In de meeste sprookjes en verhalen moet de prinses door een ridder of een prins gered worden. Ze zit bijvoorbeeld in een toren opgesloten of heeft te maken met een lastige draak of een boze stiefmoeder. De prinses uit het lied van Heer Halewyn hoefde echter niet gered te worden, zij is zelf de held van het verhaal....
In de middeleeuwen was er een voorname heer, die tevens een schaduwcarrière had als berucht moordenaar: Heer Halewyn. Deze moordenaar had een aparte methode om aan zijn slachtoffers te komen.
Deze moordenaar had ook een minder bloederig talent. Hij had een stem die de stoelen bij The Voice zou doen omdraaien. Dit paste hij handig toe voor zijn bloederige praktijken. Door naar ze te zingen hypnotiseerde hij zijn slachtoffers en kon hij de vrouwen meenemen in het bos. In het bos liep het slecht af met Halewyns groupies. Hij had daar zijn eigen galgenveld waar hij zijn slachtoffers ophing.
De prinses hoorde over deze schurk en was verbaasd dat niemand hier ingreep. Ze besloot dat zij er dan zelf maar wat aan moest doen.
Aangezien ze een brave dochter was vroeg de prinses eerst toestemming aan haar vader, de koning, om naar Halewyn te gaan. Die vond het niet zo’n goed idee, meisjes die achter deze schurk aangingen kwamen niet meer terug. Ook de koningin was niet zo enthousiast toen de koningsdochter haar om toestemming vroeg en ook haar zus raadde het haar af.
De prinses had echter nog een familielid over en haar broer was wat minder bezorgd. Als ze zich maar netjes zou gedragen moest ze maar doen waar ze zin in had. Dit was voor de prinses toestemming genoeg. Ze besloot zich klaar te maken voor haar missie.
Je zou denken dat ze zich tot de tanden bewapende, maar de prinses koos er juist voor om zich zo mooi mogelijk aan te kleden, haar kroon op te zetten en het beste paard van haar vader te lenen. Gekleed als een echte prinses ging ze dus te paard op zoek naar Halewyn.
Na niet al te lang rijden, had ze deze schurk gevonden. Ook de prinses werd door Halewyn diep het bos in gebracht. Bij het galgenveld aangekomen verleende de schurk, die onder de indruk was van de mooie prinses, onze heldin nog een gunst. De prinses mocht zelf kiezen hoe ze wilde sterven.
De prinses had geen zin om naast de andere vrouwen aan een boom te bungelen. Ze koos er voor om door het zwaard gedood te worden. Ze raadde echter wel de schurk aan om eerst zijn overkleed uit te doen. Onthoofden is een bloederige bedoening.
Halewyn kon deze tip wel waarderen. Zodra zijn aandacht echter afgeleid was door zijn kleding, greep de prinses haar kans. Minder bezorgd om haar eigen kleding, pakte ze het zwaard van de moordenaar en onthoofde ze Halewyn met zijn eigen zwaard.
Die zag dit niet aankomen. Zijn afgehakte hoofd probeerde met zijn laatste woorden de prinses nog te overtuigen om zijn vrienden te roepen, maar hier trapte de heldin natuurlijk niet in. De prinses spoelde het bloederige hoofd af in een bron en stapte met het hoofd weer op haar paard.
Op weg naar huis kreeg ze de ongemakkelijk taak om de moeder van heer Halewyn van de dood van haar moorddadige zoon op de hoogte te brengen. Na deze vervelende taak ging de prinses snel naar het kasteel van haar vader.
Haar familie was heel blij om de prinses weer heelhuids terug te zien. De veilige thuiskomst van de prinses-heldin was reden voor een feestmaal, een feestmaal met als heel aparte tafeldecoratie het afgehakte hoofd van heer Halewijn. (KC)
naar Bron