in memoriam

Liliane Van Runckelen: mooi, geestig, intelligent, moedig, passioneel, 

onvergetelijk: "The part of me that's you will never die"

I Miss You So...

(liedje gemaakt voor Liliane, met Suno AI, eigen lyrics)

Beluister hier op Youtube

[Verse]

In the quiet of the evening, when the stars begin to glow,

I sit and dream of moments that we had so long ago. 

The laughter and the whispers, like a soft and gentle breeze,

But now they echo softly, and it brings me to my knees. 

[Verse]

The sun can rise in splendor, paint the sky a golden hue,

But every ray just reminds me that I’m missing you. 

The flowers bloom in colors bright, they sing their sweet refrain,

Yet in their vibrant beauty, I still feel the pain. 

[Verse]

So I walk these lonely pathways, where we used to roam,

With every step I take, I feel the weight of home. 

The world keeps turning gently, but my heart is standing still,

For in this life without you, I can’t seem to find my will. 

[Chorus]

I miss you so, my heart does ache,

In every step, for your own sake. 

The memories dance on moonlit streams,

Yet all that's left are broken dreams. 

[Verse]

So here beneath the starlit sky, I'll whisper soft and low,

A promise to the shadows that I’ll always miss you so. 

Though time may steal the moments, and the seasons come and go,

In every breath I take each day, my love will always grow. 

[Chorus]:

I miss you so, my heart does ache,

In every step, for your own sake. 

The memories dance on moonlit streams,

Yet all that's left are broken dreams. 

[Outro]

Liefde volgens Elizabeth Barrett Browning: Sonnet 43

Hoe ik je liefheb? Laat me de wijzen noemen.
Ik heb je lief zo hoog en diep en wijd
mijn ziel kan reiken, tot voorbij doem en
grens van eigen zijn en zaligheid.

Ik heb je lief, van dag tot dag, gewoon
bij zon en kaarslicht, vervuld van kalm verlangen,
als vrije mens met recht op liefdesloon,
Ik heb je lief, zo puur als kerkgezangen.

Ik heb je lief met passie voor het helen
van oud zeer, en mijn geloof als kind.
Ik heb je lief met wat ik niet kon geven

aan mijn verloren heiligen, Ik bemin je
Met elke traan en lach, en na het leven,
zo God het wil, bemin ik je nog meer.

(vertaler: Jules Grandgagnage)

Vloedlijn

als een schelpdier vermomd
je lippen broos
je adem breekbaar
dansend langs de vloedlijn
van mijn begeren

je haren spoel ik door mijn vingers
en vind jou
je weke schelp

toch steeds weer een verrassing
jij, verzoend met zand en zee

je proeft het zout op mijn lippen
en weet niet waarom
ik jou in tranen breek
mijn mooiste schelp

Wanneer ik verzonken in troostgevende gedachten

Terugdenk aan het verleden,

Betreur ik mijn falen in alles wat ik wilde bereiken,

En ik herinner me met spijt hoe ik mijn beste jaren verspilde:

Dan kan ik huilen, hoewel ik huilen niet gewend ben

Huilen om lieve vrienden, nu verborgen in de eindeloze nacht van de dood,

Huilen om ellende die allang genezen was,

En om het verlies van vele dingen die ik heb gezien en liefgehad:

Dan kan ik weer treuren om voorbije smarten,

En voor mezelf mijn ellende weer doorleven

Alsof ik nooit de droeve rekening van smarten

had betaald, betaal ik ze nu opnieuw.

Maar als ik in die droefheid aan je denk, mijn lieve vriend,

Vergoedt dit mijn verlies en eindigt mijn verdriet.

The path we tread

The path we tread, a tapestry untold,

Is woven by the choices we embrace.

Each thread of action, whether brave or bold,

Adds to the pattern, altering time and space.

A simple turn, a word we choose to say,

Can shift the course of rivers in our soul.

We build our future, day by passing day,

And strive to reach a distant, unknown goal.

The roads diverge, a forest dark and deep,

And shadows dance where right and wrong collide.

What secrets will the winding pathways keep?

What lessons learned, where hidden truths reside?

  So choose with care, let wisdom be your guide,

  For in each choice, our destinies abide.