З XVIII ст. на Гродзеншчыне існавала некалькі сінагог. Гэта сведчыць аб рассяленні яўрэяў на нашай тэрыторыі. Пражывалі яны ў гарадах і мястэчках. Захаваліся звесткі аб існаванні сінагог у Скідзелі, Сапоцкіне, Азёрах, Індуры, Адэльску, Парэччы. Яўрэяў тут пражывала шмат да сярэдзіны ХХ ст.

Вядома, што Індура была месцам паседжання старшыняў літоўскіх кагалаў – Літоўскага Ваада – пад час правядзеня кірмашу ў 1720 г. Старэйшыны кагалаў (яўрэйскіх абшчын) вызначалі памеры падаткаў на іўдзеяў. У другой палове XVIII ст. Індура з’яўлялася цэнтрам хасідзізму ў ВКЛ, рэлігійнай плыні, звязанай з дасканалым вывучэннем іўдзейскіх запаведзяў, традыцый і яўрэйскіх законаў. Сюды з’язджаліся хасіды з усёй Літвы з мэтай сустрэчы з цадзікам (праведнікам і духоўным лідарам) Хайкелем Амдурскім, які жыў тут у 1770-1780 гг. У 1766 годзе ў Індуры налічвалася 505 яўрэяў, у 1847 г. – 1220, у 1897 г. – 2194 яўрэя. Амаль усе індурскія яўрэі былі знішчаны фашыстамі ў гады Вялікай Айчыннай вайны.

У Індуры захавалася адзіная на Гродзеншчыне сінагога. Пабудавана яна была ў 1883-1885 гг. і размясцілася на Сінагагальнай плошчы мястэчка. Узводзілі сінагогу ў адпаведнасці з усімі патрабаваннямі – на самым высокім месцы пасялення, фасад арыентаваны на Іерусалім, вялікая колькасць вокнаў, каб кожны, хто моліцца, мог бачыць неба. Сінагога пабудавана ў стылі класіцызму з мінімальным прымяненнем дэкаратыўных элементаў. Будынак узведзены са светлай цэглы. Сінагога перастала дзейнічаць напярэдадні Вялікай Айчыннай вайны і не дзейнічае да гэтага часу

Сінагогі ў Азёрах, Адэльску, Сапоцкіне, Парэччы і Скідзелі былі пабудаваны ў канцы XVIII ст. Яны былі драўлянымі і спалучалі элементы барока і класіцызму. Аднак, яны былі знішчаны: у Азёрах – у 1915 г., у Сапоцкіне – у 1941 г., у Адэльску і Скідзелі – у першай палове ХХ ст.