Zondagmorgen , klokslag 9u , verzamelden de helden van het stalen ros zich . De temperatuur: 12 graden . Het soort weer waarbij je twijfelt tussen lange of korte broek .

De bestemming was Geel, want daar had Luc de nacht doorgebracht bij zijn hulpbehoevende  ouders en werd het parcour langs daar getekend . Waar pa normaal altijd wafels genoeg heeft was het nu een onverwachts moment  en zei kom nog maar is terug langs hier . Daarna ging het verder via Wilders richting Herselt , lekker rustig over de landelijke wegen.

Geen verkeer, geen stress… behalve dan in Laakdal, waar onze waarzegger Frank voorspelde dat het “ wel eens druk zou kunnen worden ”. En jawel , alsof Mozes zelf het verkeer had opgeroepen , had Frank wéér gelijk . Het is niet de eerste keer dat zijn gaven aan bod kwamen . Men herinnert zich nog levendig de treinrit Blankenberge–Mol waar Frank en Kristel samen waren. Toen ging iemand helemaal over de rooie door een onschuldig spelletje . Toeval ? Of pure magie ? En jawel hoor , de man had alweer gelijk  . Die heeft écht een gave – remember de fameuze treinrit Blankenberge–Mol, waar iemand compleet zot werd van dat spelletje . (Kristel, Frank… jullie weten wel 😉). De laatste kilometers verliepen rustig . De benen draaiden , de verhalen rolden , en de geur van aankomende pintjes hing al in de lucht.

Ondertussen op het terras  beweerde Dirk dat hij “niks afgezien” had. Zijn neus met bloedspetters  vertelde echter een ander verhaal  . Naar verluidt zat die even vast tussen het kader of ketting , maar behalve Dirk zelf weet niemand hoe dat is afgelopen. 🤧Er gaan geruchten dat men er binnenkort een Netflix-documentaire over maakt .

Tijdens het kletsen over de opendeurdag van Eroxx en wie er naartoe ging  crashte Karin haar interne harde schijf : 

“Euhm… wie is Christel ? Gevolg: een collectieve lachbui, gevolgd door een technische reboot voor Karin  .

lsof dat nog niet genoeg was, kondigde Ruud aan dat hij plannen had om zijn Kristel in te ruilen. Niet voor een fiets, maar voor twee van 30, of desnoods één van 40 en één van 20 . Een gewaagd plan dat enkel bij de Eroxx-opendeurdag lijkt te passen.  

 Één ding is zeker : woensdag horen we hoe de Eroxx-opendeurdag écht verlopen is . Verwacht u aan schandalen, smeuïge verhalen en mogelijk zelfs nieuwe combinaties van 40 + 20 of 2 x 30. 

 Toen Luc  's avonds  terug bij zijn ouders langs ging zei moeder direct van , nu hebben we geen foto genomen , kom nog maar is terug met de bende .

Wordt vervolgd!

 Kortbij maar genieten

73 kilometer op eigen terrein, maar toch weer een tocht met een verhaal .  Met 23 fietsers aan de start was het peloton goed gevuld en de zon zorgde voor een gouden randje aan de ochtend.

Ward zorgde onderweg voor een kort intermezzo: drinkbus verloren, dus even gas terug. Gelukkig kon iedereen daarna weer netjes inpikken en ging het tempo opnieuw vlot vooruit.

De grootste verrassing kwam echter pas bij de aankomst  in de Peezet – of PeeZéé, afhankelijk van wie je het vraagt  . Daar waar normaal een frisse Hoegaarden verschijnt , bestelde Paul doodleuk… twee koffies . De zaterdagavond had duidelijk zijn sporen nagelaten .

Een rit dichtbij huis, maar wél met de vertrouwde ingrediënten : zon , vriendschap , koersverhalen en een vleugje humor . Precies zoals een zondag hoort te zijn .

Verslagje Zondag 20 juli – Fietsen in zwoele temperatuur richting Paal-Lummen

Op deze zwoele zondagmorgen – temperatuur al meteen op 21 graden, en dat om 9 uur ’s morgens – stonden er 15 dappere fietsers klaar voor een tochtje richting Paal-Lummen. 3 B-rijders en 12 C-rijders, netjes gesorteerd zoals in een goed georganiseerde voorraadkast.

