ฟังก์ชันการแสดงผล

การแสดงผลข้อมูลและรับข้อมูลจะเรียกใช้ฟังก์ชันที่มีอยู่ในภาษาซีได้แก่ printf() putchar() puts() scanf() getchar getch() เป็นต้น โดยฟังก์ชันเหล่านี้ จะจัดเก็บไว้ใน I/O Library อยู่ในไฟล์ที่ชื่อว่า stdio.h และ conio.h ในไดเรคทอรีชื่อ INCLUDE ดังนั้นถ้าต้องการเรียกใช้ฟังก์ชันเหล่านี้ จะต้องทำการประกาศไลบรารีเหล่านี้ไว้ในส่วนหัวของโปรแกรมด้วยเสมอ

การแสดงผลข้อมูล

ฟังก์ชัน printf()

เป็นฟังก์ชันมาตรฐานในภาษาซีที่ใช้แสดงข้อมูลออกทางจอภาพ ฟังก์ชันนี้นิยามไว้ใน I/O Library ในไฟล์ชื่อ “stdio.h”

รหัสรูปแบบ (Format Code)

ใช้สำหรับควบคุมการแสดงผลของนิพจน์หรือตัวแปรออกทางจอภาพ

ตารางแสดง รหัสรูปแบบชนิดต่าง ๆ ที่นิยมใช้ในภาษาซี

รหัสควบคุมการแสดงผล (Carriage Control)

ใช้สำหรับควบคุมการจัดข้อความที่จะแสดงผลออกทางจอภาพ ให้มีความสวยงามมากขึ้น การเขียนรหัสเหล่านี้จะต้องมีเครื่องหมาย “\” (Blackslash) นำหน้าเสมอ ค่าที่ตามหลังอาจเป็นตัวเลขหรือตัวอักษรก็ได้ ซึ่งถ้าเป็นตัวเลขจะใช้กับระบบเลขฐานแปดหรือฐานสิบหกเท่านั้น

การใช้เลขฐานสิบหก จะต้องมี “\x” นำหน้าเสมอ เช่น

“\x41” แทน “A” (A เลขฐานสิบคือ 65 ฐานสิบหกคือ 41)

“\x61” แทน “a” (a เลขฐานสิบคือ 97 ฐานสิบหกคือ 61)

สำหรับเลขฐานแปดให้เขียนตัวเลขได้เลย แต่ต้องมีขนาดไม่เกิน 3 หลัก เช่น “\101” แทน “A” หรือ “\141” แทน “a”

ตารางแสดง รหัสควบคุมการแสดงผล

ตัวอย่างที่ 1

#include <stdio.h>

main()

{ printf(“G”);

printf(“irl”);

}

ผลลัพธ์

Girl

ตัวอย่างที่ 2

#include <stdio.h>

main()

{ printf(“CIT”);

printf(“\tDepartment”);

printf(“\nNPRU”);

}

เว้นระยะ 8 ตัวอักษร

ผลลัพธ์ CIT Department

NPRU

ตัวอย่างที่ 3

#include <stdio.h>

main()

{

int num1 = 10,num2 = 20,num3 = 30; //เป็นการประกาศตัวแปรและกำหนดค่าให้กับตัวแปร

printf(“%d %d %d”,num1,num2,num3);

}

หรือเขียนโปรแกรม โดยประกาศตัวแปรให้เสร็จเรียบร้อยแล้วค่อยกำหนดค่า

ตัวอย่างที่ 4

#include <stdio.h>

main()

{

int num1,num2,num3; //เป็นการประกาศตัวแปร

num1 = 10; //กำหนดค่าให้กับตัวแปรnum1

num2 = 20; //กำหนดค่าให้กับตัวแปรnum2

num3 = 30; //กำหนดค่าให้กับตัวแปรnum3

printf(“%d %d %d”,num1,num2,num3);

}

ผลลัพธ์ที่ได้ของทั้งสองตัวอย่างจะเหมือนกันคือ

10 20 30

ตัวอย่างที่ 5

#include <stdio.h>

main()

{

int num1 = 10,num2 = 20,num3 = 30;

printf(“summation = %d”,num1+num2+num3);

}

ผู้เขียนโปรแกรมสามารถจัดเก็บผลบวกในตัวแปร แล้วจึงแสดงค่าผลบวกที่ได้ดังตัวอย่าง

ตัวอย่างที่ 6

#include <stdio.h>

main()

{

int num1 = 10,num2 = 20,num3 = 30,sum;

sum = num1+num2+num3;

printf(“summation = %d”,sum);

}

ผลลัพธ์ที่ได้ของทั้งสองตัวอย่างจะเหมือนกัน คือ

summation = 60

ตัวอย่างที่ 7

#include <stdio.h>

main()

{ int num1= 20, num2 = 15;

float result;

result = (num1+num2)/2.0;

printf(“num1 =%d\n”,num1);

printf(“num2 = %d\n”,num2);

printf(“result = %.2f”,result); //แสดงทศนิยมสองหลัก

}

ผลลัพธ์

num1 =20

num2 =15

result =17.50