Nieuws

                                                        Reiger bij de Poel                                                               Tulpen in vaas                Zelfportret

Klik op de naam om naar het Schilderij te gaan.

                      terug naar Hoofdpagina    terug naar Olieverf     terug naar Portfolio Olieverf

Op de voorgrond van het schilderij staan 2 mannen, de grootste is Jan Jacobs, in Zaandam beter bekend als Jan de Czaar.

01-03-2020

In  augustus 2018 waren bij op bezoek in het Zuiderzeemuseum te Enkhuizen, daar heb ik o.a. een foto gemaakt van een steegje. En in februari jl. zijn wij naar een tentoonstelling en lezing over de 17e eeuwse schilder Pieter de Hooch, in Museum Prinsenhof in Delft geweest. Na het bezoek aan dit museum dacht ik aan de in Enkhuizen gemaakte foto en ben ik dit tafereel gaan schilderen, alleen heb ik binnen het raam waar oorspronkelijk een gordijn voor hing een doorkijkje gemaakt.

Pieter de Hooch (Rotterdam, 20 november 1629 - in of na 1684 ) was een Nederlandse kunstschilder. Zijn naam wordt ook wel geschreven als Pieter de Hoogh, Pieter de Hooghe en Pieter Hendricksz. de Hooch. Hij was de eerste die het motief van "doorkijkjes"  op de binnenplaatsen van grachtenpanden introduceerde.  Het schilderen van doorkijkjes was tot dan toe onbekend bij de schilders.

 Het schilderij vind je weer op de pagina "Schilderij 66".

10-01-2020

Voor de Oude Meesters in de zeventiende eeuw was het ‘ijsvermaak’ al een dankbaar onderwerp om vast te leggen en dat geldt nu nog, maar dan moet er wel ijs zijn. Alweer drie jaar geleden was dat er gelukkig even. Vandaar dat ik het schilderij "IJsvermaak op de Poel 2017" heb gemaakt. 

De "Poel" is te samen met het in elkaar overgaande "Zwet" een prachtig stuk water, liggend ten noorden en tegen de plaats Wormer aan. Aan de oostzijde van het "Zwet" ligt het tegen de plaats Jisp aan. Beide  plaatsen vormen samen met de plaats Wijdewormer, de sinds 1991 bestaande gemeente Wormerland.   De aan de Poel gelegen "Poelboerderij" is een heerlijk rust- en uitgangspunt voor de verkenning van deze omgeving. Het schilderij vind je op de pagina "Schilderij 65".

13-04-2019

Vele kunstschilders hebben van zichzelf meerdere schilderijen gemaakt , het "zelfportret". Dus dacht ik dat moest ik ook maar weer eens gaan proberen te maken. Hieronder een tweetal zelfportretten van echt beroemde schilders.

Ja en dan ga je aan het schilderen voor het nieuwe 2e zelfportret. Ik heb het deze keer geprobeerd te maken op de oude manier van de grote meesters uit de gouden eeuw. Eerst na het in potlood opzetten, heb ik met een dunne verf in okerkleur de basis geschilderd en hierna steeds laagje voor laagje de kleuren aangebracht. Het schilderij vind je op de pagina "Schilderij 64".

16-03-2019

Nog een plaatje, -uit rond 1900-, van de Facebookpagina “De rijke historie van de Zaanstreek” door “Appie Jacobsen”.

Op de foto links zie je de Lagedijk te Zaandijk (gem. Zaanstad ) bij het Ezelspad rond 1900, links aan de wegsloot staat het wachthokje van de nachtwacht die als een soort politieagent de wacht hield in de nachtelijke uren. Over het houten bruggetje naar rechts begon het Ezelspad. De naam Ezelspad heeft niets te maken met ezels, maar is ontleend aan oliemolen "De Ezel", die aan het einde van dit pad stond, ongeveer waar nu de Provincialeweg Zaandam-Castricum loopt. Deze molen is gesloopt omstreeks 1890. Het Ezelspad bestaat in zijn geheel niet meer, maar op deze plek ligt nu de Prunuslaan. De naam Ezelspad is wel weer teruggekomen als naam van een pad dat dwars op de Prunuslaan ligt.

