Blog

Woensdag 13-03-24

Vandaag dus de laatste dag in Liberia. En ook voorlopig ons laatste bericht. Het is vandaag Decoration Day in Liberia. Dit is een nationale feestdag. Iedereen, ook uit vooral Amerika, komt dan naar Liberia om de graven van hun overleden geliefden op te knappen.

Ook Edna en haar kinderen en kleinkinderen gaan al vroeg op pad naar het kerkhof.

Edna laat nog een hele oude foto zien waar zij met haar vader en toen 5 kinderen op staan.

Haar vader heet Peter Kpah en hij was medeoprichter van de missiepost.

Wij ontbijten samen met Nelson, griesmeel pap en cornflakes met melk en suiker.

Nelson gaat nog malaria kuren kopen voor het geval we toch nog malaria hebben opgelopen.

Edna en familie zijn weer op tijd terug. Volgens Edna om op tijd te zijn voor het bereiden van de lunch. We eten gestampte cassave bladeren met een flinke drumstick. We hadden deze lekkernij nog niet mogen smaken. Na de lunch dutten we nog wat om even na 3 uur te vertrekken. We nemen afscheid van Edna en de kinderen en kleinkinderen. Edna heeft erg van ons genoten en wij van haar. Ze vond het heerlijk om voor ons te zorgen. Wij hebben het ook heel erg gewaardeerd. Ook Nelson trouwens die ons al die tijd heeft gereden en allerlei dingen voor ons heeft geregeld. We maken nog een paar foto's en dan gaan we toch echt weg. 

De weg naar het vliegveld is prima en de reis verloopt zonder problemen. Ook bij de checkpoints ondervinden we geen oponthoud. Bij het vliegveld aangekomen zijn er al heel wat reizigers aanwezig. Voor de deuren opengaan staan we nog ruim anderhalf uur buiten in de rij te zweten. Binnen is het een prettige temperatuur en verlopen het inchecken en de controles soepeltjes.

En dan wachten we nog een paar uur op het vliegtuig en ons vertrek. De vlucht zal een uur of 6 duren om om 05.15 uur in Brussel te landen.          We zien met veel genoegen terug op een geslaagde reis!

         De vraag is: wanneer gaan we weer?........... We gaan het zien.

Dinsdag 12-03-24

Edna had lekker wat uitgeslapen. Het had geregend vannacht waardoor het flink was afgekoeld. Dat maakt dat je ook beter slaapt. We ontbeten daarom wat later. Havermout, brood met roomboter, pindakaas, jam en advocado

Na het ontbijt organiseren we onze koffers. Dat is niet zo moeilijk. Verreweg het meeste konden we immers achterlaten. Ruimte genoeg dus.  

Ben komt nog even langs voor een gesprek en om ons een goede reis te wensen. We hopen elkaar weer spoedig te zien. We lunchen ook wat later, rijst met potato leaf en een flinke drumstick + nog extra kip. We eten er goed van. Verder houden we het rustig, lezen wat en schrijven verslagen. We hebben naast dit blog nog heel veel meer te vertellen. Informatie en indrukken te over. 

We luisteren nog naar een preek van vrienden van ons die zendelingen zijn in Madagaskar. Het gaat over lijden, wat ook zij aan den lijve hebben ondervonden. We leven nog in een onvolmaakte wereld waar lijden en ziekte niemand bespaard blijft. Ook al sta je aan het zendingsfront. Maar je mag weten dat onder alle omstandigheden God erbij is en weet wat we nodig hebben. We mogen uitzien naar de tijd dat alles goed zal zijn in het koninkrijk van God. Die dag gaat zeker komen.

Edna verontschuldigt zich een beetje. Het avondeten is hetzelfde als de lunch. We genieten er even goed van. Tijdens het eten hebben we nog een goed gesprek. Haar vader is betrokken geweest bij het tot stand komen van de post waar wij nu mogen meebouwen. Zij is er geboren, naar school geweest, getrouwd en haar kinderen gekregen. Ze is zo blij dat het werk nu toch door kan gaan. 

