Clive Staples Lewis przyszedł na świat w irlandzkim Belfaście w roku 1898. Lewis dorastał w dobrej atmosferze. Ojciec był prawnikiem, matka natomiast jako córka anglikańskiego pastora była dość opiekuńcza. Kiedy wybuchła I wojna światowa wstąpił do armii i brał udział w walkach. Wraz z końcem wojny, Lewis zdecydował się podjąć studia. Naukę podjął na renomowanym Uniwersytecie w Oxfordzie. W roku 1922 Lewis uzyskał tytułu bakałarza w dziedzinie literatury. W czasie swej edukacji odznaczała go chęć zdobywania wiedzy, do tego sumienność i zapał do pracy. Uzyskiwał dzięki temu świetne wyniki w nauce, a w roku 1923 jako najlepszy student w Anglii otrzymał wyróżnienie państwowe.
Pracował później jako wykładowca w Magdalen Collage oraz uczył na uniwersytecie w Cambridge. Lewis był ateistą, jednak dzięki spotkaniom z przyjaciółmi oraz własnym przemyśleniom został chrześcijaninem. Poprzez dyskusje z innymi artystami doszedł do wniosków, które pozwoliły wkrótce stać się członkiem kościoła anglikańskiego. Nawrócenie wpłynęło pozytywnie na kondycje jego pisarstwa. Debiut literacki Lewisa miał miejsce w roku 1928. Wtedy światło dzienne ujrzało jego pierwsze dzieło, zatytułowane „Pakameria”.
Niemal wszystkie jego utwory budziły entuzjazm i ciepłe przyjęcie – były odbierane niezwykle pozytywnie. Do kolejnych dzieł pisarza należą między innymi: „Trylogia kosmiczna”, „The Dark Tower”, „Podział ostateczny”, „Póki mamy twarze”, czy też „Listy starego diabła do młodego”. Jednak największą popularność osiągnął cykl Lewisa zatytułowany „Opowieści z Narnii”. Jest to historia opisująca magiczną krainę, w której ścierają się moce dobra z mocami zła. Pisarz odszedł w Kilns w 1963 roku.