Γλώσσα

1η ενότητα Ένα ακόμα σκαλί

Καλοκαιρινές αναμνήσεις

Όταν βραδιάζει ανάβει ο φάρος

και πάνω του κάθεται ένας γλάρος.

Και από την αμμουδιά φεύγουν τα παιδιά

με δίψα για νερό στα χείλια

και στα κουβαδάκια τους κοχύλια.

Να μην τελείωνε το καλοκαίρι,

κάνω μια ευχή στ’ αστέρι.

Α. Ν.

ΔΑΙΔΑΛΟΣ ΚΑΙ ΙΚΑΡΟΣ

Ο Ίκαρος και ο πατέρας του Δαίδαλος φυλακίστηκαν από τον Βασιλιά Μίνωα στον Λαβύρινθο επειδή ο Δαίδαλος βοήθησε τη βασίλισσα Πασιφάη να ικανοποιήσει την επιθυμία της για ένα ταύρο και την Αριάδνη την κόρη του Μίνωα δίνοντας της το μίτο με τον οποίο ο Θησέας βγήκε από τον λαβύρινθο.

Μια μέρα ο Δαίδαλος καθόταν και έβλεπε από το παράθυρο της φυλακής τα πουλιά να πετάνε τότε ήρθε ένα πούπουλο και έπεσε μπροστά του και σκέφτηκε να κατασκευάσει δύο ζευγάρια φτερά με πούπουλα και να τα ενώσει με κερί για να μπορέσουν να δραπετεύσουν ένα για αυτόν και ένα για τον Ίκαρο.

Με αυτά ο Ίκαρος και ο Δαίδαλος πέταξαν και δραπέτευσαν από την φυλακή. Πριν φύγουν ο Δαίδαλος είπε στον γιο του Ίκαρο για το πως να πετάει. Του είπε ότι αν πλησίαζε πολύ κοντά στη θάλασσα το νερό θα έβρεχε τα πούπουλα που θα βάραιναν και δεν θα μπορούσε να πετάξει.

Του ειπε ακόμη ότι αν πετούσε πολύ ψηλά κοντά στον ήλιο η πολύ ζέστη θα έλιωνε το κερί και τα φτερά θα χαλάγανε.

Ο Ίκαρος συμφώνησε αλλά ήταν τόσο χαρούμενος από το πέταγμα που ξέχασε τα λόγια του πατέρα του. Ανέβηκε ψηλά στον ουρανό τόσο ψηλά που ο ήλιος έλιωσε το κερί τα φτερά του διαλύθηκαν και αυτός έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε.

Ο Δαίδαλος όταν κατάλαβε ότι ο Ίκαρος δεν τον ακολουθούσε όπως του είχε πει άρχισε να τον ψάχνει.

Ο Ίκαρος έπεσε κοντά στη Σάμο και το σώμα του βρέθηκε σε ένα νησάκι που ονομάστηκε Ικαρία και η θάλασσα γύρω από το νησί πήρε το όνομα Ικάριο Πέλαγος.

Το σώμα του Ίκαρου αναγνώρισε ο Ηρακλής που βρήκε το Δαίδαλο και του το έδωσε.

Ν. Α. και Γ. Μ.

Το ολοκαύτωμα της μονής Αρκαδίου

Ηγούμενος Γαβριήλ Μαρινάκης

Το 1866 ο Μιχαήλ Γιάνναρης και οι κρητικοί επαναστάτες πάνε στη Μονή Αρκαδίου και αποφασίζουν να χτυπήσουν τους τούρκους , πρόεδρος της επιτροπής γίνεται ο Ηγούμενος Γαβριήλ Μαρινάκης από τις μαργαρίτες.

Ο τούρκος πασάς λέει στον ηγούμενο να πείσει την επιτροπή να φύγουν αλλά αυτοί αρνήθηκαν . Στις 7 Νοεμβρίου στη μονή υπάρχουν 964 άνθρωποι από τους οποίους μόνο οι 259 μπορούσαν να πολεμήσουν. Στις 8 Νοεμβρίου ο τούρκος πασάς ξεκίνησε από το Ρέθυμνο με 15000 άνδρες να πάνε στο Αρκάδι να σκοτώσουν τους χριστιανούς.

