พระมิ่งเมือง
พระมิ่งเมือง เป็นพระพุทธรูปซึ่งสลักด้วยหินศิลาแลงประดิษฐานอยู่ที่ซากพัทธสีมาวัดกลางโกสุมซึ่งตั้งอยู่ริมแม่น้ำชี
ลักษณะเป็น พระพุทธรูปที่มีแค่ครึ่งท่อนบน อยู่ห่างจากที่ว่าการอำเภอไปทางทิศเหนือประมาณ ๓๐๐ เมตร สร้างในสมัยใดใครเป็นผู้สร้างไม่ปรากฏ แต่เข้าใจว่าสร้างในสมัยขอมเรืองอำนาจอยู่ในแคว้นนี้ราว พ.ศ. ๑๓๐๐ – ๑๗๐๐ เมื่อก่อนสถานที่นี้เป็นโบสถ์สร้างหลังคาและฝาผนังพังทลายลงไปมาก องค์พระประธาน (หลวงพ่อมิ่งเมือง) นอนหงายอยู่กับพื้น องค์พระชำรุดมากแขนหักคอหัก เศียรก็ไม่สมบูรณ์และขาก็หักออกเป็นท่อน ๆ เรียงรายอยู่ในป่าดงดิบชาวบ้านเรียกว่า “พระคอกุ้น (พระคอกุด)” ผู้คนที่ผ่านไปผ่านมาต้องนั่งลงกราบไหว้เสียก่อนแล้วรีบไป ไม่กล้าที่จะจ้องมองตรง ๆ
ต่อมาในปี พ.ศ. ๒๔๗๕ นายไซ่เกีย แซ่โค้ว (ซึ่งเป็นต้นตระกูลสัจจพงษ์ในปัจจุบัน) คหบดีเชื่อสายที่มาตั้งรกรากค้าขายอยู่ที่ตลาดโกสุมพิสัยได้มาบนบานว่า
“ข้า น้อยจะไปเสี่ยงโชคที่บ่อนอ่างปลาบึกที่จังหวัดเลย ขอให้หลวงพ่อได้โปรดช่วยให้มีโชคลาภและเดินทางด้วยความปลอดภัยด้วยเถิดจะมา ซ่อมแซมหลวงพ่อให้ครบองค์ จะได้เป็นสง่าราศีและมิ่งขวัญแก่ลูกหลานสืบไป”
นายไซ่เกียก็มีโชคลาภกลับมาจริง ๆ นายไซ่เกียกับพระอาจารย์บุญมี (วงษ์ศึก) เจ้าอาวาสวัดกลางโกสุมพิสัยขณะนั้น พร้อม ด้วยพระภิกษุสามเณรและชาวบ้าน จึงได้ช่วยกันทำการปฏิสังขรณ์โดยการนำส่วนต่าง ๆ ขององค์พระมาต่อเข้าด้วยกัน และซ่อมแซมส่วนที่ชำรุดขึ้นให้สมบูรณ์ ทำการบูรณะสถานที่แผ้วทางให้โล่งเตียง ทำหลังคามุงด้วยสังกะสีให้
จนกระทั่งในปี พ.ศ. ๒๕๐๒ ท่านพระครูพิชัยโกสุมภกิจ เจ้า คณะอำเภอในสมัยนั้น ได้เชิญชวนชาวบ้านสละทรัพย์ก่อสร้างเป็นลักษณะมณฑปครององค์หลวงพ่อไว้ โดยลาดพื้นด้วยซีเมนต์ แล้วต่อเป็นเสาคอนกรีตขึ้นมา มุงหลังคาด้วนกระเบื้อง และท่านเจ้าคณะอำเภอได้เสนอในที่ประชุมให้ขนานนามองค์หลวงพ่อว่า “พระมิ่งเมือง” ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
