Vanuit Beetsterzwaag met 1 tussenstop naar Antwerpen gereden. Dit ging heel vlot. Ik was daardoor op tijd om Oppenheimer in imax gezien. Indrukwekkende film!
Lange files bij Antwerpen en Gent. In totaal 2 uur in de file gestaan.😬
Op een parkeerplaats heb ik gratis kunnen overnachten. De meeste campings aan de kust zitten helaas nog vol.
Morgen rij ik wat zuidwaarts. 🫤
Ik ben op camping des Roses gaan staan en ik heb hier ook overnacht. Het dorpje was niet ver op de fiets, lopend ook nog prima te doen.
Het is een leuk klein dorpje dat ik in de ochtend verken. Zondagmiddag was er een patatfestival en werd het dorp overspoeld met patathongerige Fransen en Belgen. 🤤 Tijd om weer verder te gaan.
In het dorpje Watan was een handige camperplek waar je gratis kunt staan. Het dorp zelf heb ik niet verkend. Er bleek wel een historisch openlucht park te zijn die ik heb bezocht.
🤓Zonder te veel spoilers: Het gaat over een grote bunker en V2 raketten uit de 2e wereldoorlog. Prima museum om een middagje rond te lopen met voldoende informatie die via luidsprekers tot je komen in verschillende talen.
Vandaag 2 tussenstops gehad om vervolgens op een hele grote camperplaats met 150 camperplaatsen te gaan staan.
Vandaag 1 tussenstop: Camperplek Montville. Al daar heb ik er rondgefietst, het is hier al flink stijl op sommige plekken. 😅
Rouen heeft strikte uitstootnormen. Met de camper hier in de buurt komen is geen optie. Wellicht bezoek ik deze stad ooit nog een keer.
Ik verblijf even een aantal dagen aan camping de la Seine.
Al fietsend en wandelend verken ik deze regio.
Het geeft me ook de tijd om de website vorm te geven. Alhoewel ik deze nog wel in ofline modus klaarmaak , vanwege het slechte bereik. De Seine is immers ook het laagste punt dus logisch.
Vanwege het warme weer blijf ik in de bretonse bossen. Hier is een meer, schaduw en een zwembad voor verkoeling. In de ochtend is het nog wel prima te doen om een fietstocht te maken. In de avond koelt het gelukkig snel af, ivm met de hitte in de camper.
Op een camper plek in Aure sur Mer heb ik een nacht gestaan. In de middag ben ik naar omaha beach gefietst. Er was een gratis museum met veel informatie omtrent de invasie op 6 juni 1944 . Even verderop is er de bergaafplaats, waar de gesneuvelde Amerikaanse militairen begraven liggen.
De volgende ochtend heb ik het overlord museum bezocht. In dit museum staan met name veel voertuigen uit de 2e wereldoorlog. Aan het einde van de tour staan veel verhalen van veteranen. Te veel om alles te lezen. Een verhaal is mij bij gebleven. Een verhaal van een amerikaanse veteraan die 2 andere veteranen tegen het lijf liep op de bovengenoemde begraafplaats. Het bleken 2 duitse veteranen te zijn. Ze kwamen hier hun respect betuigen en hun berouw te tonen. Ze gaven aan dat wat ze hadden gedaan fout was. De amerikaanse veteraan besloot hun uit te nodigen voor een picknick. De 3 veteranen zouden later bevriend raken.
Naast het dorp Arromanches ligt bovenaan de heuvel een grote camperplek met uitzicht over het dorp en gold beach. In de middag heb ik gelijk een tweede museum bezocht, genaamd het D-day Museum. In dit museum lag de nadruk op de constructie van de zelfgeconstrueerde haven voor gold beach. Gigantische hoeveelheden olie, staal, beton, mankracht en energie waren hiervoor nodig om deze haven te bouwen. Er zijn hiervan zelfs nog restanten vanaf het strand te zien.
De volgende ochtend na meerdere technische problemen met het geluid werd er een film over de invasie in het 360 graden circulaire museum getoont. De film is staand te bekijken en gaat over de invasie in stappen met foto's en video's uitgelegd.
In de avond heb ik samen met een schotse en een franse dronefanaat beelden geschoten van de zonsondergang.
Tijdens mijn verblijf in Carentan heb ik veel fietstochten gemaakt. Het gebied bij de kust moest me veel denken aan de ommelanden waar ik regelmatig in Groningen heb gefietst. Er zijn in Frankrijk veel minder fietspaden, toch is het langs de kust goed te doen, omdat daar wel een aantal fatsoenlijke fietsroutes zijn uitgezet. Ook een fietstocht naar Utah beach stond op het programma. Tijdens de fietstochten kwam ik naast veel memorials en amerikaanse vlaggen ook een oude M4 sherman op het strand van Utah tegen.
Op een parkeerplaats in Pontorson mag je gratis verblijven met de camper. De weersvoorspelling is dat het hier veel gaat regenen deze week. Ik heb mazzel want in de namiddag breekt de hemel open en heb ik geluk dat het een paar uur droog blijft, zodat ik een fietstocht van 10km kan maken naar Mont Saint Michel. Het is er nog steeds hoogseizoen, dus erg druk met ook veel schoolreisjes die er heen gaan. In het laatste stuk bleek het ook raadzaam om van de fiets af te stappen, vanwege alle voetgangers en bussen die voorbij kwamen.
