«ἤκουσαν τῆς φωνῆς Κυρίου τοῦ Θεοῦ, περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ τό δειλινόν καί ἐκρύβησαν».
Καὶ ἐκάλεσεν Κύριος ὁ Θεὸς τὸν Ἀδὰμ καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ἀδάμ, ποῦ εἶ ;
Αυτό είναι το σωτήριο έργο του Θεού από την αρχή του κόσμου.Το Κάλεσμα της μετάνοιας.
Τά δυσμενῆ καί ὀλέθρια ἀποτελέσματα τῆς πτώσεως εἶναι πλέον, ὡς ἄλλοι πικροί καρποί τῆς ἀνυπακοῆς καί τῆς ἁμαρτίας, ἡ ἀχρείωση καί ἀμαύρωση τοῦ «κατ’ εἰκόνα», χωρίς ὅμως καί τήν πλήρη καταστροφή αὐτοῦ, ἡ ἀπώλεια τῶν χαρισμάτων τῆς ἀρχεγόνου δικαιοσύνης, ἡ ἔξοδος ἀπό τόν Παράδεισο καί ὁ πικρότατος καρπός, αὐτός οὗτος ὁ θάνατος.
Περιγράφει, λοιπόν, τό βιβλίον τῆς Γενέσεως μέ λακωνικότητα διατυπώσεως, μέ λιτές ἐκφράσεις καί φέρνει ἐνώπιόν μας ἐπακριβῶς, τόν Ἀδάμ, τό δειλινόν, τά βήματα καί τήν φωνή τοῦ Θεοῦ. Εἶναι οἱ μοναδικοί καί καταπληκτικοί στήν παγκόσμια ἀνθρωπολογία βιβλικοί στίχοι 8 καί 9 τοῦ γ’ κεφαλαίου τοῦ πρώτου βιβλίου τῆς Ἁγία Γραφῆς.
Γράφει τό ἱερό κείμενο: «Καί ἤκουσαν τῆς φωνῆς Κυρίου τοῦ Θεοῦ περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ τὸ δειλινὸν καὶ ἐκρύβησαν ὅ τε Ἀδὰμ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἀπὸ προσώπου Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἐν μέσω τοῦ ξύλου τοῦ παραδείσου. Καὶ ἐκάλεσεν Κύριος ὁ Θεὸς τὸν Ἀδὰμ καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ἀδάμ, ποῦ εἶ».
Ἐδῶ, στὶς ἀπέριττες αὐτές ἐκφράσεις εἶναι ἄξιον ἰδιαίτερης προσοχῆς, ἡ ὅλη αὐτὴ συνάντηση τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου, τοῦ Ἀδάμ, μέ τόν Δημιουργό του, τόν Θεόν.
Κατ’ ἀρχήν, παρατηροῦμε ὅτι ἡ συνάντηση αὐτή λαμβάνει χώραν τό δειλινό. Εἶχε περάσει δηλαδή ὁλόκληρο τό πρωϊνό, τό τμῆμα τῆς ἡμέρας τῆς δράσεως καὶ ἐργασίας, ἀλλά καί τό μεσημέρι, τό καυτό μεσημέρι τοῦ πειρασμοῦ τοῦ μισανθρώπου, τοῦ διαβόλου, πού ἔριξε τόν Ἀδάμ στήν ἄβυσσο τῆς πτώσεως. Μά ἀκόμη διαπιστώνουμε, ὅτι δέν ἔρχεται ὁ Θεός τήν νύκτα, πάλιν ἀπό πατρική ἀγάπη, γιά νά μή φοβηθοῦν οἱ ἔνοχοι, οἱ πρωτόπλαστοι. Ἔρχεται τό δειλινόν.