De sfeer zat er goed in, al begonnen sommigen onderweg lichtjes te grommen toen de eerste heuveltjes opdoken. Vooral bij de klimmetjes werd er wat gemompeld over “stramme benen van gisteren”, al klonk het eerder als “waarom doen we dit onszelf aan?”. Maar ja, afzien hoort erbij. De B-rijders waren trouwens goed voorbereid: zij kregen er nog een paar lusjes en 8 extra kilometers bovenop. 

 Maar danmet nog 10 kilometer te gaan !  – het moment waarover nog generaties zullen spreken – aan de brug van Nike nam Karin plots het commando over. En wat voor een commando: zonder waarschuwing ging ze er als een bezetene vandoor en vloog het sas van Kwaadmechelen op . Ze vlamde vooruit alsof ze net een gel met Red Bull én peper had binnengespeeld . Wat heeft zij gegeten deze ochtend ?  Niemand wist het zeker, maar er werd gespeculeerd over pannenkoeken met raketbrandstof. Iedereen keek haar na met een mengeling van ontzag en lichte paniek. Was dit  een statement?

Iemand fluisterde: “Misschien zit ze in een nieuwe trainingsfase.”

Een ander zei: “Of ze moet dringend naar het toilet, dat kan ook.”

 De laatste twee kilometer gingen in een iets steviger tempo – het rook al een beetje naar de finish – waarna er keurig werd uitgebold richting de Peezet. Of was het nu Peezeé? We zullen het de secretaris nog eens vragen. 😉

De B-groep kwam bijna gelijktijdig binnen, wat vooral handig was voor het belangrijkste deel van de rit: het terras! Daar werd vakkundig gekozen tussen een verse soep of een fris pintje, afhankelijk van de persoonlijke hersteltactiek.

Kortom: zweet, zon, soepele kuiten (of toch geprobeerd), een losgeslagen Karin, en een heerlijk terras achteraf. Wat wil een mens nog meer op een zondag?

Tot de volgende rit – en vergeet geen raketbrandstof bij het ontbijt! 🚴‍♀️☀️🍻

 Zondagrit – 13 juli 2025

Route: Meerhout – Tongerlo – Larum – Geel Ten Aard

Afstand: 72 kilometer

Deelnemers: 11 fietsers + 1 achtervolger op karakter

Zondagmorgen 9 u , een zachte temperatuur  en de zon boven de wolken in het rustige Hulsen , een licht briesje , en 11 fietsers die klaarstonden voor een rit door de mooiste landwegen van de streek . De sfeer zat goed : geen gejaag , gewoon genieten van de natuur , het gezelschap  , en het ritme van de pedalen .

De route voerde ons via Meerhout richting Tongerlo , waar de bomen wat extra schaduw boden . Hier en daar wat gekeuvel over banden , vakanties en wie er straks een terrasje ging doen .

Onderweg kruisten we van alles : een motorrijder die wellicht verkeerd zat verdomme , een auto die wat verward was door al dat fietsgeweld verdomme , en zelfs een trailer die plots tussen ons opdook verdomme . Het gaf de rit een klein vleugje avontuur , maar niets dat de rust verstoorde .

Na een kleine 60 kilometer was het tijd voor een korte plaspauze  . Want wat is een zondagsrit zonder een strategisch geplande sanitaire stop langs het kanaal .

 En net op dat moment kwam Ivo eraan : als een eenzame achtervolger , die het hele peloton had ingehaald op karakter en doorzettingsvermogen .

Hij reed de laatste kilometers mee met de groep .

We sloten af met een voldaan gevoel . Geen records gebroken , maar wel een mooie rit gereden . Mooie wegen , goed gezelschap , en een fijne zomerdag.

En daar viel niks op af te dingen .   

Janneke zei het zoals alleen hij dat kan :

“’t Was weer een mooie dag , " verdomme .” De officiële ritkreet van de dag .

Zondagsrit – 29 juni 2025      17 fietsers – Zonnig en 22 graden

Zondagochtend, klokslag 9 uur. 17 topatleten (of wat daarvoor moet doorgaan) verzamelen zich aan ’t Caféeke. De zon scheen, de sfeer zat goed, en de B-groep had hun cape al om.

