er massa's advocatenbureau's kunnen ontstaan, ieder met een eigen politiek programma, aan wie ik mijn stem kan geven. En als die entiteit of persoon mij niet meer aanstaan, geef ik mijn stem aan een andere entiteit. Dat moet kunnen op ieder ogenblik. Of beter nog : in specifieke gevallen, waarbij ik weet dat mijn entiteit niet stemt zoals ik wil, zou ik alsnog mijn stem, eenmalig, zelf kunnen uitbrengen met mijn e-ID.

Verslaving...

Dus van dat alles, van echte democratie, willen noch de belgische, noch de Europese excellenties iets horen, want er is niets zo verslavend en blindmakend als politieke macht, als het zogezegde oligarchische "recht" om wetten te maken, waar andere stervelingen zich vervolgens willens nillens naar moeten schikken, op straffe van boetes, gevangenis, rubberkogels (Catalonie), enz. Het feit dat er met rubberkogels wordt geschoten op de eigen bevolking, dat er politieke gevangenen worden gemaakt, dat een democratisch (!) verlangen van miljoenen Catalanen met geweld en door dezelfde machthebbers geinstalleerde wetten (art155), wordt onderdrukt, is het ultieme bewijs van het failliet van de huidige vorm van democratie. Het is tevens het bewijs van het failliet van Europa omdat Europa dit zonder boe of ba laat gebeuren.

En dat het uitermate verslavend is, is in december 2018 nog maar eens gebleken op het federaal niveau. Charles Michel was zo verknocht aan de macht, dat hij zelfs verder wilde regeren met maar 52 van de 150 kamerleden achter zich. Ten tweede is het in een normale democratie zo dat als de regering valt, dat er dan binnen de 40 dagen verkiezingen zijn. Niet zo in belgie ! Daar blijft Michel doodleuk verder doen tot in mei 2019. Met of zonder steun van het parlement, democratisch of niet, dat speelt allemaal geen rol. De wens van Michel om, in extremis, zelfs zijn rechtse ziel te verkopen aan de linkerzijde van het parlement, in ruil voor die macht, is een bewijs van zijn verslaving. Aan de MACHT blijven, dat is het belangrijkste. En als toetje blijkt achteraf dat Marakech door de strot van de bevolking duwen alleen tot doel had om zelf voorzitter van de Europese Raad te worden, dus om nog meer macht te krijgen. Van verslaving gesproken !

... en Slavernij

Ik ben het beu om te WORDEN geregeerd. De tijd van slavernij is voorbij. Als belg-zonder-hoofdletter word ik verondersteld om ALLE wetten van dit land te kennen. Ik (en véle anderen) kennen echter GEEN ENKELE wet, met uitzondering misschien van de verkeerswet die ik, uit eigenbelang, redelijk goed ken. Als je de wetten niet kent, hoe kun je je er dan aan houden? Dus niemand houdt zich aan wetten en als het misgaat, zien we wel. Dat is de praktijk. Conclusie : er zijn veel te veel en veel te complexe wetten. Remember dat we begonnen zijn met 10 geboden. En eigenlijk houd ik me, als juridisch agnost, maar aan 1 wet, namelijk : berokken geen opzettelijke schade aan anderen. Ik heb die wijsheid van mijn ouders meegekregen en niet van een of ander religieus of civiel wetboek. Noem het maar "een goede opvoeding".

Anno 2022 is politiek hoe langer hoe meer gedragsturend. Politici willen ons gedrag controleren en beheersen. Dit geldt uiteraard vooral voor Groen/links maar om te bewijzen dat het een algemeen fenomeen is, zal ik één frappant voorbeeld geven van rechtse politici : In het voorjaar van 2022 heeft Ben Weyts (N-VA) een excuus gevonden om drastisch in te grijpen in het onderwijs en om er nóg méér politieke controle over te hebben. Het excuus is dat de kwaliteit van het onderwijs volgens internationale metingen achteruit gaat. Hij wil daarom meer politieke MACHT over het onderwijs. Hij werkt bijzonder gedetailleerde, nieuwe eindtermen uit waaraan scholen zich vanaf nu verplicht moeten houden. De Katholieke onderwijszuil en de Steinerscholen stappen naar de Raad van State omdat zij hierdoor alle vrijheid (!) verliezen. En de Raad van State geeft hen op 16/6/2022 gelijk ! Dus het ging wel degelijk om een poging tot Staatsonderwijs met inperking van vrijheden - lees slavernij -. Toch ook één voorbeeld van Groen! In juni 2022 heeft Groen!, bij monde van Petra De Sutter, een excuus gevonden om op autosnelwegen een algemene snelheidsbeperking van 100km/h op te leggen. Het excuus is dat 120km/h rijden uw koopkracht vermindert (stijgende brandstofprijzen, inflatie, anno 2022). En dus wil Groen! bij wet opleggen dat ik slechts 100km/h rijd. Als ik werkelijk zou vinden dat 100km/h rijden mijn koopkracht aanzienlijk verhoogt, dan kan ik ZELF wel beslissen om 100km/h te rijden. Dat hoeft een regering mij in dat geval zeker niet op te leggen.

Met welk recht halen politici het in hun hoofd om aan mij wetten op te leggen over hoe ik moet leven, wat ik mag en moet doen? Wij zij allemaal even naakt en hulpeloos geboren en we zullen allemaal op dezelfde manier eindigen : in een graf of in een urne. Met welk recht dus? Ik heb hoger al uitgelegd dat dat ene bolletje in het stemlokaal totaal irrelevant is. Wij hebben niets te zeggen, .. zoals echte slaven.

Met welk recht hebben politici tot en met de Vietnam oorlog mensen (mannen ! beste dames !) als slaven gedwongen om te gaan vechten tegen een onbekende "vijand". Gedwongen om, zoals echte slaven, hun LEVEN te riskeren en in te zetten voor een zaak die ze vaak totaal niet begrijpen en/of waar ze het totaal niet mee eens zijn. En dat enkel en alleen maar omdat de heren politici beslissen om een oorlog te beginnen. Als dat geen zuivere slavernij is, dan weet ik het echt niet meer.

Met welk recht ? Is het een recht om wille van afkomst? Zo is het eeuwen geweest. Maar er is niemand die vandaag de dag nog accepteert dat iemand macht over een ander kan uitoefenen louter en alleen om wille van zijn afkomst. Dat ons koningshuis ook maar enige macht heeft op het politiek bestel (bv. de aanstelling van informateur en formateur) is dus een regelrechte schande. In Zweden staan ze al een stapje verder en voorzien ze een louter protocollaire functie voor hun koning. De koning is daar alleen nog een herdenking, - en een waarschuwing - aan een duister verleden.

Is politieke macht een recht om wille van intelligentie? Neen ! Politici zijn niet intelligenter dan andere mensen. In tegendeel. Politicus is het enige “beroep” of mandaat, waarvoor je geen enkel diploma moet kunnen voorleggen. Dat wil wat zeggen ! Je moet enkel een grote mond hebben en verkozen worden. Ik kom hier verder nog op terug.

Is politieke macht een noodzaak om onze maatschappij te ordenen? Welnu, dan is belgie een heel slecht voorbeeld met zijn 7 regeringen waar niemand nog weet wie voor wat bevoegd is. Onze wetboeken zijn een zootje chaos waar niemand nog aan uit kan en waarmee je zowel een bepaalde stelling, als de tegengestelde stelling kunt bewijzen. Die indruk krijg ik altans als ik advocaten tegen elkaar bezig hoor.

Er is niets dat vandaag de dag verantwoordt dat iemand macht uitoefent over iemand anders. Slavernij is verboden. Ook als werknemer ben ik vrij om mijn ontslag in te dienen. Het is alleen maar omdat mijn werkgever mij betaalt, dat ik dingen doe die hij mij oplegt. Maar bij politici is het omgekeerd : de politieke elite neemt onmiddellijk 53% van mijn inkomsten af (belastingen), om die vervolgens uit te delen zoals ZIJ dat wil en beslist. En iedereen aanvaardt dat ? Hoe is het mogelijk. Waarom mag ik op mijn belastingbrief niet invullen waar mijn belastinggeld procentsgewijs aan moet worden besteed? DAT zou pas democratisch zijn. Maar dat zou de politieke macht serieus ondermijnen en dus : geen sprake van ! Bovendien moet ik op de overige 47% nog eens 21% BTW betalen als ik er iets mee koop. En dan zwijg ik nog over sommige extra hoge taxen en accijnzen (brandstof, tabak, ...), notariskosten (notarissen werken voor de Staat maar mogen zich wel verrijken op de kap van de bevolking), bepaalde medische kosten (tandprotheses, ...). Een beetje verder ga ik in op de kwaliteit van wat er met mijn belastinggeld gebeurt. Dus wij worden financieel bestolen, ... zoals echte slaven.

