Plea for a vegan campus

The Erasmus University Rotterdam is morally obliged to go fully vegan. This radical statement could be perceived as an opinion, preference, or a desire to impose a will onto others. Yet, the statement that the EUR should become fully vegan is a logical conclusion. It is a conclusion that follows from a couple of assumptions. Assumptions that are so trivial, that everyone would agree with them. Undoubtedly, many will not like the idea of a fully vegan campus. But, when everyone agrees on the assumptions, the conclusion follows logically. In this plea, I will explain what these assumptions are and why they lead to a fully vegan campus.

Premise 1: The EUR should be consistent in its policy.

A university is the place where rational arguments and consistency can be expected. The university expects the same from us. From students, it is expected that they provide consistent answers in exams. Inconsistent answers lead to insufficient grades, which in turn block getting a graduate degree. From scientific staff it is expected that they produce consistent articles. Inconsistent articles are not published, and without publications there is no room for promotions. Therefore, given its strict demand for consistency of others, it is not more than fair that the EUR itself implements policy that is consistent.

Premise 2: One may expect good employership from the EUR.

Admitted, employership has a broad meaning, and it is not entirely clear what it means. Yet, at least one can expect that the EUR, where practically possible, should minimize inflicting unnecessary suffering onto others. It is not hard to see that the campus would become a bleak place when the EUR is permitted to inflict unnecessary harm onto others. Do mind: this premise does not state that the EUR cannot harm others, full stop. Firing a person who is bad for the continuity of the university inflicts harm to that person. However, such a measure is necessary for the continuity of the university and can therefore be justified.

Premise 3: Many non-human animals can suffer.

When the EUR is not allowed to cause unnecessary suffering, the question becomes who can suffer. The biological sciences has shown clearly that animals can suffer (for scientific consensus on this topic, see the Cambridge Declaration of Conciousness). Let us not forget that humans are animals: mammals. Of course, there are a lot of differences between animals, such as between an elephant, a rabbit, stork, a dolphin, a turtle and a human. One of the things they share, is their ability to suffer.

At present, the EUR approves of killing animals for meat consumption, but the EUR disapproves of killing humans for meat consumption. Implicitly, the EUR states that there is a difference between humans and non-human animals that justifies this difference in treatment. However, from a moral perspective, all these differences are irrelevant. Take intelligence as an example: Animals are less intelligent than humans. Does this difference justify eating animals for food? On a planet with seven billion people, there is always somewhere someone with the same intellectual capabilities as, for example, a cow. Would the EUR agree to eat such humans? Probably not. Intelligence is thus an inconsistent argument to eat animals: it is at the same time an argument in favor and against killing for consumption.

______________________________

How about other arguments? The lion eats a zebra in the wild, no? When animals can eat each other, why aren’t we allowed to eat animals? Well, the lion eats the zebra out of necessity: it eats to survive. The meat in the canteen is unnecessary and plant-exclusive alternatives are available. What if the animal has had a good life? Well, is eating a human justified, when this human has had a good life? But, we eat meat for as long as humans exist! The reasons for this back then (necessity), do not apply to our campus today. And what about culture? There should be no room for cultural habits that require victims. The recent changes in our attitudes toward Black Pete show that change is possible. An overview of many objections to veganism, and the rebuttal to these objections can be found in ‘De vrolijke veganist’ by philosopher Floris van den Berg, who pleads for a vegan University of Utrecht.

______________________________

The three preceding premises lead to the following conclusion:

Conclusion: The campus of the EUR should be fully vegan.

Simply reducing the consumption of meat undoubtedly is a good step for the environment, but it still costs unnecessary suffering of animals, and is therefore still inconsistent. Also, there is no room for meat that is produced in a way that is more environmentally friendly, for example, meat that is bought at local producers. And how about a vegetarian campus? The production of cows milk and cheese involves separating calves from their mothers. Male calves are killed shortly after birth. Roosters (male chickens) are killed when eggs are produced. All this suffering is unnecessary, because there are plenty of alternatives available.