        • B-groep: 3 man sterk (Ivo, Rick en Michel), goed voor 80 km

• C-groep: 14 rijders, op pad voor 72 km

De B’s verdwenen al snel uit het zicht ,  het was duidelijk dat er stevig doorgetrapt zou worden. De route bracht ons langs Hulst en Tessenderlo om dazn  via Meldert  verder richting Halen te fietsen  waar een tussenstop werd ingelast aan De Slag der  Zilveren Helmen. En wat gebeurde daar? 

Juist ja:   200 meter voor de stop kwamen we de B’s tegen.

Hun blik? Gefocust. Hun benen? Rookten. Hun gezichten? Licht paars – zoals het hoort na een gemiddelde van 31,7 km/u.

Tijdens de pauze aan de historische site van de Slag der Zilveren Helmen was er tijd voor wat humor: sommigen haalden symbolisch hun Duitse helm boven – de sfeer zat duidelijk goed.

Na het nodige gegrap, geplas en gegrom ging het terug via Schaffen, waarbij de B-groep alweer in een nevel van snelheid verdween  of in een wormgat, dat is nog steeds onduidelijk.

Eenmaal terug op het terras smaakte de drank  overheerlijk en de traktatie van Kelly met frisco’s werd meer dan geapprecieerd – zomerser wordt het niet.

De gesprekken vlogen opnieuw alle kanten op . Zo vertelde Michel over de uitdaging om vijf keer de Dodentocht te wandelen voor een kroontje , waarop Marc V. gevat antwoordde: “Ne prins Albert zeker?”

Ook Dirk was in topvorm. Hij verklaarde met overtuiging: “Ik ben vandaag niks moe.” Reden genoeg om nog eens zijn legendarische uitleg over het AZERTY- en QWERTY-klavier boven te halen ( pure comedy).

Een verhaal dat ondertussen UNESCO Werelderfgoed-status verdient.

Een prachtige, zonnige en plezante dag – zoals we ze graag hebben.

Toch ook even een serieus moment :

 We  staan even stil bij de valpartij van Koen van vorige woensdag , hij is toch een vaste waarde in ons MB-peloton. Het gebeurde allemaal razendsnel en herinnert ons eraan hoe kwetsbaar we soms zijn op de fiets. 

Veel beterschap Koen  , we hopen je snel terug te zien op het zadel en dit in naam van al onze leden .💪

Op zondag 22 juni kreeg de zon geen rustdag, en wij blijkbaar ook niet.

Vertrek om 9u aan ’t Caféeke – temperatuur al op 26°C, maar het zweet stond bij sommigen al op het voorhoofd nog voor de gps-signalen gevonden waren.

Volgens de peiling hadden 23 renners hun aanwezigheid bevestigd voor de C-rit.   Voor de B-rit ? Noppes, nul, niemand. Blijkbaar had die groep “smelten in de tuin” op het programma staan .  

De zon? Die keek ons recht aan en zei: “Zet u schrap, zwetende stervelingen.”

Nieuw gezicht aan de start: Kimberly. Eerste rit, frisse benen, en ze kreeg meteen plaats 3 in het peloton. Niet zomaar – da’s dé vaste plek voor wie wil meedraaien zonder meteen gillend van de fiets te springen . Goede tactiek!

Ondertussen kwamen er van alle kanten fietsers aangereden. Hulsen leek wel een warm nest voor dolende wielertoeristen. Tegen Meerhout zaten we dan toch aan 23. Alleen jammer dat Davy Vanleeuwen daar al een lekke band had, maar besloot het geheim te houden alsof hij deelnam aan De Mol spannend.

Na kilometer 35 gooide Marc het voorstel op tafel: “Zullen we splitsen?”

Vier dappere zielen kozen de korte versie . De rest voelde zich nog jong en fris. Lichamelijke zelfkennis was duidelijk afwezig.

Op een gegeven moment gebeurde er iets zeldzaams: vier vrouwen op kop.

Het tempo ? Niet normaal . De rest van het peloton hing in het wiel alsof ze door een vrachtwagen naar huis werden gesleept.

Het beeld deed denken aan Lapland, met vier husky’s op kop en een sliert puffende, bezwete Santa Claus’ erachteraan. 🎅🚴

Kristel, altijd goed voor een rake opmerking, riep:

“Dat jong ding is weg en  met de oudjes wordt geen rekening gehouden!” Gevolg: tempo nog eens omhoog. 

