Prĕcātĭŏ Sānctī Ephraemī Sўrī

Dŏmĭnĕ vītaequĕ mĕae gŭbḗrnātŏr sēgnĭtĭǣ́ Spī́rĭtum mūltārūmve rērūm nĕgōtĭŭm īmpĕrĭĭquĕ cŭpĭdĭtātĕm nēcnōn vānĭlŏquēntĭae mĭhĭ dărĕ nōlī. At mūnditiae spīrĭtŭm ēt pŭdĭcī cōnsĭlĭī, pătĭēntĭae ēt cārĭtātĭs mĭhĭ sērvō cōncēdĕ Tŭō. (una inclinatio usque ad solum)

ītăquĕ Dŏmĭnĕ, Impĕrātŏr, ūt mĕōs ērrōrēs ănĭmādvērtām sīnĕ mĭhĭ nē iūdĭcēm frātrēm mĕūm quĭă bĕnĕdī́ctŭs ĕs īn saecŭlă saecŭlōrŭm.

Secundum hanc precationem dicuntur hi quattor versus iterum in tribus stationibus cum XII inclinationibus:

Dŏmĭnĕ, sīs mīsĕrĭcōrs mĕī pēccātōrĭs (una supplicatio)

Dŏmĭnĕ, ēmūndā mē pēccātōrĕm (una supplicatio)

Tū, Quī mē crĕāstī, Dŏmĭnĕ Dĕŭs, sālvŭm ēffīcĕ mē ! (una supplicatio)

Sĭnĕ nŭmĕrō pēccāvī, Dŏmĭnĕ, īgnōscĕ mĭhĭ (una supplicatio)

Interpretatio (rudis) e loquella dacoromana