My plea may seem black and white. The strange thing is that we all accept this black-white thinking when we think of banning racism or sexism. A distinction based on race or gender is morally irrelevant when unnecessary harm is involved. In these cases, the solution is not to reduce such unnecessary suffering a bit. Yet, I acknowledge that my plea for a vegan campus may be inconsistent itself. I challenge the reader to spell out what premises are wrong, or where exactly my plea is inconsistent. When this plea turns out to be inconsistent, I withdraw from it immediately. However, when no inconsistency is found, I hope the Board of Directors takes this issue seriously and moves towards a fully vegan campus. Such an action would perfectly fit the image that the EUR has of itself: “Making Minds Matter”.

Dr. Jan Stoop

Associate Professor Behavioral Economics

Erasmus School of Economics

Pleidooi voor een veganistische campus

De Erasmus Universiteit Rotterdam is moreel verplicht om volledig veganistisch te gaan. Deze radicale stelling wordt vaak opgevat als een mening, voorkeur, of een wens om anderen de wil op te leggen. Toch is de stelling dat de EUR volledig veganistisch moet worden niets meer of minder dan een logische conclusie. Het is de logische conclusie die voortvloeit uit enkele aannames. Aannames die zo triviaal zijn dat iedereen zich hierin kan vinden. Ongetwijfeld zal velen het idee van een volledig veganistische campus tegen de borst stuiten. Maar wanneer iedereen het eens is over de premissen, is vloeit de conclusie daar logisch uit voort. In dit pleidooi zal ik uiteenzetten wat die aannames zijn en waarom ze leiden tot een volledig veganistische campus.

Premisse 1: De EUR moet consistent zijn in haar beleid.

Immers, een universiteit is bij uitstek de plek waar rationele argumenten en consistentie verwacht mag worden. De universiteit verwacht dat namelijk ook van ons. Van studenten wordt verwacht dat ze consistente antwoorden geven tijdens hun tentamens. Inconsistente antwoorden zorgen voor onvoldoendes en onvoldoendes staan afstuderen in de weg. Van wetenschappelijk personeel wordt verwacht dat ze consistente artikelen produceren. Inconsistente papers worden niet gepubliceerd en zonder publicaties is er geen ruimte voor promoties. Het is dus niet meer dan eerlijk dat de EUR zelf eraan wordt gehouden dat het beleid dat ze voert consistent is.

Premisse 2: Van de de EUR mag goed werkgeverschap verwacht worden.

Toegegeven, dit is een breed begrip en het is niet helemaal duidelijk wat het precies inhoudt. Toch mag op zijn minst verwacht worden dat de EUR, waar praktisch mogelijk, het toedoen van onnodig lijden aan anderen minimaliseert. Het is niet moeilijk om in te zien dat de campus een vervelende plek wordt wanneer de EUR zomaar onnodig leed kan aandoen. Let wel, de aanname is niet dat de EUR helemaal geen leed mag aandoen. Het ontslaan van een persoon die slecht is voor de continuïteit van de universiteit zorgt uiteraard voor leed bij die persoon. Echter, zo’n maatregel is nodig voor het voortbestaan van de universiteit en valt daarom te rechtvaardigen.

Premissie 3: Veel niet-menselijke dieren kunnen lijden.

Wanneer de EUR geen onnodig leed mag aandoen, ontstaat de vraag wie of wat kan lijden. De biologische wetenschappen laten overduidelijk zien dat dieren kunnen lijden (voor wetenschappelijke consensus, zie de Cambridge Declaration of Conciousness). Laten we niet vergeten dat mensen dieren zijn: zoogdieren. Uiteraard, er zijn veel verschillen tussen dieren, zoals tussen een olifant, een konijn, een ooievaar, een dolfijnmeen schildpad en een mens. Echter, ze hebben allemaal gemeen dat ze kunnen lijden.

