History - Geschiedenis

It is a huge misunderstanding in the world that Charles Taze Russell would be the founder of the 'Jehovah's Witnesses' and of all 'Bible Students', 'Bijbel Studenten' or 'Bible researchers' or 'Bijbelonderzoekers'.

Please find more about the history of Biblestudents in general: History of the Biblestudents movement.

Het is een enorm misverstand data in de wereld heerst dat Charles Taze Russell de oprichter zou zijn van de 'Jehovah's Witnesses', 'Jehovah's Getuigen' of 'Getuigen van Jehovah' en van alle 'Bible Students', 'Biblestudenten' of 'Bijbelonderzoekers'.

Lees meer over de geschiedenis van Bijbelstudenten in het algemeen: Geschiedenis van de Bijbelstudentenbeweging.

Very early in human history, people heard about the creation of heaven, earth and all the inhabitants of this earth. They heard about how That Voice of an Invisible Being brought about everything and gave advice to man.

Originally there was the oral tradition that kept that Word of God alive. Throughout history, several people have been interested in that Word of God and willing to give it much thought and even study.

Al zeer vroeg in de geschiedenis van de mensheid of mensdom, hoorden mensen over de schepping van hemel, aarde en al de bewoners van deze aarde. Zij hoorden over hoe Die Stem van een Onzichtbaar Onvergankelijk Wezen alles tot stand bracht en raadgevingen gaf aan de mens.

Oorspronkelijk was er de mondelinge overlevering die dat Woord van God in leven hield. Doorheen de geschiedenis waren er meerdere mensen in dat Woord van God geïnteresseerd en bereid om er veel aandacht en zelfs studie aan te geven.

At the beginning of our present era a man resided in the vicinity of Jerusalem who pretended to be the sent of God. He had an excellent knowledge of the Scriptures and made a clear analysis of them. His disciples took his wise words to heart and, after the death and resurrection of their rebbe Jeshua (Jesus Christ the Messiah), dared to write down his words and spread them further.

Subsequently, people could again be found who also studied and copied these texts of the apostles. There were continuous transcribers and students of the many ancient Hebrew, Aramaic (Old Testament) and (New Testament) Greek (or Messianic) Scriptures.

In het begin van onze huidige jaartelling vertoefde er een man in de omgeving van Jeruzalem die zich uitgaf als de gezonden van God. Hij had een uitstekende kennis van de Geschriften en maakte er een duidelijke analyse van. Zijn leerlingen namen zijn wijze woorden ter harte en durfden na de dood en verrijzenis van hun controversiële rebbe Jeshua (Jezus Christus de Messias uit Nazareth) zijn woorden opschrijven en verder verspreiden.

Daaropvolgend kon men weer mensen vinden die deze teksten van de apostelen ook bestudeerden en overschreven. Continu waren er kopieerders en bestudeerders van de vele oude Hebreeuwse, Aramese (Oud Testament) en (Nieuw Testament) Griekse (of Messiaanse) Geschriften.

Block printing first came to Europe as a method for printing on cloth, where it was common by 1300. Images printed on cloth for religious purposes could be quite large and elaborate. Those pictures were very useful to teach those who could not read.
When paper became relatively easily available, around 1400, the technique transferred very quickly to small woodcut religious images and playing cards printed on paper. These prints produced in very large numbers from about 1425 onward made the distribution of God's Word much easier, though the Roman Catholic Church did everything to have the common people not able to read the Bible.

Blokdruk kwam voor het eerst naar Europa als een methode om op doek te drukken, waar het tegen 1300 gebruikelijk was. Afbeeldingen die voor religieuze doeleinden op doek werden gedrukt, konden vrij groot en uitgebreid zijn. Die plaatjes waren erg handig om mensen te onderrichten die niet konden lezen. Toen papier rond 1400 relatief gemakkelijk beschikbaar kwam, ging de techniek heel snel over op kleine religieuze afbeeldingen in houtsneden en speelkaarten die op papier waren gedrukt. Deze prenten die vanaf ongeveer 1425 in zeer grote aantallen werden geproduceerd, maakten de verspreiding van Gods Woord veel gemakkelijker, hoewel de rooms-katholieke kerk er alles aan deed om ervoor te zorgen dat het gewone volk de Bijbel niet kon lezen.

Faithful ones to God have always remained in God. Even after the arrival of the Nazarene Jewish tutor Yeshua/Jeshua (Jesus Christ), those who believed in him and accepted him as the promised saviour, remained faithful to the faith in only one God.