Ο ηγούμενος Γαβριήλ Μαρινάκης ζητάει από τους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ να τους βοηθήσουν με τους τούρκους που περίμεναν να τους κατασπαράξουν. Όταν φτάνουν οι τούρκοι ο Σουλεϊμάν τους λέει να παραδοθούν και τότε οι χριστιανοί ανοίξανε πυρ εναντίον τους και επειδή ήταν λίγοι συμμετείχαν πολεμώντας ακόμη και τα γυναικόπαιδα. Το βράδυ οι τούρκοι φέρνουν δύο κανόνια από το Ρέθυμνο και τα βάζουν έξω από τη μονή με σκοπό να τους σκοτώσουν όλους την ίδια στιγμή οι χριστιανοί ζητάνε βοήθεια από άλλα χωριά αλλά δεν προλαβαίνουν να έρθουν γιατί οι τούρκοι μπήκαν στη μονή. Ο ηγούμενος Γαβριήλ Μαρινάκης ζητάει από τους χριστιανούς να πολεμήσουν μέχρι θανάτου για την πατρίδα και την πίστη τους στο Χρηστό και τους παρακινεί να πάνε στη μπαρουταποθήκη να βάλουν φωτιά και να ανατιναχτούνε για να μην τους πιάσει ο εχθρός. Ο Γιαμπουδάκης είναι έτοιμος και περιμένει εντολή μόλις μπούνε μέσα και οι τούρκοι να ανάψει το φιτίλι και να σκοτωθούν όλοι μαζί όπως και έγινε σκοτώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και πολλοί Tούρκοι. Τον Hγούμενο τον αποκεφάλισαν οι Tούρκοι.

Α. Ν. και Μ. Γ.

Προστατεύω το περιβάλλον

Χριστουγεννιάτικες ζωγραφιές

ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΚΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ

Ιερά Μονη Τιμίου Σταυρού Βωσάκου

Η Μονή Τιμίου Σταυρού Βωσάκου είναι ένα μοναστήρι στα Ταλλαία Όρη, 42 χλμ. από το Pέθυμνο.. Στην είσοδο της η Μονή έχει μια επιγραφή η οποία λέει ότι χτίστηκε το 1195, αλλά καταστράφηκε δύο φορές.

Ο σημερινός ναός οικοδομήθηκε στο τέλος του 19ου αιώνα. Καταστράφηκε δύο φορές από τους Τούρκους, το 1646 και το 1821. Κατά την επανάσταση του 1821 η Μονή πυρπολήθηκε, καταστράφηκαν τα κτίρια, ο ναός, η βιβλιοθήκη και το αρχείο αρχείο της. Σφαγιάστηκαν οι δεκαοκτώ από τους είκοσι μοναχούς. Οι δύο που επέζησαν επέστρεψαν και κατοίκησαν στα ερείπια της Μονής προσπαθώντας να την ξαναφτιάξουν. Στην Επανάσταση το 1866-1869 η Μονή φρόντισε γυναικόπαιδα και είχε φιλανθρωπική δράση. Τη δεκαετία του 1950 ερημώθηκε εντελώς.

Μετά το 1998 αποκαταστάθηκε και επαναλειτούργησε. Η Μονή, που είναι αφιερωμένη στον Τίμιο Σταυρό, γιορτάζει στις 14 Σεπτεμβρίου.

Χ.Κ.

Περισσότερα


Ιερά Μονή Αρκαδίου

Η Ιερά Μονή Αρκαδίου δεν είναι σίγουρο πότε χτίστηκε. Το Μοναστήρι πιθανότατα να ιδρύθηκε μεταξύ του 961 και 1204. Μέσα στο Μοναστήρι ζούσαν εκατοντάδες άνθρωποι στον πόλεμο με τους Τούρκους το 1866. Γιορτάζεται δύο φορές, στις 21 Μαΐου και στις 8 Νοεμβρίου. Στο Αρκάδι έγιναν μάχες με τους Τούρκους. Το 1866 οι Έλληνες κάτοικοι εγκαταστάθηκαν στο Μοναστήρι. Άντρες, γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι. Οι άντρες πολεμούσαν. Οι γυναίκες, τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι βοηθούσαν πάρα πολύ. Η εκκλησία είναι αφιερωμένη στον Άγιο Κωνσταντίνο και στην Αγία Ελένη.

Μ.Β.

