Η θεραπευτική διαδικασία και ο θεραπευτικός σχεδιασμός των συνεδριών βασίζεται κατά κύριο λόγο στο μοντέλο συστημικής ψυχοθεραπείας το οποίο θεωρεί πως οι άνθρωποι γεννιόμαστε και εξελισσόμαστε μέσα σε συστήματα, δηλαδή ομάδες που μας επηρεάζουν, με κυρίαρχο σύστημα την οικογένεια. Οποιοδήποτε σύμπτωμα, δυσκολία η αλλαγή μπορεί να παρουσιάσει ένα άτομο στη ζωή του θεωρείται ότι είναι σε άμεση αλληλεπίδραση και αλληλεξάρτηση με τα συστήματα στα οποία ανήκει. Έτσι, στη συστημική ψυχοθεραπεία δίνουμε έμφαση και παρατηρούμε τα μοντέλα σχέσεων μέσω των οποίων ο καθένας από εμάς σχετίζεται με τους σημαντικούς άλλους, δηλαδή τους συντρόφους, τους φίλους, τα παιδιά κλπ.
Επίσης, η συστημική θεώρηση δεν επικεντρώνεται στα συμπτώματα που μπορεί να εμφανίσει ο καθένας/καθεμία από εμάς (π.χ. κατάθλιψη, κρίσεις άγχους, εμμονικές ιδέες/σκέψεις κ.ά), αλλά στο τι σημαίνουν, τι πιθανότατα εξυπηρετούν και για ποιους λόγους εμφανίζονται. έτσι, στις συνεδρίες ένας στόχος είναι η νοηματοδότηση του συμπτώματος.
Τέλος, στη συστημική ψυχοθεραπεία δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στα όρια, στους ρόλους που έχει πάρει κάθε άτομο μέσα στην οικογένεια (π.χ. παιδί που φέρνει πάντα τη χαρά, δυνατός σύζυγος που αντέχει κλπ), καθώς και στα σχεσιακά μοτίβα τα οποία επηρεάζουν το πώς θα φερθούμε μέσα σε μία σχέση και το πώς θα αντιμετωπίσουμε τις στρεσσογόνες καταστάσεις.