Ik ga nog een voorbeeld geven met een duidelijke vergelijking met de echte slavernij ten tijde van de Romeinen : Een Romein zegt tegen zijn slaaf : "Vanaf vandaag ga jij langer werken : 16 uur per dag in plaats van 14 uur. Maar je krijgt niet méér eten." Waarop de slaaf zegt : "Dat is niet afgesproken, ik werk maar 14 uur per dag". De Romein : "Wat? Dan geef ik je minder eten." En nu naar onze tijd : De overheid zegt tegen mij : "Vanaf vandaag ga jij langer werken : tot 67 jaar in plaats van 65. Maar je krijgt niet méér pensioen". Waarop de slaaf zegt : "Dat is niet afgesproken, ik werk tot 65." De overheid : "Wat? Dan krijg je een lager pensioen." En voor de duidelijkheid : de slaaf/ik hebben het eten/pensioen effectief geproduceerd. Niet de Romein of de overheid hé ! Wij worden gedwongen om langer te werken, ... zoals echte slaven. En ik zal al blij zijn als het pensioenbedrag even hoog is als wat men beloofd heeft. Een slaaf moet je altijd (valse) hoop blijven geven, anders werkt hij helemaal niet meer.

En in maart 2020 kwam er dan de Corona crisis. Hét gedroomde excuus om snel, snel een nep-regering in het zadel te helpen. Voor de verandering, en om wille van machtshonger, eentje met vol-MACHT-en, en zonder democratische meerderheid. En dat clubje liberalen (uitgerekend liberalen !) legt aan heel de bevolking een gevangenenregime op. Een enkelbandgevangene had vóór Corona méér rechten. Een gevangene heeft bezoekrecht, maar mijn grootvader niet meer. Enkel strikt noodzakelijke verplaatsingen. Firma's en vooral de horeca bij wet dicht. Ik heb niets tegen informatieverstrekking en adviezen over Corona, maar bij wet verplichten? Het is in belgistan blijkbaar nodig, terwijl er in Zweden nauwelijks opgelegde maatregelen zijn. De bevolking wordt dus gevangen gezet in zijn eigen huis, ... zoals echte slaven. Letterlijk ! En niemand reageert. Vroeger hield de Kerk ons braaf en nu zijn het de media die ons allemaal mooi in het gelid laten lopen. Met een communist als viroloog Van Ranst als argument.

Wat dan met ons eigen lichaam? Kunnen we daar nog zélf over beschikken? Het antwoord is helaas ook hier : neen ! Ik mag bv geen harddrugs gebruiken. Het excuus is daar dat ik daardoor ongemak of erger, voor anderen, veroorzaak. Ander voorbeeld : Als je je tijdens je leven niet verzet, wordt ook je eigen lichaam, ongevraagd, ingepikt voor reserveonderdelen na je dood. Ook de baas-in-eigen-buik discussie en verplichte polio vaccinatie zijn wettelijk opgelegde verplichtingen die maken dat ik niet over mijn eigen lichaam mag beschikken. 

En dan kwam Corona ! In december 2020 verklaarden politici dat vaccinatie niet verplicht zou worden ... maar er worden wel ernstige beperkingen opgelegd als je je niet vaccineert. Is dat niet hetzelfde ? En wie koopt de vaccins aan? De regering doet dat in al haar wijsheid en zij bepaalt wélk vaccin ik moet gebruiken. Ik mag dat niet zelf kiezen, alhoewel ik zeer goede redenen heb om voor het ene of het andere vaccin te kiezen. In een vrij land zou ik mij keuze zelfs niet hoeven te motiveren.  Waarom mag ik mijn automerk (nog) wel kiezen en een vaccin niet ? Andermaal hebben politici zich laten rollen door geldgewin van ... grote industrielen (pharma). En Corona is nog maar het begin ! Zelfs in de USA, die toch bijzonder gevoelig zijn voor individuele vrijheden, werd in juni 2022 het federaal recht op abortus afgeschaft. Vrijheden en zelfbeschikkingsrecht van vrouwen over hun eigen lichaam, waarvoor 70 jaar geleden hard is gevochten, worden nu opnieuw ingeperkt. Dus zelfs met mijn eigen lichaam mag ik niet doen en laten  wat ik wil, ... zoals echte slaven.

Tijdens de industriele revolutie werd de bevolking letterlijk tot slaaf gereduceerd door een aantal machtige industriëlen. Daarvóór werkte de bevolking, via kleinschalige, private landbouw, enkel om te kunnen voorzien in zijn eigen levensbehoeften en om belastingen te kunnen betalen. De bevolking moest daardoor veel en veel minder werken. Zelfs minder dan vandaag de dag ! Door de industriele revolutie werd men uitgebuit, zodat men voor landbouw nog nauwelijks tijd had en men werd afhankelijk van de goodwil van de bazen. Dat is kenmerkend voor slavernij ! Er zijn dan vakbonden ontstaan, om deze slavernij, uitbuiting en afhankelijkheid in te perken. Vandaag wordt de rol van de toenmalige industrielen met glans overgenomen door politici. Wij zijn, meer dan ooit, slaven maar een soort vakbond om de machtshonger van regeringen in te perken, bestaat helaas nog niet. Toevallig ook dat de industriële-revolutie-slavernij zich ongeveer gelijktijdig ontwikkelde met de in vele Europese landen, pas geinstalleerde, nieuwe democratiën-slavernij. Zeker in belgië gingen de 19de eeuwse parlementsleden trouwens hand in hand met de industriëlen. Dit wordt oa. mooi geillustreerd in de film "Daems". En zelfs vandaag de dag gaan ze hand in hand, nu oa. via Corona vaccins (zie vorige paragraaf).

Hoe komt het dat het gros van de bevolking die slavernij klakkeloos aanvaardt zonder in opstand te komen? Ik heb maar één plausibele verklaring : politieke macht is de uitdrukking van een genetische fout die ervoor zorgt dat er altijd eentje de baas is, de sterktste is, degene is die zijn wil desnoods met geweld oplegt aan anderen. Bijen zijn ook sociale wezens en ook daar is er een genetisch ingebouwde, hierarchische structuur. De koningin legt eieren, de werksters verzamelen voedsel en de darren regelen de temperatuur en bevruchten een koningin. Er is nooit een bij die zich hiertegen verzet of die haar taak niet doet. Bij mensen is het wellicht ook zo. Werkbijen, darren en koninginnen zijn genetisch verschillend en dat kent hen een functionele rol toe met duidelijke verschillen. Ik ga me nu op zeer glad ijs begeven, beste feministes : Mannen en vrouwen zijn genetisch verschillend en hebben daardoor een functioneel verschillende rol. Een typisch voorbeeld dat niet valt te ontkennen : vrouwen baren kinderen, zogen hen en hebben een sterker ontwikkeld moederinstinct. Een minder duidelijk voorbeeld : Waarom komen vrouwen in de islamitische wereld niet massaal in opstand tegen hun onderdrukking door mannen? Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat daar ook (!) een mannelijk én vrouwelijk genetisch aspect aan zit. Ook voor andere functies neigen de geslachten naar specifieke functies en rollen en misschien is ook dat een genetische fout. Alleen zijn er bij mensen - en iets meer bij mannen dan bij vrouwen - individuen die precies die politieke machtspositie, die onze genen oplegt, zouden willen innemen, of alleszins meer te zeggen willen hebben, en die dat om een of andere reden niet kunnen. En die mensen zijn dan niet tevreden over het systeem. Met betere opleidingen en een grotere extraversie in een mondiale wereld, neemt hun aantal toe en worden al deze genetische fouten meer en meer gecorrigeerd. Terecht !