But there was a group of teachers in the fourth century who deviated from the teachings of Christ and wished to come to an agreement with the ruling Roman Power in order to avoid further persecution. The Roman Emperor Constantine convened the various Church Fathers to bring about religious peace in the East.

At the first ecumenical council (the First Council of Nicaea in 325) the differences in the thinking of various religious teachers or theologians were exposed.

They agreed to equate their figures with the Greco-Roman gods and then made Jehovah the God the Father, Jeshua the Jesus (meaning Hail Zeus), god the son (instead of son of God), and of the Power of God they made a third personality for their god, God the Holy Spirit. Thus the Three unity or Holy Trinity kept above the baptismal font.

When the Roman Catholic Church saw itself as the only true Church, it became very difficult for earnest Bible Students to come out openly for their belief in only one Only God, the God of gods above all gods, the Host of hosts.

Even though Catholic clergy tried to prevent it, all over Europe, as well as Asia, Bible-believing brothers and sisters in Christ continued to proclaim faith in the One True God (not a two or three-une godhead) according to first-century patterns.

These believers did not want to give in to the Trinity idea and committed themselves to getting their rules of faith from the Book of Books, the Bible, instead of following human doctrines, rules and traditions.

In the Low Countries, also called Benelux countries, coastal region of northwestern Europe, consisting of Belgium, the Netherlands, and Luxembourg, many Bible students were aware of the danger of persecution, yet not afraid to come out and tell about the Gospel or Good News. Lollard, Lollardi or Loller was the popular derogatory nickname given to those preaching people who came from the Low Countries with no academic background.

Many followed the teachings of John Wycliffe in particular, and were certainly greatly stimulated by the translation of the Bible into their native language. By the mid-15th century, 'lollard' had come to mean a heretic in general.The ideas of the Lollards were radical: they opposed the peasant oppressors and the wealthy clergy. They rejected confession, images of saints, prayers for the dead, etc. and proclaimed that the clergyman must live in apostolic poverty; they considered celibacy unnatural, they questioned the power of the pope.The Lollards were frequently subject to severe persecution. The adversaries of those preachers were unsuccessful until in 1415, under Henry V, their leader John Oldcastle, Lord Cobham,was captured and sparked a great revolt of Lollards and peasants. The revolt was brutally suppressed, Oldcastle executed.Still, the group continued to exist in secret. When the Reformation also made rapid progress in England, this was partly due to the still not extinct Lollardism.

The Bible student Nicholas of Herford was a theological scholar and advocate of the English reform movement within the Roman Church who later returned to his unorthodox overviews and participated in the repression of other reformers.

Many Bible studies and Bible translations were distributed across Western Europe from the port city of Antwerp. Even the Englishman Tyndale could not hide from the Inquisition in the Low Countries. Like many other people who studied and translated the Bible, he was also captured and taken to Vilvoorde, where the Baptist Bible students or non-trinitarian Baptists were also burned at the stake.

The German Wolfgang Fabricius Capito (1478–1541), Martin Cellarius or Martin Borrhaus (1499–1564), Johannes Campanus (born Jan van Kempen ca. 1500–1575), and the English Thomas Emlyn (1663 – ca 1741) accepted the Bible as God's Word and rejected the Trinity. The Non-Trinitarian Baptist Baptist Henry Grew (1781-1862) and George Storrs (1796-1879) also accepted the Bible and rejected the Trinity, and they also expressed appreciation for the ransom sacrifice of Christ.

Under the influence of the German mystic and lay preacher Melchior Hofmann (ca. 1500 – 1543) originally a Lutheran lay preacher who kept chileastic ideas, the Bible students made a point that after the second coming of Christ a millennial peace and/or paradise would be established on earth.

As much as they were persecuted, brethren insisted that the message of the sermon on the mount should be the main bonding point of the Christians. The Dutch philosopher and humanist Erasmus also preached the love for God and the neighbour, patience and tolerance.That persistence and tolerance allowed the Bible students to persevere and find continuous places to gather.

In the regions that would later become part of Belgium, several Bible students or Bible researchers (Bibelstudenten, Bibelforscher) and Étudiants bibliques, chercheurs bibliques were active in the 16th to 17th century.In what are now France and Germany, the Bible students could take refuge in the wooded areas and in the rocky hill and mountain areas. From there they went to villages and towns to preach in the public squares. For their pamphlets they had to be careful that the source was not credited, provided that in addition to book burnings, death sentences were also carried out against the printers and the 'so-called heretics'.