Διότι, τό δειλινόν εἶναι ὁ χρόνος τῆς περισυλλογῆς, τῆς αὐτοεξέτασης, τῆς αὐτογνωσίας, ὁ χρόνος τῶν συμπερασμάτων. Ὁ Πάνσοφος καί Φιλάνθρωπος Θεός ἔρχεται τό δειλινόν. Ὦ, τό δειλινόν ἐκεῖνο! Ναί, ὁ Θεός βηματίζει στό γνωστό μονοπάτι τοῦ κήπου τῆς Ἐδέμ, τοῦ Παραδείσου, ἀλλά ὁ Ἀδάμ ἀπουσιάζει. Καί ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα, «ἤκουσαν τῆς φωνῆς Κυρίου τοῦ Θεοῦ, περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ τό δειλινόν καί ἐκρύβησαν».
Κάθε ἡμέρα ἔτρεχαν στό Θεό ἀπό χαρά καί ἄφατη ἀγαλλίαση καί εὐφροσύνη ψυχῆς. Τώρα, «ἐκρύβησαν» ἀπό ταραχή καί φόβο. Ἀλλά, ὁ Θεός ἀγαπᾶ, θέλει νά τούς συναντήσει. Ἐάν ὁ Ἀδάμ διαφοροποιήθηκε καί ἄλλαξε, ὁ Θεός παραμένει καί εἶναι ὁ ἀναλλοίωτος, ὁ ἄτρεπτος, ὁ ἄπειρος καί ὁ αἰώνιος, ὁ παντογνώστης καί ὁ πανάγαθος. Τότε, λοιπόν, «ἐκάλεσε Κύριος ὁ Θεός τόν Ἀδάμ καί εἶπεν αὐτῷ· Ἀδάμ, ποῦ εἶ;». Ἀδάμ, ποῦ εἶσαι; Εἶναι, ἐν προκειμένῳ, ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ, ἐξόχως συγκλονιστική.
Τῷ ὄντι, τό ἀνθρώπινο δρᾶμα γράφεται στόν παράδεισο καί ἡ κακοδαιμονία τῆς ἀνυπακοῆς ὀφείλεται στόν ἄνθρωπο. Τήν ζοῦμε, ὅμως αὐτή τήν κατάσταση καθημερινά. Εἶναι ἡ παράβαση τῆς θείας ἐντολῆς καί συνάμα ἡ ἀποφυγή νά ἀναλάβουμε τίς εὐθύνες μας. Δέν ἀκοῦμε τόν Θεό. Κωφεύουμε στά κελεύσματά Του. Δέν ἔχουμε «ὦτα εἰς ἀκοήν».
Ὡστόσο, μή λησμονοῦμε, ὅτι ὅλοι μας εἴμεθα τέκνα τοῦ Ἀδάμ καί ἀπό τότε τούς πρωτοχρόνους καιρούς, ὁ Θεός μᾶς καλεῖ συνεχῶς. Δέν ἔπαυσε νά ἀκούγεται ἡ θεϊκή φωνή: «Ἀδάμ, ποῦ εἶ;». Ἄνθρωπε ποῦ εἶσαι; Ποῦ βρίσκεσαι; Ἐγώ, Κύριος ὁ Θεός εἶμαι ἐδῶ.
Ἐσύ, Ἀδάμ; Ἀλλ’ ὅμως, ὁ Πανάγαθος Θεός καί στό θεϊκό αὐτό προσκλητήριό Του, τελικά, ἑτοιμάζει τήν μετάνοιά μας, τήν ἐπιστροφή μας καί ὑπακοή μας σ’ Ἐκεῖνον. Ἀλήθεια, πῶς θ’ ἀνταποκριθοῦμε ἐμεῖς σ’ αὐτό τό κάλεσμα;
(Απόσπασμα από του Σεβ. Μητροπολίτου Μάνης κ. Χρυσοστόμου Γ’ | Romfea.gr)
Ποια είναι τα έργα της πνευματικής ελεημοσύνης;
Να επαναφέρουμε στην αληθινή πίστη τους απίστους και αιρετικούς,
Να οδηγούμε στην μετάνοια τους αμαρτωλούς και απομακρυσμένους από τον Θεό,
Να διδάσκουμε το αγαθό στους αμαθείς,
Να παρηγορούμε και συμβουλεύουμε τους απελπισμένους, τους λυπημένους και τους ασθενείς,
Να προσευχώμεθα για τους συνανθρώπους μας, δηλ. για κάθε άνθρωπο ο οποίος ευρίσκεται σε ανάγκη (Φιλ.1,19),
Να συγχωρούμε αυτούς πού μας έφταιξαν και μας εκδικήθηκαν και να μη τους ανταποδίδουμε το κακό (Ματθ.5,44-48 )
Διδάξω ἀνόμους τᾶς ὁδούς σου καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι.