Wat politiek machtsmisbruik betreft, slaat, naast Corona, de verkeerswet werkelijk alles. Het verkeer (en ook Corona) is de methode bij uitstek om de bevolking wat te treiteren en om er macht over uit te oefenen. De problematiek is trouwens erg gelijkaardig : in beide gevallen kun je schade berokkenen aan de ander en kan de ander schade berokkenen aan jou. Men zit te zeuren en te klagen over de 600 doden in het verkeer en dat wordt politiek misbruikt. Wist je dat er ook 600 doden vallen om wille van fijn stof ... van diezelfde auto's ! En daar wordt NIETS aangedaan. In tegendeel : diesel wordt door dezelfde overheid nog steeds gepromoot aan de pomp. Er zijn 1500 doden/jaar door de wettelijke (!) regeling over de afvoer naar het dichtstbijzijnde en niet het meest geschikte ziekenhuis. Kraait geen haan naar. Wist je dat er 1400 doden vallen per jaar om wille van complicaties door besmette bloedpriknaalden (bloedtransfusies, nierdialyse, ...)? Kraait geen haan naar ! Gemiddeld 2000 griepdoden/jaar. In de winter van 2017-2018 waren er in Nederland (met verglijkbaar bevolkingsaantal) zelfs 10 000 griepdoden ! Kraait geen haan naar. In 2020 zijn er in belgie ongeveer 10 000 Corona doden en heel het land wordt volledig platgelegd. 2000 doden door medische fouten. 900 asbestdoden (zie hoger). Ik spreek nog niet over het aantal zelfmoorden (hallucinant !) enz. Van al deze cijfers heb ik de bronnen.

Maar verkeersdoden !? Hola ! Dat is een POLITIEK ISSUE waarmee onze politici de bevolking mateloos kunnen ergeren, pesten en hun MACHT kunnen laten gelden : onredelijke snelheidsbeperkingen, flitspalen, verpesten van een diner of avondje uit, enz. "En als we je pakken (zelfs zonder ongeval!), word je zwaar beboet". Waarom mag je niet zo hard rijden als je wil, maar ALS je DAARDOOR veel schade berokkent aan anderen, pas DAN wordt je zwaar, veel zwaarder, gestraft?

Het bewijs dat het politici te doen is om MACHT en niet om het aantal verkeersdoden (600/jaar) te beperken, werd in juni 2022 geleverd door Valerie Van Peel (N-VA). Zij kloeg toen (terecht) aan dat asbest nog altijd 900 doden/jaar eist. Ze wilde dat de politiek dit dossier ter hand zou nemen en ten minste de slachtoffers zou vergoeden en/of de asbestbedrijven in België laten opdraaien voor de schade. Geen enkele van de andere partijen (geen enkele !) wilde meegaan in haar betoog. Met 900 asbestdoden kun je je politieke macht niet laten gelden over heel de bevolking, zoals dat wél kan met het verkeer. En dus is geen enkel politicus geinteresseerd. Dit was voor Van Peel de druppel die de emmer deed overlopen en ze heeft beslist om de politiek te verlaten.

En akkoord : een verkeersdode is erg. Zoals iedere andere dode ! Daar gaat het dus niet over. We moeten eindelijk eens opnieuw leren leven met de realiteit van pech, lijden en dood. In Afrika zijn ze dat nog niet verleerd. Go for zero is waanzin en irrealistisch! 600 doden per jaar in het verkeer : jammer, maar dat is de prijs voor onze mobiliteit. Ik rijd zelf ook en kan morgen door mijn eigen schuld of door de schuld van een andere bij die 600 horen. En nu komt de klap op de vuurpijl : Ik neem VRIJWILLIG (!) dat risico. Dagelijks ! Dus als ik in het verkeer sterf, moeten mijn nabestaanden niet jammeren want IK heb dat risico ZELF genomen. En ik ben de laatste die van de Staat vraagt of eist dat het alle anderen in bedwang moet houden opdat IK veilig zou zijn in het verkeer. Ik vertrouw individuen veel meer dan de Staat. De verkeersdodenwaanzin is gewoon een excuus om politieke macht over mij uit te oefenen en om mij tot slaaf te reduceren. Dat geldt trouwens ook voor Corona ! Kijk naar het mismanagement van de crisis door de Staat.

Ik heb hierover onlangs een lange ping-pong e-mail conversatie gehad met Ben Weyts, naar aanleiding van een artikel met als titel "Ben Weyts is een loser" of zoiets. (Titel waar ik het niet mee eens ben). Ben gaf niet op. Het fundamenteel verschil is de acceptatie dat alles een prijs heeft. Ook het verkeer en daar zijn dat doden. En dat is taboe en wordt daardoor zeer gemakkelijk misbruikt om MACHT uit te oefenen ! Ik had Ben een concrete, alternatieve benadering voorgesteld voor die 600 doden. Uiteraard gebaseerd op een grondige kennis van wiskunde en statistiek. Zo doen ingenieurs dat. Ik heb de indruk dat hij dat aspect alleen al, niet helemaal begreep. Misschien is de wereld niet rijp voor mijn ideeën. Is dat niet mooi gezegd? Ik had ook kunnen zeggen : "Van Geloven, JIJ bent gek, en niet de 7 miljard anderen". Dat is ongeveer hetzelfde. :-)

Als ik vind dat ik 70 mag rijden op een plaats waar een bord van 50 staat, dan DOE ik dat. En als ik daardoor iemand aanrijd of doodrijd, zal ik op de blaren zitten. Als ik vind dat ik na een diner in een restaurant, waar we met 2 een fles wijn gedronken hebben, nog veilig naar huis kan rijden over een weg die ik normaal blindelings en met 1 arm op mijn rug gebonden kan rijden, dan DOE ik dat. In het algemeen : ik trek mij van wetten NIETS meer aan. Mijn enige wet is dat ik geen opzettelijke schade toebreng aan anderen. En als het onopzettelijk is, draai ik er voor op. Ik ben een vrij man. Geen slaaf. Niet iemand die onderworpen is aan de macht van iemand anders. Ben ik een dwarsligger? Ben ik onverantwoordelijk? Ben ik individualistisch en tegen "cohesie binnen de maatschappij hetgeen niet kan zonder regeltjes"? Ik ben zeker redelijk en dat is al veel waard. Hoe lang nog zal het stijgende gedeelte van bevolking met een goede opleiding en dito verstandelijke capaciteiten dit juk van gedomineerd worden nog dulden? Gelukkig wordt macht hoe langer hoe minder aanvaard. Niet meer in bedrijven. Niet in scholen : Leraren mogen geen gezag meer uitoefenen. Het gezag van politici wordt niet meer aanvaard. Het gezag (en respect) van politie, brandweer en hulpdiensten is compleet zoek. Het gezag van de Kerk is weg. Het gezag van (en respect voor) dokters is weg. Gepamperde enige-kinderen weigeren door hun opvoeding (!) élk gezag. Gezag is niet meer van deze tijd en dat is hoopvol.

Merk op dat het systeem tot machtsuitbreiding altijd hetzelfde is. Ik heb hoger vaak het woord "excuus" in vet gezet. Wel, dit is het gebruikelijke systeem tot politieke machtsuitbreiding :

Het machtspel.

Politiek is een vuil machtspelletje

Ik herinner me dat ik dit geleerd heb tijdens de Latijnse les op het tweede middelbaar, toen we les kregen over de Romeinse senatoren, over Julius Caesar en de andere keizers.

Politiek = een testosteron MACHT spelletje. In plaats dat mannen elkaar bevechten met vuisten, zwaarden en in duels met pistolen, bevechten vette, fysiek zwakke lamzakmannen elkaar in de politiek. Dat is altijd al zo geweest. Is het daarom dat er zo weinig vrouwen in de politiek gaan? Is het daarom dat ook “normale” mannen, die hun testosteron wel onder controle hebben en die rationeel denken (bv ingenieurs  :-) in plaats van emotioneel (juristen), niet in de politiek gaan? Is het daarom ook dat vrouwen het moeilijk hebben met de testosteronspelletjes van mannen in de politiek ? Kijk naar Jacqueline Galant, Sabine Laruelle, Freia Vandenbosche,  Joke Schauvliege (2/2019). Galant heeft er zelfs een boekje over geschreven ! Kijk bijvoorbeeld naar de feiten in Gent. Elke Sleurs heeft het in 2018 niet gehaald van Bracke bij de gemeenteraadsverkiezingen. Zij zou lijsttrekker zijn, maar Bracke kon daarmee niet leven. Sleurs heeft bakzeil gehaald. Punt. En voor een goed begrip : ik vind wat ze Sleurs hebben aangedaan schandalig, laf en onaanvaardbaar. Ik kook nog altijd als ik er nog maar aan denk. Maar ze is wel afgemaakt, door een fysiek zwakke lamzak met veel testosteron, Bracke genaamd. Gelukkig hebben de gemeenteraadsverkiezingen haar, en niet Bracke gelijk gegeven : Bij de verkiezingen in 2012 had Bracke 2.45 keer meer stemmen dan Sleurs. In 2018 had Sleurs er 1.60 keer meer dan Bracke ! Zo rekent het publiek af met testosteronnekes. Mooi zo !