Περισσότερα:


Παναγία Χαρακιανή

Η Παναγία Χαρακιανή λένε ότι υπάρχει από την περίοδο της Ενετοκρατίας στην Κρήτη, διότι στην μπροστινή πλευρά της υπάρχει το οικόσημο της οικογένειας των Καλλέργηδων, το οποίο συναντούμε και σε άλλες εκκλησίες της ίδιας περιόδου. Μέσα στο ναό υπάρχουν σύγχρονες αγιογραφίες που καλύπτουν όλους τους τοίχους του ναού. Οι περισσότερες μορφές αγίων είναι από την Κρήτη.

Αιώνες πριν ήταν Μοναστήρι με μοναχούς. Υπάρχει ένας μεγάλος βράχος μέσα στο δάσος που ονομάζεται Χάρακας και λέγεται ότι εκεί βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας. Έτσι πήρε το όνομά της η εκκλησία. Τις δεκαπέντε πρώτες μέρες του Αυγούστου από τα παλιά χρόνια μαζεύονταν πολύς κόσμος πιστών και δεκαπεντάριζε, δηλαδή παρακολουθούσε τις λειτουργίες της εκκλησίας. Το αποκορύφωμα των ημερών ήταν η μέρα της Κοίμησης της Θεοτόκου, που γιορτάζει ο μικρός ναός. Οι δεκαπεντάρηδες έμεναν σε αυτοσχέδιες καλύβες από κλαδιά ή κάτω από τις χαρουπιές που είχε η περιοχή.

Ν.Α.

Περισσότερα


Ιερός Ναός Αγίας Σοφίας Μελιδονίου

Το Μελιδόνι είναι χωριό της Κρήτης και έχει μια παλιά εκκλησία που είναι η Αγία Σοφία. Η εκκλησιά είναι πολύ ιστορική. Μπορούν να την επισκεφτούν όλοι, ακόμα και οι τουρίστες. Μέσα υπάρχουν εικόνες της Παναγίας και του Χριστού. Η καγκελόπορτα της εκκλησίας έχει σχεδιασμένη την Παναγία που κρατά ένα ευλογημένο βιβλίο. Η εκκλησία είναι κοντά στη μεγάλη πλατεία του χωριού. Απέναντι από την εκκλησία έχει στηθεί μια πέτρινη επιγραφή που γράφει: Αγία Σοφία. Η Αγία Σοφία γιορτάζει στις 17 Σεπτεμβρίου.

Ν.Π.

Περισσότερα

Ιερός Ναός Αγίου Βασιλείου

Η εκκλησία του Αγίου Βασιλείου χτίστηκε στο χωριό του παππού μου, το Μακρυγιάννη, το 2018. Γιορτάζει την 1η Ιανουαρίου, την ίδια μέρα που γιορτάζει η καλή μου αδερφή. Η εκκλησία αυτή είναι φτιαγμένη από πέτρες. Μπορεί να είναι μικρή αλλά είναι όμορφη. Η γιαγιά μου έβαλε κάτι όμορφα λουλούδια από έξω για να φαίνεται ωραία. Το σημαντικότερο γεγονός ήταν το θρόνιασμα της εκκλησίας το Σάββατο 1η Σεπτεμβρίου του 2019. Δύο παπάδες έκαναν τη λειτουργία. Οι πιστοί φτιάξαμε το τραπέζι και φάγαμε. Αργότερα ήπιαμε πορτοκαλάδα και πήγαμε απευθείας να παίξουμε στη μεγάλη και όμορφη αυλή.

Η εκκλησία είναι αφιερωμένη στον Άγιο Βασίλειο και τις Σαράντα Παρθένες.

Π.Π.

Η τριήρης

Η τριήρης ήταν αρχαίο κωπήλατο πολεμικό πλοίο με τρεις σειρές κωπηλατών, το οποίο πλήρως επανδρωμένο, μπορούσε να πλεύσει με μεγάλη για εκείνη την εποχή ταχύτητα.Πρόκειται για εξέλιξη της διήρους, η οποία χρησιμοποιούνταν από τους αρχαίους Έλληνες, τους Φοίνικες και αργότερα τους Ρωμαίους.