Deze foto vond ik zo mooi "Zaans" en daarom heb ik het op de pagina "Schilderij 63" staande schilderij gemaakt.

19-06-2018

Op de Facebookpagina “De rijke historie van de Zaanstreek” werd door “Appie Jacobsen” op 21 april 2018 deze foto met de hieronder staande tekst geplaatst:

"Dat het Blauwepad schilderachtig was, valt na het zien van deze foto niet te ontkennen. Het Blauwepad lag door een sloot gescheiden van het Meester Cornelispad. En het had het misschien wel verdiend om door een schilder van naam voor het nageslacht vast gelegd te worden. Dat kan natuurlijk nog, maar dan vanaf een foto, misschien ooit iets voor Arnold de Lange. Natuurlijk was er van woongenot, zoals men dat nu meent te kennen (hoewel dat genot niet voor iedereen is weggelegd) toen geen sprake. En vooral op het gebied van hygiëne wel wat te wensen, al hebben de mensen van toen ten aanzien daarvan weinig wensen geuit, omdat ze niet beter wisten : een koude kraan of  een waterpomp op het aanrecht, nou aanrecht is een groot woord, een plee op de sloot, of een vaatje binnen en een fornuis, of een kachel voor de verwarming, vaak met hout of turf gestookt. Als je het zelf hebt meegemaakt weet je ook dat je daar gewoon heel tevreden mee was." 

Dit inspireerde mij zo, dat ik dacht wat Arnold de Lange zou kunnen, kan ik ook proberen en zo is het op de pagina "Schilderij 62"staande schilderij ontstaan.

09-05-2018

Van de Facebookpagina “De rijke historie van de Zaanstreek” door “Appie Jacobsen” 21 april 2018

heb ik een foto en de tekst over het Blauwepad in Zaandam overgenomen. De ondertekening staat al op het paneel te vinden op de pagina "Ondertekening voor Schilderij 62"

Het verhaal komt later bij de foto van het schilderij.

26-04-2018

In de winter van 2016, gingen we een wandeling maken naar onze broer en zwager Guido die ook in Wormer woont. Daar er een behoorlijke laag ijs lag konden we lopend over het ijs naar zijn huis wandelen via de"Poel"en het "Zwet"  Tijdens deze wandeling trof ik het watermolentje met hekje er omheen aan en heb daar een foto van gemaakt met als resultaat dit schilderij te vinden op de pagina "Schilderij 61"

29-03-2018

Op een dag in februari 2018 was ik op het spreekuur van mijn huisarts. Tijdens het gesprekje kwamen wij ook te spreken over schilderwerk ook omdat hij zelf was begonnen met schilderlessen. Aan het eind van het gesprek gaf hij mij de opdracht om voor mijn zelf een schilderij te maken met als motto "Hoop". Dit schilderij vind je op de pagina "Schilderij 60"

14 02-2018

Op maandagochtend 28 augustus 2017 fietste ik vanuit Assendelft via Krommenie naar huis, toen ik op de Zuiderhoofdstraat langs de kunstuitleen-winkel van Slort kwam en daar weer diverse mooie schilderijen in de etalage zag staan. Eén daarvan had mijn extra aandacht getrokken en ik dacht zoiets wil ik ook schilderen en dat werd het schilderij op de pagina "Olieverf schilderij 59"

16 11-2017 

Onze schoonzoon Peter vroeg een paar maanden geleden of ik voor een verrassing van zijn vrouw,  -onze dochter Femke-, ook een schilderij wilde maken, naar het voorbeeld van het schilderij dat ik hem had gegeven (zie hierover het nieuws van 28-07-2014), maar dan een plaatje vanuit haar geboorte plaats Zaandam. Op de website van het gemeentearchief Zaanstad vond ik onderstaande afbeelding (foto links uit 1869). en (foto rechts) de situatie door mij gefotografeerd in 2017.

Het betreft hier het begin van de Zuiddijk te Zaandam met links de ingang van de Oostzijderkerk. Het er pal tegen aanstaande pand op de rechter foto in witte kleur, was voor de samenvoeging van Zaandam-Oost en Zaandam West (in 1811) het gemeentehuis van Zaandam-Oost en is nu een onderdeel van het kerkgebouw. Het volgende pand links is de tabakszaak van de fa. Köhne dat ook op het vorige schilderij "Brand in het Oude Londen" foto 2 staat afgebeeld. Het witte gebouw in het front is het voormalig gemeentehuis van Zaandam. Sinds de samenvoeging van de zaangemeenten tot Zaanstad is dit geen gemeentehuis meer. 