Naar mijn bescheiden mening, zullen vrouwwen om die reden nooit kunnen opboksen tegen het testosterongeweld in de wetstraat". Helaas. Helaas ! Democratie ? Vergeet het maar.

Vrouwen hebben over het algemeen minder testosteron dan mannen, maar er zijn uitzonderingen die de regel bevestigen. Zo nam Shihame El Kaouakibi (VLD) in juni 2020 deel aan een verboden en geweldadige betoging tegen racisme, wetende dat dat verboden was. Maar zij is natuurlijk parlementair onschendbaar en staat zo boven de wet. Hoe is het mogelijk dat parlementaire onschendbaarheid, anno 2020 nog altijd bestaat ! De politieke macht is dus zodanig groot, dat politici wetten mogen uitvaardigen waaraan wél alle slaven zich moeten houden, maar niet zijzelf. En als slaaf aanvaardt u dat.

Ik zeg hiermee absoluut niet dat vrouwen niet in de politiek mogen gaan. Net zo min als ik hen verbied om bouwvakker te worden of F16 piloot, waar de g-krachten hun lichaam en hun bloedvaten (haarvaten) letterlijk uit elkaar trekken. Het hogere vetgehalte bij vrouwen maakt het nog desastreuzer dan voor mannen. Dus vrouwen mogen dat alles gerust doen. Maar je moet als vrouw wel weten waar je aan begint. De natuur is niet eerlijk. Politiek behoort niet tot de natuur, maar is een mannen-uitvinding. Het is trouwens pas sinds de 20ste eeuw dat vrouwen worden toegelaten in de politiek. Daarvóór mochten ze zelfs niet stemmen, laat staan zelf in de politiek gaan. Dus politiek is wel degelijk een mannen-uitvinding. Een uitermate slechte uitvinding. Ik begrijp dus niet goed waarom vrouwen het als een emancipatieve overwinning beschouwen dat ze nu wél aan politiek mogen doen. Je bent toch ook niet fier dat je na veel moeite lid mag zijn van de maffia?

De Kerk

De Kerk heeft ook eeuwenlang macht uitgeoefend op de bevolking en die macht op alle mogelijke manieren misbruikt :

·         de kruistochten

·         morele dwang op straffe van excommunicatie

·         de pastoor die zich met de geboorteproblematiek van koppels bemoeit

·         het celibaat, waardoor de erfenis met zekerheid naar de Kerk gaat

·         het gedwongen bevolken van de nieuwe wereld (de USA) met vrome, katholieke weesmeisjes. Bevolken, want de immigranten waren vooral Europese armoezaaiers, criminelen en uitschot : mannen dus ! Jawel, dat is gebeurd, maar bijna niemand weet dit.

·         enz.

De Kerk kwam dan ook niet zelden in aanvaring met de niet-clerus (lees de politieke machthebbers). Maar zelfs daarop heeft men in belgie destijds een oplossing gevonden : een prins-bisschop in Luik. Die vertegenwoordigde beide machten. Geweldig ! Of de pauselijke staten. Nog zoiets.

Toen ik geboren was, was mijn vader wettelijk (!) verplicht om mij op zeer korte termijn te gaan aangeven op het gemeentehuis. Vanaf dan was ik, willens nillens, belg en MOET ik me, gedurende mijn ganse leven, aan de belgische wetten houden. Ik heb daar niet voor gekozen. Ik kan daar NIETS aan doen. Ook de Kerk heeft me na mijn eerste levensdagen al als slaaf ingelijfd bij haar club, via het doopsel. Maar de Kerk had ten minste het fatsoen om mij op mijn 12-de te vragen of ik die doopbelofte zelf wil hernieuwen. Twaalf jaar is uiteraard veel te vroeg. Maar ja : als ze het me later hadden gevraagd, zouden ze veel kans hebben dat ze mijn zieltje zouden verliezen.

Het gezegde is dat de adel (vrij vertaald : de politieke elite) ons arm hield en de Kerk hield ons braaf. De rol van de Kerk is na de 20ste eeuw uitgespeeld. Maar het vacuum wordt bijzonder vlug ingevuld door de zogenaamde ... "vierde politieke (!) macht" : de media ! De cirkel is rond ! De Coronacrisis van 2020 is een uitstekend bewijs van deze stelling : De media zijn erin geslaagd om de bevolking mooi in het gelid te laten blijven lopen, ondanks het feit dat aan die bevolking een gevangenisregime werd opgelegd (zie hoger) en ondanks dat ze letterlijk werd beroofd van "brood en spelen" (geen restaurantbezoek meer en alle sportwedstrijden afgelast). Dit laatste zou in het antieke Rome, zonder de minste twijfel, tot burgeroorlog hebben geleid. Maar bij ons dus niet. Een viroloog van dubieus politiek caliber (de communistische prof. Van Ranst) wordt dagelijks op TV opgevoerd en iedereen knikt braafjes.

Competentie

De onaanvaardbaarheid dat politici MACHT over mij uitoefenen, wordt nog versterkt door het feit dat politicus zijn zowat de enige functie is in dit land waarvoor geen enkel diploma, kennis of kunde wordt geëist. Het enige wat je moet doen is verkozen geraken. Dat geldt van het laagste politiek mandaat (schepen in een gemeente) tot het hoogste politiek mandaat (eerste minister, kamervoorzitter, ...). En het resultaat is er naar. Ik ken mensen die secretariaatswerk deden op een federaal kabinet, die die functie vervolgens weten te misbruiken om in de lokale politiek als gemeenteraadslid verkozen te raken en die vervolgens de ambitie hebben om Vlaams parlementslid te worden. Vlaams parlementslid met een diploma secretariaat en een bedroevend troebel stel hersens ! Met alle respect voor een secretariaatsdiploma, maar daarmee kun je zelfs nauwelijks een bestaande wettekst lezen en begrijpen, laat staan een nieuwe wettekst schrijven. En dan spreek ik nog niet over de vereiste breeddenkendheid en alomvattend inzicht dat je moet hebben om wetgevend werk te doen. Maar tijdens de verkiezingscampagnes poseren dergelijke personen natuurlijk wat graag met de top-politici van hun partij. Dat maakt blijkbaar indruk op domme kiezers.

Een ander probleem is dat bepaalde politici blijkbaar specialist zijn in quasi alle domeinen. Neem nu Kris Peeters. Deze man is Minister geweest van Openbare Werken, Energie, Leefmilieu en Natuur, Economie, Buitenlands Beleid, Landbouw, Zeevisserij en Plattelandsbeleid. Dat kun je toch niet serieus noemen. Er zijn ook uitzonderingen. Zo zijn Elke Sleurs en Peter Persyn (onder andere) dokter in de geneeskunde en zij gebruiken hun parlementair mandaat om vooral iets te betekenen voor problematiek die verband houdt met hun vakgebied (gezondheid, zorgverstrekking, gehandicapten, ...) Natuurlijk heeft men Sleurs op federaal niveau ooit opgezadeld met wetenschapsbeleid (naast haar sociale domeinen). Ik was toen een van haar beleidsmedewerkers voor wetenschapsbeleid en ik kan u verzekeren dat ik mijn problematiek onmogelijk zou hebben kunnen uitleggen aan iemand met een secretariaatsdiploma of aan Kris Peeters of aan de opvolgers van Sleurs : Zuhal Demir en Sophie Wilmès. Elke Sleurs is op meerdere vlakken een uitzondering. Ten eerste is Sleurs is ongelofelijk intelligent. Ze was niet voor niets gynaecologe en dé Europese autoriteit voor prenatale diagnostiek. Ongelofelijk intelligent en zéér snel van begrip en dat was enigszins haar redding voor wat wetenschapsbeleid betreft. Wordt Elke Sleurs erkend als een goed Vlaams parlementslid? Neen. En dat brengt me bij de tweede vlak waarop ze een uitzondering is. Ze mist eigenschappen waarmee andere mensen zich tot Minister weten laten kronen : een grote mond, camera- en microfooncharisma, volksmennerij, professioneel kunnen liegen zonder een spier te vertrekken, gebakken lucht verkopen, onkunde verbergen, andere partijen in discrediet brengen en last but nog least machtswellust (zie hoger). Allemaal heel fraaie eigenschappen dus, die Sleurs en Persyn niet hebben. Goed zo Elke en Peter ! Proficiat !