Ποια είναι τα μεγαλύτερα έργα της αγάπης προς τον Θεό και προς τον πλησίον;
Τα μεγαλύτερα έργα αγάπης προς τον Θεό είναι να παίρνει ο καθένας τον σταυρό του και να ακολουθεί τον Χριστό μέχρι θανάτου" (Ματθ. 10.38 και Λουκ.14,27), όπως έκαναν οι άγιοι μάρτυρες, οι όσιοι, οι ενάρετοι μοναχοί και όλοι οι δίκαιοι χριστιανοί.
Ενώ το μεγαλύτερο έργο από το οποίο πηγάζει η αγάπη για τον πλησίον είναι να θέση κάποιος την ψυχή (ζωή) αυτού υπέρ των φίλων αυτού(των συνανθρώπων του) (Α' Θεσ.2,8 Β' Κορ.12,15 και Α' Ίωάν.3,16).
Χρηστοήθεια Χριστιανών περί διορθώσεως αδερφού
https://drive.google.com/file/d/1dU0B1A4vqtcvUAoXbKQS6uXteH1xRxFk/view?usp=sharing
Ο Άγιος Νικόδημος ικέτευε τον μοναχό Θωμά , να φύγει από την συναναστροφή των πονηρών και τα αρώματα της ΔΥΣΗΣ και να γυρίσει πίσω στην κιβωτό . Τα συμπεράσματα και τα σχόλια δικά σας .
ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΛΟΓΟΙ ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑΙΩΝ
ΣΥΝΟΨΗ – ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
ΛΟΓΟΙ ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑΙΩΝ 1Ος , 4Ος , 8Ος ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΔΩ
ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ
https://drive.google.com/file/d/1EFOhAvE5KKHjqlP00f05cOnt2rcj0O4X/view?usp=sharing
ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΤΟΙΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΝΤΕΥΞΟΜΕΝΟΙΣ
https://drive.google.com/file/d/1-E-WF3ge5CtFadDCghu3M3-GQfE8d2lz/view?usp=sharing
Τίποτε τέτοιο δεν είπε ούτε και έπραξε ό θεός, αλλά πηγαίνει πάλι προς αυτόν και διορθώνει τον άνθρωπο και λέγει «που είναι αδελφός σου ο " Αβελ ;» ….Επειδή λοιπόν ο Κάιν υποβλήθηκε σε πολλές τιμωρίες, σι' αγωνία και τρόμο και στεναγμούς, σε λύπη και σωματική παράλυση, όποιος σε φονεύσει, λέγει, θα σε απαλλάξει από τις τιμωρίες αυτές, ο ίδιος όμως θα επισύρει επάνω του την τιμωρία. ….Το ίδιο έκαμε και ο Απ. Παύλος. …Το ίδιο λοιπόν κάμε και συ. Μιμήσου τον Σαμαρείτη εκείνον του Ευαγγελίου , που τόση φροντίδα επέδειξε για τον τραυματία εκείνον. …Ό ίδιος ο θεός το είπε αυτό' ότι δηλαδή «αν οδήγησης έστω και έναν άνθρωπο στη σωτηρία, λέγει, «το στόμα σου θα γίνει σαν το στόμα μου, καθαρό και άγιο». 'Ας μην αδιαφορούμε λοιπόν για τους αδελφούς μας ούτε περιερχόμενοι να λέμε, 'πόσοι νήστεψαν, πόσοι παρασύρθηκαν;' αλλά ας φροντίζουμε αυτούς. ….
Σκοπός είναι η επαναφορά στην ιερά ποίμνη εκείνων πού παρασύρθηκαν .
