สัปดาห์ที่ 19 การประชุม (หนังสือแบบเรียนชีวิต เล่ม 2 บทที่ 14-15)
ข้อพระคัมภีร์: ฮร.10:24-25; ยฮ.10:16; มธ.18:19-20; ลก.24:33–36; กจ.2:1–4, 14; กจ.12:5, 12; กจ.15:30–31; กจ.20:7; 1กธ.14:23, 26;

คริสตจักรเป็นกลุ่มชนที่พระเจ้าทรงเรียกออกมาจากโลก จึงควรมีการประชุมอย่างสม่ำเสมอ. การประชุมนี้ทำให้กลุ่มชนที่พระเจ้าทรงเรียกออกมานั้นได้รับการหล่อเลี้ยง ได้รับการก่อสร้าง ได้ถูกกระทำให้สำเร็จ และสำเร็จเป้าหมายแห่งการทรงเรียกของพระเจ้าที่มีต่อกลุ่มชน.

I. การกำหนดของพระเจ้าที่มีต่อผู้เชื่อ
1. “อย่าได้ละทิ้งการประชุมของเราเอง...” (ฮร.10:25)

II. ข้อเรียกร้องแห่งชีวิตฝ่ายวิญญาณ
1. “แกะ… รวมเป็นฝูงเดียวกัน” (ยฮ.10:16)

III. ความสำคัญแห่งการประชุมของผู้เชื่อ
1. “ด้วยว่ามีสองสามคนถูกชุมนุมกันที่ไหนๆ เข้าสู่ในนามของเรา เราจะอยู่ท่ามกลางเขาที่นั่น” (มธ.18:20)
2. “แล้วเขาทั้งสองก็ลุกขึ้นในโมงนั้นเองกลับไปยังกรุงเยรูซาเล็ม และได้พบพวกอัครทูตสิบเอ็ดคนชุมนุมกันอยู่พร้อมกับคนเหล่านั้น… เมื่อเขาทั้งสองกำลังเล่าเหตุการณ์เหล่านี้อยู่ พระองค์เองก็ทรงยืนอยู่ท่ามกลางเขาตรัสว่า ขอให้ท่านทั้งหลายมีสันติสุขเถิด” (ลก.24:33–36)
3. “เมื่อถึงวันเพ็นเทคอส เหล่าสาวกมารวมอยู่ในที่เดียวกัน… เขาก็ล้วนเต็มล้นด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์” (กจ.2:1–4)
“และให้เราพิจารณาดูกันและกัน เพื่อจะเร่งเร้ากันและกันให้มีความรักและกระทำการดี อย่าได้ละทิ้งการประชุมของเราเอง... แต่จงเตือนสติซึ่งกันและกัน และให้มากยิ่งขึ้นในเมื่อท่านทั้งหลายเห็นว่าวันเวลานั้น (วันที่องค์พระเยซูเจ้าเสด็จมา) ใกล้เข้ามาแล้ว” (ฮร.10:24–25)

IV. ประเภทแห่งการประชุมของผู้เชื่อ
1. การประชุมหักขนมปัง
(1) “ในวันแรกของสัปดาห์ เรามาประชุมกันเพื่อหักขนมปัง” (กจ.20:7)
2. การประชุมอธิษฐาน
(1) “ถ้าในพวกท่านที่อยู่ในโลกสองคนจะขอสิ่งหนึ่งสิ่งใดด้วยความกลมเกลียวกันแล้ว พระบิดาของเราผู้ทรงสถิตในสวรรค์ทั้งหลายก็จะทรงกระทำให้สำเร็จด้วยว่ามีสองสามคนถูกชุมนุมกันที่ไหนๆ เข้าสู่ในนามของเรา เราจะอยู่ท่ามกลางเขาที่นั่น” (มธ.18:19–20)
(2) “คนเหล่านี้พร้อมด้วยพวกผู้หญิง ...ล้วนอธิษฐานอย่างตั้งมั่นคงต่อเนื่องด้วยความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียว” (กจ.1:14)
(3) “เมื่อพวกเขาได้ฟังแล้วจึงเปล่งเสียงสรรเสริญพระเจ้า... เมื่อพวกเขาทูลวิงวอนจบแล้ว ที่ซึ่งเขาประชุมกันอยู่นั้นก็สะเทือนสะท้าน และพวกเขาก็ล้วนเต็มล้นด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์และกล่าวพระคำของพระเจ้าด้วยความกล้าหาญ” (กจ.4:24–31)
(4) “แต่คริสตจักรได้อธิษฐานต่อพระเจ้าเพื่อเปโตรด้วยใจร้อนรน”... “ที่นั่น (บ้านของนางมาเรีย) มีหลายคนกำลังประชุมอธิษฐานกันอยู่” (กจ.12:5, 12)
3. การประชุมที่ก่อสร้างซึ่งกันและกันโดยการใช้ของประทานฝ่ายวิญญาณ
(1) “...ทุกครั้งที่ท่านทั้งหลายมาประชุมร่วมกันบางคนก็มีเพลงสดุดี บางคนก็มีคำสั่งสอน บางคนก็มีคำเปิดเผย บางคนก็มีภาษาต่างๆ หรือบางคนก็มีการแปลภาษาต่างๆ แต่จงกระทำทุกสิ่งเพื่อการก่อสร้าง” (1กธ.14:26)
4. การประชุมอ่านพระคัมภีร์
(1) “...และเมื่อได้เรียกคนทั้งหลายมาชุมนุมกันแล้ว จึงมอบจดหมาย (อัครทูตและผู้ปกครองของกรุงเยรูซาเล็มเป็นผู้เขียน) นั้นให้ เมื่อคนทั้งหลายอ่านแล้วต่างก็มีความยินดี เพราะได้รับการหนุนใจขึ้น (หรือได้รับการปลอบโยน)” (กจ.15:30–31)
5. การประชุมเพื่อฟังข่าวสาร
(1) “...เรามาประชุมกัน… เปาโลก็สนทนากับพวกเขา และเนื่องจากวันรุ่งขึ้นก็จะลาจากไป...” (กจ.20:7)