Het schilderij kun je vinden op de pagina "Olieverf schilderij 58"

28-06-2017

Vlak bij ons huis is een soort wilde tuin ontstaan op een braak liggend stuk land, diverse planten waaronder klaprozen kleuren ieder jaar dit veld weer prachtig in, zo ook in juni 2017. 

Hiervan heb ik een kleine fantasie gemaakt.

Het schilderijtje kun je vinden op de pagina "Olieverf schilderij 57"

08-06-2017 

In 1969, toen ik net bij de vrijwillige brandweer was, heb ik eens geprobeerd om vlammen uit een raam komend te schilderen, maar daar is het wat schilderen betreft ook bij gebleven. Nu dan toch een schilderij met vlammen uit de ramen.

Ik begin met een citaat uit het het boek "Brandalarm" door een van de grote vrijwillige brandweermannen uit de Zaanstreek, de heer H.L.M. van Heijnsbergen in geschreven 1945:

In de nacht van 5 op 6 maart 1934 rukte de vrijwillige brandweer van Zaandam uit naar "het Oude Londen", waar reeds de overgrootvaders van iedere rasechte Zaankanter tabak betrok; - de zaak van de oude getrouwe dienstknechten, die veertig, vijftig en zestig jaar "trouw en eerlijk"de familie Köhne hebben gediend, die zaak met eigen pelmolen (de Traanroeier), koffiebranderijen, tabakskerverij, eigen gerij met vracht- en reiswagens, met koetsier en livrei enz enz., die oude solide zaak dan, wilde in deze nacht verbranden, maar de brandweer stak daar een stokje voor. Even na 12 uur werd de brand door een voorbijganger ontdekt. Niet in één der talrijke panden van de firma in de Peperstraat, maar maar in de winkel aan het begin van de Zuiddijk, bij de Oostzijderkerk. Nadat de bewoners gewekt waren, begon de jongste der 2 firmanten, die zelf Commandant van de motorspuit no.2 is, de blussing door middel van een standpijp op de waterleiding. Maar er zat veel vuur, voornamelijk tussen de plafonds. Toen de brand erger werd, wilde  één der firmanten nog naar boven om iets te halen, maar het werd hem door politie- en brandweermannen belet en dat was maar goed ook, want dadelijk daarop stond de trap in brand en hij zou niet terug gekund hebben. Ook de motorspuit no.2 en daarna de no.1, kwamen de waterleidingploeg assisteren, en gezamenlijk wist men het vuur, dat het goedgevulde magazijn teisterde, te stuiten. Ook de winkel winkel leed veel van het water, maar het liep toch nog goed af. Tamelijk wat tabak ging te vroeg in rook op. Het was wel de bedoeling dat dit artikel in rook zou worden omgezet, maar nu niet. De oorzaak was niet bekend; de verzekering dekte de schade.

En dan nu naar het schilderij "Brand in het Oude Londen". Een uitslaande brand in het zelfde pand maar nu bijna 50 jaar later in de nacht van donderdag op vrijdag 31 september 1982. De zaak is al lang geen tabakszaak meer, maar een winkel in tweedehands kleding met de naam "Weinig zat". Een aantal uren voor deze brand was er een grote vechtpartij uitgebroken bij bar "Z-Negen" even verderop staand. Het winkelpand was ook in het bezit van de eigenaar van bar "Z-Negen" en het vermoeden was dat dit de aanleiding is geweest van brandstichting in de winkel. De brand werd door verschillende éénheden van brandweer Zaandam, waaronder "Kring 1" de blusgroep waarvan ik in die tijd zelf één van de bevelvoerder was geblust.

Tijdens de brand moest de politie zelfs gebruikmaken van hondengeleiders om luidruchtige cafébezoekers uit de buurt te houden. Hierbij werd een collega brandweerman door een politiehond in zijn been gebeten. 