Γιατί ,όπως ακριβώς κατηγορώ εκείνους , ότι είναι ασθενής κατά την πίστη , έτσι κατηγορώ και εσάς , γιατί δεν θέλετε να θεραπεύσετε τους ασθενείς. Μήπως αυτό είναι αγαπητέ , το ζητούμενο να έρχεσαι εδώ να ακούσης τα λεγόμενα ? αυτό είναι αίτια καταδίκης , όταν την ακρόαση των λόγων δεν την ακολουθούν τα έργα. ….
Επίσης και με την παραβολή του καλού ποιμένα το ίδιο υπαινίχθηκε.
Επειδή λοιπόν και εγώ κατέθεσα το αργύριο στην ακοή σας, είναι ανάγκη πλέον να αποδώσετε σεις στον Κύριο τον τόκο, δηλαδή την σωτηρία των αδελφών σας. 'Ώστε, αν αρκεστείτε στο να κατέχετε μόνο τα λεχθέντα και δεν κάμνετε τίποτε εσείς, φοβούμαι μήπως δεχθείτε την ίδια τιμωρία με εκείνον πού έκρυψε το τάλαντο στη γη.
Γιατί εκείνος γι' αυτό, αφού του δέθηκαν τα χέρια και τα πόδια, ώδηγουνταν στο σκότος το εξώτερο, γιατί δεν μετέφερε στους αλλoυς εκείνα πού άκουσε. Για να μην πάθουμε λοιπόν και εμείς τα ίδια, ας μιμηθούμε εκείνον, που έλαβε τα πέντε και εκείνον που έλαβε τα δύο τάλαντα. Και αν χρειασθεί να ξοδέψουμε για τη σωτηρία του πλησίον είτε λόγο είτε χρήματα είτε κόπο σωματικό είτε προσευχή είτε οτιδήποτε άλλο, ας μη διστάσουμε, ώστε, πολλαπλασιάζοντας από παντού το τάλαντο πού ανάλογα μας δόθηκε από τον θεό, να μπορέσουμε ν' ακούσουμε τη μακάρια εκείνη φωνή «Εύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ, επειδή στα λίγα φάνηκες πιστός, σε πολλά θα σε εγκαταστήσω. Είσελθε στη χαρά του Κυρίου σου» την όποία είθε να επιτύχουμε όλοι μας με τη χάρη και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, μέσω του όποίου και μαζί με τον όποίο στον Πατέρα ανήκει ή δόξα και ή δύναμη, συγχρόνως και στο άγιο Πνεύμα, στους αιώνες των αιώνων. 'Αμήν.
'Ας μη λέμε λοιπόν περιερχόμενοι, ποιοι αμάρτησαν;' άλλα ας φροντίσουμε να διορθώσουμε μόνο όσους αμάρτησαν. Γιατί είναι πράγματι φοβερή ή συνήθεια, φοβερό το να κατηγορούμε μόνο τους αδελφούς μας και να μη φροντίζουμε γι' αυτούς το να διαπομπεύουμε τα κακά των ασθενών και να μη τα θεραπεύουμε. …
ΛΟΓΟΣ 37ος ζ'
ΚΑΙ ΟΤΙ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΗΡ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΗΧΗ ΤΟΥΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΖΕΙ .
ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ Ο ΣΥΜΕΩΝ Ο ΝΕΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΑΚΑΤΗΧΗΤΟΣ ΕΠΙΤΙΜΙΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΕΣ ΔΕΝ ΠΙΑΝΟΥΝ ΑΦΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΑΦΟΥ ΠΗΡΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΣ . ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΑΔΕΡΦΟΙ ΚΑΘΗΚΟΝ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟ .
1ο ΜΕ ΕΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΕΠΕΙΤΑ ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΗ Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΤΟΝ ΒΑΛΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΟΙΜΝΙΟ ΣΤΗΝ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΖΩΗ ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΝΕΡΓΟ ΜΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.
Δυστυχώς δεν κάνετε τίποτα από όλα αυτά Μεθοδιε