De zon deed ondertussen z’n best om ons te roosteren. Gelukkig kwamen er wat wolken voorbij, maar telkens we moesten stoppen aan een oversteek, leek het alsof er een föhn op onze kuiten werd gericht. Pure sauna-ervaring .In Laakdal pikten we de ingekorte groep weer op, dus alles was klaar voor een gezamenlijke aankomst.

Tot… Dirk.

Dirk moest “nog rap in een kotje  rijden ” Wat volgde was een miniconcert in het genre “vloeken met passie”. 🎤

“Verdomme, verdomme, VERDOMME!”

De klassieker was terug van nooit weggeweest.

Zijn band werd in recordtijd vervangen — Hulsen’s eigen pitcrew. We zetten nog een kort maar krachtig achtervolgingsritje in, en nét toen de andere groep aan de Peezet zat, kwamen we toe . Iedereen dook meteen richting schaduw, sommigen zelfs binnen voor de ultieme verfrissing.

 Kimberly? Die had het super gedaan, en hopelijk zien we haar volgende week gewoon opnieuw aan de start staan. Frisse wind in het peloton is altijd welkom!

Tot volgende week, als onze banden niet gesmolten zijn en onze benen zich herinneren waarom we dit vrijwillig doen. 🚴‍♂️🔥

“Van gele eendjes tot VAR-actie: alles zat er weer in "

Zondagochtend, bewolkt , 24 fietsers staan paraat. Drie voor de B-ploeg, een indrukwekkende 21 voor de C-ploeg  ,  we vermoeden dat er ergens een geheim koffiezetapparaat in de C-groep zit.

Onder hen ook twee gele eendjes, oftewel Kristel en Luc – nog nagenietend van hun ritje van gisteren,  ze reden een stuk van de 1000 km voor Kom op tegen Kanker, vandaag reden ze gewoon vrolijk door alsof rustdagen een fabeltje zijn ,  respect met een grote R!  Een dikke pluim .

Via Millegem en Sas 7 werd koers gezet langs het kanaal. De wegen lagen er stil bij, de natuur was op z’n zondags, en sommige ogen waren nog niet volledig open – waarschijnlijk concertgeweld op zaterdagavond.

De sfeer? Gemoedelijk. De benen? Gevarieerd. De plaspauzes? Afwezig.  Sommigen vertrouwden het niet en reden de hele rit verdacht dicht bij de bosrand, voor het geval dat.

💪 De B-ploeg: drie mannen, één missie

Guy M., Tom V. en Sebastiaan D. maakten er een stevig trainingsritje van. Geen praatjes, gewoon vlammen. Of toch een beetje praten, maar dan over wattages en kettingolie.

Na  mooie passage langs Zwaneven en Arendonk werd de wind onze vriend  en dat gebeurt niet vaak. Terug richting Hulsen ging het vlot, zo vlot dat zelfs de bidons even moesten happen naar adem.

Bij binnenkomst in Hulsen begon het al: gefluister,  geheime tactiek. Er werd iets bekokstoofd.

Miryam kreeg een opdracht: vertrekken  voor de sprint en proberen te ontsnappen aan de achtervolging .  Koen zette aan, zijn versnelling was krachtig, elegant en bijna succesvol… Maar nét niet. Aan 't Cafeeke was hij voor Miryam maar de rit stopte 200 meter vroeger aan De Meet 

 VAR tussenkomst en ISS

Na een kort overleg met de digitale lijnen van De Meet , moesten we beroep doen op de VAR , deze werd speciaal ingehuurd door de fietsbond van Hulsen, ze keken alles na en konden  geen uitsluitsel brengen .

Dan heeft Lucky Demey contact opgenomen met NASA-astronauten Anne McClain en Nichole Ayers, JAXA-astronaut Takuya Onishi en Roscosmos-kosmonaut Kirill Peskov om uitsluitsel te krijgen  en een shot vanuit het ISS  boven De Meet  te bekijken , vandaag reactie gehad en dit is het oordeel: 

BEKIJK ZEKER  DE  FOTO  UIT HET ISS.

🏆 Miryam wint!   

 Fietsen is geen kwestie van snelheid alleen . Soms is het strategie, soms is het sfeer, en heel soms… is het gewoon Miryam die iedereen te slim af is . Er wordt gelachen, gefantaseerd over “de volgende keer” en wie dan het hazenpad zal kiezen.