De generator maakt een vreemd geluid en wordt uitgezet. Opeens zitten we in het donker. Ff bijlichten met telefoon en zaklamp. Er blijkt verkeerde olie gewisseld te zijn. Gelukkig zit er nog genoeg stroom in de accu's voor de nacht. 

De rest van de avond besteden we aan schrijven van verslagen en dit blog. Voorlopig de laatste hele dag in Liberia.

       Morgen de laatste dag

Maandag 11-03-24

We verwachten een rustige dag. Ben zal ons vanmorgen bezoeken. Om 08.00 uur staat hij al voor de deur. Je kan maar op tijd zijn. Hij kan meteen meedoen aan de ontbijttafel. Edna zorgt enorm goed voor ons. Havermout met magere melk voor Marjolein. Ze denkt ook aan alles. En gebakken rijpe planting. Altijd lekker.

We hebben een goed en lang gesprek met Ben. Om 11 uur gaat hij weer zijns weegs. We hebben nog wat na te praten naar aanleiding van het gesprek. Het is weer warm en we zitten continu voor de ventilator. We brengen de tijd door met lezen. En dan is het alweer lunchtijd. Edna heeft een verrassing voor ons, met name voor mij. Zij heeft m'n favoriete pindasoep gemaakt met kip. En rijst natuurlijk.

Ik krijg een telefoontje van Junior Gui Gui. Met hem hebben we afgesproken om voor hem een onderbeen brace te maken. Junior heeft een dramatische enkelbreuk die eigenlijk geopereerd had moeten worden. Maar als je daar geen geld voor hebt en kennis ontbreekt om in actie te komen, blijf je doorlopen tot het niet meer gaat. Toen het al veel te laat was is er een röntgenfoto gemaakt. Daarop was te zien dat het gewricht niet meer te redden is. Een operatie om de enkel vast te zetten is de enige optie. Helaas heeft de enige arts, die dat zou kunnen doen, Liberia verlaten. Het is niet duidelijk of hij een opvolger krijgt en wanneer. Het enige wat ik kan doen is een brace voor hem maken. Samen met Marjolein lukt het om hem pijnvrij te laten lopen. Zonder problemen loopt hij de deur uit. Mooi om te zien. Helaas zal het een tijdelijke oplossing zijn. Maar misschien krijgt de enkel rust om wat vast te groeien. We bidden ervoor.

De rest van de middag vullen we op met lezen en een powernap.

Op de veranda praten we wat na met Nelson en Junior die nog ff is blijven hangen. We drinken koffie, Junior thee en Nelson krijgt de laatste chocomel.

We informeren of er iets is in Buchanan wat we moeten bezichtigen. Er blijkt helemaal niets bijzonders te zijn wat het bezoeken waard is, behalve het strand dan.

De avond schiet al op en Edna heeft weer iets voor ons klaargemaakt. Brood (hadden we nog niet gehad) met roomboter en pindakaas en jam. We laten het ons heerlijk smaken. Ook nog gekookte zoete aardappel met overgebleven pindasoep.

Het is tijd dit bericht te gaan schrijven. Marjolein schrijft een verslag van het gesprek met Ben.

        Morgen een nieuwe dag

Zondag 10-03-24

Vanmiddag gaan we terug naar Buchanan. Ik neem m'n preek nog een keer door en verander nog het een en ander. Daarna ontbijten we met z'n drieën en maken ons klaar om naar de kerk te gaan. Zoals gewoonlijk beginnen we om 10.00 met, zoals dat heet, zondagschool. We krijgen les over wat maakt dat je gered bent, bekering of gedoopt zijn. We komen overeen dat dat bekering moet zijn. Het hele uur gaat het hierover, zodat iedereen ervan doordrongen is en, op navraag, het goede antwoord geeft. Daarna begint de eigenlijke dienst. 

Nelson heeft de leiding en leidt de dienst met passie. Hij leest Psalm 13, het raakt meteen waar de preek over gaat, Gods genade is genoeg', ook al zijn de omstandigheden zwaar.