Tot slot is er het fenomeen van de monocultuur. Hiermee bedoel ik dat zeer veel politici uit een welbepaalde sector komen, namelijk de juridische sector. Zeer veel politici zijn jurist van opleiding. Het valt ook op dat er zeer weinig ingenieurs of burgerlijk ingenieurs politicus zijn. En de ingenieurs die zich toch op het politiek toneel wagen, houden het vaak niet lang vol. Bijvoorbeeld Peter Dedecker. Ik weet niet wat u ervan denkt, maar ik heb van juristen niet zo'n hoge dunk. Veel van hen beschikken minstens over enkele van hoger vermelde, minder fraaie karaktertrekjes, zelfs vóórdat ze in de politiek gaan.

Het uiteindelijke resultaat.

Zelfs als politiek een testosteron machtspelletje is, gevoerd door incompetente slavendrijvers, dan nog zou het politieke spel, desgevallend, en mits veel goede wil, te verantwoorden zijn als de effectieve resultaten voor de bevolking (die het gelag financiert), behoorlijk zijn. Is dat het geval?

Ik ben een libertariër (niet te verwarren met libertijn of liberaal. Zoek maar eens op op Wikipedia ), dat wil zeggen dat ik voorstander ben van absolute vrijheid, maar met de beperking dat ik nooit de vrijheid en integriteit van andere personen mag aantasten. Ik ben ervan overtuigd dat wat individuen of wat homogene groepen mensen die uit vrije wil zo'n groep vormen, doen, altijd beter is, dan wat anderen in hun plaats (willen) doen of opleggen. Dat geldt op dit ogenblik voor bankzaken en verzekeringen : ik sluit me vrijwillig aan bij een groep, waarmee ik een contract heb waaraan ik en de groep zich moet houden. Ik mag er niet aan denken dat de Staat mijn bankzaken en mijn verzekering behartigt ! Op de eerste plaats zou ik dan geen contract hebben waar de Staat zich aan te houden heeft, maar ik zou een wet hebben, die eenzijdig door de Staat kan worden aangepast. Neen dank u ! Dezelfde redenering gaat eigenlijk op voor een hele hoop andere zaken die de Staat wél behartigt, tegen mijn zin, met mijn geld en op de voorwaarden van de Staat :

Ik wil in dit verband opmerken dat Europa is ontstaan als een economische samenwerking en dat het politiek aspect pas nadien is toegevoegd. We hebben nog steeds geen Europese, politieke unie, maar de Europese politici willen uit machtswellust uiteraard wel in die richting gaan (bv. via het verdrag van Lissabon). Zolang het ging over een louter economische samenwerking, verliep alles redelijk goed (jaren 1950-1970), maar toen het politiek aspect werd toegevoegd en de overhand kreeg, werd het een puinhoop waar ik me absoluut niet achter kan scharen.

Moet ik een onderscheid maken tussen lokale gemeentepolitiek, politiek op nationaal niveau en geo-politiek? Het enige verschil is mijns inziens de draagwijdte van de beslissingen, maar op alle niveau's worden er stommiteiten begaan. Enkele voorbeelden (van laag naar hoog niveau) :

Wat zijn dus de effectieve resultaten van politiek :

Ik kan met de beste wil van de wereld geen domeinen vinden waarop politiek een impact heeft, die beter is dan wat met private of (grote) groepsinitiatieven zou mogelijk zijn. Ik denk hierbij zélfs aan gehandicaptenzorg, bestrijding van echte armoede, enz.

Mijn conclusie is dat politiek uitermate slecht presteert en in feite niets anders is dan gelegaliseerde diefstal (belastinggeld) en slavernij.

Is de bevolking klaar voor directe democratie?

Dus weg met politieke macht over de bevolking. De vraag die zich onmiddellijk stelt, is of die bevolking klaar is om de macht dan maar zelf in handen te nemen. Is de bevolking klaar voor directe democratie? Ik denk het niet en dus zou je ook kunnen zeggen dat het volk, zoals al eeuwen het geval is, een machthebber, een dictator nodig heeft en dat democratie een onhaalbare utopie is. Maar een groter en groter deel van de bevolking weet het inmiddels wél beter dan de gemiddelde politicus, zeker voor specifieke domeinen waarvoor ze zijn opgeleid. Bv : Met alle respect, maar ik weet veel beter wat er met de Belgische energievoorziening moet gebeuren dan Minister Tommelein (met diploma communicatiewetenschappen...). Ik ben het niet eens met de politieke interpretaties die Tommelein geeft aan het advies dat andere specialisten hem geven. Veel van die specialisten zijn trouwens betrokken partij, dus voor onwetende politici is dat een onmogelijke zaak en zij zijn de speelbal van die lobbyisten.

Een tweede probleem van directe democratie is dat mensen omkoopbaar zijn. In Nederland heeft men geëxperimenteerd met de bereidheid van de bevolking om zich te laten manipuleren en om te laten kopen door lobbyisten of kapitaalkrachtigen, in ruil voor een geldige QR-code waarmee gestemd kan worden. Het blijkt niet voor herhaling vatbaar. Ook met onze eigen volksraadplegingen (bv Koningskwestie) hebben wij zeer slechte ervaringen. In Zwitserland werkt het min of meer maar daar is het georganiseerd per kanton en niet nationaal. Dat heeft op zich ook weer voor- en nadelen.

De inmiddels onomstotelijk bewezen aftakeling van het onderwijs, ten voordele van "meningen" en ten nadele van objectiviteit, inzichten en kennis, werkt de vraag naar echte democratie tegen en bestendigt het behoud van de slavernij. Volgens sommige links/groene politici, worden leerlingen (die later volwassenen worden) worden blijkbaar te slim gemaakt... waardoor ze op de " verkeerde" partijen beginnen te stemmen en beginnen na te denken, onder andere over hun slaaf zijn! Stel u voor! Gezien de gestage afkalving van die trado partijen, willen die daar iets aan doen. De CD&V op kop, want zij hebben hun monopolie van 60 jaar geleden verloren en dreigen nu zelfs te verdwijnen. En wie heeft decennia lang een bij uitstek sterke invloed gehad op ons onderwijs? De CD&V !! Het door CD&V gemonopoliseerde onderwijs heeft er alle belang bij om handelbare dummies te produceren, die de trado's vervolgens met gemak naar hun hand kunnen zetten. Nu nog even de kiesleeftijd op 16 brengen, zodat ze dan, reeds in de school, perfect begeleid kunnen worden naar de 'juiste' stem.

Kortom, de bevolking is te dom voor directe democratie en niemand, zelfs niet mét een goede opleiding, kan een gefundeerde uitspraak doen over alle wetten waarover hij zou moeten stemmen. En zoals politici, zou het individu over zaken waarover hij niets weet, misleid, gemanipuleerd, omgekocht en op het verkeerde been gezet worden door lobbygroepen. Met dezelfde desastreuze gevolgen.

De betere opleiding van een toenemend aantal van de bevolking maakt ons huidig politiek systeem meer en meer onaanvaardbaar en veroorzaakt dus een steeds grotere druk op dat politiek systeem. Dat geldt in het bijzonder voor de oudere generatie, die wél nog een min of meer deftige opleiding heeft gekregen. Ik zeg min of meer deftig, want ik hoor zelf tot die generatie en kijk toch met bewondering naar het opleidingsniveau, de kennis en realisaties van vroegere generaties, van de proffen waar ikzelf les van heb gekregen. De relativiteitstheorie, kernenergie, chemie, geneeskunde, ruimtevaart, ... Deze oudere generatie begint ook in te zien dat de ouderlijke verwaarlozing van hun kinderen door de werkdruk op deze tweeverdieners - andermaal slavernij -, en hun neiging om dat te compenseren met pamperen, desastreus is voor hun eigen democratische vrijheden én die van hun kinderen.