After the Battle of Waterloo (1815) several Students of the Bible living in the region of France its Low Countries got a more nationalistic feeling and when the Dutch-speaking Flemings and French-speaking Walloons had meetings in Rheims or Paris they wanted to make it clear they came from the Gallic (Gaul) or Belgica or Côtes Lorraines region or the plain of Flanders, and the Kempenland (French: Campine) and did not consider themselves any more to be part of the Nord–Pas-de-Calais or le Nord (North of France) region with Cambrai where also several Bible Students had found their home in a very hostile area for non-Trinitarians and/or Protestants.

The rift of the country also led to a break in the bondage of the Bible students. In 1830, when The Belgian Revolution began in Brussels with revolts against King William I of the Netherlands, and the independence of Belgium was declared, the Walloon Bible students decided to make themselves independent from Les étudiants de la Bible of what was then France. The Belgische Bijbelstudenten or 'Belgian Bible students' became a fact.

Er zijn altijd al getrouwen aan God gebleven. Ook na de komst van de Nazareense Joodse leermeester Jeshua (Yeshua - Jezus Christus) bleven er mensen die in hem geloofden en hem aannamen als de beloofde verlosser, getrouw aan het geloof in slechts één God.

Maar er was in de vierde eeuw een groep van leraren die ver afweek van de leer van Christus en tot een overeenkomst wensten te komen met de heersende Romeinse Macht, om verdere vervolging te mijden. De Romeinse Keizer Constantijn riep de verschillende kerkvaders bijeen om tot een godsdienstige vrede in het Oosten te komen. Op de eerste oecumenische raad (de Eerste Raad van Nicaea in 325) werden de verschillen in denken van verscheidene godsdienstleraren of theologen, blootgelegd.

Zij stemden in om hun figuren gelijk te stellen met de Grieks-Romeinse goden en maakten vervolgens Jehovah tot de God de Vader, Jeshua tot Jezus (wat Heil Zeus betekend) god de zoon (in plaats van zoon van God), en van de Kracht van God maakten ze een derde persoonlijkheid voor hun god, God de Heilige Geest. Zo werd de Drie-eenheid of Heilige Drievuldigheid boven de doopvont gehouden.

Toen de Rooms Katholieke Kerk zich als de enige ware Kerk aanschouwde, werd het voor ernstige Bijbelonderzoekers zeer moeilijk om nog openlijk voor hun geloof in slechts één Enige God te vereren boven alle goden, uit te komen.

Ook al probeerde Katholieke geestelijken het te verhinderen, bleven er toch over geheel Europa zo wel als Azië Bijbelgetrouwe broeders en zusters in Christus het geloof volgens de eerste eeuw patronen in de Ene Ware God verkondigen. Deze gelovigen wensten niet toe te geven aan de Drievuldigheidsgedachte en legden zich er op toe hun geloofsregels uit het Boek der boeken, de Bijbel te halen in plaats van menselijke regels en tradities op te volgen.

In de Lage Landen, ook wel Benelux-landen genoemd, kustgebied van Noordwest-Europa, bestaande uit België, Nederland en Luxemburg, waren vele Bijbelstudenten bewust van het gevaar voor vervolging, toch niet bang om naar buiten te komen en over het Evangelie of Goede Niews te vertellen. Lollard, Lollardi of Loller was de populaire denigrerende bijnaam die werd gegeven aan die predikende mensen die van de Lage landen (Low Countries) kwamen zonder academische achtergrond. Velen volgden de leer van John Wycliffe in het bijzonder, en werden zeker aanzienlijk gestimuleerd door de vertaling van de Bijbel in hun eigen moedertaal. Tegen het midden van de 15e eeuw was 'lollard' in het algemeen een ketter gaan betekenen. De denkbeelden van de Lollards waren radicaal: zij verzetten zich tegen de boerenonderdrukkers en de rijke geestelijkheid. Zij verwierpen de biecht, heiligenbeelden, gebeden voor de doden, etc. en verkondigden dat de geestelijke moet leven in apostolische armoede; het celibaat achtten zij onnatuurlijk, de macht van de paus trokken zij in twijfel. De Lollards stonden veelvuldig bloot aan strenge vervolging. Men slaagde er niet in de groepering te onderdrukken, totdat in 1415, onder Hendrik V, de gevangenneming van hun leider John Oldcastle, Lord Cobham, tot een grote opstand van Lollards en boeren leidde. De opstand werd bloedig onderdrukt, Oldcastle werd terechtgesteld. Toch bleef de groepering in het geheim bestaan. Toen de Hervorming ook in Engeland snel voortgang maakte, vond dit mede zijn oorzaak in het nog lang niet uitgedoofde Lollardisme.

