โครงงานการศึกษาคุณสมบัติและประสิทธิภาพของนาโนซิงค์ออกไซด์ที่สังเคราะห์ด้วยเปลือกผลไม้เพื่อนำไปใช้ในการชะลอการเน่าเสียของดอกไม้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สังเคราะห์และศึกษาคุณสมบัติของนาโนซิงค์ออกไซด์ 2) เปรียบเทียบคุณสมบัติสำหรับใช้ชะลอการเน่าเสียของดอกไม้ มีวิธีการทดลองดังนี้ สังเคราะห์นาโนซิงค์ออกไซด์จากการนำเปลือกลำไย เปลือกมะม่วง เปลือกมังคุดผสมกับ Zn(NO3)2 ในอัตราส่วน 1 : 1.5 แล้วนำสารไปตรวจสอบโดยใช้เครื่อง UV-Visspectrophotometer ได้ค่า wavelength ของนาโนซิงค์ออกไซด์ของเปลือกลำไย, เปลือกมะม่วงและเปลือกมังคุดเท่ากับ 555, 562, 550 นาโนเมตร ตามลำดับ จากนั้นใช้ค่าดูดกลืนแสงในช่วงความยาวคลื่น 200-800 นาโนเมตร โดยได้ค่าความยาวคลื่นที่เหมาะสมในการทดสอบคือ 324 นาโนเมตร จึงทำการวัดค่าดูดกลืนแสง ได้ค่าเฉลี่ยของเปลือกมังคุดคือ 3.238 เปลือกลำไยคือ 2.603 และเปลือกมะม่วงคือ 2.698 แล้วนำไปทดสอบการชะลอการเน่าเสียของดอกไม้ ได้แก่ ดอกกุหลาบมอญ ดอกมะลิลาและดอกบัวหลวง มีอัตราส่วนน้ำต่อนาโนซิงค์ออกไซด์เป็น 7 : 3 โดยอนุภาคนาโนซิงค์ออกไซด์จากเปลือกมังคุดสามารถชะลอการเน่าเสียได้ดีสุด ได้ค่าเฉลี่ยระยะเวลาของกุหลาบมอญคือ 275 ชั่วโมง ดอกมะลิลาคือ 83 ชั่วโมง และดอกบัวหลวงคือ 41 ชั่วโมง