Via Abraham horen we dat in een andere provincie (Lofa) een van onze kerken is aangevallen door een traditionele groepering. Het precieze weten we nog niet, maar de politie moest eraan te pas komen. We zijn er enigszins ontdaan van. Toch gebeurt dit vaker, ook in andere provincies.

Abraham spreekt als President van de kerk de gemeente toe. Hij legt het een en ander uit over de plannen voor de diverse posten en onze rol daarin voor Rivercess. Hij vindt dat we nog 5 jaar door moeten gaan en zal een verzoek schrijven aan het stichtingsbestuur bestuur van Ben-Nyoh Liberia. Wij zijn hiervan niet overtuigd. We blijven vooralsnog bij ons plan om ons support, zoals het nu gaat, eind 2025 te stoppen. Dan zullen ze op eigen kracht verder moeten. Goed we gaan het zien. 

Na de dienst gaan we nog lunchen. We hebben nasi gemaakt, ook heeft Roseline voor ons gekookt. Dus er is meer dan genoeg voor eenieder die nog binnen komt, en die komen...

Als iedereen verzadigd is, pakken we de laatste dingen in onze koffers. Onze oudste kleindochter is vandaag jarig en ik kom op het idee om via video WhatsApp met de aanwezigen voor haar te zingen. Het wordt zeer gewaardeerd. Het was ook erg grappig. Een onverwachte verrassing.

We komen goed en wel aan bij Nelsons huis. We worden weer hartelijk begroet door Irish, de broer van Nelson, en de moeder van Nelson, Edna. We rusten wat en krijgen als supper gebakken rijst en een drumstick. Edna zorgt goed voor ons. Ik praat nog wat met Uriah en Nelson. Uriah denkt erover om ook naar Rivercess te komen en zich daar in te zetten. Nelson heeft ideeën om de school aantrekkelijker te maken door het inrichten van een bibliotheek en computer lab. Hij heeft al een plan. Voor de bibliotheek wil hij vooral leesboeken voor de verschillende leeftijdsgroepen. Dat moet toch niet zo'n probleem zijn. We kunnen dozen met boeken verzenden.

Het is onderhand tegen 10 uur. We gaan stoppen en ons klaar maken voor de nacht.

          Morgen een nieuwe dag

Zaterdag 09-03-24

We staan vroeg op en ik maak het eten klaar. Je raadt het al, havermout, koffie en bananen.

Daarna ga ik verder om m'n preek voor morgen af te maken. Nelson (directeur) heeft ventilatoren gekocht voor het lab. Benjamin is super blij. Alles werkt. Het is nu aangenaam in zijn kantoor en werkplek. Het ziet er netjes uit.

We lunchen met Abraham. Marjolein en Lauretta hebben potato leafs schoongemaakt. Marjolein maakt er de bekende Liberiaanse soep van met sardines uit blik. Het smaakt goed!

Na de lunch ff een siësta. Daarna gaan we naar de weg om te zien hoe het met Sadima gaat. Het is heet maar we zetten door. Sadima heeft nog veel moeite om met de krukken te lopen. Ze maakt maar langzaam vorderingen. Ze is bang dat ze zal vallen. Begrijpelijk als je bedenkt dat zij al meer dan een jaar voornamelijk op een stoel zit. Ze is erg dankbaar voor Adam, haar man, die heel goed voor haar zorgt.

Thuisgekomen drinken we warme chocolademelk. Clazien zorgt ervoor dat we elke reis een doos van dit lekkers mee kunnen nemen.

We eten nog wat. Abraham nog wat rijst en soep. Wij planting chips en....... cream crackers met pindakaas en jam. Ook nog wat pinda's.

's Avonds praten we nog met Abraham en Enoch.

                      Morgen weer een nieuwe dag 

Vrijdag 08-03-24   

Het is zaterdagmiddag als ik dit schrijf. Gisteravond had ik daar geen tijd of energie voor.

Het is heel stil op de post. Iedereen is weg of slaapt. We gaan zo even op bezoek bij Sadima. Kijken of het lukt met de  krukken.

Gisteren zijn Abraham en Nelson gekomen. Abraham is de nieuwe president van de nationale kerk. Hij is onze vriend sinds 2001. Zijn missie op de post is te kijken hoe het hier gaat. We hebben verschillende bijeenkomsten.