Het is in dit verband ook onbegrijpelijk dat sommige ministers nu eens Minister van Economie zijn en een paar jaar later van justitie of nog iets anders. Dat kan toch niet ! En kom nu niet af dat je als Minister enkel een manager moet zijn. Dat is, zowel in de industrie als voor alle andere domeinen onzin. Als ik dit punt veralgemeen, kom ik bij een fundamenteel ondemocratische vaststelling, namelijk dat bepaalde personen in dit land, die niet verkozen zijn, in de praktijk (!) toch een zeer grote politieke macht hebben. De koning. De hoofden van de federale administraties. En niet te vergeten de inspecteurs van financiën. Ik heb zelf meegemaakt hoe een Inspecteur van Financien, enkel alleen om wille van eigenbelang, Minister Wilmès van begroting manipuleerde om geen federaal ruimtevaartagentschap op te richten. Die Inspecteur van Financien was van socialistische inslag. En Wilmes en heel de MR trapte daar in ! Er zijn er, zoals Nederlands parlementslid Martin Bosma, die beweren dat wij niet in een democratie leven, maar dat "linkse elites" (meervoud !) zich alle macht toeëigenen. Kijkend naar de realiteit ben ik geneigd om hem gelijk te geven en hij geeft in deze link  ook vele, concrete bewijzen van zijn stelling. In belgistan zijn er na de verkiezingen van 2019 Federale ministers die zelfs niet op een stemlijst stonden, laat staan verkozen zijn (bv Frank Vandenbroucke, Anelies Verlinden), die mij, als echte, onverkozen dictators, wetten en koninklijke besluiten opleggen, waarbij zelfs het parlementaire debat wordt gemeden en uitgesloten (bv. de pandemiewet naar aanleiding van Corona). Er zijn er, tenslotte, die beweren dat ook de verschillende loge's zeer veel macht hebben. Dit laatste sluit ik niet uit, maar ik vind het speculatief en wat mij betreft niet bewezen. Voor de andere ondemocratische machthebbers die ik hier opsom, is het wél bewezen dat ze veel macht hebben.

Een argument tegen directe democratie is altijd dat het dan alle kanten opgaat. Dat er geen regeerprogramma is. Dat het plik, plok politiek is. Dat kan allemaal best zijn, maar we moeten wel weten wat we willen : als we zo hoog oplopen met democratie, dan moet je deze nadelen ook accepteren. Men accepteert de nadelen niet en dat is niet om wille van die nadelen, maar omdat politici hun eigen macht niet willen afstaan. Ze hebben de ongelofelijke illusie en hoogmoed dat zij het wél beter doen.

Een ander argument is dat er een zeker machtsorgaan moet zijn opdat de mensen niet het recht in eigen hand zouden nemen. Dat machtsorgaan moet er ook op toezien dat iemand niet van zijn eigendommen wordt beroofd. Dat was een van de oorspronkelijke bedoelingen van de Staat : Een heer en meester over een bepaald gebied, kent een stukje van zijn gebied toe aan een inwoner. (Dat gebeurt vandaag de dag nog altijd via de erkenning door de notaris en het kadaster). In ruil voor deze toekenning, beschermt de machthebber de inwoner tegen aanvallen van buiten zijn gebied met zijn leger. En op zijn beurt, moet de inwoner in ruil ... belastingen betalen ! En als hij dat niet doet, dan zet de heerser hetzelfde leger in tegen die bewoner. Het machtsorgaan moet ook beslissen in geval van conflicten tussen inwoners. Met een machtsorgaan wiens rol beperkt is tot dit soort dingen, en op voorwaarde dat het echt goed werkt - in tegenstelling tot ons huidig rechtsysteem -, zou ik nog kunnen leven. En de referentie voor het beoordelen van conflicten hoeft mijn part niet een hele resem wetten te zijn. Het enige criterium is wat mij betreft, of er opzettelijke shade is berokkend.

Dit oorspronkelijk idee van politiek, namelijk het garanderen van veiligheid in ruil voor het afstaan van een zeer beperkt aantal rechten (bv de volledige autonomie, bv het recht om iemand te doden of te beroven), is niet nieuw. Het wordt in het algemeen bestempeld als het Libertarisme (niet te verwarren met liberalisme). Waarbij ik welliswaar alleen kan concluderen dat het zogenaamde links-libertarisme een contradictio in terminis is. Opvallend is dat prominente libertariërs, zoals John Locke  aan de basis liggen van de Verlichting. Zoals u hier  leest, zei de Griekse filosoof Plato dat al ! Zelfs in de 17de eeuw was het idee van een "social contract " (J.J. Rousseau) erg populair. Een contract dus. Geen wet die mij vanaf mijn geboorte wordt opgelegd, maar een contract dat ik vrijwillig onderteken. De voorganger van Rousseau, Thomas Hobbes zag het overdragen van jouw rechten aan een (verkozen of overeengekomen) monarch of regering als ideaal. Persoonlijk denk ik dat Hobbes (en ook Rousseau) daarbij de fundamentele fout maakte door de in ons DNA ingebouwde machtshonger van zo'n monarch of regering te onderschatten. Als je iemand macht geeft, loopt het altijd fout af, tenzij je zeker kunt stellen dat jij (!) die macht (over jouw) ten allen tijde opnieuw kunt afnemen. En dat kan ik nu niet, want zelfs als ik voor totaal andere partijen stem, dan nog blijven de vroegere wetten van toepassing, onafhankelijk van het feit of met mijn (nieuwe) stem of nieuwe meerderheden rekening wordt gehouden. En zelfs dat laatste is in de praktijk niet meer gegarandeerd in belgistan.

Tot slot kan men zich, met dit libertarisme in het achterhoofd, de vraag stellen of democratie wel wenselijk is. Een fundamenteel kenmerk van democratie is dat een meerderheid haar wil oplegt aan een minderheid. Nochtans is het meestal (!) zo dat de wil van die minderheid niemand schaadt en dat er ook argumenten zijn om het volgens de minderheid te doen. De wil van de minderheid hoeft dus niet per se te worden uitgesloten, en toch gebeurt dat continu in een democratie. De meerderheid legt dus vrijheidsbeperkende maatregelen (wetten) op aan de minderheid, zonder dat dat eigenlijk nodig is. De maatregelen worden opgelegd opdat iedereen hetzelfde doet, op dezelfde manier leeft. Maar moet dat echt ? Het is toch fundamenteel onrechtvaardig dat iemand zijn wil nodeloos oplegt aan iemand anders. Er stelt zich ook een probleem door de geldigheidsduur van democratische wetten. Als bijvoorbeeld een linkse meerderheid een wet stemt, maar de maatschappij evolueert na pakweg 40 jaar naar een rechtse meerderheid, dan blijft die linkse wet nog steeds van kracht, alhoewel daar geen meerderheid meer voor is. In 2023 heeft de rechtse Israelische regering daar een mouw aan proberen te passen door het parlement de mogelijkheid te geven om uitspraken van rechters (die zich enkel mogen baseren op wetten!) door het parlement te kunnen laten annuleren. Dat is natuurlijk een flagrante schending van de scheiding der machten en de juiste benadering is dat dat rechts parlement die linkse wetten afschaft. Dat mag uiteraard niet met terugwerkende kracht, om zo de eigen overtredingen van de wet van het verleden, uit te wissen. Omgekeerd mag de beul, die een doodvonnis uitvoert, uitgesproken door een Amerikaanse rechter op basis van de Amerikaanse wet, nadien niet worden veroordeeld, als de doodstaf, door een nieuwe Amerikaanse wet, wordt verboden. In België is de wet op de kernuitstap van 2003 zo'n wet waarvoor er geen meerderheid meer is. Zelfs de Groenen zijn geen voorstander meer van hun eigen wet. Maar die wet blijft wel van kracht en dus mag en kan niemand investeren in kernenergie, in nieuwe kerncentrales. Het Franse Engie weet dat als geen ander.

"Democratie is de minst slechte staatsvorm", krijg je dan meestal als antwoord. Ik ben daar niet zeker van, zoals verder blijkt.

De dictator

Als het volk niet klaar is voor directe democratie, als directe democratie misschien zelfs niet wenselijk is, en als ons huidig systeem aan zijn einde zit (7 regeringen, bevoegdheidsconflicten, niet democratisch, ...), moeten we dan misschien concluderen dat een dictator nog niet zo slecht zou zijn?

Er zijn in de loop der geschiedenis verschillende dictators geweest : Lodewijk XIV, Napoleon, Stalin, Hitler, Mao Tse-toeng, ... Ze hebben allemaal een aantal zaken gemeen :

·         Ze hebben de beste bedoelingen voor het volk. In het begin verkondigen ze dat zelfs openlijk.

·         Ze veroorzaken miljoenen doden (door oorlog of hongersnood of slechte planning of ...)

·         Het loopt altijd af op paranoia en schrikbewind, waarbij het volk uiteindelijk helemaal NIETS meer heeft te zeggen en lijdt.