V. จะประชุมอย่างไร?
1. “ด้วยว่ามีสองสามคนถูกชุมนุมกันที่ไหนๆ เข้าสู่ในนามของเรา… เราจะอยู่ท่ามกลางเขาที่นั่น” (มธ.18:20)
2. “พวกเขา 1) ตั้งมั่นคงอย่างต่อเนื่อง 2) ด้วยความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน 3) อยู่ในพระวิหาร 4) และหักขนมปังตามบ้านตามเรือน... 5) ทุกวัน” (กจ.2:46)
3. “ทั้งคริสตจักรมาร่วมประชุมในที่เดียวกัน” (1กธ.14:23)

สัปดาห์ที่ 18 รู้จักกับคณะนิกาย (หนังสือแบบเรียนชีวิต เล่ม 2 บทที่ 13)
ข้อพระคัมภีร์: 1กธ.1:10–13; อฟ.4:1–6; ฆต.5:19–21; ตต.3:10

I. พระคริสต์แยกออกจากกันแล้วหรือ?
1. “พี่น้องทั้งหลาย ข้าพเจ้าวิงวอนท่านทั้งหลายโดยพระนามองค์พระเยซูคริสต์เจ้าของเรา ให้ท่านทั้งหลายพูดอย่างเดียวกัน และอย่ามีการแตกแยกกันในท่ามกลางพวกท่าน... พวกท่านต่างคนต่างก็กล่าวว่า ข้าพเจ้าอยู่ฝ่ายเปาโล ข้าพเจ้าอยู่ฝ่ายอะโปโลข้าพเจ้าอยู่ฝ่ายเกฟา ข้าพเจ้าอยู่ฝ่ายพระคริสต์. พระคริสต์แยกออกจากกันแล้วหรือ? เปาโลได้ถูกตรึงบนกางเขนเพื่อท่านทั้งหลายหรือ? ท่านได้รับบัพติศมาเข้าสู่ในนามของเปาโลหรือ?” (1กธ.1:10–13)

II. พระกายของพระคริสต์มีเพียงหนึ่งเดียว
1. “มีพระกายเดียวและมีพระวิญญาณองค์เดียว… มีองค์พระผู้เป็นเจ้าองค์เดียว… มีพระเจ้าพระบิดาองค์เดียว” (อฟ.4:4–6)

III. คณะนิกายนั้นเกิดจากเนื้อหนัง
1. “ฝ่ายการของเนื้อหนังก็ปรากฏแล้ว คือ… การชิงดีชิงเด่นกัน การแตกก๊กกัน การถือนิกายกัน การอิจฉากัน…” (ฆต.5:19–21)

IV. จำต้องปฏิเสธการแตกก๊กแตกเหล่ากัน
1. “คนใดก่อการแตกก๊กแตกเหล่ากัน ครั้นตักเตือนเขาหนหนึ่งก็แล้ว สองหนก็แล้ว จงปฏิเสธเขาเสีย” (ตต.3:10)

V. ปัจจัยแห่งการก่อให้เกิดคณะนิกาย
ปัจจัยที่ก่อให้เกิดคณะนิกายซึ่งทำให้คริสเตียน (ไม่นับพวกที่แอบอ้าง) แตกก๊กแตกเหล่ากันนั้นมี 3 ประเด็นที่สำคัญดังต่อไปนี้.

1. หลักข้อเชื่อที่พิเศษ
2. การสามัคคีธรรมที่พิเศษ
3. ชื่อเรียกที่พิเศษ

VI. จงเพียรพยายามรักษาความเป็นหนึ่งแห่งพระกายของพระคริสต์
1. “เหตุฉะนั้นข้าพเจ้าผู้เป็นนักโทษในองค์พระผู้เป็นเจ้าจึงวิงวอนท่านทั้งหลายให้ดำเนินชีวิตสมกับการทรงเรียกที่ท่านได้รับนั้น ด้วยความต่ำต้อยทุกอย่าง และความอ่อนสุภาพ ด้วยความอดทนนาน จงผ่อนหนักผ่อนเบาต่อกันและกันในความรัก จงเพียรพยายามรักษาความเป็นหนึ่งของพระวิญญาณนั้น (ก็คือความเป็นหนึ่งแห่งพระกายของพระคริสต์) ด้วยเครื่องผูกพันแห่งสันติสุข” (อฟ.4:1–3)