Het schilderij kun je vinden op de pagina "Olieverf schilderij 56"

11-05-2017 

Weer is een kleinkind van ons één jaar geworden. In mijn traditie voortgaande om als ze 1 jaar worden een portret van hen te schilderen, is nu de beurt aan onze kleinzoon Espenn Aurelius Bear Wortman, hij is op 23 april 2016 geboren en een zoon van onze dochter Femke en schoonzoon Peter Wortman. 

Zij hebben nu 4 kinderen en wel dochter Myrthe en zoon Cai van onze eerste schoonzoon (in herinnering) Robert Nieweg en de zonen Zeph en Espenn. 

Het schilderij kun je vinden op de pagina  "Olieverf schilderij 55"

Helaas heb ik lang niets geschilderd, maar was de traditie van de één jarige schilderen, er de reden van om de kwasten weer ter hand te nemen en gelukkig ben ik gelijktijdig met het portret ook begonnen aan een nieuwe schilderij dat nu op de ezel staat.

16-11-2015

In het voorjaar hebben we een bezoek gebracht aan het Mauritshuis in Den Haag, waar we oa. het schilderij "Meisje met de parel" van Vermeer (zie hierover ook het nieuws van 12-02-2011) en "de Stier" van Potter uit 1647 hebben bekeken. Na het bezoek aan het Mauritshuis, wandelde we langs de vijver van de Binnenhof en troffen daar een stukje kermis aan, waarvan ik het volgende tafereeltje in impressionistische stijl heb geschilderd, te vinden op de pagina "Olieverf schilderij 54"

Over "de Stier" van Potter uit 1647, een van de beroemdste schilderijen uit het Mauritshuis het volgende:

Paulus Potter is een specialist in het schilderen van dieren tijdens de Nederlandse gouden eeuw, een kunstenaar uit de stijlperiode van de barok, opgeleid door zijn vader, Pieter Potter. De dieren in zijn schilderen, vooral koeien, stieren en schapen, vormen het centrale motief van zijn composities. Het geschilderde landschap er om heen dient vooral als decor voor de nadrukkelijk op de voorgrond geplaatste dieren.

De romp staat recht, terwijl de schouders en bilpartij onder een lichte hoek staan. De verklaring daarvoor laat zich raden. De beroemde stier van Potter is gebaseerd op verschillende voorstudies, getekend naar aanleiding van verschillende dieren. Een tweede interessant aspect aan het schilderij is dat Potter tijdens het maken kennelijk besloot om het schilderij nog groter te maken. De stier was eerst het enige beeldvullende motief op het schilderij, maar de kunstenaar besloot tijdens het maakproces extra stukken aan het schilderij toe te voegen. De naden, waar de extra stukken doek zijn vastgenaaid aan het originele doek zijn nog altijd te zien.

16-11-2015

Weer is een kleinkind van ons één jaar geworden. Het is ondertussen een traditie van mij geworden om dan een portret van hem of haar te schilderen.

Nu is het de beurt aan onze Zeph Akhilleus Robert Wortman, hij is op 14 juni 2014 geboren en is de zoon van onze dochter Femke en schoonzoon Peter Wortman. Zoals je kunt zien, heeft hij ook de naam "Robert" meegekregen, dit is de naam van Femke haar eerste echtgenoot die helaas op op 30 september 2012 is overleden.(zie 12-12-2012).

Het schilderij kun je vinden op de pagina "Olieverf schilderij 53".

Helaas is de zin in het schilderen weer wat verdwenen, maar er staat wel nog een schilderij op de ezel en ik hoop daar eerdaags weer aan te gaan werken en komt dit natuurlijk ook weer op de Site.

30-05-2015  

Een van mijn hardlooptrainers van A.V. Lycurgus Krommenie, had tijdens de training het "fine arts magazine Tableau" mee. 

Hierin stond,-vol in kleur-, een schilderij van Pablo Picasso en dat vond ze zo prachtig. Heel voorzichtig vroeg zij mij of ik dat schilderij voor haar kon naschilderen en als het kon op de ware grootte. Aangezien ik standaard formaten gebruik is dit schilderij 70x100 cm geworden (origineel is 80x91,4 cm)

En zo ontstond mijn schilderij "Les Pierreuses of Deux femmes au bar" 

Hier nu iets over de schilder en het schilderij.

