De verschillende locaties
op zes verschillende historische locaties in de binnenstad van Oudenaarde treden 15 koren op diverse tijdstippen op.
Ontdek hier de verschillende locaties en de programmatie van de koren.
Oudenaarde dankt zijn bekendheid op historisch vlak voor een groot deel aan het stadhuis, één van de mooiste voorbeelden van Brabantse laatgotiek in ons land.De grote waarde van het gebouw ligt in de uiterst zuivere verhoudingen en in de ongeëvenaarde monumentaliteit.Het iconische stadhuis van Oudenaarde is net geen 500 jaar oud. Het is van een frêle schoonheid, een monument dat alle harten verovert. Het is bekoorlijk en rijst levendig en sierlijk boven de stad. Het is als een schrijn te midden van de markt, omringd door de heuvels van de Vlaamse Ardennen. Victor Hugo schreef ooit: “in dit fantastische gebouw is er geen enkel detail dat het niet waard is bekeken te worden”.Het stadhuis is voor vele Oudenaardisten een plaats van lief en leed, van feesten, plechtige ontvangsten en huwelijken. Een plaats waar men zeker een maal in het leven langs komt.Voor bezoekers is het een van de mooiste stadhuizen in ons land, een parel van laatgotische architectuur maar bovenal is er het MOU-het museum van Oudenaarde, gevestigd.In de historische zalen heerst telkens een andere sfeer, zie je de breuklijn tussen oud en nieuw, is er een verrassend verhaal. Je vindt er de Oudenaardse wandtapijten in de aanpalende 14de- eeuwse lakenhalle, onder de zolderkap een schitterende collectie edelsmeedkunst, bestuurlijke kamers zoals de schepenzaal met de historische en koninklijke portretgalerij, de grote ontvangstzaal of Volkszaal met historische muurschilderingen, de voogdenkamer met 18de-eeuwe archiefkasten, de weegkamer of stadswaag, een kapel waarin een restauratieatelier en ontelbaar meer zalen, elk met een eigen identiteit.
Bron: www.oudenaarde.be
Als er iets kenmerkend is voor Oudenaarde, dan is het de 88 meter hoge toren van de Sint-Walburgakerk. Het merkwaardige is dat het monument uit twee verschillende architectuurstijlen bestaat. Het vroeggotische koorgedeelte opgetrokken in Doornikse kalksteen dateert uit de 12de eeuw. De rest van de benedenkerk is een prachtig voorbeeld van 15de-eeuwse Brabantse gotiek.De rijke geschiedenis lees je ook af van de schitterende glas-in-lood ramen. De kerk werd in 2019 gerestaureerd.
Bron: www.oudenaarde.be
Het hospitaal werd in de 13de eeuw gesticht. Het was oorspronkelijk buiten de stadspoorten gelegen en was een toevluchtsoord voor pelgrims en reizigers. Na de sloop in 1382 verhuisde het naar de huidige plaats en ging men zich wijden aan ziekenzorg. Dit complex pand is het resultaat van verschillende bouwfasen gaande van de 15de tot de 19de eeuw. Het oudste deel is een vroeg 15de eeuwse kapel. Het eigenlijke klooster is gegroepeerd rond een 16de eeuwse pandgang en een mooie kloostertuin. De gevel werd in 1722 in streng classicisme opgericht, maar de versiering van de ingang heeft een rococo-inslag. De stoffering van het interieur, o.m. een mooie Lodewijk XVI-kamer met Oudenaardse wandtapijten, situeert zich eveneens in de tweede helft van de 18de eeuw.
Bron: www.oudenaarde.be
Zoals de meeste Vlaamse steden heeft ook Oudenaarde een begijnhof.
De plek is voor heel wat mensen een welkome verademing en een oase van rust, vooral tijdens de zomermaanden. De kleine aangelegde tuintjes, met een rijke variatie aan bloemen en planten, kleuren mooi tegen de witte gevels.
Oorspronkelijk verbleven de Oudenaardse begijnen achter de Sint-Walburgakerk. In 1449 kregen zij een nieuw onderkomen op de huidige plaats.
Begijnen waren geen nonnen. Zij legden geen eeuwige kloostergeloften af. Wel moesten zij ongehuwd zijn, een gelofte van kuisheid afleggen en konden zij de beschikking houden over eigen bezit. Het laatste begijntje stierf in 1960.
Het roodgeschilderde poortgebouw met barokke poort draagt in het fronton de beeltenis van de pestheilige, de Heilige Rochus. Enkele witgekalkte huisjes dateren uit de 17de eeuw, maar het grootste deel van de woningen zijn later heropgetrokken. De stemmige neo-gotische kapel is zeker een bezoekje waard.
Bron: www.oudenaarde.be
Kapel van Karmelietessenklooster
De Orde van de Karmelieten (Karmelbeweging Ordo Carmelitarum, O.Carm.; vrouwelijke vorm: karmelietessen) is een rooms-katholieke bedelorde, die zich net zoals de franciscanen, dominicanen en augustijnen onderscheidt van de andere monastieke orden doordat ze in plaats van de individuele armoede juist de collectieve armoede belijdt. Voor hun onderhoud zijn ze afhankelijk van hun eigen arbeid en van aalmoezen.
De stichting van het klooster in Oudenaarde had plaats op 8 mei 1846. Momenteel telt de gemeenschap elf geprofeste zusters, die “wakend in gebed, in totale zelfgave en arbeid” met Gods genade in Kerk en wereld het vuur van de liefde brandend houden …
De kapel van dit klooster werd in 1860 onder impuls en begeleiding van architect Jean-Baptiste Bethune en met de financiële steun van de familie de Hemptinne ingewijd in 1872 in neogotische stijl.
Bron: www.karmel.be & https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/27113
De Pamelekerk schittert in al haar glorie aan de rechteroever van de Schelde. Het komt uiterst zelden voor dat een trotse dame haar leeftijd prijs geeft. Uitzonderingen bevestigen evenwel de regel. Aan de buitenzijde van de opmerkelijke kooromgang prijkt een bronzen plaat met opschrift: “Arnulf van Binche 1234”. Een verwijzing naar de bouwmeester. Dit imposante gebouw is een prachtig voorbeeld van Scheldegotiek, een romaans-gotische overgangsstijl.
Leuk weetje: in deze kerk werd Margaretha van Parma gedoopt.
Bron: www.oudenaarde.be