Dat laatste is normaal, want hoe meer iemand dictator is, hoe minder hij wordt tegengesproken, op gevaar af van represailles. Dus de dictator krijgt met de tijd minder en minder tegenspraak, hetgeen hem sterkt in zijn dictatorschap. Dat is een vicieus cirkeltje dat steevast leidt tot loskoppeling van de realiteit (paranoia) en een schrikbewind om zijn macht in stand te houden (zie hoofdstuk “Verslaving”).

De Romeinen stelden soms een dictator aan voor een bepaalde tijd, om een bepaald, concreet probleem op te lossen. Dat is natuurlijk zoals spelen met vuur.

Dus een dictator is niet gewenst en is wellicht slechter dan de kwaal.

Ik zou dit hoofdstukje willen afsluiten met een grappig gedachtenexperiment waarbij ik mij inspireer op het Arabisch sprookje “Aladin en de wonderlamp”, uit de Sprookjes-van-duizend-en-één-nacht. De geest in de lamp is oppermachtig zoals een dictator, maar hij is geketend aan zijn lamp. Laat ik hierop eens wat moderne technologie toepassen, en we bekomen het volgend scenario : We stellen een dictator aan. Een wijs man en een vrijwilliger, waarvan wij denken dat hij de problemen zou kunnen oplossen. En die wijze man moet er ook zelf van overtuigd zijn dat hij wel wat in zijn mars heeft om orde op zaken te stellen. Laten we bijvoorbeeld Bart De Wever nemen als dictator. Maar, ... naar analogie met het sprookje, krijgt hij een halsband om. De halsband is verbonden met het internet en hij bevat aan de voorkant een display waarop, in spiegelbeeld, het percentage van de bevolking wordt getoond dat tégen de dictator stemt. Dat stemmen gebeurt met je identiteitskaart en een e-ID lezer in je computer. Iedereen, mag ten allen tijde stemmen (voor of tegen) en mag zijn stem ook ten allen tijde herzien. Als De Wever dus in de spiegel kijkt (let op de symboliek :-)  ), dan ziet hij hoeveel procent van de bevolking TEGEN hem stemt. De Wever weet echter dat als het percentage boven de 40% komt, dan begint de band, met toenemend percentage, wat harder te spannen rond zijn nek en bij 60% ontploft er een kleine bom die in de halsband is ingebouwd, waardoor De Wever zijn hoofd verliest. Maar, geen nood Bart ! Je kunt de band ten allen tijde afdoen en dat gaat heel simpel. Als je hem echter af doet, kun je hem niet meer opnieuw aandoen en iedereen wordt automatisch en onmiddellijk via het internet verwittigd dat je geen dictator meer bent. En voor het geval de score te plots (bv. via een gecoordineerde, massale internet beweging opgezet door de socialisten) zou stijgen, begint de band 5 minuten voordat hij ontploft te piepen en kleine stroomstootjes te geven (voor als je toevallig zou slapen).

Zo, nu terug serieus.

De rechtsstaat

En nu we het hierboven hebben gehad over de wetten en de rechtsstaat : Al sinds de oudheid laten misdadigers zich door gladde praatjesmakers (juristen/advocaten) verdedigen (Catilina, etc). Waarom eigenlijk? Waarom moet iemand anders mij verdedigen als IK iets mispeuterd heb? Is het niet beter dat IKZELF mijn versie van de FEITEN meedeel aan de rechter, dat ook de tegenpartij dat doet, en dat die rechter vervolgens in wetboeken duikt om op basis daarvan te beoordelen wie er nu gelijk heeft? Ik ben benieuwd welke jurist mij hierop een antwoord kan geven. Ik heb dit ook ooit gepost op de nieuwssite Doorbraak en er is een jurist (?) die erop heeft gereageerd. Ik vond zijn antwoord echter zeer zwak. Weet je wat het probleem is? : Die rechters weten zelf niet meer welke van de duizenden wetten ze moeten toepassen en dus zijn er "gespecialiseerde" juristen die de misdadiger erdoor kunnen luizen.

Veel vonnissen van rechters veroorzaken bij de bevolking grote verontwaardiging en onbegrip. Veel vonnissen komen ons volkomen wereldvreemd en zelfs onrechtvaardig voor. Dat komt uiteraard gedeeltelijk omdat de bevolking noch ALLE feiten, noch alle wetgeving kent. Een tweede reden is dat het meer en meer duidelijk wordt dat belgische rechters er een links-politieke agenda op nahouden en dat wordt, vooral in Vlaanderen, waar 46% van de bevolking rechts stemde in 2019, niet geapprecieerd. Maar wat is gerechtigheid, als niemand, zelfs het slachtoffer niet, het nog ervaart als gerechtigheid?

Politiek en de rechtsstaat is een hopeloze zaak. Het heeft misschien één oprecht goede bedoeling, namelijk publieke dienstverlening, maar de voordelen die daarmee verbonden zijn, vallen in het niet bij de nadelen uit de praktijk. Er bestaan nog dergelijke systemen die een nobel grondbeginsel hebben maar die recht naar de hel leiden : octrooien bijvoorbeeld. "Je moet de uitvinder toch belonen en beschermen dat hij kan profiteren van zijn uitvinding". Dat is het nobel doel. Al de rest is verwerpelijk, slecht, immoreel, vooruitgangvertragend, ... de hel. Ik weet zeer goed waarover ik spreek. In de tijd dat ik nog voor Heraeus werkte, moest ik mijn eigen onderzoek patenteren. Met de beste bedoelingen recht naar de hel. Geloof me. Nog een voorbeeld : ontwikkelingshulp. Ik hoor al 50 jaar dat we Haiti (of de Sahel of ...) moeten helpen met ontwikkelingshulp. Die missionarissen hebben het ongetwijfeld goed voor, maar hun werk leidt recht naar de hel : namelijk de bestendiging van de ellende van die mensen. Ik stel het vast. Dat zijn de feiten. Er zijn fundamenteel andere methoden nodig om dit op te lossen en persoonlijk betwijfel ik of die methodes in ONZE hand liggen. Andermaal vind ik niet dat wij die problemen vanuit onze MACHTspositie moeten/kunnen oplossen maar dat het initiatief van degenen die lijden zal moeten komen. Zo niet : de hel !

De toekomst

Na het geven van mijn visie op de directe democratie, de dictator, de rechtstaat, stelt zich de vraag hoe de uiteindelijke toekomst er dan zou uitzien. Ik ben een ingenieur en heb geen kristallen bol. Ik waag mij niet aan toekomstvoorspellingen, tenzij ze gebaseerd zijn op wetenschappelijke modellen : Zie Science . Zoals u aldaar kunt lezen is politiek, sociologie, geschiedkunde geen wetenschap. Toch beweren geschiedkundigen, zoals David Engels (Boek "Op weg naar het imperium", ISBN 9789492161666 ) de toekomst wél te kunnen voorspellen, namelijk op basis van gelijkenissen met het verleden. Persoonlijk denk ik dat er teveel energie in het aardse systeem zit en teveel vrijheidsgraden, om dé toekomst eenduidig te voorspellen. Zelfs niet al is er in het verleden al een keer of meerdere keren hetzelfde gebeurd. Toch heb ik veel sympathie voor wat Engels schrijft. Kort door de bocht komt het erop neer dat alles erop wijst dat we evolueren naar een autocratie, zeg maar een verlicht dictatorschap, naar analogie met de overgang van de Romeinse republiek naar het Romeins keizerrijk. De parallellen met vandaag zijn inderdaad frappant en het is waar dat wij genetisch geprogrammeerd zijn om de machtigste te willen zijn (cfr. hoger) en vroeg of laat haalt dat geprogrammeerde aspect wellicht toch altijd de bovenhand. Is de toekomst dus rooskleurig of zwart ? De oude Romeinen vonden de eerste keizer/dictator nog zo slecht niet. Maar we weten allemaal hoe het is geëvolueerd.

Hoger sprak ik reeds over het idee van een "social contract " van J.J. Rousseau en Hobbes. Maar ook meer recent zijn er filosofen die een minimalistische staat promoten. Eén van hen is de Amerikaanse politieke filosoof Robert Nozick, die met zijn boek "Anarchy, State and Utopia" (ISBN 978-0-465-09720-3) in 1975 verschillende prijzen won. Het boek behoort tot de top-100 van de meest invloedrijke boeken na WOII. Nozick stelt een minimalistische staat voor, "limited to the narrow functions of protection against force, theft, fraud, enforcement of contracts, and so on." Hij argumenteert dat als de Staat méér verantwoordelijkheden opneemt, dat er dan onvermijdelijk rechten worden geschonden. Hij toont ook aan hoe zo'n minimalistische staat automatisch ontstaat uit anarchie.