Pablo Picasso schilderde dit schilderij tijdens zijn z.g. "Blauwe periode" in Barcelona in het jaar 1902, Het is geschilderd in olieverf op linnen, de maat is 80 x 91,4 cm, het hangt in het Hiroshima Museum of Art in Japan.

Picasso's Blauwe periode 1901-1904.

In de winter van 1900 - 1901 is Picasso in Barcelona en zijn vriend Casagemas is achtergebleven in Parijs. In februari 1901 pleegt Casagemas zelfmoord, een onbeantwoorde liefde heeft hem tot die daad gebracht.

Als Picasso dat bericht hoort, is hij geschokt. Zijn vriend en toeverlaat, waarmee hij heeft gewerkt in Horta de Ebro en samen een atelier heeft gehad in Barcelona, en waarmee hij zijn eerste reis naar Parijs heeft gemaakt, deze vriend is niet meer.

In de zomer van 1901 maakt hij enkele schilderijen met de dood van Casagemas als onderwerp.

Zijn thema's voor zijn schilderijen worden somber, het drukt de armoede uit waarin hij leeft, met onderwerpen als ouderdom, eenzaamheid, maar ook de wereld van het circus.

Mijn schilderij is te zie op de pagina "Olieverf schilderij 52" 

17-04-2015  

Een Half jaar, dat is de tijd tussen nu en de laatste keer dat ik iets nieuws heb gemeld. De donkere dagen kwamen weer aan een mijn brein-barometer liep weer terug, de zin om te schilderen verdween. Maar nu is het voorjaar en de barometer loopt weer op, dus ik ben weer aan de slag met doek, kwasten en verf. Er stond al vanaf september 2014 een schilderij op de ezel dat nodig af moest. Het verhaal hierachter is het volgende:

Toen een paar vrienden van onze dochter en schoonzoon uit Sneek bij hen op bezoek het schilderij van "de Kerkstraat 38 Bolsward van juli 2014" zagen zeiden ze, "Oh zo´n schilderij van onze straat met ons huis er op zouden wij ook heel graag hebben". Al snel daarna waren wij bij de kinderen in Sneek en moesten we natuurlijk direct naar die straat en dat huis ook in Bolsward. Heel aardige mensen en wat wil, de poes die ik in de tuin zag zitten bleek ernstig ziek te zijn. Ik dacht dat is wat voor op het schilderij. Ook lieten zij mij een heel mooi opgeknapte oude fiets zien, deze bleek van opa te zijn geweest en deze gebruikte deze fiets voor zijn werk als schoorsteenveger in de stad Bolsward. Dit waren genoeg ingrediënten voor het nieuwe schilderij met de naam "Hoogstraat 21 Bolsward", te zien op de pagina "Olieverf schilderij 51" . Twee dagen na ons bezoek is de poes helaas al overleden, en wat hebben die mensen lang moeten wachten op dat schilderij, maar gelukkig is het nu klaar.

Het is misschien wel leuk om nog even terug te gaan naar het verhaal van 28-07-2014, want dat had nog een heel aardig vervolg.

Kijk maar eens naar de onderstaande filmpjes.

Bolswards nieuwsblad van 13 februari 2015 meldt:

Bolsward – Het  houten beeld Visserman met Jonkje op de Kapelpost in de Kerkstraat in Bolsward wordt vervangen voor een bronzen exemplaar.

Nadat in augustus 2014 het houten beeld dat Dirk Bosma twintig jaar geleden maakte, voor de 80ste keer werd vernield, was er een anonieme houtbewerker die de schade herstelde. Maar tijdens dat herstel bleek dat het beeld dermate is aangetast door de tand des tijds dat het hooguit nog één tot twee jaar kon blijven staan.

Het beeld is al twintig jaar beeldbepalend bij de brug in de Kerkstraat en is met het stadhuis een van de meest gefotografeerde plekken van Bolsward. Voor de redactie van TV Bolsward reden om een actie te houden voor behoud van de fiskerman. In samenwerking met de familie Bosma is een plan gemaakt voor een bronzen replica.

