Ολίγα για τη φυγόκεντρη διάθεση της ζωγράφου Μαρίας Ρουσέα

Με την Ζακυνθινή Ζωγράφο Μαρία Ρουσέα με συνδέει πολύχρονη και αδιατάρακτη φιλία. Από παιδί με συνέπαιρναν οι ψιλοφευγάτες δημιουργίες της: Άγγελοι νωπογραφημένοι, άλογα φτερωτά, γοργόνες αντρογυναίκες, κορίτσια ευφάνταστα, τοπία της γενέτειρας τεθλασμένα! Είχαν όλοι τους μια φυγόκεντρη διάθεση απροσδιόριστη, μιαν έντονη ροπή φτερουγίσματος έξω και πάνω απ’ τις καταστάσεις, που μού πήγαινε “γάντι”.

Κάπως έτσι έχω εντός μου χαρακτηρίσει και την ίδια την δημιουργό τους. Η Μαρία έζησε πάντα ως όντως Καλλιτέχνης: Εντός, εκτός κι επί τ’ αυτά ή, αν προτιμάτε, “μένουσα εν εαυτή” είχε συνθλίψει τους κατεστημένους κανόνες της καθημερινότητας. Και τούτο, δεν μπορεί να μη σημαίνει Επανάσταση, δηλαδή επιστροφή στην Ανάσταση, την κάθε λογής. Άλλωστε, μήπως αυτό δεν προκαλεί (αθόρυβα, πλην ευεργετικά) και η αυθεντική Τέχνη; Μες από τροπές και ανατροπές, πτώσεις και παλινδρομήσεις, στοχεύει στην Ανά(σ)ταση.

Στα γυρίσματα του Χρόνου είχα την τύχη να εικονογραφήσει (ή, μάλλον, να σχολιάσει ζωγραφικά) τρία ποιητικά μου βιβλία, μ’ έξι πρωτότυπα έργα της.

Σαν ελάχιστη αντίδοση, επηρεασμένος μάλιστα από την τελευταία -μέχρι τώρα- Έκθεσή της, με θέμα “50 χρόνια ζωγραφική στο μαύρο και στο άσπρο”, τής αφιέρωσα τον Ιούλιο του 2005 μερικούς στίχους (δημοσιευμένους ήδη στο, “Ο αρχαίος Αγροφύλαξ”, σελ. 72). Παρακαλώ, να εκληφθεί ως μια γενικότερη αποτίμηση του έργου και της προσωπικότητάς της:

ΜΕ ΑΣΠΡΟ ΜΑΥΡΟ ΦΩΣ

στη Μαρία Ρουσέα

Μια ζωή πηγαινέλα χαμηλά στο Ψήλωμα

με τον ήλιο απέναντι τραυματική εμπειρία

εντός εκτός

αλλόκοτες χημείες τ’ ουρανού

στο πρώτο αστροπελέκι

μηχανορραφίες εωσφόρων για το πώς

να ξαναγίνουν άγγελοι.

Μα, να σοβαρευτούμε:

Πάσχεις λοιπόν εκ γενετής

-το ξέρω καλά-

από χρωματοψία επιδεινούμενη

γι’ αυτό και κάθε που ακούς σεισμό

και μυρμηγκιάζεις

λούζεις με άσπρο μαύρο φως

έπιπλα αισθήσεις άλογα

πάντα με μαύρο άσπρο φως

παλέτες δέντρα σώματα

και μήτε που σε γνοιάζει πια

ότι σε λοιδορούν εν χορώ οι κοπέλες

για τον ισόβιο εγκλεισμό τους στην Ομορφιά

οι γοργόνες το ίδιο

και η Κυρά Πισκοπιανή γιατί εξαιτίας σου

ανάζησε

δίχως φιλίες προορισμό και μυρωδιές μεθυστικές.