สัญลักษณ์ประจำงานมหกรรมศิลปวัฒนธรรมของสถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์

พระพิฆเนศทรงเครื่องอย่างเทวรูปโบราณ พระเศียรทรงมงกุฎทรงนํ้าเต้า พระฉวีสีทอง หมายถึง ความอุดมสมบูรณ์ ความมั่งมีและชัยชนะ พระวรกายสมส่วนเป็นสง่า แสดงถึงความคล่องแคล่วและบุคลิกภาพที่ดีพระพาหาทั้ง ๔ แทนศิลปวัฒนธรรมทั้ง ๔ ภาคของไทย ทรงศาสตราวุธ ๔ อย่าง คือ คัมภีร์นาฏยศาสตร์หมายถึง การรักษาแบบแผนทางศิลปะจากบรรพบุรุษสืบเนื่องต่อมาจากถึงปัจจุบัน บ่วงบาศ หมายถึง ความกลมเกลียวเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันอย่างเหนียวแน่นของหมู่คณะ มหาสังข์ หมายถึง การอำนวยอวยชัยให้มีชื่อเสียงกึกก้องมีเกียรติยศ เป็นที่เคารพยำเกรงและเกิดสวัสดิมงคล และ คทา หมายถึง ความเป็นผู้นำที่มีความมั่นคงและหนักแน่นทรงคทาชี้ลงพื้นในทางด้านหน้า เป็นเครื่องหมายแสดงการตัดสินใจที่แน่วแน่ เด็ดขาด พระบาทก้าวไปข้างหน้าหมายถึง ความเจริญก้าวหน้าและความพร้อมของสถาบันฯ ที่จะพัฒนาศิลปวัฒนธรรมทุกประเภท และทุกพื้นที่ของประเทศ

ฐานเทวรูปเป็นฐานกลีบบัว ซ้อน ๓ ชั้น เป็นสัญลักษณ์ถึงความเป็นใหญ่ทางศิลปะในโลก ทั้ง ๓ บน ผ้าทิพย์มีกรอบวงกลม ภายในผูกอักษรแบบโบราณ “สบศ” หมายถึง สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ ทั้งองค์เทวรูปและฐานลงยาราชาวดีและประดับลวดลายด้วยเพชรพลอยทั้งสิ้น มีขนาดความสูงจากฐาน ถึงยอด ๖๙ เซนติเมตร เฉพาะองค์เทวรูปจากพระบาทถึงยอด สูง ๔๙ เซนติเมตร