De Bijbelstudent Nicholas Van Hereford of Nicholas of Herford was een theologische geleerde en voorstander van de Engelse hervormingsbeweging binnen de Romeinse Kerk die later terugkwam op zijn onorthodoxe overzichten en deelnam aan de repressie van andere hervormers.

Vanuit de havenstad Antwerpen werden heel wat Bijbelstudies en Bijbelvertalingen over West Europa verspreid. Zelfs de Engelsman Tyndale kon in de Lage Landen zich niet verbergen voor de Inquisitie. Zoals vele andere mensen die de Bijbel bestudeerden en vertaalden, werd ook hij gevangen genomen en naar Vilvoorde gebracht waar ook de Doopsgezinde Bijbelstudenten of niet-tirinitarische Baptisten op de brandstapel ter dood werden gebracht.

De Duitse Wolfgang Fabricius Capito (1478–1541), Martin Cellarius of Martin Borrhaus (1499–1564), Johannes Campanus (geboren Jan van Kempen ca. 1500–1575) en de Engelsman Thomas Emlyn (1663–ca. 1741) aanvaardden de Bijbel als Gods Woord en verwierpen de Drieëenheid. Ook de niet-trinitarische Baptist Henry Grew (1781–1862) en George Storrs (1796–1879) aanvaardden de bijbel en verwierpen de Drieëenheid, en tevens brachten zij waardering tot uitdrukking voor het loskoopoffer van Christus.

Onder invloed van de Duitse mysticus en lekenbroeder/prediker Melchior Hofmann (ca. 1500 – 1543) van oorsprong een Lutherse lekenprediker die er chiliastische ideeën op na hield, maakten de bijbelstudenten er een punt van dat na de wederkomst van Christus een duizendjarig vrederijk en/of een paradijs op aarde zou gevestigd worden.

Hoezeer ook dat zij zo vervolgd werden bleven er broeders op staan dat de boodschap van de bergrede het voornaamste bindingspunt van de Christenen moest zijn. De Nederlandse filosoof en humanist Erasmus predikte ook zo de liefde tot God en de naaste, geduld en verdraagzaamheid. Die volharding en verdraagzaamheid maakte dat de Bijbelstudenten bleven doorzetten en onafgebroken plaatsen vonden om bijeen te komen.

In de regio's die later tot België zouden gaan behoren waren in de 16de tot 17de eeuw meerdere Bijbelstudenten of Bijbelvorsers (Bibelstudenten, Bibelforscher) en Étudiants bibliques, chercheurs bibliques aktief.In wat nu Frankrijk en Duitsland zijn konden de bijbelstudenten hun toevlucht zoeken in de bosrijke gebieden en in de rotsachtige heuvel en berggebieden. Van daaruit gingen zij naar dorpen en steden om op de openbare pleinen te prediken. Voor hun pamfletten moesten zij opletten dat de bron niet ekend geraakte, mits er nog naast boekverbrandingen ook nog doodvonnissen tegen de drukkers en de 'zogenaamde ketters' werden uitgevoerd.

Na de Slag bij Waterloo (1815) kregen verschillende Bijbelonderzoekers die in de regio van Frankrijk haar Lage Landen of Nederlanden woonden, een meer nationalistisch gevoel en toen de Nederlandstalige Vlamingen en Franstalige Walen vergaderingen hadden in Reims of Parijs, wilden ze duidelijk maken dat ze afkomstig waren uit de Gallische of Belgica of Côtes Lorraines-regio of de vlakte van Vlaanderen, en het Kempenland (Frans: Campin) en beschouwden zichzelf niet meer als deel uitmakend van de Nord – Pas-de-Calais of le Nord (Noord-Frankrijk) regio met Cambrai waar ook verschillende Bijbelstudenten of Bijbelonderzoekers hun huis hadden gevonden in een zeer vijandig gebied voor niet-Trinitariërs en / of protestanten.

Door de scheuring van het land ook een verbreking in de gebondenheid van de Bijbelstudenten gebracht. In 1830 wanneer de Belgische Revolutie in Brussel begon met opstanden tegen koning Willem I van Nederland en de onafhankelijkheid van België werd uitgeroepen, besloten de Waalse Bijbelstudenten zich onafhankelijk te maken van Les étudiants de la Bible van wat toen tot Frankrijk bleef behoren. De 'Belgische Bijbelstudenten' werden een feit.

