Літаратурная старонка
Куточак дзяцінства майго
аўтар Лабановіч Мікалай, вучань ДУА “Максімавіцкі ВПК ДС – СШ”
Ёсць на зямлі куточак любы,
Куды спяшаюся штодня.
Там ля разгалістага дуба
Жыве бабулечка мая.
Сюды калісьць мая матуля
Прывезла ў калысачцы мяне.
З тае пары ўсё люблю я,
Што прад вачыма паўстае.
Люблю рачулку каля хаты
І бэзу цудадзейны пах,
Люблю глядзець, як бусляняты
Бабулін абжываюць дах.
А вунь за вёсачкай бярозка,
Што ў вайну ад кулі ўратавала
Маленькага хлапчыну, майго цёску,
А потым яшчэ сокам частавала.
Люблю я бабуліны казкі
І раніцою пах бліноў,
Люблю назіраць, як ластаўкі
На Радзіму вяртаюцца зноў.
Як ветрам зваленае дрэўца
За жыццё ўвесь час змагаецца.
Гляджу, і замірае сэрца:
Як мала лісточкаў на ім ужо гайдаецца.
Так і вёсачка з году ў год
У зямельку кідае лісточкі.
Тры дзясяткі - вось і ўвесь народ,
Ды і тыя туляцца ў сваіх куточках.
О, вёска Старыя Максімавічы,
Я вельмі табой ганаруся!
Чым мне табе дапамагчы,
Каб ты не знікла з карты Беларусі?
Мо, падрасту і пабудуюць тут
Прыгожыя дамы сярод старых,
Бальніца, магазін і клуб,
І будзе чуцца смех дзяцей малых.
І пасялюся я тады
Па суседству са старой буслянкай,
І буду слухаць праз гады
Бабулі маёй калыханку.
Верш Я нарадзілася ў Беларусі.wmvЯ нарадзілася ў Беларусі
аўтар Карнейчык Валерыя, вучаніца ДУА “Максімавіцкі ВПК ДС – СШ”
Я нарадзілася ў Беларусі
І гэтым заўжды ганарусь.
Тут крыламі выводзяць гусі:
“ Люблю цябе, Белая, Белая Русь !”
Ад водару сунічак у гаёчку
На момант сэрца замірае.
Галінкі шэпчуць тут лісточку:
“Сваю Радзіму мы кахаем.”
Магутныя дубы ў гушчары
Абдымаюць стройныя хваіны.
Грыбы падміргваюць у бары:
“Мы любім родныя мясціны.”
Зубры ў Белавежскай пушчы
Вякамі будуць жыць і жыць.
Прасвішча вецер у лясістай гушчы:
“Айчыну не пераставай любіць.”
Я – беларуская дзяўчынка,
І гэтым вельмі ганарусь.
У паветры намалюю я хусцінкай:
“Люблю цябе, Белая, Белая Русь!”
Сем цудаў Максімавіч
аўтар Кірплюк Арцём, вучань ДУА “Максімавіцкі ВПК ДС – СШ”
Беларускім выратавальнікам
аўтар Заблоцкая Соф'я, вучаніца ДУА “Максімавіцкі ВПК ДС – СШ”
Белорусским спасателям
Документальное смотрела я кино,
Как дядя вынес девочку с огня
И снова бросился в горящее окно…
Вдруг руки онемели у меня.
Так страшно, полыхает всё вокруг,
Все замерли, лишь слёзы на глазах…
Пожарный появился с темры вдруг
С мальчишкою спасённым на руках.
Мог сам погибнуть дядя худощавый,
Но поступить иначе он не мог.
Не ждал герой ни похвалы, ни славы,
А просто честно выполнил свой долг.
Спасатели моей родной страны!
Мы поклониться в пояс вам хотим
За мужество, отвагу, героизм,
За то, что помогаете другим.
Мара
аўтар Кірплюк Арцём, вучань ДУА “Максімавіцкі ВПК ДС – СШ”
Марыў стаць я машыністам,
Доктарам, шаўцом, артыстам.
Самалётам хацеў кіраваць,
Каб зорачку з неба дастаць.
Ды раптам ўсе планы змяніліся,
І новая мара з'явілася...
Гулялі ўчора мы ў жмуркі
Санька, я і кот наш Мурка.
За нейкім дрэвам я схаваўся,
А Мурка на гэта дрэва забраўся.
Доўга б Санька нас шукаў,
Ды кот падаў сваё гучнае: "Мяў!"
Іду неахвотна цяпер я жмурыць,
А Мурка ўслед вінавата глядзіць.
Раз, два, тры, чатыры, пяць....
Тут кот пачынае жахліва крычаць.
Падставіў я цэглу, на цэглу вядро,
А потым яшчэ я дабавіў адно.
Дабраўся да Муркі, за хвост ухапіўся,
Ды з грукатам моцным я з дрэва зваліўся.
Усё баліць, гудзе і гукае,
А побач Мурка ўдзячна мяўкае.
Выратавальнікам рашыў я стаць,
Дык навучыце мяне ратаваць.
7 чудес Максимович
Говоришь, что чудес не бывает?
Я поспорю с тобой, милый друг!
Чудо каждого вмиг окружает,
Если ты повернёшься вокруг!
Видишь солнце, луну и закат,
Голубые, как лён, небеса?
Я назвать тебе буду рад
Деревеньки моей чудеса.
Чудо первое – школа родная.
Здесь учусь я, душою живу,
Волейбольный кружок посещаю
И исследую мир наяву.
В понедельник я в теннис играю,
А во вторник гроссмейстер мой друг.
В среду песни на «бис» исполняю,
А в четверг изучаю царицу наук.
В баскетбол я играю по пятницам,
А в субботу всегда в мастерской.
Только вечером с полным ранцем
Возвращаюсь счастливый домой.
Второе чудо – композиция машины МЧС.
Она напоминает: «Осторожным будь!
Куда б ни шёл ты: в школу или в лес,
Выбирай всегда ты безопасный путь!»
Покой односельчан и днем, и ночью
Охраняют вечные солдаты,
Что построились в шеренгу срочно
На боевом посту когда-то.
С тех пор под ветками еловыми
Из чуда третьего и ныне
Сверкает буквами свинцовыми
Моего прадедушки имя.
Служит вечности гарантом
Музей старинных часов,
И в бое их курантов
Слышен предков моих голосок.
Чудо пятое – дворик.
Он украшает наше село.
Здесь ты встретишь дельфина и норок,
Лодку старинную и даже весло.
Вот и жираф смотрит на нас,
Обезьяна под пальмой проснулась.
Вдруг ромашка раскрыла свой глаз,
Будто солнышко, нам улыбнулось.
Чудо шестое на поле душистом
Напоминает панно расписное.
Там коровы в домике чистом
Дают молочко нам парное.
Телятки живут в белоснежных отелях.
У каждого есть там спальня своя.
На этих чудо-каруселях
Работает мама моя.
А главное чудо – конечно же, люди,
Которыми славится наша земля.
И до тех пор счастливыми мы будем,
Пока трудится Максимович семья.
Мы гордимся тем, что среди нас
Есть почетные граждане района,
А ведет хозяйство за собой сейчас
Человек области 2020 сезона.
Говоришь, что чудес не бывает?
Посети Максимовичи, милый друг!
Добротою здесь всё окружает,
Если ты повернешься вокруг!