☕️ Nakaarten met een glimlach

Zoals altijd werd er na de rit stevig nagepraat. Over de sprint, over het weer, over concerten en plaspauzes die er niet waren. Koen? Die slikte z’n verlies sportief weg, maar als je zijn gedachten kan lezen  laat hij dit  geen tweede keer gebeuren. De messen worden geslepen. Maar alleen op een veilige manier natuurlijk. Maar vooral:  samen uit, samen thuis, en dat het weer een heerlijke zondagochtend was. Gele eendjes, koersgrappen en een stiekeme sprint – dat is Hulsen op z’n best . Blijf fietsen , blijf lachen. Tot volgende zondag!

Deze rit begon met een deugddoende verwelkoming 

• Erik Wilms, terug na 2 jaar afwezigheid. Zijn fiets had in al tijd die meer stof verzameld dan een kringloopwinkel, maar hij stond er weer.  Zijn helm stond op standje “raket”, klaar voor de strijd. Veel succes

• Ook Thomas Smeyers verscheen opnieuw in het peloton, bijna een  jaartje papa , met als mooie opbrengst dochtertje Stella (proficiat, Tilly had het zwaarste werk, zeggen wij met respect).Zijn conditie? Onbekend. Zijn luiervouwen = Olympisch niveau. Veel succes .

• En Kristel Mertens terug van weggeweest door ziekte en meteen in voorbereiding voor de "1000 km van  Kom op tegen Kanker"🍀. Respectvol tempo dus…  Veel succes .

De lucht was grijs en grauw  en hing vol drama.  12° gr. Celcius . Het  peloton  met 23 renners stond klaar voor vertrek , sommige zagen eruit of ze net uit een café gerold kwamen  ,  slaperige ogen en hier en daar nog een alcoholwolk — kortom: topconditie! Vandaag was het koers zetten richting…Pulle. Wat? Pulle? Bestaat dat echt? Klinkt als een kinderziekte of een nieuw soort plantaardige melk. Voor velen klonk “Pulle” als een dorp dat enkel in sprookjes bestaat. Maar wij, dappere strijders van de zondagsrit , gingen het ontdekken. 

Samen vertrokken we als één grote familie richting Geel  met de wind frontaal op onze neus. Er werd bewust trager gereden, bewust uit  sympathie voor Erik , Thomas en Kristel   . Ze traint en rijdt  samen met Luc L. en Davy Vanleeuwen voor de " 🍀1000 km van Kom op tegen Kanker🍀"  op zaterdag  31 mei. Respect! 💪

Langs de fietsostrade richting Herentals begon het avontuur pas écht. overweg gesloten door spoorwerken! Dus moesten we onze route een beetje aanpassen .Was het de NMBS of Infrabel die deze werken uitvoerden ? Ward zei NMBS  en Karin zei Infrabel .  Karin had gelijk . De NMBS vervoert passagiers op een veilige manier , en Infrabel zorgt voor een veilig en efficiënt spoorwegnet. De vraag is of het 2-0 staat voor Karin of 1-1  ( remember de vorige woensdagrit Star Trek  / Star Wars ) wordt vervolgd .😂

In Herentals werden we opgewacht door… Felix de Zwaan die  midden op de weg liep en rustig overstak  , niet bang en niet onder de indruk. Ze  keek ons aan alsof ze  dacht: “amateurs.”    Dan verder naar Pulle  ,  Daar begon het grote verkeersdrama.

Blauw bord, pijl naar rechts. Cindy: “Links klinkt en ziet er  gezelliger uit .”   Resultaat: Chaos, gelach,  kluts kwijt  letterlijk. We organiseren morgen een zoekactie met speurhonden en drones. Wie de kluts vindt, krijgt koffie en taart . Aan het kanaal aangekomen tijd voor de traditionele plaspauze. Davy vanleeuwen  sleepte ons mee naar de Zwaluwenmuur, met de belofte van een spectaculaire vogelshow te zien ;  niet wetende dat 94% van de zwaluwen op  vakantie is bij zwaarbewolkt  weer . De andere 6% waren  schijnbaar gaan kijken naar die ene renner die in afzondering stond te plassen, wie zou dat weer geweest zijn , blijkbaar is er een zwaluw gestorven aan een  hartinfarct van het zien van een  gerimpeld  wormpje. Uit respect voor de overleden zwaluw geen uitleg vandaag ,  Davy beloofde een nieuwe presentatie  bij beter weer. We houden hem eraan.