Het is goed om de tijd te hebben om bij te praten.  We lunchen met gebraden kip (van Christiana gekregen) en bruine bonen.

Abraham heeft Bijbels gekocht in Monrovia voor de cursisten van de training. Ze komen allemaal langs om er 1 op te halen. Ze zijn er erg blij mee.

Het is heet, ook al schijnt de zon niet al te uitbundig. We moeten oppassen om niet te veel stroom te gebruiken met de ventilator. Het gaat lukken. We kunnen goed slapen gelukkig. De warmte maakt je erg moe.

         Morgen een nieuwe dag

Donderdag 07-03-24

Deze dag begint normaal. We staan op tijd op en ontbijten met havermoutpap, banaan en koffie en de nodige pillen. Pillen tegen malaria, vitamines en een halve aspirine. Aspirine maakt je bloed wat dunner waardoor je minder kans hebt op een trombosebeen of een bloedpropje in je hoofd. Met die warmte drink je soms te weinig waardoor je bloed wat indikt. Het is een advies dus volgen we dat graag op. Ook lopen/bewegen we hier veel minder dan thuis. Wat ook dat soort problemen kan veroorzaken. Duszzz....

Bobo komt ons nog even begroeten. Het is al een oude man. Hij is altijd vriendelijk en blij ons te zien. Hij komt voor een leesbril, al weten we eigenlijk niet of hij kan lezen. Maar hij is er erg blij mee en gaat weer huiswaarts.

Later op de ochtend krijgen we bezoek van Nathaniel Dee. De vader van Benjamin. Hij is sinds 2015 blind en wordt begeleid door zijn 12-jarige en jongste zoon. Ook heeft hij een stok. Hij vertelt dat zijn grootvader het land heeft gegeven om de  missiepost op te bouwen.

Vanmiddag dus de laatste les. Nog wat voorbereiden en Marjolein helpen met het snijden van de  pompoen. Daarna maakt Marjolein het eten verder klaar. Rijst met pompoen. Helaas ook vandaag geen vis. Dan maar een gebakken ei erbij, smaakt ook goed.

De les was weer leuk om te doen. De jongste deelnemers hebben moeite om te lezen merk ik. Dat had ik eigenlijk toch niet zo verwacht. Ze zijn al rond de 16 jaar. De leeftijd zegt hier trouwens niet zo veel. Je kunt al redelijk oud zijn voor je de gelegenheid krijgt om naar school te gaan. Allerlei redenen kunnen hiervan de oorzaak zijn, zoals werken op de farm of er is geen geld voor. Omdat de laatste dagen de zon niet veel geschenen heeft, is er ook niet veel stroom. Vannacht was het op en ging de ventilator uit, helaas. We moeten wat zuinig omspringen met wat we nog aan stroom hebben. Dus ff wat meer zweten.

Aan het eind van de middag hebben we onder de grote boom voor ons huis nog een leuk gesprek met Benjamin Dee de laborant. Hij had de keus om ook ergens anders te werken, mogelijk voor een hoger salaris. Maar hij wilde perse bij ons blijven. Dat stellen we zeer op prijs, want hij is een trouwe hardwerkende man die het hart op de goede plaats heeft zitten. Het avondeten was als gewoonlijk.

Enoch komt nog met een vraag over een lichamelijk probleem. Daar zouden we in Nederland zonder veel problemen aan geopereerd kunnen worden of goede begeleiding krijgen. Helaas is dat hier niet mogelijk. Ik kon hem gelukkig nog wel wat goede adviezen geven 

We hebben het erg warm. De ventilator is uit om wat stroom te sparen voor de nacht.

Morgen weten we hoelang we nog van de ventilator hebben kunnen profiteren.

             Morgen een nieuwe dag.

6-3-2024

Omdat ik wat raad nodig heb voor de les van vanmiddag, bel ik Enoch of hij even langskomt om te overleggen wat wijsheid is. Meteen eet hij mee met ons ontbijt, bestaande uit dezelfde ingrediënten. Hij is er blij mee, want dat krijgt hij niet iedere dag. Nooit, denk ik eigenlijk. We concluderen dat we de les wat meer larderen met praktijk opdrachten. Ik weet wat me te doen staat en ga aan de slag. 

