Gottfried Helnwein

Het centrale thema in het werk van Helnwein is het menselijke wezen. Als slachtoffer, maar ook als dader. Vooral het kind is een steeds terugkerend motief in zijn oeuvre. Niet alleen in portretten die hij tekent, fotografeert en schildert, maar ook de invloed van comics, met figuren als Donald Duck^[en Mickey Mouse– hij leerde meer van Disney dan van Leonardo da Vinci, beweerde hij ooit – duidt de wereld van kinderen aan. Kinderen zijn volgens Helnwein dé slachtoffers van onrecht en geweld in onze maatschappij. Hij gebruikt ook kinderen als spiegel voor de geschiedenis. In 1988 maakte hij in Keulen een 100 meter lange installatie met enorm grote portretten van kinderen, om de kristallnacht te herdenken. De kinderen lijken in een eindeloze rij te staan, wachtend om gesorteerd te worden. Deze nacht werd later door de kunstenaar, in zijn boek en documentaire Ninth November Night nog eens herdacht.

Helnweins zelfportretten – foto's, schilderijen, en tekeningen, of een combinatie van dat alles, eventueel bewerkt met de computer – hebben ook, zoals veel van zijn werken rond kinderen, het motief van verwonding en verminking. De kunstenaar beeldt zichzelf veelal af met een omzwachteld hoofd, en gebruikt het metaal van gebogen vorken om de illusie van een foltertuig te geven. Er bestaan veel verschillende varianten (in allerlei materialen) van dit gegeven. In die varianten gebruikt hij dikwijls een andere stilistische benadering, afgeleid van de kunstgeschiedenis: van expressionistisch, via abstract en het tachisme, naar een ernstig monochroom beeld, waarbij het zelfportret een nauwelijks zichtbare schaduw wordt.

Bezoek de website van Gottfried Helnwein