Na het plas- en snackmomentje aan het kanaal met  koeken, sportrepen en geheime restjes van de vorige BBQ kregen we de wind mee en konden we het tempo lichtjes opvoeren met  koers richting thuisbasis Hulsen . Luc riep dapper “rechtdoor! rechtdoor !” — en jawel, 30 seconden later stonden we aan een gesloten poort. Resultaat: struikenduiken met fiets. Nieuwe sportdiscipline?

Langs Winkelomheide en Meerhout bereikten we ons eindstation, De Peezet. Tijd voor de echte après-bike. 

 In De Peezet werden de levensvragen besproken:

• Dirk L. wist niet dat Cindy meegefietst had. Ze zijn elkaar acht keer gepasseerd. Misschien moet hij z’n bril laten afstellen. Of z’n geheugen. Of allebei. Goed bezig Dirk al 6 van de 12 zondagritten paraat , TOP!!!

• Davy had een verhaal van de Climax , hij had een beeldschone verschijning zien stoppen op de parking  en  hij stopte om te zien welke vleeswaren ze in de Climax presenteren . Een vrouw met echt wel mannenbenen . Inderdaad het was een man😂 dus toch maar snel doorgereden .

 Ritverslag C9  : Een zonnige dag , 29 fietsers, 1 laatkomer die waarschijnlijk nog in zijn pyjama zat om 9u  en het  mysterieuze anagram-mysterie…  . 

We vertrokken samen  om 9 u voor een rit van 72 km  voor de C en 80 km  voor de B.

Aan de brug  in Balen stond Miryam al klaar met haar camera , er werd vriendelijk gezwaaid, glimlachjes geoefend, en stiekem gehoopt dat ze niet  zou filmen hoe we stuntelend de brug overstaken of richting Climax keken (Altijd gevaarlijk zo vroeg in de ochtend. )  Eens veilig de gevaarzone voorbij, kregen  de B-rijders groen licht en mochten  zich gaan uitleven , het ging via de  Militaire Duitse begraafplaats van Kattenbos Lommel richting Wijchmaal waar ze onderweg passeerden aan  de Lourdesgrot Lindeveld , tenminste, dat stond op de route, want gezien heeft niemand dat . (Of ze reden te snel, of ze zaten gewoon met hun tong op hun stuur tegen 42 km per uur .) Veel kilometers vlammen. “Kijken naar het landschap” stond duidelijk niet op hun planning .  

Op de terugweg deden we nog even “Fietsen door de bomen” aan of voor  sommigen  “Op hoop van zegen door de bomen”. 

Timing was perfect: toen de C-ploeg net het einde bereikte, kwamen de B’s al aangesneld voor hun toertje door de bomen . (Iemand  had er nog niet genoeg van.)  Davy V. deed nog een extra rondje erbij met de B ploeg . Onze arme fotograaf stond ondertussen achter een dikke boom verstopt  met camera , om het zweet op het voorhoofd van de fietsers proberen vast te leggen voor in de archiefbeelden  , sommige hadden hem toch gespot omdat zijn buik net iets dikker was dan de boom. 

 Er moest wél even gestopt worden voor een dringende plaspauze van een anonieme fietser – codenaam NEKYDRSILE. (Voor wie graag puzzelt: veel succes!) was het nu van de schrik of van de druk op zijn blaas van hoog door de bomen  te fietsen .

Na afloop verzamelden we in de PeeZet, waar nog 22 helden en heldinnen nagenoten onder de stralende zon. Was het Lucky Demey die de zon geregeld had? Of Ruud en Kristel die het mooie weer hadden meegesmokkeld uit Mallorca? De meningen zijn verdeeld, maar ik gok op Mallorca. 

Ook vermelden dat Marc zich ontfermde over Kristel die nog een beetje ziekjes was  , komt allemaal goed Kristel .

Speciaal nog een dikke chapeau voor Ronny Vreys, die na een lange revalidatie zijn rentree maakte! Respect, Ronny, je was top! 

Je bent officieel onze Comeback Kid ;  en hopelijk mogen we heel snel nog comebacks verwachten . 

Weersvoorspelling:

Woensdag 30 april : prachtig fietsweer ,  aan iedereen: pomp uw banden op, smeer uw kuiten in en zet uw wekker op tijd!