Marjolein maakt het eten klaar. Rijst met kleine bruine bonen en sardines uit blik. We hadden gehoopt op wat halfdroge vis, maar niemand kwam langs helaas.

Na de lunch de training gedaan. Het viel goed allemaal. Het was een leuke afwisselende les. Iedereen was enthousiast. 

Het avondeten was als gewoonlijk, cream crackers met pindakaas en jam.

In de avond kwam Enoch nog even bijpraten. Daarna op tijd naar bed.

                 Morgen een nieuwe dag

Dinsdag 05-03-24

Deze dag begint als de meeste andere. We staan op tijd op, ontbijten (koffie, havermoutpap en banaan). Korpo de verloskundige komt ons verrassen met gebakken banaan (planting). Dat is erg lekker. We zullen ervan genieten.

Marjolein doet wat in huis en ik bereid m'n les voor van vanmiddag. Later op de morgen brengen we een bezoek aan de kliniek en het lab. Het is niet druk, de patiënten druppelen binnen. Korpo is haar spreekkamer aan het opruimen en schoonmaken, geholpen door Aaron de 'dispenser' (verstrekt de medicijnen). De boodschap is dus goed overgekomen en doorgedrongen. Het bezoek van het plaatselijke gezondheidsbureau dacht zelfs dat ze de boel geschilderd hadden. Zo was het opgeknapt. Hopelijk onderhouden ze het nu voortaan. Het heeft al duidelijk effect gehad op bezoekers. Alles ziet er veel aantrekkelijker en uitnodigender uit.

Benjamin is in het lab te vinden en voert zijn patiënten in in zijn nieuwe laptop. Hij heeft zijn lab goed op orde. We maken verschillende foto's om ook de sponsor van een degelijk verslag te kunnen voorzien. Ondertussen komen een aantal patiënten voor een bloedtest. Benjamin legt uit hoe het werkt. Een van de patiënten heeft duidelijk typhoid.  Zo kan de verpleegkundige de juiste medicijnen voorschrijven. We krijgen dus een goede indruk van het geheel.  

Marjolein heeft het eten klaar. We eten rijst met pompoen en overgebleven gedroogde vis. Het smaakt goed.

Het is 13.00 uur. De cursisten zijn er bijna allemaal al. Ze eten eerst en dan beginnen we de les. Vooral voor de jongste deelnemers blijkt het een wat zware kost. Ik moet heel veel moeite doen om met voorbeelden het een en ander uit te leggen. Ik vraag me af hoe het anders kan. Ze zijn gewillig en hebben ervoor gekozen om er te zijn. Hiervoor ben ik dankbaar en wil hen zo goed mogelijk bedienen.

Ons avondeten is als vanouds. Maar nu aangevuld met gebakken banaan en een nieuwe voorraad pinda's.

Marjolein schrijft verslagen van de gesprekken die we hebben gevoerd en ik dit bericht voor het blog.

Weer een dag voorbij.

                                                 Morgen een nieuwe dag. 

Zondag 03-03-24

Ik sta vroeg op, 05.45 uur . Ik neem nog te tijd om te bidden en m'n preek nog eens door te nemen. Om 07.00 uur komt ook Marjolein.

Ik maak water voor haar warm (op het gasstel) zodat ze haar haar kan wassen. Een douche is er helaas niet. Daarna water koken voor de koffie en havermout. Ons ontbijt is klaar.

We luisteren nog naar een paar mooie liederen (via YouTube) en gaan dan naar de kerk. De kerk is op het terrein dus daar zijn we snel. Er zijn nog maar weinig mensen als de zondagschool begint. Langzamerhand komen er meer. Zo gaat dat in Liberia. Je komt als je klaar bent. Met koken b.v. of de was.