De Hendrick Nannes en Catrijn Epes stichting, stichting het Weeshuis en  Stichting Sint Anthony Gasthuis staan garant voor een groot deel van de kosten voor de bronzen replica. Het bronzen exemplaar wordt gegoten bij bronsgieterij Flassh in Balk. De verwachting is dat de bronzen visserman in de zomer zijn plekje op de leuning van de Kapelpost terugkrijgt. 

17-10-2014

Ja, de tijd vliegt en nu is het alweer oktober 2014 maar op 18 augustus was ik op de verjaardag van mijn zwager Frans en zag ik een klein schilderijtje in wording op de ezel van mijn schoonzuster Gerda staan. Nu moet ik even vertellen dat mijn schoonzuster Gerda ook schilderes voor haar plezier is en niet zo'n beetje ook. Zei schildert, -heel fijn-, prachtige mensen figuren en bloemen.

Maar op die verjaardag kwam de vraag aan mij, heb je dat schilderijtje op de ezel al zien staan en toen "het is mijn ding niet, ik kan er niet toe komen om er verder mee te gaan en als het dan toch moet, maak ik er een winterlandschap van. Dat is eenvoudiger voor wat betreft de bomen (geen blaadjes) en de kleuren (grijs en wit)". Maar de bedoeling was een zomers tafereeltje.

De gehele ondertekening had ze er al opstaan en 2 boomstammen waren al geschilderd. Mijn antwoord was direct "ja dat vind ik erg leuk om te doen, want zo te zien is het mijn ding wel. En zo ging ik aan het einde van de avond met het schilderijtje onder mijn arm naar het atelier (onze huiskamer).

Het schilderijtje is voor een tante van mijn schoonzus. Zij zit nu in een tehuis voor ouderen en zou heel graag een schilderijtje willen hebben met daarop haar huis, waar zij jaren in gewoond heeft. Het schilderijtje heet "Aunty Elsie's huis" en dat klinkt "Engels" en dat klop, want tante Elsie woont in Amerika en daar gaat het schilderijtje dus ook naar toe. Ons gezamenlijk werk is dus nu ook overzees terecht gekomen. Wie had dat gedacht.  

En nu kun je het resultaat zien op de pagina "Olieverf schilderij 50".

Tussen juli en oktober waren er ook nog andere verzoeken tot schilderen gekomen en daar ben ik nu ook druk mee bezig, maar dat zie je over een tijdje wel weer.

28-07-2014

23 april 2014 is onze dochter Femke in het oude stadhuis van Bolsward, - na het verlies van haar man Robert, die tot ons groot verdriet bij een sportongeval om het leven is gekomen -, opnieuw in het huwelijksbootje gestapt met Peter Wortman geboren in Bolsward en later wonend in de stad Sneek. 

Het stadhuis heeft een achtkant een toren met een luidklok (1619) van Hans Falck, een klok (1680) van Petrus Overney en een beiaard uit 1955. Op de grote klok van het klokkenspel staat het volgende randschrift: Tel zorgvuldig de uren welke mijn stem verkondigt: een van die vele zal uw laatste zijn. In het souterrain bevond zich ook een waag en was daardoor één van de Waaggebouwen in Friesland die in een stadhuis was gevestigd. Er hangt nog een grote weegschaal. De gevangenpoort leidde naar de gevangenis boven in het gebouw. Onder de zolder van de toren bevindt zich een Oudheidkamer.

In de periode 1892 tot 1895 werd het stadhuis gerestaureerd naar een plan van de Rotterdamse architect Jan Verheul.

Sinds Bolsward in 2011 is opgegaan in de gemeente Súdwest-Fryslân wordt het gebouw nauwelijks meer gebruikt. De bewoners van Bolsward zoeken een nieuwe bestemming voor het pand.

Na de bruiloft verbleven we de nacht en ochtend in hotel "het Weeshuis" aan de Kerkstraat in Bolsward.

De volgende dag nog even een ommetje makende in Bolsward, zag ik een prachtig plaatje in de Kerkstraat. Daar staat een levensgroot houten beeld van een mannetje dat staat te vissen bij Kerkstraat 38. Dit plaatje zag er net zo uit als een stadsgezicht dat bij mijn buren hangt en wat ik heel mooi vond. En omdat mijn schoonzoon heel graag ooit een schilderij van mij aan de muur zou willen hebben dacht ik, dit wordt het. Snel een foto gemaakt van het tafereeltje. Hierop is te zien de Kerkstraat met er bovenuit stekend de toren van het oude stadhuis van Bolsward.