Ritverslag C8  :   Paaszondag  ,  maar dan op wielen (en met gekookte eieren)🪺

Op deze heilige Paasdag waren 18 dappere fietsers present , een mooie  bijna 1/3de van het volledige ledenbestand. De rest was helaas op geheime paasmissie: eitjes verstoppen die rechtstreeks door de klokken van Rome waren binnengevlogen , of moest paashaas spelen onder lichte dwang van het thuisfront. #prioriteiten

We vertrokken in Hulsen , met 16 C-renners en 2 B-renners , een evenwichtige mix van wattage en weekendambitie richting het idyllische Schulensmeer via Tessenderlo en Linkhout. Het Schulensmeer lag te blinken in de zon, alsof het speciaal voor de gelegenheid was afgestoft. Voor wie ooit dacht: “Wat kan ik nog doen in Limburg?”, wel: dat meer is ideaal om te wandelen, of om gewoon te doen alsof je sportief bent.

In Lummen kregen we een onverwachte pisstop:  op een lange, licht hellende strook (de fietsers onder ons weten dat dit gewoon code is voor “vals plat dat steekt”),  vond ( DK.A .)  het daar plots het ideale moment om de natuur een beetje extra te bevochtigen.  400 meter verder was de officiële plasstop ,  terwijl ( D.L.🍌 )  discreet de bosjes opzocht, besloot J.V.  zijn markering  achter te laten,   god....omme recht in de haag van de overburen. Uiteraard werd hij daar achteraf op aangesproken🚾🚽. Zijn reactie? “Met dat minuscuul dingetje kon ik hooguit de tip van  mijn schoen raken.” Oordeel zelf of dat een verdediging of een bekentenis was. 😂  

Na deze geplande ‘nat’ure stop trokken we verder via Beringen  terug richting Hulsen. Maar onze spierbundels bij de B ploeg  Guy en Michel hadden nog een extra lus in Olmen . Wat een beren,  ze kwamen slechts 2 minuten later aan bij ’t Caféeke. Respect, gasten. Volledig terecht dat ze de stempel BBB kregen  “Beesten van de Baan bij de B” kregen.

Op het terras van ’t Caféeke werden we getrakteerd door Kelly op… jawel… hardgekookte eieren! Dat bracht meteen de herinnering boven aan die éne legendarische Mallorca-trip van drie jaar geleden (waar blijkbaar ook eieren een hoofdrol speelden). De details zijn vaag, het gelach nog steeds luid. We wachten op de volgende gelegenheid om het nog eens van de bron te horen. Letterlijk , dat verhaal móét nog is  vertelt worden. Ook ging er vandaag  een nieuw bier  ter plaatse in premiere enkel voor Paaszondag  , de  PAASKRIEK ; licht zoet, met een afdronk van “wat heb ik nu net gedronken en waarom kletst  er een ei tegen  mijn mond ?”

Kortom: De rit was geslaagd, de sfeer zat goed, en de eieren waren hard – net als de kuiten van Guy en Michel. 

Ritverslag C7   : “Schapen met stijl en een Flandrien van  staal 

8u ’s morgens: de zon piept tussen de wolken alsof ze wil zeggen “’t komt goed, jongens”, maar de buienradar gromt onheilspellend. Volgens de weergoden zou er tegen 9u regen neerdalen, tenzij je Koen K. heet  ,  dan geloof je dat soort dingen gewoon niet.

Misschien zat hij nog met een zure appel 🍎in de keel van gisteren: 11 seconden voorsprong bij de Stoempers , laatste bocht in zicht Leemkuilenweg / Grees , de overwinning leek binnen . Op 250 meter van de streep 🏁keek hij nog is achteruit en was er geen vuiltje aan de lucht  ,  waardoor hij eerder rustig dan onbesuisd de laatste honderden meters nam. De duivels zaten blijkbaar nog stil in het peloton, en beslisten op het allerlaatste moment om zich los te rukken. Milleke begon te sleuren alsof zijn ketting gesmeerd was met Red Bull  en  de turbo opendraaide  tegen 53 km per uur met Jan , Ivo en Johan  in zijn wiel  en daar kwam Petazzi  Johan  met chirurgische precisie op 1 meter van de meet vakkundig Koen  nog kloppen . De finish 🏁kwam net te laat. Pijnlijk. 