John Thomas

The English doctor and clergyman Dr. John Thomas (1805-1871), when he went for the first time to America, was due to intense Bible study pulled to Bible Truth. In the New world, he got a lot of supporters. At the start of the American civil War, those students of the Bible, had to be safeguarded in order not to have to fight for one or the other group. To do this, Thomas was looking for a name for the bible students, and stated that the members of this growing movement were "Members of the Body of Christ" or "Christadelphians" ("Brothers and sisters in Christ," This allowed other groups with a similar body of thought from the 16th-century Anti Trinitarian Rationalist Socinians and the 16th-century German-Swiss pacifist Anabaptists and Baptists join the movement.

When followers of Thomas came to mainland Europe as Thomasites or Christadelphians, these were welcome guests with the Bible students. Their ideas were largely similar.

Charles Taze Russell

Brother John Thomas tried in the 19th century to sow the seeds necessary for the spread of faith in the promised Messiah. Among the many listening ears he found a young man of Scots-Irish descent who had been educated in Presbyterian doctrine. After he had joined the Congregationalist Church, because he preferred the views held there, Charles Taze Russell came into contact with the ideas of the lay preacher John Thomas.

By the age of sixteen, Russell's religious feelings had turned into doubt, especially because of the hellfire doctrine. Russell found it incomprehensible that a God of love would torment people in hell forever. At first it seemed he had lost faith in the Bible. But he continued to pray to God and continued his search for truth. This is how he came into contact with John Thomas and his students who preached the gospel of the God of love.

In 1891, Brother Charles Taze Russell visited Antwerp and Brussels, where at that time he found a fresh new land that seemed to be struggling with the Faith of the Gospel. He also found some enthusiastic Bible students there, but also noticed their need to find new inspirers in that country where the Roman Catholic Church waved the clack and did everything necessary to keep the people away from those who proclaimed the Name of God.

John Thomas

De Engelsman Dr. John Thomas (1805-1871) toen hij de eerste maal naar Amerika was getrokken kwam door intense Bijbelstudie ook tot de Bijbelse Waarheid. Hij kreeg in die Nieuwe wereld heel wat aanhangers die bij de aanvang van de Amerikaanse Burgeroorlog moesten gevrijwaard worden om niet te moeten gaan vechten. Hiervoor zocht Thomas een naam voor die Bijbelstudenten en benoemde de leden van die groeiende beweging "Christadelphians" of "Brothers in Christ" ("Broeders in Christus") Hierdoor konden ook andere groeperingen met een gelijkaardig gedachtegoed van de 16e-eeuwse Anti trinitarische Rationalistische Socinianen en de 16e-eeuwse Duits-Zwitserse pacifistische wederdopers of Anabaptisten en Baptisten.

Toen volgelingen van hem naar het Europese vaste land kwamen als Thomasieten of Christadelphians waren deze welgekomen gasten bij de Bijbelstudenten. Hun gedachtegoed was grotendeels gelijkaardig.

Charles Taze Russell

Broeder John Thomas probeerde in de 19 ° eeuw de zaden te zaaien die noodzakelijk waren om tot de verspreiding van het geloof in de beloofde Messias te komen. Onder de vele luisterende oren vond hij een jonge man van Schots-Ierse afkomst die was opgevoed in de presbyteriaanse leer. Nadat deze zich had aangesloten bij de Congregationalistische Kerk, omdat hij de voorkeur gaf aan de aldaar gehuldigde opvattingen, kwam Charles Taze Russell in aanraking met de ideeën van de lekenprediker John Thomas.

Op zestienjarige leeftijd waren Russells religieuze gevoelens omgeslagen in twijfel, vooral vanwege de leerstelling van het hellevuur. Russell vond het onbegrijpelijk dat een God van liefde mensen voor eeuwig zou pijnigen in een hel. Eerst leek het of hij zijn geloof in de Bijbel had verloren. Maar hij bleef wel bidden tot God en zette zijn zoektocht naar waarheid voort. Zo kwam hij in aanraking met John Thomas en zijn leerlingen die het evangelie van de God van liefde verkondigden.

In 1891 bezocht broeder Charles Taze Russell, Antwerpen en Brussel, waar hij op dat moment een fris nieuwe land vond dat leek te worstelen met het Geloof volgens het Evangelie. Hij vond er ook wel enkele enthousiaste Bijbelstudenten, maar merkte ook hun behoefte om nieuwe inspirators te kunnen vinden in dat land waar de rooms-katholieke kerk de klak zwaaide en al het nodige deed om de mensen weg te houden van diegenen die de Naam van God verkondigden.

