Tapestry Of My Thoughts

My Twilight Zone:  A Heartfelt Confession on Paper

I am not a writer; I write because my heart feels heavy, and I want to share my thoughts with society through stories. Each of my short stories reflects a corner of everyday life and the concerns that many of us struggle with. 

I believe writing is like weaving a tapestry; every thought and belief is a thread that slowly settles beside another, forming a single design. When I write from the heart, words flow on their own and reveal my inner truth. But when I write something I do not believe in, it is as if the fabric begins to unravel; everything falls out of rhythm, and the writing loses its life and authenticity.

داستان زندگی من: دردِدلی بر کاغذ

من نویسنده نیستم؛ می‌نویسم چون دل‌گرفته‌ام و می‌خواهم حرف‌هایم را در قالب داستان با جامعه در میان بگذارم. هر داستان کوتاه من گوشه‌ای از زندگی روزمره و نگرانی‌هایی است که بسیاری از ما با آن‌ها دست‌به‌گریبانیم. 

بر این باورم که نوشتن شبیه بافتن یک فرش است؛ هر فکر و باور نخی‌ست که آرام‌آرام کنار دیگری می‌نشیند و طرحی واحد می‌سازد. وقتی از دل می‌نویسم، کلمات خودبه‌خود جاری می‌شوند و حقیقت درونم را نمایان می‌کنند. اما اگر چیزی بنویسم که به آن باور ندارم، گویی تار و پود کار از هم می‌پاشد؛ همه‌چیز از ریتم می‌افتد و نوشته جان و اصالتش را از دست می‌دهد.