Ik heb geen kristallen bol, maar neem het heft liever zelf in handen en bepaal liever zelf mijn toekomst. Mijn voorstel om een einde te maken aan de politieke slavernij is een hopelijk vreedzame revolutie (sic!) via burgerlijke ongehoorzaamheid. En wel op een manier die in eerste instantie vooral het meest schadelijke politieke niveau treft en lam legt : het federaal niveau. Hoe kun je dat niveau lam leggen? Op dezelfde manier zoals het U vleugellam maakt : financieel ! Als we collectief alle belastingen storten op de rekening van de Vlaamse overheid, in plaats van op de federale rekening, dan stort het federaal niveau onmiddellijk in elkaar. Onmiddellijk ! Want zonder geld vallen alle federale administraties onmiddellijk stil en zonder die administratie (incl. politie en justitie !) kunnen federale excellenties NIETS, maar dan ook NIETS doen. U kunt hier wat uitgebreider lezen hoe dit kan worden voorbereid en waarom dit tijd kost (om ongemakken te voorkomen).

En hopelijk komt er dan iets beters in de plaats. Persoonlijk opteer ik voor een vrijwillig te ondertekenen sociaal contract dat zich beperkt tot :

En wij mensen hebben dan onmiddellijk, werkelijk onmiddellijk, de neiging om de zaken te compliceren : "Wat met mijn kinderen? Die kunnen nog geen contract ondertekenen?" "Ja, maar wat met een werkloze die zijn contract niet meer kan betalen?" "Zullen al onze wegen er niet allemaal anders uitzien, afhankelijk van hoeveel iemand wilde betalen voor de straat voor zijn huis?". Wat dit laatste betreft : Wist u dat de afstand tussen treinsporen, de technische en verkeerskundige normen van de spoorwegen voor heel het land, door private ondernemers werd opgesteld ? En er waren in het begin veel spoorweg firma's ! Het is pas toen de Staat zich met de spoorwegen is gaan bemoeien, dat het achteruit is beginnen gaan. Wist u dat de frequentie van het electriciteitsnet (50 Hz), de electrische normen voor hoogspanningslijnen enz enz door private ondernemingen werd bepaald ? En er waren veel ondernemingen ! Het is pas toen de Staat zich met energie is gaan bemoeien dat het razendsnel achteruit is beginnen te gaan. De kerncentrales Doel 1 tot en met Doel 4 zijn door private ondernemingen gebouwd in de jaren 1970-1980. Zonder Staatsinmenging ! En dat werkte ! Heel goed zelfs. En waar staan we nu ? Nu de Staat de energiesector met subsidies en regeltjes allerhande in handen heeft ?

Dus met al die complicaties gaat het dan alweer de verkeerde kant op. De geschiedenis herhaalt zich dan. Dus neen : niet compliceren ! Neem ZELF beslissingen. Koop zélf een contract voor uw kinderen. Bepaal zélf of die werkloze verdient dat u zijn contract betaalt en voor hoe lang. Verenig u om met uw spaargeld Doel 5 te bouwen en zo nog wat rendement te krijgen van uw spaargeld. Neem zélf beslissingen, eventueel samen met (vele) anderen. Leef ZELF !

Conclusies

Mijn conclusies zijn :

1.       Ons huidig system is absoluut niet democratisch :

o   Ik kan niet stemmen op mijn eerste minister op federaal niveau (Charles Michel)

o   Iemand uit Brussel kan wél op ALLE partijen stemmen en ik niet.

o   Stemmen bij afvaardiging is niet democratisch

o   De zetelverdeling is niet democratisch (systeem Imperiali : niet proportioneel).

o   Er wordt een meerderheid gevormd van pakweg 55% en met de overige 45% wordt 4 jaar lang, op GEEN ENKEL DOMEIN rekening gehouden.

o   Voor een franstalige zetel in het federaal parlement zijn er veel minder stemmen nodig dan voor een nederlandstalige. Dus wallonie is oververtegenwoordigd en dat is absoluut niet democratisch.

o   Alarmbelprocedures, belangenconflictprocedures, vereiste meerderheden in de taalgroepen, enz zijn niet democratisch.

o   Er is veel politieke macht buiten de verkozenen.

o   Het cordon sanitaire, waardoor pakweg 20% van de bevolking PER DEFINITIE wordt uitgesloten.

o   Belgie staat op plaats 32 (naast Chili) op de Wikipedia lijst van de democratie index per land. Gegeven de andere punten, is dat volgens mijn bescheiden mening véél te hoog op de lijst !

o   enz.

2.       Politieke macht is de uitdrukking van een genetische fout die ervoor zorgt dat er altijd eentje de baas is, de sterktste is, ten koste van de anderen, die, ook genetisch bepaald, daar onvoldoende tegen in opstand komen.

3.       Ik heb het niet zo met de huidige (!) rechtsstaat; hij werkt niet (meer) en berokkent mij stilaan meer schade dan dat hij voorkomt dat ik word bestolen, onrecht aangedaan en vogelvrij verklaard.

4.       Als de hel bestaat, zit ze vol met juristen. En niet met ingenieurs, want die zouden al lang een airconditioning gebouwd hebben  :-)

5.       Onze politici-wetgevende-macht zijn ook bijna allemaal juristen (!) en de niet-juristen worden systematisch uitgespuwd. Ga maar na !

6.       Juristen (gerechtelijke, wetgevende en uitvoerende macht), richten onze maatschappij uit machtswellust en onder het mom van democratie, te gronde.

7.       Ik trek me NIETS (meer) aan van wetten. Ik ben libertariër en doe wat ik wil zonder anderen te schaden. Eigenlijk zeg ik dit uit zelfbescherming.

8.      Samengevat in een oneliner :  Politiek levert uitermate slechte resultaten, presteert zeer slecht en is in feite niets anders dan gelegaliseerde diefstal (belastinggeld) en slavernij.

9.       "If you can't beat them, join them !" Dat is een van de redenen waarom ik zelf in de lokale poltiek van mijn gemeente ben gegaan en ben opgekomen bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2018.

10.    Een revolutie via burgerlijke ongehoorzaamheid (bv door het storten van alle federale belastingen op een Vlaamse rekening) kan een einde maken aan deze slavernij, maar vergt moed en voorbereidingstijd. U leest hier, in het stukje "Is een legale rechtzetting mogelijk", wat de afwegingen zijn voor zo'n revolutie.

11. Een sociaal contract systeem lijkt mij het beste alternatief om vrijheid en veiligheid te garanderen.

Het kiesvee.

Crevits van CD&V kwam in 2/2018 op de proppen met een voorstel om bouwovertredingen te regulariseren. Eerst doet de CVP mee aan het creeren van chaos door 100 jaar een non-beleid voor ruimtelijke ordening te voeren. Dan werken ze mee aan het inperken van zonevreemde woningen, bouwovertredingen enz. Maar nu ze te weinig stemmen dreigen te halen, zijn werkelijk alle middelen goed om kiezers aan te trekken. Crevits weet, zoals iedereen, dat 90% van de belgen wel een of andere bouwovertreding heeft gedaan op zijn grond (Ik niet !). Dus met dit voorstel gaan, de grootste criminelen eerst, op CD&V stemmen. Zelfs moslims proberen ze tegenwoordig aan te trekken. Moslims ! Waartegen hun eigen moederinstelling-die-een-politieke-arm-heeft-gecreeerd eeuwenlang heeft gevochten !

Ook N-VA wordt verweten om een “traditionele” partij te zijn geworden. De deelname aan de federale regering heeft daar zeker geen goed aan gedaan. En eerlijkheidshalve moet gezegd worden dat ook de N-VA door het systeem WORDT GEDWONGEN om een traditionele partij te worden. Ze moet namelijk (ook) zoveel mogelijk kiezers aantrekken. Wat er na het stemhokje gebeurt, is enkel van belang voor de volgende verkiezingen. Zo werkt het nu eenmaal.

Het is waar dat de N-VA voet bij stuk heeft gehouden met het pakt van Marakech. Ook Jambon, aan wie je toch duidelijk zag dat hij de pluche van een Ministerpost wel kon smaken. De rechtlijnigheid van december 2018 siert hem en de N-VA.

Tot nader order ben ik dus verplicht om te kiezen tussen de pest, de cholera of een banale verhoudheid. En ik ben wettelijk verplicht om te kiezen. Ik kies dus resoluut voor de verkoudheid : de N-VA !