Since most of the newer and American Bible students were not proficient enough in French, Russell requested that the humble Swiss forestry worker named Adolphe Weber proclaimed “the good news of great joy” in the French-speaking countries of Europe. Adolphe Weber began the translation into French of books of the “present truth” and published advertisements in the Swiss, French and Belgian newspapers referring to the first volume of the “Studies in the Scriptures” and a number of booklets.

In 1901, a grocer by the name of Jean-Baptiste Tilmant (father) who worked in Jumet-Gohissart, located near Charleroi, answered one of these advertisements and asked for some literature. As a result, a small group of Bible students began to hold meetings in his home in 1902, using material from Russell.

Prompted by his desire to know more about the truth, Jean-Baptiste Tilmant wrote to the Swiss brother to receive more information. In response to his question, Brother Weber came to Charleroi on his missionary journey to strengthen the faith of this small group. The small group of Jumet Gohissart pushed away the limits of its territory to the south in the French part of the country. Some time later, the truth of God’s Kingdom also expended among the Flemish population.

In the month of August 1904 brave messengers of the Good News went to Denain, a commune in the Nord department in northern France, to offer booklets to people getting out from a Baptist temple. In Belgium and France the non-trinitarian Baptists were usually not openly known, because they kept their faith more hidden from others for fear of persecution. But because their faith being very similar it was quite easy to convince several baptists to join the Biblestudentsmovement. As such the results of the Belgian Biblestudents' activity was that two years later, a congregation started near Denain in Haveluy.

Jean Baptiste Tilmant and his friends continued to bravely preach the biblical truth and other groups appeared to face this big growth, a deposit of books was opened at brother’s Tilmant house in Jumet Gohisart and in 1906 a bible student community was founded in Denain.

The “Lighthouse” of August 1904, page 64, mentions for the first time the name and books from “Dawn”; (It has to be Volume I of the Studies in the Scriptures); subscriptions to the “Lighthouse” and request for free booklets and papers.

In 1906 the leaflets “Do you Know?” and the “Wage of sin” two other booklets and Volume 1 were to be published in Dutch and delivered in Brussels.

In 1908 Heinrich Brinkhoff published the first edition of The Watchtower in Dutch: De Wachttoren.

In the 19th century, the Bible students had a very thin newspaper (eight pages long) with their news-gathering and concerns entitled "Le phare de Zion's Tour de Garde" ("Lighthouse of Zion's Watchtower"). In 1903, a more comprehensive magazine "Tour du phare de Sion" "Lighthouse of Zion's Watchtower" "Lighthouse of Zion Tower" was first published in French. The light of truth began to shine so brightly in the Borinage, coal-mining and industrial region of southwestern Belgium, Hainaut province, southwest of Mons, where in the 17th century the Bible students had already vouched for the distribution of the Bergen or Mons Bible "Bible de Mons" or la ''Bible du Port Royal" in the translation of Louis-Isaac Lemaistre de Sacy.

The Bible students dared to hand out their papers at the entrance of the Catholic Church buildings as they continued to speak of the Truth.

Round 1910, François Caré came from France to Liège to a Protestant friend named Edouard Verdière to talk to him about the truth. He wanted to help him get out of false religion. His friend was so opposed to brother Caré's message that he eventually finished it

"I don't want to argue with you anymore, I don't want to throw pearls at pigs "

whereupon his friend Verdière went to bed annoyed and had to think about those words all night long. The next morning he asked brother Caré to tell him what he actually meant. Caré told him that he would no longer speak to him about the truth because he did not appreciate the "pearls" he offered him. After this explanation, his friend became more conciliatory so that Brother Caré started sending him regular magazines after his return to France. He also sent some volumes of Studies in the Scriptures. By reading that literature, Edouard Verdière soon came to the truth and even began to preach it in public, so that in another district of Belgium the light could further break through the darkness.

Joseph Poelmans, father of seven children, living in Heure-le Romain near Vivegnis (Liège), in 1912 was disillusioned by the teachings of Catholicism and chose Protestantism. However when Léonard Smets a colleague of Edouard Verdière, read the Biblestudents periodical that Smets had given him, he recognised the accent of truth. When the three coalminers Verdière, Smets and Poelmans questioned a protestant minister of religion of Herstal (Liège) about the doctrine of immortality, trinity and Hell, they were thrown out of the church. They realised he was not better than the catholic priest, so they decided to meet and to study the Scripture with the help of the books they received from France.