Η τριήρης πήρε το όνομά της από τις τρεις σειρές κουπιών. Ως σκάφος ήταν γρήγορο και ευέλικτο, με αποτέλεσμα να είναι ο συνηθέστερος τύπος πολεμικού πλοίου στη Μεσόγειο από τον 7ο έως τον 4ο π.Χ. αιώνα.

Μ.Β.

Περισσότερα

https://www.youtube.com/watch?v=MHWylW-oNvU

https://www.youtube.com/watch?time_continue=81&v=36fiGac4M1c&feature=emb_logo

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%B9%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82

https://www.mixanitouxronou.gr/triiris-to-polemiko-skafos-tis-arxaias-athinas-pou-kyriarxise-sti-mesogeio-poios-to-kataskevase-kai-giati-itan-anikito-pos-boreis-na-kopilatiseis-stin-triiri-tou-polemikou-naftikou/

https://www.youtube.com/watch?time_continue=63&v=INGl8LB9Zxo&feature=emb_logo

https://www.youtube.com/watch?time_continue=74&v=Cvm0SFXzf5w&feature=emb_logo

ΖΩΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ

Ο σκαντζόχοιρος

Ο σκαντζόχοιρος τρώει έντομα, σαλιγκάρια, βατράχια, αυγά φίδια μανιτάρια, πεπόνια, καρπούζια, χόρτα ρίζες, μούρα. Πέφτει σε χειμερία νάρκη όταν η τροφή δεν είναι αρκετή. Κυκλοφορεί κυρίως το βράδυ. Ζει κάτω από το χώμα. Μπορεί να ζήσει από τέσσερα έως δεκαέξι χρόνια. Τα θηλυκά γεννούν από τρία έως έξι μικρά ανάλογα με το μέγεθός τους κάθε καλοκαίρι.

Κ.Γ.

Περισσότερα

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B6%CF%8C%CF%87%CE%BF%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%82


Αγριοκούνελο

Το αγριοκούνελο είναι θηλαστικό, έχει χρώμα άσπρο και κάποιες φορές μαύρο. Έχει μήκος 25-35 εκατοστά και βάρος 2-2,5 κιλά. Ζει 8-9 χρόνια, σε όλα τα μέρη. Έχει πολλούς εχθρούς , η εγκυμοσύνη του διαρκεί ένα μήνα και γεννάει 4-6 φορές το χρόνο.

Ν.Π. Α.Σ.


Νυχτερίδα

Οι νυχτερίδες είναι θηλαστικά που πετάνε και ανήκουν στα χειρόπτερα. Η νυχτερίδα δεν έχει φτερά αλλά πετάει με τα μπροστινά άκρα, όπου τα δάχτυλα είναι μεταξύ τους ενωμένα με μεμβράνη. Το κεφάλι και το σώμα τους μοιάζουν με του ποντικιού αλλά δεν έχουν σχέση. Οι περισσότερες ζούνε σε σπήλαια και είναι νυχτόβια. Χρησιμοποιούν την ηχώ της φωνής τους για να προσανατολιστούν.

Α.Σ. Ν.Π.


Γεωργαλίδικο άλογο

Το κανονικό τους όνομα είναι Μεσσαρίτικο . Είναι μικρόσωμα αλλά πολύ δυνατά .Είναι έξυπνα, ζωηρά και πιστά. Το κυριότερο είναι το γρήγορο βάδισμα. Εκτρέφεται στην Κρήτη και τα χρώματα είναι καφέ, μαύρο και γκρι. Τα άλογα αυτά τα χρησιμοποιούσαν σε γεωργικές εργασίες και ως μέσο μεταφοράς. Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούνται σε διαγωνισμούς βάδισμα και περιπάτους.

Α.Σ Ν.Π.


Συνέντευξη από την προγιαγιά μου

Μια αληθινή ιστορία

Είμαι μια μαθήτρια της Τετάρτης Δημοτικού και αποφάσισα να γράψω μια ιστορία που πολλές φορές έχω ακούσει να λέει η προγιαγιά μου. Μας περιγράφει αληθινά γεγονότα από τον ερχομό των Γερμανών τον Μάιο του 1941. Εκείνη τη μέρα η προγιαγιά μου με άλλα δύο κορίτσια έφυγαν από το χωρίο (Λιβάδια) και πήγαν με τα πόδια στο Λατζιμά, για να θερίσουν, που ένας θείος τους είχε κανονίσει. Η πληρωμή τους θα ήταν καρπός από αυτά που θέριζαν (κριθάρι, σιτάρι). Αφού θέρισαν ένα μεγάλο μέρος από το χωράφι έκατσαν στην άκρη να ξεκουραστούν.