Momenteel keurt de EUR het goed om dieren te doden voor vlees, maar de EUR keurt het af om mensen te doden voor vlees. Impliciet stelt de EUR dus dat er een verschil is tussen mensen en niet-menselijke dieren wat dat rechtvaardigt. Echter, moreel gezien zijn al deze verschillen irrelevant. Neem intelligentie: dieren zijn minder intelligent dan mensen. Op een planeet met zeven miljard mensen is er altijd wel ergens een mens te vinden met hetzelfde intellect als dat van, bijvoorbeeld, een koe. Of betekent het dat mensen met een IQ van 130 mensen met een IQ van 80 mogeen opeten? Waarschijnlijk keurt de EUR het af om een mens te slachten voor vlees. Intelligentie is dus een inconsistent argument om dieren te slachten. Het is tegelijkertijd wel en niet een argument om iets te doden voor consumptie. Een contradictie dus.

_________________________________________

Hoe zit het dan met andere argumenten? De leeuw eet toch ook de zebra op in het wild? Als dieren elkaar mogen eten, waarom mogen wij dan niet dieren eten? Let wel, de leeuw eet de zebra uit noodzaak. Er is hier sprake van nodig leed. De vleesbitterballen in de kantine zijn onnodig, er zijn ook plantaardige bitterballen te krijgen. En als het dier een goed leven heeft gehad? Wel, is het eten van mensenvlees te rechtvaardigen, wanneer dat mens een goed leven heeft gehad? Maar vlees eten doen we al zolang de mensheid bestaat… De redenen die daar vroeger voor golden (noodzaak), gelden bij ons op de campus niet meer. En cultuur dan? Voor culturele gewoontes die slachtoffers eisen moet geen ruimte zijn. De recente Zwarte Pietendiscussie laat zien dat cultuurverandering mogelijk is. Een overzicht van de veelvoorkomende tegenwerpingen en de weerleggingen daarvan is te vinden in ‘De vrolijke veganist’ van filosoof Floris van den Berg – die pleit voor een veganistische Universiteit Utrecht.

_________________________________________

De drie aannames zorgen voor een eenduidige conclusie:

Conclusie: De campus van de EUR dient volledig veganistisch te zijn.

Simpelweg vlees minderen is ongetwijfeld een goede stap voor het milieu, maar het kost nog steeds onnodig dierenleed en -levens en is dus nog steeds inconsistent. Zo is er ook geen ruimte voor vlees dat milieuvriendelijker wordt geproduceerd, bijvoorbeeld omdat het bij lokale boeren wordt gekocht. En vegetarisch dan? Bij het maken van koeienmelk en kaas worden vrouwelijke kalfjes weggehaald bij hun moeder. Mannelijke kalfjes worden kort na hun geboorte gedood. Haantjes worden gedood bij het produceren van eieren. Al dit leed is onnodig, omdat er legio plantaardige alternatieven voorhanden zijn.

Mijn pleidooi lijkt misschien zwart-wit. Het vreemde is dat we zwart-wit denken wel accepteren wanneer het aankomt op het verbannen van racisme of seksisme. Onderscheid maken op basis van ras of geslacht is moreel irrelevant wanneer onnodig lijden wordt aangedaan. De oplossing is dan niet om wat te minderen. Toch, ik erken de mogelijkheid dat mijn pleidooi voor een veganistische campus de plank misslaat. Ik daag de lezer uit om aan te geven welke aannames onjuist zijn, of waar ik inconsistent ben. Als dit pleidooi inconsistent is of de een van de premissen onjuist, dan trek ik het meteen in. Als er geen inconsistenties gevonden worden, hoop ik dat het College van Bestuur dit onderwerp serieus neemt en overgaat op een veganistische campus. Dat past namelijk precies bij het beeld dat de EUR van zichzelf heeft: “Making Minds Matter”.

Dr. Jan Stoop

Associate Professor Behavioral Economics

Erasmus School of Economics