De preek ging goed volgens Marjolein. Ik hoop dat de aanwezigen er hun voordeel mee kunnen doen. Er was ook een getuigenis van een man. Afgelopen nacht was er bij hem ingebroken. Twee mannen hebben alles overhoop gehaald op zoek naar geld. De man had geen geld in huis en was vooral blij en dankbaar dat ze hem ongemoeid hadden gelaten.

Tijdens de avondmaalsviering begon het vreselijk hard te regenen. Zo hard dat pastor Enoch zich niet verstaanbaar kon maken. De hele verdere dag blijft het onweren en regenen. Vreemd voor de tijd van het jaar. Een bui kan altijd wel om deze tijd, maar zoveel is bijzonder. Ook hier is te merken dat het weer verandert.

Het blijft regenen tot laat in de avond. Gelukkig lekt ons huis niet en is het hierdoor niet zo warm.

Als avondeten hebben we nog wat cream crackers met pindakaas en/of jam. Enoch komt nog langs en vertelt ons veel over het leven van de gemeenschap rondom ons. Hoewel we al een groot aantal jaren met hen oplopen begrijpen we nog maar weinig van deze zo andere cultuur.

                 Morgen weer een nieuwe dag.

Zaterdag 02-03-24

Vandaag is het klusjes dag. Marjolein begint aan de was, later overgenomen door Marthalyn. Zij doet het graag en goed. Zo heeft ze wat extra geld. Ze wordt ook door Nelson gesponsord om haar kinderen naar school te laten gaan. Ze doet dan klusjes voor hem. Zo helpen we elkaar.

Ik ga verder met de voorbereidingen voor m'n preek van a.s. zondag. Daarna neem ik een van de badkamertjes onder handen. Ik zal maar zeggen dat ze aan een drastische schoonmaakbeurt toe zijn. In de middag bezoeken we de vrouw van Adam, Sadima. Eerder vertelde ik over deze vrouw, zij kan zeer moeilijk lopen. We hebben okselkrukken voor haar gekocht in Monrovia. We proberen of zij daarmee geholpen is. Het valt niet mee, maar na wat oefenen lijkt het al iets beter te gaan. Tenslotte zit zij al geruime tijd in een stoel zonder stimulans om iets te ondernemen. Volgende week gaan we kijken hoe het gaat.

Bij thuiskomst drinken we chocolademelk. Die krijgen we elke keer mee van een vriendin als we naar Liberia gaan. ' s Avonds leg ik de laatste hand aan de preek en heeft Marjolein nog een naaiklusje.

                       Morgen een nieuwe dag 

Vrijdag 01-03-24

Ook nu gaan we om 09.00 uur op pad. Even tanken en een paar boodschappen doen voordat we koers zetten naar Gaypeter. De weg is erg hobbelig (zogeheten wasbord weg). De oorzaak zijn de enorme vrachtwagens met net zulke enorme boomstammen er op. Zo groot in omvang dat er maar 3 op een vrachtwagen passen. Het oerwoud wordt nog steeds geplunderd helaas. De overheid vaart er wel bij... De bevolking lijdt...

Na een uur of twee komen we goed en wel aan. We worden door een klein team warm welkom geheten. We doen eerst een voorstelrondje. Na een toespraak van Silvester, de directeur, en pastor Jaycee, mogen wij, Marjolein, Nelson en ik ons verhaal doen. We moedigen hen aan om zelf hun verantwoordelijkheid te nemen en op God te vertrouwen. Hij is de God van hemel en aarde en bij machte oneindig veel meer te doen dan wij voor mogelijk houden. Nelson getuigt daarvan als goed voorbeeld. Hij en zijn familie hebben immers de draad in Rivercess opgepakt waardoor wij weer zijn aangemoedigd om ook door te gaan. We overhandigen de brieven van Hermien en een tas met leesbrillen aan Mary Peters. Zij heeft een boekhandeltje en wil ook graag haar klanten helpen aan een leesbril als ze dat nodig hebben.

Tussendoor heb ik nog een video verbinding gehad met de klas van onze kleindochter Norah. Zij hebben het afgelopen week gehad over het leven in de bush. Ik kon hen van alles laten zien. En de kinderen kwamen met allerlei vragen. Wat we hier eten en wat we het lekkerst vinden. Welke dieren hier rondlopen. En of er ook een Brandweer is. Kortom een leerzaam halfuurtje en bere gezellig. Er kwamen ook nog wat schoolkinderen kijken die op hun beurt nieuwsgierig waren naar hoe zo'n klas er uit ziet met blanke kinderen.

