1965 - De "oer"-stoet

In 1965 viert Wilrijk zijn 1200ste verjaardag. De jarige kreeg toen een origineel cadeau om deze gebeurtenis te vieren: een heuse stoet!

Het thema voor de stoet was al snel gevonden: geiten. Een dier dat al ruim 200 jaar op de agenda van de gemeente stond, nadat zo'n 200 jaar eerder het toenmalige gemeentebestuur geitjes schonk aan de arm(st)e inwoners. De inwoners van Wilrijk kregen al snel de bijnaam "de Geitekoppen". In het begin was deze bijnaam als een weinig fraaie scheldnaam gelanceerd. Maar in de loop van de geschiedenis hebben de Wilrijkenaars met veel liefde hun bijnaam "Geitekoppen" geadopteerd en nu is het haast een eretitel.

Een stoet dus als verjaardaggeschenk. Van die eerste stoet werd heel wat verwacht, zeker met de aanwezigheid van de Vlaamse en Duitse televisie erbij. Helaas viel het verjaardagsfeestje flink in het water. Letterlijk zelfs, want op de dag dat de eerste Geitestoet door de Wilrijkse straten trok, hebben de weergoden alle sluizen opengezet en een heuse zondvloed boven Wilrijk losgelaten.

Gelukkig was er nog een herkansing: een weekje later ging de stoet voor de tweede keer uit, deze keer onder een stralende zon.

Die eerste Geitestoet starte met immense ambities. Als regisseur werd Frans Van Immerseel aangetrokken. Van Immerseel, van oorsprong een kunstenaar, had inmiddels ook al een hele reputatie als stoetenbouwer opgebouwd, zocht een originele invalshoek voor deze eerste editie van de Geitestoet.

In de bibliotheek vond hij een boekje van Conscience met daarin de geboortegeschiedenis van Lange Wapper. Voor Jan met de pet is deze figuur, een kwelgeest met een reuzenformaat qua lichaamsbouw, afkomstig van Antwerpen. Maar in het boekje van Conscience vond Van Immerseel dat "Lange Wapper geboren is op het gehucht De Nachtegaal." En waar ligt dat gehucht: juist, op het grondgebied van ... Wilrijk.

Van Immerseel had zijn originele invalshoek: vanaf de eerste stoet kreeg Lange Wapper een centrale plaats in het geheel, met een eigen praalwagen.

Ondanks het eerste uitgeregende weekend kon het jarige Wilrijk uiteindelijk (dankzij het zonnige tweede weekend) terugblikken op een geweldig verjaardagsevenement.

Een nieuwe traditie was geboren. Zo leek het toch. Maar de (financiële) realiteit besliste daar anders over...