In 1908 5000 “watch Towers” were distributed in Belgium.

The numbers of Belgian Biblestudents were growing again and in 1912 could be found seven active municipalities: Haine-Saint-Paul, Flémalle-Haute, Engis, Amay, Ampsin, Liège and Jumet–Gohissart. Each of these groups were organising monthly meetings. They also had peridocial visits from England and Switzerland. At Pentecost on June 26th and 27th 1912 there was a a general meeting or their first general assembly in Jumet Gohissart. Brother Joseph Franklin Rutherford was in Jumet on Monday 22nd September for a private meeting.

The group also grew strongly in the most northern part of France and in 1913 more than 1,000 people attended a lecture by Joseph Franklin Rutherford when he visited Denain. On August 31, 1913 70 Belgian supporters visited a conference in Paris where Russell was present.

In the 1980s and 1990s, the Baptists were in immense displeasure because under the pressure of the Southern Baptist Union, the Baptist community drifted into Trinitarianism. As a result, hundreds of thousands of Baptists sought other places. Most of them joined certain Bible student groups, among which the Witnesses of Jehovah could find the most support. Many of them chose to join the non-Trinitarian Church of God or Church of God of Abrahamic Faith. Still others chose the Nazarene Friends or Friends of the Nazarene.

To make a clear difference to the tenor of the Bible students in Belgium, and in order not to be confused with the International Bible Students (IBSA) or with the Witnesses of Jehovah, it was decided in 2005 to use the name Christadelphian Bible Students or Christadelphian Bible Students.

Omdat het grootste deel van de nieuwere en uit Amerika komende Bijbelstudenten niet vaardig genoeg waren in het Frans verzocht Russell de bescheiden Zwitserse bosbouw werknemer genaamd Adolphe Weber “het goede nieuws van grote vreugde” te laten verkondigen in de Franstalige landen van Europa. Adolphe Weber begon de vertaling in het Frans van boeken van de “tegenwoordige waarheid” en publiceerde advertenties in de Zwitserse, Franse en Belgische dagbladen die verwezen naar het eerste deel van de “Studies in de Schrift” (Studies in the Scriptures) en een aantal boekjes.

In 1901, antwoordde een kruidenier met de naam Jean–Baptiste Tilmant (vader) die werkzaam was in Jumet-Gohissart, gelegen in de buurt van Charleroi, een van deze advertenties en vroeg om wat literatuur. Als gevolg hiervan begon een kleine groep bijbel studenten vergaderingen in zijn huis te houden in 1902 en gebruikten zij materiaal van Russell.

Aangespoord door zijn verlangen om meer over de waarheid te kennen, schreef Jean-Baptiste Tilmant aan de Zwitserse broeder om meer informatie te ontvangen. Als een antwoord op zijn vraag, kwam Broeder Weber naar Charleroi tijdens zijn zendingsreis, om het geloof van deze kleine groep te versterken. De kleine groep Jumet Gohissart duwde de grenzen van zijn grondgebied naar het zuiden in het Franse deel van het land weg. Enige tijd later verspreidde de waarheid van Gods koninkrijk zich ook onder de Vlamingen.

In de maand augustus 1904 gingen dappere boodschappers van het Goede Nieuws naar Denain, een gemeente in het Noord-departement in Noord-Frankrijk, om brochures aan te bieden aan mensen die uit een baptistentempel kwamen. In België en Frankrijk waren de niet-trinitaire baptisten meestal niet openlijk bekend, omdat ze uit angst voor vervolging hun geloof meer verborgen hielden voor anderen. Maar omdat hun geloof erg op elkaar leek, was het vrij gemakkelijk om verschillende baptisten te overtuigen om zich bij de Bijbelstudentenbeweging aan te sluiten. Als zodanig was het resultaat van de activiteit van de Belgische Bijbelstudenten dat twee jaar later een gemeente in de buurt van Denain in Haveluy begon.

In de 19de eeuw hadden de Bijbelstudenten een heel dun krantje (uit 8 bladzijden bestaande) met hun nieuwsgaring en bedenkingen met de tittel "Le phare de Zion's Tour de Garde" ("Vuurtoren van Zion's Wachttoren"). In 1903 werd er over gegaan tot een uitgebreider tijdschrift "Tour du phare de Sion" “Vuurtoren van Zion's Wachttoren” “Lighthouse of Zion Tower” voor de eerste keer gepubliceerd in het Frans. Het licht van de waarheid begon zo helder te schijnen in de Borinage, mijnbouw- en industriegebied in het zuidwesten van België, provincie Henegouwen, ten zuidwesten van Mons, waar in de 17de eeuw de Bijbelstudenten al hadden ingestaan voor de verspreiding van de Bergense Bijbel "Bible de Mons" of la ''Bible du Port Royal in de vertaling van Louis-Isaac Lemaistre de Sacy.

