ตามคำบอกเล่าของผู้เฒ่าผู้แก่ในชุมชนเล่าว่าเมื่อสมัยพ่อขุนบางกลางหาวหรือขุนกลางหาวหรือพ่อขุนบางกลางหาวหรือพ่อขุนศรีอินทราทิตย์ปฐมกษัตริย์แห่งกรุงสุโขทัยธานีได้พาไพร่พลอพยพหนีข้าศึกมาจากทางทิศเหนือและได้มาซ่องสุมกองกำลังพร้อมอาวุธในบริเวณท้ายบ้านนาเมืองใกล้เนินค่ายโดยมีขุนหาญท้าวทหารเอกเป็นผู้ควบคุมการฝึกอาวุธเมื่อทหารฝ่ายเสบียงได้ออกสำรวจพื้นที่ต่างๆได้พบเจอบริเวณบ่อเกลืออยู่แห่งหนึ่งจากการสังเกตุเห็นว่าเราสัตว์ต่างๆทั้ง เลียงผา เก้ง กวาง นกเขา นกเป้า ลงมากินดินบริเวณโป่งดินแห่งนี้ นายทหารชื่อขุนหาญจึงได้สั่งให้สองพี่น้องมาชื่อนางจูกับนางใจไปเฝ้าสังเกตบริเวณนั้นว่ามีโป่งเกลือที่สัตว์มากินตามที่เล่าขานกันมาหรือไม่เมื่อสองพี่น้องซุ่มดูก็พบว่ามีสัตว์ลงมากินโป่งดินจึงได้นำความบอกพ่อคุณบางกลางหาวจึงสั่งให้ทหารขุดเป็นบ่อขนาดกว้าง และนำน้ำจากบ่อนี้ไปต้มเป็นเกือสินเธาว์เพื่อใช้ปรุงอาหารและอีกทั้งยังเป็นส่วนประกอบในการถนอมอาหารสำหรับกองทัพและเลี้ยงไพร่พลในสมัยโบราณ