Rechts het huis nr. 38 van de familie Bosma met daarvoor oorspronkelijk het houten beeld gemaakt door de heer Bosma zelf, maar door de vrije mogelijkheden die een schilder heeft aangepast in.... opa Bakkebaard.

Schoonzoon Peter wilde graag samen met Femke in zijn huis in Sneek gaan wonen en dat moest natuurlijk een heel fijne en vooral mooie plek worden om te wonen voor het hele gezin met nu 3 kinderen, want Zeph is ook ondertussen op 14 juni 2014 geboren.

Al met al een hele drukke tijd voor beide families en het nieuwe gezin Wortman.

Toen we vakantie hadden in de week van 14 juli jl. hebben we besloten een aantal dagen in een hotel in Sneek te boeken, enerzijds om er even tussen uit te zijn en anderzijds om het jonge gezin nog wat te helpen. We zijn op een van de dagen met de fiets naar Bolsward gereden om onder anderen nog even op het plekje van de foto te kijken. Daar stond de oude Bolswardse groente man, de heer Bosma voor zijn huis Kerkstraat 38 en begon ons direct in geuren en kleuren over zijn hobby beeldhouwen in hout te vertellen. Het kon niet uitblijven of we moesten ook binnenshuis diverse door hem gemaakte prachtige beelden zien. Helaas kan hij zijn hobby niet meer uitvoeren omdat zijn ogen dat niet meer toelaten. Ik vertelde hem dat ik schilderde en zijn huis en de straat aan het schilderen was als cadeau voor in het nieuwe huis in Sneek. Toen ik hem dan ook het fotootje op mijn smartphone wilde laten zien ging dat niet van wegen zijn slechte ogen. Daarom had ik afgesproken, dat als het schilderij klaar zou zijn, hij de eerste was die het zou zien. nog voor dat de kinderen het kregen, en dat vond hij geweldig. Alvorens zaterdag en zondag 26 juli en 27 juli nog weer een weekend in een hotel in Sneek te verblijven om zodoende onze kinderen nogmaals te helpen, zijn we direct naar Bolsward gereden om het schilderij op foto aan de heer Bosma te te geven. 

Hij vond het schitterend dat we langs kwamen en natuurlijk moesten we nog even binnenkomen om ook zijn vrouw te ontmoeten en haar het schilderij te laten zien. Het bleek dat diverse van zijn 11 zusters die hij had, ook geweldig kunstzinnig waren, want er hingen prachtige schilderijen en ook stonden er hele mooie keramische werkstukken in huis. Wat een verborgen talenten zijn er toch in de wereld!!. Zie de pagina "Olieverf schilderij 49" 

11-06-2014

Op een ochtend in maart dit jaar, zag ik een collega hardloper die ik regelmatig op de atletiekbaan tegenkom in het voorjaarszonnetje zitten op een botensteiger bij het watergemaal "het Leven" op de grens van Zaandijk en Wormerveer. Het uitzicht over de Zaan, de Zaanse schans en Zaandijk was prachtig om te zien. 

14 dagen later zat hij daar weer en ook weer in de zon. Ik dacht wat hij kan, kan ik ook en ben bij hem gaan zitten. Het gesprek dat volgde ging over andere hobby's dan hardlopen. Ik zei dat ik onder andere schilderde. Direct zei hij "Oo, wil jij dan wat voor mij schilderen" mijn directe reactie was "Nee dat doe ik niet!". Even later vroeg ik hem, wat zou je dan geschilderd willen hebben. Hij zei een mooi Zaans plaatje. Hierop heb ik gezegd als het mij lukt en het ziet er naar mijn idee goed uit krijg jij je schilderij. Daar nog zo zittend dacht ik dit vergezicht over de Zaan vindt hij vast mooi, anders zat hij daar niet regelmatig. Zo gedacht ben ik de volgende dag wat foto's op die plek gaan maken en het schilderij was geboren. Zie de pagina "Olieverf schilderij 48" 

De grootste molen op het schilderij is oliemolen "de Bonte Hen" Als je hierover een filmpje wilt zien, klik op het driehoekje op het onderstaande plaatje. In het filmpje hoor je de molenaars met een "Zaans"  accent praten.