De Bijbelstudenten durfden aan de ingang van de Katholieke Kerkgebouwen hun blaadje uit te delen, terwijl ze verder over de Waarheid spraken.

Vanuit Frankrijk kwam rond 1910 François Caré naar Luik, naar een protestantse vriend genaamd Edouard Verdière om met hem over de waarheid te praten. Hij wilde hem helpen de valse religie te verlaten. Zijn vriend was zo gekant tegen de boodschap van broer Caré dat hij het uiteindelijk afronde

"Ik wil geen ruzie meer met je maken, ik wil geen parels naar varkens gooien"

waarop zijn vriend Verdière verveeld naar bed ging en heel de nacht hover die woorden moest nadenken. De volgende ochtend vroeg hij broer Caré hem te vertellen wat hij eigenlijk bedoelde. Caré vertelde hem dat hij niet langer over de waarheid met hem zou spreken omdat hij de "parels" die hij hem aanbood niet waardeerde. Na deze uitleg, werd zijn vriend meer verzoenend zodat broeder Caré hem na zijn terugkeer in Frankrijk regelmatig tijdschriften ging sturen. Hij stuurde ook een paar delen van de Studies in de Geschriften (Studies in the Scriptures). Door het lezen van die lectuur kwam Edouard Verdière al snel tot de waarheid en begon deze zelfs in het openbaar te prediken, zodat weer in een ander district van België het licht verder door de duisternis kon breken.

Joseph Poelmans, vader van zeven kinderen, woonachtig in Heure-le Romain bij Vivegnis (Luik), was in 1912 gedesillusioneerd door de leer van het katholicisme en koos voor het protestantisme. Maar toen Léonard Smets, een collega van Edouard Verdière, het Bijbelstudentenblad las dat Smets hem had gegeven, herkende hij het accent van de waarheid.
Toen de drie mijnwerkers Verdière, Smets en Poelmans een protestantse dominee van Herstal (Luik) ondervroegen over de leer van onsterfelijkheid, drie-eenheid en hel, werden ze uit de kerk gegooid. Ze realiseerden zich dat hij niet beter was dan de katholieke priester, dus besloten ze elkaar te ontmoeten en de Schrift te bestuderen met behulp van de boeken die ze uit Frankrijk hadden ontvangen.

In 1908 werden in België 5000 wachttorens verspreid.

Het aantal Belgische bijbelstudenten groeide weer en in 1912 waren er zeven actieve gemeenten: Haine-Saint-Paul, Flémalle-Haute, Engis, Amay, Ampsin, Luik en Jumet-Gohissart. Elk van deze groepen organiseerde maandelijkse bijeenkomsten. Ze hadden ook peridociaal bezoek uit Engeland en Zwitserland.

Met Pinksteren op 26 en 27 juni 1912 was er een algemene vergadering of hun eerste algemene vergadering in Jumet Gohissart. Broeder Joseph Franklin Rutherford was op maandag 22 september in Jumet voor een besloten bijeenkomst.

De groep groeide ook sterk in het meest noordelijke deel van Frankrijk en in 1913 woonden meer dan 1.000 mensen een lezing bij van Joseph Franklin Rutherford toen hij Denain bezocht. Op 31 augustus 1913 bezochten 70 Belgische supporters een conferentie in Parijs waar Russell aanwezig was.

In de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw was bij de Baptisten een enorm groot ongenoegen omdat onder de druk van de Southern Baptist Union de Baptistengemeenschap afdwaalde naar het trinitarisme. Hierdoor zochten honderduizenden Baptisten andere oorden op. De meesten sloten zich aan bij bepaalde Bijbelstudenten groepen, waaronder de Getuigen van Jehovah de meeste aanhang kon vinden. Een groot deel van hen verkoos zich aan te sluiten bij de niet-trinitarische Kerk van God of Church of God. Weer anderen kozen voor de Nazarener Vrienden of Friends of the Nazarene.

Om een duidelijk verschil te maken van de strekking in de Bijbelstudenten in België, en om niet verward te worden met de Internationale Bijbelstudenten (IBSA) of met de Getuigen van Jehovah werd er in 2005 verkozen om de naam Christadelphian Bijbelstudenten of Christadelphian Bible Students te gebruiken.