Historia powstania parafii w Przyborowie
Miejscowość ta przed II wojną światową nazywała się Tschiefer, w czasie wojny Zollbrucken, a następnie w końcu 1945 roku Urząd Repatriacyjny w Nowej Soli zamienił nazwę wsi na Zaborów, a w dalszej kolejności zmieniono na Przyborów i tak pozostało do dzisiaj.
Pierwszymi osadnikami byli żołnierze powracający z frontu i zwolnieni ze służby wojskowej, następnie ludność cywilna z różnych zakątków Polski, powracający z przymusowych robót w Niemczech oraz repatrianci ze wschodu.
W roku 1946 przystąpiono do odremontowania baraku stolarskiego przy ul. Nowosolskiej by zaadoptować go na kaplicę / obecny kościół parafialny /.
Do roku 1950 kaplica w Przyborowie należała do parafii św. Michała w Nowej Soli.
Dekretem Administratora Apostolskiego Archidiecezji Wrocławskiej z dnia 22 sierpnia 1950 roku parafię św. Michała podzielono na dwie parafie św. Michała i św. Antoniego, którą przydzielono Ojcom Kapucynom prowincji krakowskiej. Od tego momentu kaplicę w Przyborowie obsługiwali Ojcowie Kapucyni z parafii św. Antoniego aż do roku 1982.
Dekretem Biskupa Gorzowskiego Wilhelma Pluty z dnia 29.06.1982 r. zostaje utworzona nowa parafia p w. Matki Boskiej Częstochowskiej w Przyborowie z kaplicą w Stanach wydzieloną z części parafii św. Antoniego w Nowej Soli. Kościołem parafialnym jest poświęcony 9 maja 1982 r nowy kościół pod wezwaniem Matki Boskiej Częstochowskiej. Kościół w Przyborowie powstał w miejsce wspomnianej kaplicy, w okresie 3 lat od wmurowania kamienia węgielnego 6 maja 1979 roku do konsekracji 9 maja 1982 r. Przedsięwzięciem kierował Ojciec Klemens Blajda OFMCap z wielkim zaangażowaniem mieszkańców Przyborowa.