Vandaag dan maar een solo-fietsrit richting Lummen. Het wegdek nog een beetje vochtig , maar niets dat Koen uit zijn klikpedalen krijgt. Regen? Drie druppels? Peanuts! Flandrien Koen fietst door, tenzij het hagelbollen regent ter grootte van frikandellen. 

Zelfs de schapen waren present en deden mee en stelden Koen een existentiële vraag: “Wat is de lievelingskleur van een schaap?” (Spoiler: zie collage – modebewuste beestjes, dat wel.)

Ondertussen bleef de rest droog… in creativiteit. Een improvisatie-foto opdracht  werd op 30 minuten uit de grond gestampt. Missie: amuseer u en zet de opdrachten op foto. En amai, gelachen hebben we!  

De tocht eindigde in schoonheid in de Peezet, waar net op dat moment Koen arriveerde ,  lichtjes vochtig van het zweet , maar tevreden. De weerradars lagen er compleet naast , 3 druppels regen  dus Koen had wéér gelijk. Chapeau!

En terwijl wij de foto's met alle hilariteit bekeken , was onze  sponsor  Peezet dik tevreden  . Eind goed, al goed – met dank aan Koen de regenontkenner en de schapen met stijl.

 Chapeau voor de deelnemers van de opdrachtentocht, en vooral voor Koen ,  dankzij hem was er niet alleen koers, maar ook een verhaal om te vertellen. En natuurlijk, onze sponsor blij, want de Peezet was vandaag  the place to be.

Ritverslag C 6  * Wind, verwarring en net geen picknick  *

29 fietsers : Wat een vertrek  , binnen de eerste 500 meter begon de comedy 😂😂😂 al :        iemand dacht dat de B gewoon " best wel gezellig " betekende en sprong vrolijk mee in de verkeerde groep.    Ondertussen stond er nog een iemand  met slaap in de ogen - letterlijk - zijn zicht te herstellen , terwijl de B groep al uit het zicht verdween 🙈.   Dus extra  inspanning  om naar juiste groep te rijden .

De eerste helft van de rit ging vlot richting Geel - Olen : wind in de rug , de  benen draaiden soepel zoals een Zwitsers uurwerk, iedereen voelde zich even prof en dacht dit wordt genieten vandaag , optimisme alom  , ondertussen waren er ook nog 2 laat vertrekkers onderweg .  In de C groep werd het tijd voor een plaspauze… En toen leek het even alsof we bij de Okra-fietsclub waren beland. Terwijl de laatste druppels weggeklopt werden, begonnen er nog 2  spontaan een koekje en een banaan boven te halen. Wat ontbrak was nog net een picknickdeken. Laten we eerlijk zijn: dit is geen OKRA rit– dit is fietsen voor recreanten  !

 In de B groep  kampen ze met een vijs in de band van Bart ( nee niet de vijs van Alain Vandam  Protput ). Hij is momenteel vaste abonnee van de pechrubriek en  mocht weer een bandje wisselen. Misschien vanaf volgende week een petje voorzien voor de leider in het platte bandenklassement . Zo kregen de B-rijders nog 2 lusjes  voor  9 extra kilometers . Altijd leuk, als je daar niet om gevraagd hebt.

En dan het tweede deel… wind volledig tegen die strak aanspande vanuit het oosten.  Het peloton werd ineens stil – heel stil. De sfeer in de groep veranderde voelbaar : van praatgraga fietsers naar stille strijders .  Je hoorde alleen nog het  gehijg in de nek , zelfs de kilometerteller leek trager te tikken  , uiteindelijk kwamen we er wel .

Toch: iedereen fantastisch gereden. Zeker de nieuwkomers die meteen met windkracht 4 werden ingewijd in het echte werk. 

En dan zoals het hoort ......  werd alles goedgemaakt op het zonnige terras bij Kelly . De zon een drankje en sterke verhalen over hoe die wind echt was  . nababbelen zoals alle wielrenners dat kunnen : half klagen , half trots .😀

Moraal van het verhaal 

• wind mee is voor de koffie ☕ , wind💨 tegen is voor het karakter    

• Plaspauze  = geen brunch🍪🍌😂

• Bart overweegt een bandenverzekering. 

•  Wind tegen = minder praten, meer zuchten 

Tot volgende week voor rit C7

Verslag 1 ste seizoensrit van de C  op zondag 2 maart  2025