Na een lunch met rijst, kip en garnalen zijn we weer huiswaarts gegaan en kwamen om een uur of vier in Rivercess aan.

Onderweg hebben we op de markt nog een kop rauwe pinda's gekocht. Die ik na de koffie ben gaan roosteren.

Ons avondeten bestond uit rijst cake met planting.

In de avond kwam Mary Daniels nog om een praatje.

               Morgen weer een nieuwe dag 

Donderdag 29-02-24

Vandaag sluiten we de korte week in Monrovia af. We hebben alles kunnen doen wat we van plan waren. Alleen het bezoek aan het Cooper ziekenhuis is niet doorgegaan omdat de betreffende Amerikaanse arts daar niet meer werkt. Jammer, want ik had nog wel een paar patiënten voor hem gehad. Hij is gespecialiseerd in het behandelen van breuken die niet of niet goed zijn behandeld. En dat komt in Liberia veelvuldig voor.

Om 09.00 uur vertrokken we richting Buchanan. Onderweg bezoeken we nog kort Anneke en Mambu. Anneke is een Nederlandse vrouw die getrouwd is met deze Liberiaan. Zij hebben een waterpompbedrijf en fabriceren tegels en pilaren en dergelijke. Helaas verkopen zij op dit moment niet zoveel vanwege de economische teruggang in het land. De vorige president, George Weah is er met behoorlijk veel geld van door gegaan. De banken geven daarom maar mondjesmaat geld uit. Dat maakt de mensen boos en opstandig.

Na een kort praatje en van harte te zijn uitgenodigd vervolgen we onze weg. 

De reis verloopt voorspoedig. Tegen de middag arriveren we bij Nelsons huis, waar zijn moeder Edna de lunch al heeft klaarstaan. Er komt nog een jonge pastor aan die we goed kennen van de Jethro cursus. Hij heeft het stokje van Abraham overgenomen die nu president van de kerk is.

Samen gebruiken we de lunch. Rijst met potato leaf met kip (denk ik). Het smaakte prima. In Nederland is het niet bekend maar wel te koop in verschillende toko's.

In de middag komt Ben Monyehn met ons spreken. We hebben een lang gesprek over de gebeurtenissen van de afgelopen twee jaar. Het is goed om zo die lastige periode af te sluiten.

Als Ben naar huis is heeft Edna nog een supper voor ons. Gebakken ei met groentenmix erin verwerkt. Ook lekker. Daarna nog een kop thee met zelfgebakken rijst cake met planting, ook lekker. We hoeven niet bang te zijn dat we te veel afvallen. Na een korte nap sluiten we de dag af met een gesprek met Nelson. Morgen gaan we naar Gaypeter, de zendingspost waar Hermien Verhage heeft gewerkt.

                 Morgen weer een nieuwe dag

Woensdag 28-02-24

Om 09.45 uur vertrokken we naar de binnenstad om de Green Advocates te bezoeken. We waren, op mijn verzoek, uitgenodigd om verder kennis te maken. Google Maps leidde ons feilloos naar hun kantoor.

Aanvankelijk dachten ze dat we met een probleem kwamen. Het hele kantoorpersoneel was daarvoor bij elkaar gekomen. Met elkaar hebben we een leuk en goed gesprek gehad, waarin we elkaars bezigheden konden toelichten. Het is niet zo gebruikelijk om op deze manier hun kantoor te bezoeken. Meestal komen mensen met een probleem om van hun diensten gebruik te maken. Het was daarom extra bijzonder. Het bleek dat zij ook in Rivercess een kantoor hebben. Sommigen van hen komen ook wel eens bij ons in de buurt. Voor een volgende keer hebben we ze van harte uitgenodigd om op de post te komen logeren. Dit stelden ze zeer op prijs. En als wij hen voor iets nodig hebben is het contact dus gelegd.