Ik kwam precies aan op het tijdstip van het laagste waterpijl. Per 24 uur wordt het hier 2x eb en 2x vloed. Het schijnt ook dat de getijdebewegingen hier heel sterk kunnen zijn als de dag en de nacht ongeveer even lang zijn. Er is dan sprake van springtij. Dit was deze week nog niet het geval. Met de enorme wind vanaf het kanaal (getuige ook de foto van een van de vele hoofddeksels op het strand) was ik zomaar weer terug bij de camper.
Omdat het weer tegenvalt besluit ik flink door te rijden richting het zuiden en laat ik grote steden als Rennes en Nantes achter mij. Ik eindig op een camping municipal in een klein gehucht.
In de ochtend rij ik verder richting de kust. Tijdens mijn rit kom ik in de file te staan vlak voor een dorpje. Ik schrok even want ik dacht bij een tolpoort te zijn beland en die wou ik juist vermijden. Het blijkt om iets anders te gaan. Wat ik van een flinke afstand aanzag voor een tolpoort bleek een enorme motorboot met dubbele buitenboord motoren te gaan die zich op een te smalle trailer door de nauwe straten van het dorpje werd begeleid door een heel team. Even later zou ik het hele circus passeren. De enorme contraptie stond in de berm geparkeerd even buiten het dorp. En er stond een vermoedelijke miljonair/miljardair met een brede glimlach zijn gevolg duimpjes toe zenden, opdat ze weer een dorpje verder waren gekomen. Van de snelheid waarmee dit allemaal was gebeurd stond ik niet te kijken, de Fransen hebben het tempo er flink op zitten in het verkeer...
Ik eindig vroeg in de middag op een camping genaamd le Merval ongeveer 30 km boven La Rochelle. Hier kan ik weer even de blog bijwerken, foto's uploaden en wasjes draaien. Ook hier is nog steeds veel regen. Gelukkig is er voor het weekend mooi weer besteld...🌞
Het wordt een warme week. Daarom rij ik naar de 2 grote meren vlakbij de Franse kust, onder Bordeau. Eerst overnacht ik nog in Pons.
Ik kom aan bij wat ik noem het noordelijkste grote meer. Daar is in het noordelijkste puntje een Camper plaats, vlakbij meerdere strandjes en fietsoutes. Vanuit het frans vertaald (etang) is het volgens google een vijver. 34km2 vind ik wel wat groot voor een vijver. Bovendien heb ik opgezocht hoe het dan moet heten, maar verder dan Etang de Cazaux et de Sanguinet kom ik niet. Cazaux en Sanguinet zijn 2 plaatsen die liggen aan deze grote plas. Tussen de 2 grote meren ligt een grotere plaats genaamd Biscarosse.
Wanneer je op google maps de camperplaats wil opzoeken kom je bedrogen uit. Het gebied bevat namelijk ook een militaire basis en deze zit er pal naast en is dus door google maps geblurred. Aanvankelijk toen ik aan het zwemmen was in het meer in de avond dacht ik dat ik steeds vuurwerk hoorde. Maar het geluid kwam dus vanaf de militaire basis. Ook kwam er elk uur, ook in de avond en nacht, minstens 1 straaljager over. De Fransen zijn kennelijk druk aan het oefenen op militair gebied.
Omdat het zo warm blijft heb ik een ideale camping met schaduw, een zwembad gevonden aan het zuidelijke meer op 50 km rijden vanaf Gazaux. Hier liggen ook veel fietsroutes en zo kan ik ook rustig de volgende stops plannen die in Noord Spanje zullen liggen. De Franse kust laat ik in ieder geval volgende week achter mij. Mijn planing is om dinsdag te gaan rijden omdat het dan wat koeler is. De planning is om Noord-Spanje te bezoeken in oktober.
Omdat ik nog wat spullen wou oppikken in Frankrijk was ik van plan om een nacht in Bayonne te verblijven. Dit werden er uiteindelijk 3.
Dat niet alles even soepel zou verlopen had ik wel verwacht, maar dat meteen de wet van murphy ( "if there's any way they can do it wrong, they will") van toepassing zou zijn had van mij niet gehoeven. Zo kreeg ik op 15 km voor mijn bestemming pech.. Het werd warm in de cabine en lampjes begonnen te knipperen waarvan je liever niet hebt dat ze gaan knipperen. Ik kon de camper in een zijstraat parkeren en heb toen meteen SOS international ingeschakeld. Na 5 uur kwam er nog niemand en na veel belletjes kreeg ik te horen dat de dienst doende fransman mijn oproep vergeten was en al weer naar huis was vertrokken. Met het invallen van de duisternis kwam er toch een fransman mij assisteren. Hij vertelde mij dat de dynamo niet werkte. Ik moest hem vervolgens volgen naar de garage. Aldaar kreeg ik het commando om daar de nacht maar door te brengen, omdat mijn andere camperaccu het nog wel deed.
In de ochtend om 8 uur zou iemand mij helpen. Helaas bleek dit niet het geval. Ik was bij de verkeerde garage afgezet en werd hier dringend en schreeuwend verzocht om weg te gaan. Dus dat doe je in zo een geval dan ook maar, terwijl ik eigenlijk al niet meer verder mocht rijden..
Gelukkig werd ik vroeg in de middag opgehaald door de wegenwacht en werd ik met camper en al naar een mercedes garage gebracht. 24 uur nadat ik was gestrand werd ik eindelijk fatsoenlijk geholpen. Omdat sommige onderdelen nog niet op voorraad waren heb ik tot vrijdagmiddag moeten wachten om weer verder te kunnen richting Spanje.
De blog gaat nu verder op de volgende pagina, klik op de knop hieronder om er te komen.