Er is een uitspraak in de Zaanstreek die zegt "De Zaandijkers verkeren altijd tussen het Leven en de Dood". Dit heeft te maken met het feit dat op de plek waar ik het schilderij heb geschilderd het watergemaal "het Leven" staat ,-lang geleden was dit ook een molen met die naam-, en dat als je verder gaat aan de andere kant van het dorp meelmolen "de Bleeke Dood" staat. 

13-04-2014

Ik bracht twee maanden terug de buurman naar de pijnpoli van het ziekenhuis en omdat ik daar even op hem moest wachten deed ik een rondje door de gangen. Deze zijn aan de muren mooi versierd met kunstwerken van diverse schilders en fotografen. Deze kunst hangt daar in bruikleen van de "Kunstuitleen" in Zaandam. Twee van de kunstwerken spraken mij wel aan en één daarvan "Zonsondergang op zee"  heb ik ook geschilderd. De andere die komt wel op een later tijdstip voor de dag. Zie de pagina "Olieverf schilderij 47"

4-12-2010 

In juni 2010 fietste ik langs het Zaantheater en daar in de Zaan lag en heel mooi oud zeilschip. Toen ik dichterbij ging kijken, bleek het een Russisch schip       te zijn en werd ik gewenkt door een matroos die in half Engels zei dat ik op het schip mocht kijken. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd en gelukkig had ik mijn fototoestel bij mij. Uit eindelijk heb ik verschillende foto's van het schip en ook van de matroos gemaakt. 

Die foto's waren de basis van het schilderij "de Matroos op de Shtandart." geplaatst op de pagina "Olieverf". 

In 1698 werd het schip de 'Pieter en Paul' te water gelaten, gebouwd met hulp van de tsaar.

Een Amsterdamse legende.

Toen Czaar Peter de Grote in Amsterdam verbleef ging hij eens op bezoek bij een vriend. Toen hij bij het huis van die vriend aankwam stond de meid voor het huis de stoep te schrobben. Peter vroeg of hij er langs mocht. De meid zei dat hij even moest wachten omdat ze nog niet klaar was. Nogmaals zei Tsaar Peter dat hij er langs wilde, waarop de meid zei: “Al was je de burgemeester van Amsterdam, nog kom je er niet langs”. 

Het fregat "Shtandart" was het eerste schip van de Russische Baltische vloot. Haar kiel werd gelegd op 24 april 1703 op de werf in de buurt Olonetsky Olonets  door het decreet van tsaar Peter en opdrachten van commandant Aleksandr Mensjikov. 

Het schip werd gebouwd door de Nederlandse scheepstimmerman Vybe Gerens onder het directe toezicht van de tsaar. 

Zij was het eerste vlaggenschip van de Keizerlijke Russische Marine en was in dienst tot 1727. 

In 1727 gaf Catherina I het bevel om het schip te late restaureren. De snelle bouw en het te weinig onderhoud begonnen hun tol te eisen. De romp was zo beschadigd, dat wanneer ze het schip uit het water wilde tillen, het gewoon in tweeën zou breken. Dus besloot Catherina I dat er een replica van het schip moest worden gebouwd. Maar met de bouw van deze replica zou pas in 1994 gestart worden door een team vrijwilligers en idealisten.

De replica van het fregat heeft drie masten en haar verplaatsing is 220 ton. Ze is 25 meter (82.0 ft) lang in haar hartlijn, 27,5 meter (90 ft) lang op het dek en 34,5 meter (113 voet) lang in het algemeen. De Shtandart is 6,9 meter (23 ft) breed met een diepgang van 3,3 meter (11 ft). Het schip is ontworpen voor snelheden tussen de 8-9 knopen onder zeil, en onder hulpmotoren,-vereist door de moderne normen-, tot 15 knopen (28 km/h).

De oorspronkelijke bemanningsgrote in 1703 was tussen 120 en 150 man, en de moderne bemanning nu bestaat uit 30 cursisten en 10 officieren.

Voor meer informatie over de huidige “Shtandart” zie de website.

bron: Wikipedia