De stroom was vanmorgen weer uitgevallen en bij thuiskomst nog niet weer aangegaan. Het was weer erg warm, zeker tijdens het koken. We hadden een soort nasi gemaakt, gebakken vis en bruine bonen. De vis had ik maandag al gebakken en omdat de stroom was uitgevallen had ik de vis helemaal in de olie ondergedompeld. Op die manier blijft het zonder koeling een paar dagen goed.

Aan het eind van de middag kwam nog een vriend, Peter Dolo. Hij kwam om ons te begroeten en brieven van Hermien op te halen. We hadden eten voor hem bewaard, maar hij had geen tijd om het op te eten. Hij wilde voor de drukte weer thuis zijn. We hebben het hem maar meegegeven in twee plastic zip-zakken en een draagtasje.

Gelukkig ging om een uur of 6 het licht weer aan. Heel dankbaar voor de airco, want het was weer vreselijk heet. Het lijkt erop dat we ook vannacht weer 'gekoeld' kunnen slapen.

                         Morgen een nieuwe dag, .......en terug naar Buchanan

Dinsdag 27-02-24

Matthew Walley kwam langs. Zijn ogen gaan erg achteruit. We konden hem wat helpen met de meegenomen brillen. We hadden wat havermout voor hem bewaard wat hij, met een paar kleine bananen, dankbaar naar binnen werkte. Ook heeft hij een nare bult op zijn rug waaraan hij geopereerd moet worden. Helaas heeft hij daar nu geen geld voor.

In de middag hebben we een leuk gesprek gehad met het echtpaar dat het appartement verhuurt. Zij hebben een organisatie opgezet om (Bijbels) onderwijs te geven en praktische hulp te bieden aan de vele noodlijdende Liberianen. Ook stichten zij kerken.

Voor de avond waren we te eten uitgenodigd bij Renate en Johan Brugmans van de MAF. Naast lekker te hebben gegeten hebben we de mogelijkheid besproken van een landingsbaan op onze missiepost. Op Google Maps konden we zien hoe de landingsbaan baan zou kunnen worden aangelegd.

Het wordt nog een hele uitdaging om deze te realiseren. Maar we geloven dat, als er een landingsbaan moet komen, dat op een of andere manier mogelijk gaat worden. We geloven in een grote God voor Wie niets onmogelijk is. Evenwel blijft het een uitdaging omdat het terrein, op zich groot genoeg, deels op een heuvel ligt en niet alles vlak is. Johan heeft beloofd de mogelijkheden te bekijken en berekeningen te maken die reëel zijn en voldoen aan de eisen om veilig te kunnen/mogen vliegen in een bush gebied.

Bij thuiskomst bleek dat de elektriciteit nog in orde was. Gelukkig! Al werden we wel even (10 min.) op de proef gesteld. Al snel was het dus even donker.

                                                 Morgen een nieuwe dag

Maandag 26-02-24

Om 09.00 uur zijn we naar het hoofdkantoor van de kerk gegaan om de nationale leiders te ontmoeten. Het was goed om met hen te spreken over de wederzijdse plannen. Ook hebben we de afgelopen jaren geëvalueerd. We besluiten de lessen uit deze periode ter harte te nemen en verder vooruit te zien.  

Verder hebben we oude vrienden ontmoet. Ook kwam onze schooldirecteur nog langs. Hij moest een aantal leerlingen registreren om de periodieke testen te kunnen afnemen.

We zien veel bedelaars langs de weg. In het bijzonder bij een supermarkt waar we wat ingevroren vlees en groenten hebben gekocht. Een man had een vreselijke infectie aan zijn voet. Ik had hem wat gegeven en zag later die infectie.

De rest van de dag liet het me niet los. Met elkaar hebben we besloten dat, als we hem weer zouden treffen met hem in gesprek willen gaan om te vragen of hij aan zijn voet geholpen wil worden. Als hij dat zou willen dan zouden we hem daarbij helpen.

In de avond was er geen stroom dus ook geen airco en ventilator. Dat duurde de hele nacht en de volgende dag. Dat was wel ff afzien.

Morgen een nieuwe dag