Mijn naam is Monique van den Elsen. Ik ben 51 jaar oud. Ik ben moeder van 2 kinderen. Ik ben een zelfstandige vrouw die op weg is naar onvoorwaardelijke liefde voor zichzelf en haar medemens. In de afgelopen jaren heb ik zelf een proces van bewustzijn doorgemaakt. Die mijn leven heeft veranderd op een verrijkende en positieve manier.

Ik heb zelf een zeer moeilijke periode in mijn leven gekend van een aantal jaren. Ik had een postnatale depressie waar ik mezelf niet van bewust was. Pas maanden later kwam ik er achter dat het psychisch niet goed ging met me. Ik wilde niet meer leven, voelde me eenzaam en heel erg verdrietig en begreep niet waar het vandaag kwam. Ondanks dat ik alles had wat mijn hartje begeerde, had ik helemaal geen zin meer in het leven. Het maakte mij niet gelukkig.

Via de huisarts ben ik terecht gekomen bij een psycholoog. Maar hier liep ik al snel vast. De dingen die zij naar voren bracht, die waren al bekend voor mij en ik had niet echt het gevoel door de gesprekken, dat ik vooruit kwam met mezelf in het leven. Uiteindelijk kwam ik terecht bij een psychotherapeut. Hier kwam ik er achter dat ik in angst leefde en mezelf helemaal niet zag. Altijd voor een ander klaar stond en mezelf compleet wegcijferde. Ik was niet gelukkig met mezelf en ook niet met het leven dat ik leidde. Tijdens de psychotherapie heb ik geleerd om de eerste stappen te zetten in mezelf te gaan zien.

Na de psychotherapie wilde ik nog meer de verdieping met mezelf aangaan. Mijn proces voelde voor mij nog niet klaar. Ik was me bewust van die angst maar had geen idee hoe ik daar het beste mee kon omgaan. En hoe ik dit bij mezelf kon veranderen. Na een zoektocht binnen de hulpverlening kwam ik uit in de holistische sector en ben ik auto-energetica gaan doen.

Hier ging een nieuwe wereld voor mij open. Ik leerde mezelf te focussen op mijn eigen energie door naar binnen te gaan via de ademhaling. Te ontdekken wat er daar allemaal leefde. Ik werd geconfronteerd met de pijn die daar zat. Ik kwam er achter dat ik helemaal niet vanuit mezelf leefde. Maar vanuit negativiteit omdat ik niet stil stond bij mezelf. Dat ik mijn kwetsuren helemaal niet doorvoeld en verwerkt had. En mezelf anders voor deed dan dat ik voelde van binnen. Ik kwam tot de conclusie dat ik leefde als degene die ik graag wilde zijn, maar niet leefde als degene die ik daadwerkelijk was.

Ik leerde pijnstukken te ervaren en te begrijpen waardoor ik ze kon opruimen. Hierdoor veranderde ook mijn belevingswereld. Langzaamaan begon ik anders naar mezelf te kijken. Ik begon anders naar de wereld te kijken. En ging ik me focussen op wat er wel goed ging in plaats van wat er altijd mis ging. Mijn energie veranderde, waardoor ik ook andere dingen aantrok in het leven. Nieuwe deuren gingen open. Oude deuren gingen dicht en bleven gesloten.

Sinds ik geleerd heb om echt contact met mezelf te maken, is mijn leven zo schitterend veranderd. Natuurlijk blijf ik nog steeds groeien. Heb ik dingen te leren. Volgens mij houdt dit niet meer op tot aan mijn dood. Maar ik durf nu wel te zeggen dat ik gelukkig ben met mezelf. En dat mijn leven kleur heeft gekregen doordat ik leef zoals ik het voel en ervaar. Ik vertrouw volledig op mezelf en daardoor ook op het leven. En dat is toch iets wat ik ieder mens gun.