โรคเอดส์ (AIDS) หรือ กลุ่มอาการภูมิคุ้มกันเสื่อม เป็นระยะสุดท้ายของการติดเชื้อไวรัส HIV จาก 3 ระยะ

ระยะที่ 1 ระยะแรกเริ่มของการติดเชื้อ (Primary infections: Acute HIV) ร่างกายจะตอบตอบสนอง เข้าสู่ภาวการณ์ติดเชื้อ โดยจะปรากฏอาการประมาณ 1-2 สัปดาห์แรกหลังจากติดเชื้อ โดยจะมีอาการคล้ายไข้หวัด มีไข้ หนาวสั่น เจ็บคอ อ่อนเพลีย ปวดเมื่อยตามร่างกาย มีเหงื่อออกตอนกลางคืน ผื่นขึ้น ต่อมน้ำเหลืองโต เป็นแผลในปาก ผู้ที่ติดเชื้อบางรายอาจมีอาการ เวียนหัว คลื่นไส้ อาเจียน ถ่ายเหลว

น้ำหนักตัวลดลง และมีฝ้าขาวในช่องปาก

ระยะที่ 2 ระยะติดเชื้อโดยไม่มีอาการ (Clinical latent infection: Chronic HIV) หรือระยะสงบ ในช่วง 5-10 ปี โดยประมาณหลังติดเชื้อ HIV โดยจะไม่แสดงอาการใด ๆ ขึ้นอยู่กับระดับความรุนแรงของเชื้อ HIV ที่ได้รับและภูมิคุ้มกันร่างกายของแต่ละบุคคล 

ระยะที่ 3 ระยะเอดส์เต็มขั้นหรือระยะโรคเอดส์ (Progression to AIDS) ผู้ที่ติดเชื้อ HIV 10 ปี          โดยประมาณหลังติดเชื้อ HIV หรือระยะโรคเอดส์เต็มขั้น จะปรากฏสัญญาณและอาการของโรคเอดส์ คือการเกิดขึ้นของโรคแทรกซ้อน หรือโรคฉวยโอกาสอื่น ๆ โรครุมเร้าพร้อม ๆ กัน อันเนื่องมาจาก       ระบบภูมิคุ้มกันถูกทำลาย

การรักษาและการป้องกัน

ปัจจุบันการรักษา HIV มีความก้าวหน้า สามารถวินิจฉัยโรคได้เร็ว มียาต้านไวรัสประสิทธิภาพสูงที่ให้ผลดีในการรักษา ที่ช่วยให้ร่างกายแข็งแรงขึ้นมีชีวิตที่ยืนยาวขึ้นช่วยลดอัตราการเสียชีวิตลงได้ ผู้ที่ติดเชื้อ HIV ควรรับการรักษาอย่างต่อเนื่อง ดูแลรักษาและใช้ยาต้านไวรัส HIV อย่างต่อเนื่อง เพื่อลดปริมาณไวรัสในร่างกายและลดโอกาสการแพร่เชื้อสู่ผู้อื่น

การป้องกันการติดเชื้อ HIV สามารถทำได้ โดยการใช้ถุงยางอนามัยทุกครั้งเมื่อมีเพศสัมพันธ์ ไม่เปลี่ยนคู่นอนบ่อย หลีกเลี่ยงการใช้เข็มฉีดยาร่วมกันในกลุ่มผู้ใช้สารเสพติด ควรตรวจเลือดและตรวจสุขภาพอย่างสม่ำเสมอ เมื่อมีพฤติกรรมเสี่ยง เพื่อการเข้าสู่การรักษาได้ทันท่วงที และป้องกันการถ่ายทอดเชื้อจากแม่สู่ลูก โดยให้หญิงตั้งครรภ์ที่ติดเชื้อ HIV ควรรับการรักษาอย่างต่อเนื่อง