Πριν τελειώσουν, πέρασε από πάνω τους ένα αεροπλάνο κάνοντας μερικούς κύκλους πετώντας χαμηλά. Δεν πέρασαν πέντε λεπτά και ο ουρανός γέμισε αεροπλάνα που πετούσαν τόσο χαμηλά και άγγιζαν τις χαρουπιές που ήταν εκεί. Έπεφταν συνέχεια αλεξιπτωτιστές και στο χωράφι που είχαν θερίσει λίγο πριν έπεσε ένα αεροπλάνο. Είδε Γερμανούς να βγαίνουν από μέσα τραυματισμένοι. Εκείνες έτρεξαν γιατί φοβήθηκαν και πήγαν και κρύφτηκαν σε ένα σπήλαιο που βρισκόταν εκεί κοντά. Μετά από λίγο όμως εμφανίστηκαν μπροστά τους οι πέντε Γερμανοί και τους πήραν το λαήνι με το νερό και το ήπιαν. Ύστερα ένας από αυτούς τις κοιτούσε και κάτι έλεγε στους άλλους, που εκείνες δεν καταλάβαιναν. Ένας άλλος πετάχτηκε μπροστά και με δυνατή φωνή στα γερμανικά είπε να μην τις πειράξουν και έφυγαν.

Η προγιαγιά μου και τα άλλα δύο κορίτσια έμειναν ακόμα λίγο στο σπήλαιο και μετά έτρεξαν προς το διπλανό χωριό, που λέγεται Πρίνος, για να βρουν το θείο της και να δουν τι θα κάνουν. Όταν έφτασαν όμως στο χωριό τους δε βρήκαν κανένα. Ήταν άδειο. Μόνο μια γυναίκα βρήκαν που τους έδειξε το δρόμο, για να πάνε στο σπήλαιο που είχαν κρυφτεί όλοι. Έτσι και έγινε. Τους βρήκαν, έμειναν εκεί για λίγες μέρες και όπως μου είπε η προγιαγιά μου, μόλις την έπαιρνε ο ύπνος το βράδυ, ξυπνούσε και έκλαιγε γιατί φοβήθηκε πολύ.

Μετά από λίγες μέρες ο θείος της τις πήρε και τις πήγε πίσω στο χωριό. Μετά όμως και εκεί εμφανίστηκαν οι Γερμανοί. Έμπαιναν στα σπίτια και έπαιρναν ό,τι τρόφιμα έβρισκαν, τα αυγά, τα περβολικά, το λάδι και τα πρόβατα.

Έμειναν, όπως λέει, εκεί πολύ καιρό και μια μέρα τους μάζεψαν όλους στο σχολείο του χωριού και τους είπαν ότι, αφού δε βρήκαν όπλα, θα έφευγαν. Φεύγοντας πήραν μαζί τους δέκα άτομα από το χωριό και όταν απομακρύνθηκαν λίγο και δεν τους έβλεπαν από το χωριό ακούστηκαν πολλοί πυροβολισμοί. Οι άντρες άρχισαν να τρέχουν προς τα κει και οι γυναίκες έκλαιγαν και φώναζαν, γιατί νόμιζαν ότι τους είχαν σκοτώσει. Τελικά τους άφησαν ελεύθερους.

Η προγιαγιά μου τότε ήταν μικρό κορίτσι και όπως λέει θα μπορούσε να είχε σκοτωθεί στο Λατζιμά, όταν έπεσε το αεροπλάνο στο χωράφι από το οποίο είχαν φύγει πριν λίγη ώρα. Τώρα έχει τέσσερα παιδιά, δώδεκα εγγόνια και εννιά δισέγγονα. Όταν άκουσα αυτή την ιστορία νόμιζα ότι ήταν ψέματα. Όταν όμως συνειδητοποίησα ότι ήταν αληθινή συγκινήθηκα. Είμαι πολύ χαρούμενη, επειδή είναι γιαγιά μου!

Χ.Κ.

Πρωτομαγιά 2020

Κατασκευές με ανακυκλωμένα υλικά

10 Μαΐου 2020